Το πρωτάθλημα προχωρά, η βελτίωση δεν έρχεται…

Ξέρω ότι αν δεν ασχοληθώ με την διαιτησία θα φανώ εκτός κλίματος. Είμαι μονίμως εκτός κλίματος, οπότε ας μείνω και μία ακόμη φορά, κάνοντας μία απλή αναφορά. Οι Ελληνες διαιτητές δυστυχώς και σε κάθε ευκαιρία επιβεβαιώνουν ότι αν μπορούσαμε να έχουμε ξένους διαιτητές σε όλα τα ματς, τα πράγματα δεν θα ήταν κατ’ ανάγκη καλά, αλλά σίγουρα θα ήταν καλύτερα. Ανεξάρτητα από την ικανότητά τους ή την ανικανότητά τους, οι Ελληνες διαιτητές δεν αντέχουν και την πίεση. Ο διαιτητής του ΑΕΚ – Αρης ανεξάρτητα από τα λάθη που έκανε με σημαντικότερο την μη αποβολή του Ρότα, έτρεμε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Δεν το σήκωνε το ματς ρε παιδί μου, ούτε ως χαρακτήρας, ούτε ως διαιτητής, ούτε ως τίποτα. Δεν χρειάζεται να κάνει λάθος για να καταλάβεις ότι είναι ανίκανος…

Αλλά μην πάτε μακριά, αφήστε στην άκρη τους διαιτητές που σφυρίζουν τις μεγάλες ελληνικές ομάδες και δείτε τον Παπαπέτρου, ο οποίος είναι και από τους καλούς θεωρητικά διαιτητές, τι σφύριξε στο Λάρισα – ΠΑΣ. Ο κεντρικός αμυντικός του ΠΑΣ δέχεται την μπάλα με δύναμη στο πρόσωπο, η μύτη του σπάει, γεμίζει αίματα και ο Παπαπέτρου δίνει πέναλτι και κόκκινη. Εγώ είμαι μαζί του, ότι δεν είδε καλά την φάση, το πρόσωπο του παίκτη του φάνηκε για απλωμένο χέρι (θέλει προσπάθεια προφανώς), αλλά ας δεχτούμε ότι έγινε έτσι. Αμέσως μετά τον βλέπει ξάπλα στο χόρτο γεμάτο στα αίματα, πόσο δύσκολο είναι, τι αντίληψη χρειάζεται να έχεις, για να μην περιμένεις πέντε λεπτά να σηκωθεί για να του δείξεις κόκκινη κάρτα. Δηλαδή αν δεν είσαι ο απόλυτος βλάκας, πως είναι δυνατόν μετά από αυτή την εικόνα να βγάλεις κόκκινη κάρτα, ότι κι’ αν σου είπε ο βοηθός, ο τέταρτος και ο εξηκοστός. Εσύ βλέπεις έναν παίκτη με σπασμένη τη μύτη και μέσα στα αίματα και δεν καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί, παρά περιμένεις να συνέλθει για να του δώσεις την κόκκινη κάρτα για απλωμένο χέρι και πέναλτι. Σε αυτή τη φάση τελειώνει η όποια διάθεση να υπερασπιστείς έστω και για τα προσχήματα τον Ελληνα διαιτητή. Δυστυχώς αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή βελτίωση των Ελλήνων διαιτητών και αυτό είναι και ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Κλάτενμπεργκ.

Επιστρέφοντας στα του ποδοσφαίρου τώρα. Αισθητή βελτίωση δεν βλέπει κανείς και στους μεγάλους. Για τον Ολυμπιακό τα έγραψα χθες. Ο Παναθηναϊκός με τον ΟΦΗ, έκανε ένα βήμα πίσω. Ισχύει ακόμη ότι είναι νέα ομάδα και νέοι παίκτες και ασχφαλώς χρειάζεται κι’ άλλος χρόνος, αλλά η εικόνα του ματς με τον ΟΦΗ και όχι το αποτέλεσμα, ήταν άκρως προβληματική. Επειδή πάντα στα ματς παίζουν δύο, ασφαλώς και πρέπει να σταθούμε στα όσα καλά έκανε ο ΟΦΗ στο ματς και ήταν πολλά. Το σχέδιο του Νιόμπλια ήταν εξαιρετικό, προσαρμοσμένο μεν πάνω στο παιχνίδι και τα όπλα του Παναθηναϊκού, αλλά και θαρραλέο. Ο ΟΦΗ πίεσε στα κεντρικά χαφ του Παναθηναϊκού, τα έβγαλε από το ματς και μαζί έβγαλε και την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ρουμπέν και Αλεξανδρόπουλος βγήκαν από το ματς, ο Χουάνκαρ ήταν σε κακό βράδυ και δεν βοήθησε τον Βιτάλ που έμεινε σε ένα ακόμη ματς σε ρηχά νερά. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός μας έδειξε ότι δεν είχε λειτουργικό δεύτερο πλάνο. Μία ομάδα σε έναν μαραθώνιο πρωταθλήματος, πρέπει να παίρνει λύσεις και εκτός ενδεκάδας και από τον πάγκο. Ο Βιγιαφάνες, ο Παλάσιος, ο Μπουζούκης, ο όποιος τέλος πάντων έρχεται από τον πάγκο, πρέπει να μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό, να έχει την ποιότητα, τον χαρακτήρα, την νοοτροπία, να αλλάξει πράγματα όταν αυτά δεν πάνε καλά. Ο Παναθηναϊκός σε όλα τα ματς που του έχουν στραβώσει, δεν έχει πάρει τίποτα από τον πάγκο του. Αν ο Παναθηναϊκός δεν προηγηθεί δεν κερδίζει, κι’ αν δεν παίζει καλά, ο πάγκος του δεν βελτιώνει την εικόνα του. Είναι ικανό πλέον το δείγμα γραφής για να μας κάνει να το καταλαβαίνουμε αυτό. Και σε αυτό το ματς όπου κάποιοι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαλαν κόπωση από το ματς στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο (δεν είναι συνηθισμένοι στα τρία ματς σε μία εβδομάδα και είναι ως ένα βαθμό λογικό), αυτοί που έρχονται από τον πάγκο, οφείλουν να βοηθήσουν. Δεν συμβαίνει ποτέ και ο Παναθηναϊκός το πληρώνει…

Βελτίωση όμως δεν παρουσιάζει και η ΑΕΚ. Βεβαίως εκεί χρειάζεται περισσότερος χρόνος, αφού μιλάμε για μία ομάδα που έχει παίξει τρία ματς με τον ίδιο προπονητή. Οφείλω να πω όμως ότι η ΑΕΚ του Ατρομήτου, ήταν καλύτερη από την ΑΕΚ του Βόλου και η ΑΕΚ του Βόλου ήταν καλύτερη από την ΑΕΚ του αγώνα με τον Αρη. Δεν είναι καλό ως πρώτο σημάδι αυτό, ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητα, η οποία ασφαλώς είναι το πρώτο ζητούμενο σε αυτή τη φάση για την Ενωση. Καταλαβαίνω αυτό που λέει ο Γιαννίκης, ότι τώρα μόνο το αποτέλεσμα τον νοιάζει, αλλά από την άλλη με εμφάνιση όπως αυτή κόντρα στον Αρη η ΑΕΚ δεν θα παίρνει αποτελέσματα. Μία φορά θα συμβεί να είσαι πολύ χειρότερος από τον αντίπαλο και να νικήσεις, δεν θα συμβαίνει κάθε Κυριακή. Η ΑΕΚ είχε πρόβλημα νοοτροπίας στο να διαχειριστεί το σημαντικό προβάδισμα του 2-0. Μετά το πρώτο καλό επιθετικά τριαντάλεπτό της, διότι και στο πρώτο κομμάτι του ματς έφαγε πολλές καθαρές ευκαιρίες από τον Αρη, η ΑΕΚ έμοιαζε να μην ξέρει τι θέλει να κάνει. Και μετά την αποβολή έδειξε να μην ξέρει που πατά και που βρίσκεται. Και εδώ να θυμίσω ότι το ίδιο με παίκτη λιγότερο της συνέβη και στην Κρήτη. όπου το 0-3 έγινε 3-3. Από τύχη και πρόβλημα του Αρη στην τελική προσπάθεια και όχι από κάτι που έκανε σωστά η ΑΕΚ το 2-0 με τον Αρη δεν έγινε 2-2. Ποιος είπε ότι οι ομάδες πρωταθλητισμού, όταν μένουν με 10 παίκτες δικαιολογούνται να χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια. Ακόμη περισσότερο ποιος είπε ότι αυτό επιτρέπεται να συμβεί σε ματς που ήταν μπροστά με 3-0 και 2-0 στο σκορ.

Στην πραγματικότητα ο μοναδικός οπαδός μεγάλης ομάδας που μπορεί να είναι χαρούμενος από την απόδοση και την εικόνα της ομάδας του αυτό το Σαββατοκύριακο, είναι ο φίλος της μοναδικής που έχασε, δηλαδή του Αρη. Μετά την προβληματική εικόνα στην αρχή του πρωταθλήματος, ο Αρης συνέρχεται, βελτιώνεται, ξαναγίνεται μία κανονικότατη και μοντέρνα ομάδα. Το ποδόσφαιρο που έπαιξε στο ΟΑΚΑ, σε συνέχεια των πέντε γκολ που έβαλε στον Παναιτωλικό, ήταν ποδόσφαιρο επιπέδου και υψηλών προδιαγραφών. Με εξαιρετική κυκλοφορία μπάλας, δεν έχω δει καλύτερη ομάδα σε ένα ματς σε αυτόν τον τομέα, από τον Αρη στο ΟΑΚΑ στη φετινή Super League Interwetten. Με τρομερή μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, με μεγάλη ποικιλία στον τρόπο ανάπτυξης, με φοβερή άμυνα στη δεύτερη μπάλα και ανάκτηση κατοχής. Το μόνο πρόβλημα, το οποίο είναι και σοβαρό, παραμένει το γκολ. Ο Αρης όπως γράψει πολλές φορές, ούτε φέτος απέκτησε παίκτη που να βλέπεις το βιογραφικό του και να λες «αυτός είναι που θα μου λύσει το επιθετικό πρόβλημα…» και δυστυχώς για την ομάδα του Ακη Μάτζιου αυτό φάνηκε και στο ΟΑΚΑ…