Φυσιολογικά, ο Γιοβάνοβιτς ακόμη μαθαίνει την ομάδα του

Έφτιαξε τον μικρότερο αριθμό ευκαιριών στην έδρα του, δημιούργησε τις λιγότερες κλασικές ευκαιρίες συγκριτικά με τα προηγούμενα παιχνίδια του στην Λεωφόρο, και κάπως έτσι έμεινε για πρώτη φορά στο “μηδέν” ο Παναθηναϊκός στο σπίτι του και δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στο σερί των νικών του εκεί. Γιατί του συνέβη; Διότι ο προπονητής του δεν έχει προλάβει να ωριμάσει τόσο την ομάδα του ώστε να τη γνωρίζει τόσο καλά που να αντιλαμβάνεται εκ των προτέρων ή τουλάχιστον εγκαίρως πώς να τη βοηθήσει και να την καθοδηγήσει για να λύσει ένα νέο πρόβλημα.

Ο Παναθηναϊκός, μια ομάδα που ξεκίνησε το μοντάρισμά της πριν από δύο μήνες, όταν ολοκλήρωσε τον σχηματισμό του ρόστερ της, βρίσκεται ακόμη στο πρώτο στάδιο των αλλαγών της λειτουργίας της. Όχι τυχαία, πολύ πρόσφατα, την περασμένη Τετάρτη, ακούσαμε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να μιλά δημόσια για το γεγονός ότι ακόμη προσπαθεί να δώσει στην ομάδα του την αγωνιστική ταυτότητα που έχει επιλέξει. Μια ομάδα ωριμάζει όταν μαθαίνει να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις διαφορετικές καταστάσεις παιχνιδιού. Για να το μάθει, πρέπει προηγουμένως να τις αντιμετωπίσει. Για να τις αντιμετωπίσει, χρειάζεται να παίξει, δηλαδή να δώσει παιχνίδια. Και όταν αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις, συχνά για να μάθει θα χρειαστεί και να πάθει, ή πιο σωστά δεν γίνεται να αποφεύγει κάθε φορά το πάθημα και να παίρνει μόνο το μάθημα.

Απέναντι στον ΟΦΗ ο Παναθηναϊκός βρέθηκε αντιμέτωπος με μια νέα κατάσταση παιχνιδιού, διότι ήταν διαφορετικός ο τρόπος που τον αντιμετώπισε ο Νίκος Νιόπλιας συγκριτικά με τους προηγούμενους προπονητές που επισκέφθηκαν την Λεωφόρο. Τι προσπάθησε να κάνει ο ΟΦΗ; Να δυσκολέψει πολύ τους δύο κεντρικούς μέσους, τον Ρούμπεν Πέρεθ και τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο προκειμένου αυτοί να μην κινηθούν όσο ελεύθερα είχαν κινηθεί σε προηγούμενα παιχνίδια κατά την ανάπτυξη των επιθέσεων. Ο Νιόπλιας σκέφτηκε ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει πιο δύσκολη για τον Παναθηναϊκό η τροφοδότηση των μεσοεπιθετικών σε επικίνδυνους χώρους. Ο Γιοβάνοβιτς είχε ξαναδεί την ομάδα του να αλλάζει τρόπο ανάπτυξης, δηλαδή να παίζει με “δεκάρι” που οπισθοχωρεί και αναλαμβάνει την ανάπτυξη των επιθέσεων. Για την ακρίβεια, τα δύο διαφορετικά μοτίβα ανάπτυξης των επιθέσεων άρχισε να τα δοκιμάζει από το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι, απέναντι στον Απόλλωνα. Ξεκίνησε με το “δεκάρι” του, τον Λούντκβιστ, κι ύστερα έβαλε την ευθύνη στον Ρούμπεν και τον Αλεξανδρόπουλο. Ο Γιοβάνοβιτς είχε κάνει δοκιμές, επαναφέροντας το “δεκάρι” στην ανάπτυξη των επιθέσεων και σε επόμενα παιχνίδια, αλλά σε διαφορετικές καταστάσεις παιχνιδιού συγκριτικά με αυτή της περασμένης Κυριακής: ο Παναθηναϊκός είχε ήδη καθαρίσει το παιχνίδι όταν εμφανιζόταν το “δεκάρι” και η ομάδα έπαιζε πιο απελευθερωμένα.

Η ιστορία του ματς με τον ΟΦΗ σου δημιουργεί την αίσθηση ότι ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε προεκτιμήσει ότι θα αμυνθεί με αυτό τον τρόπο ο αντίπαλός του. Κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού εκτίμησε ότι έπρεπε να περιμένει μέχρι το 60’ προτού παρέμβει. Τι περίμενε ο προπονητής του Παναθηναϊκού; Να εμφανιστεί η ατομική ποιότητα που θα κάλυπτε την αδυναμία της ομαδικής απόδοσης, ή με άλλα λόγια μια ατομική ενέργεια που θα έκανε την διαφορά και θα έφερνε το πρώτο γκολ. Εκεί έπεσε έξω ο Γιοβάνοβιτς, και γι’ αυτό στις δηλώσεις του μίλησε για ένα “χαμένο” ημίχρονο. Ένας τόσο ειλικρινής προπονητής, είναι βέβαιο ότι βρίσκει τις λύσεις, διότι κάνει αυτοκριτική και ανάλυση της απόδοσης της ομάδας του.

Στο τελευταίο 25’λεπτο, που έπαιξε με “δεκάρι”, ο Παναθηναϊκός έφτιαξε την καλύτερη ευκαιρία του και βρήκε γκολ, το οποίο ήταν οφσάιντ. Αυτό που πήρε την Κυριακή στην Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός ήταν ακόμη ένα μάθημα, που θα τον κάνει καλύτερο. Απλώς δεν κατάφερε να αποφύγει και το πάθημα.

Η αρχική σκέψη του Γιοβάνοβιτς ήταν, μου λένε, να παίξει με “δεκάρι”. Ύστερα όμως άρχισε η σεζόν, ξεκίνησε άσχημα ο Λούντκβιστ, έλαμψε ο Ρούμπεν Πέρεθ ως οργανωτής, έλαμψε ο Καρλίτος ως εκτελεστής, και κάπως έτσι ένας προπονητής που προσαρμόζεται στα δεδομένα αποφάσισε να παίξει με μεσοεπιθετικό στη θέση “δέκα” και να διαφοροποιήσει το μοντέλο που είχε ξεκινήσει να εφαρμόζει. Κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός θα έχει ωριμάσει τόσο, που θα μπορεί να αλλάζει τρόπο ανάπτυξης και να το κάνει άμεσα και αποτελεσματικά κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Και τότε θα έχει γίνει μια έτοιμη ομάδα. Και σίγουρα μια πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα με πολύ καλές δυνατότητες.

Αν δεν τον τρελάνουν, ο Γιοβάνοβιτς θα “το βρει”. Είναι ένας πάρα πολύ ικανός προπονητής, αρκεί να μη του χαλάσουν το κεφάλι.