Πώς ο Ολυμπιακός έκανε δύσκολη τη ζωή του, Πέμπτη και Κυριακή!

Ελα μωρέ, ποιος Ιωνικός τώρα. Σιγά το 1-0 μέσα στο Καραϊσκάκη, με μία ομάδα που έπαιζε δέκα χρόνια στη Β΄ Εθνική και τώρα ξανανέβηκε…

Οκέι, καταλαβαίνω το…γενικό πνεύμα, όμως εγώ ξέρω άλλα-πάρα πολύ σημαντικό ήταν αυτό το τρίποντο για τον Ολυμπιακό. Τόσο σημαντικό όσο λίγοι μπορείτε να φανταστείτε. Για σκεφθείτε να έφερνε καμία ισοπαλία και να μην εκμεταλλεύονταν έτσι την γκέλα της ΑΕΚ στη Ριζούπολη-και να τον είχε πλησιάσει κι ο ΠΑΟΚ στους δύο πόντους…

Το 2-2 στο Απόλλωνας-ΑΕΚ ασφαλώς και ήταν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, το λες και δώρο, για τον Ολυμπιακό. Ταυτόχρονα, όμως, του δημιούργησε και μία εξτρά πίεση μέσα στο παιχνίδι με τον Ιωνικό, όσο έβλεπε ότι ο αγώνας δεν του «πήγαινε», με το ρευστό σκορ να παραμένει και τη μία αναγκαστική αλλαγή μετά την άλλη, έχοντας κι όλη η ομάδα το φορτίο από την υπερπροσπάθεια κόντρα στους αστείρευτους σε δυνάμεις Γερμανούς την Πέμπτη το βράδυ (είδατε πώς η Άιντραχτ κέρδισε και χθες με γκολ στο 94’, όπως είχε ισοφαρίσει το περασμένο Σάββατο με γκολ στο 94’ και όπως είχε κερδίσει στο Καραϊσκάκη με γκολ στο 91’!!!).

Μην την ψάχνετε. Κάτι τέτοιες νίκες σε παιχνίδια όπως με τον Ιωνικό, είναι «αναγκαία συνθήκη» για να πάρεις πρωτάθλημα. Θυμηθείτε, ΠΑΟΚ-Βόλος 4-4 (από 4-1), ΠΑΟΚ-ΠΑΣ 0-1, αλλά και ΟΦΗ-ΑΕΚ 3-3 (από 0-3), Απόλλωνας-ΑΕΚ 2-2. Το καταλαβαίνω ότι δεν είναι…ελκυστικό ένα 1-0 επί του Ιωνικού, αλλά ας δούμε και το ΑΕΚ-Λαμία 1-0 και το Αστέρας-ΠΑΟΚ 0-1. Υπάρχει και το…1-0 για νίκη! Και δη 1-0 και με τυχερό γκολ, καθώς δύο φορές η μπάλα κόντραρε σε παίκτες του Ιωνικού! Πρώτα στον Βαφέα (που έδιωξε αρχικά την πάσα του Γκάρι προς τον Τικίνιο, γιατί τον Τικίνιο σημάδευε ο Γκάρι κι όχι τον Μασούρα!) και μετά στον Μύγα (που ανεπιτυχώς πήγε να διώξει μπροστά στην γραμμή της εστίας του Χουτεσιώτη, το σουτ του Μασούρα).

Τώρα, αν θέλουμε να προχωρήσουμε στο…παρασύνθημα: ο Ολυμπιακός έκανε δύσκολη ο ίδιος τη ζωή του σε αυτά τα δύο τελευταία παιχνίδια του μέσα στο σπίτι του. Κι έτσι έχασε μέσα από τα χέρια του τουλάχιστον την ισοπαλία με την Φρανκφούρτη και κέρδισε οριακά τον Ιωνικό.

Δεν μπορείς να χάνεις τόσες καθαρές ευκαιρίες για γκολ μέσα στο Καραϊσκάκη, Πέμπτη-Κυριακή. Δύο χαμένες του Μασούρα (μία ανά ματς) ήταν αυτό που λέμε γκολ! Κι άλλες πέντε, των Ονιεκουρού και Μαντί (στο ευρωπαϊκό) και των Ελ Αραμπί, Ροντρίγκες, Λαλά (στου πρωταθλήματος) επίσης ήταν σοβαρότατες ευκαιρίες γκολ! Όταν στις εννιά ευκαιρίες, κάνεις δύο γκολ, ένα ανά ματς, αναπόφευκτα παίζεις…ζάρια! Δεν γίνεται να πετάς στα σκουπίδια τόσες φάσεις για γκολ. Και να διευκρινίσω εδώ, ότι αναφέρομαι μόνο στις κλασικές ευκαιρίες, κι όχι στις τελικές που γενικά είχαν οι «ερυθρόλευκοι» για να σκοράρουν (π.χ. κεφαλιά Αραμπί την Πέμπτη). Ξέρετε ποια ήταν τα στατιστικά των δύο αγώνων; Με Άιντραχτ τελικές 13-5 και κατοχή 55-45 και με Ιωνικό τελικές 12-5 και κατοχή 62-38. Σκορ; 1-2 κι 1-0…

Μάλιστα, είναι μόνο το ένα κομμάτι η απώλεια τόσων κλασικών ευκαιριών. Το άλλο, εξίσου βαρύ κι επώδυνο στη δική μου λογική, είναι η πολύ κακή νοοτροπία που εξακολουθούν να επιδεικνύουν οι παίκτες του Μαρτίνς, ψάχνοντας να το παίξουν ήρωες και βγάζοντας έτσι έναν απαράδεκτο εγωϊστικό εαυτό και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την ομάδα. Διότι, μπορεί να φαίνονται βαριά τα λόγια, αλλά επί της πραγματικότητας, αυτό είναι.

Χθες, για παράδειγμα, το είδαμε πάλι αυτό, σε τεράστιο βαθμό και δη από τους δύο καλύτερους παίκτες της ομάδας, τον Αγκιμπού και τον Ροντρίγκες! Κι είναι πραγματικά αδιανόητο, να είναι το σκορ 1-0 και μέχρι και τα τελευταία λεπτά να παρατηρούνται τέτοιες συμπεριφορές.

Η φάση στο 32’ είναι όλα τα λεφτά! Ο Γκάρι φεύγει σαν σφαίρα από δεξιά και ο Μασούρας καιροφυλακτεί και περιμένει απλά ένα γύρισμα στο πρώτο δοκάρι. Κι ο Γκάρι αντί να την γυρίσει, πάει και σουτάρει πάνω στον αντίπαλο γκολκίπερ…

Όπως φυσικά κι αυτή στο 75’, όταν ο Αγκιμπού προτιμάει να σουτάρει (εντελώς άστοχα) έξω από την περιοχή, την στιγμή που είναι αριστερά του ολομόναχος ο Ονιεκουρού.

Ατυχώς δε υπάρχουν κι άλλες δύο στιγμές, με τους ίδιους πρωταγωνιστές.

Στο 48’ πάλι ο Γκάρι, αυτή τη φορά βρίσκεται σε θέση βολής, αλλά όχι με το καλό του πόδι, το δεξί. Και σουτάρει με το αριστερό λίγο άουτ. Δεξιά του, όμως, είχε πάσα στον Αγκιμπού, ενώ μπορούσε να την αφήσει και στο Μασούρα, που έρχονταν από πίσω.

Και στο 69’ ξεδιπλώνει ο Ολυμπιακός μία ιδανική αντεπίθεση, από κόψιμο του Εμβιλά, με τον Μασούρα να πετάει υπέροχα στον Αγκιμπού και να φεύγουν και οι δύο απειλητικά μπροστά. Ο Αγκιμπού φτάνοντας στην περιοχή του Ιωνικού, αντί να την «επιστρέψει» την μπάλα στο Μασούρα, επέλεξε να…ντριμπλάρει-και να χάσει την μπάλα…

Επιμένω πολύ σε αυτό το κομμάτι, της έλλειψης ομαδικότητας, πολύ απλά γιατί το θεωρώ κορυφαίο για τη σωστή λειτουργία μίας πρωταθλήτριας ομάδας. Κι επειδή είναι αρρώστια και δη μεταδοτική-κολλάει ο ένας τον άλλο τον εγωϊσμό. Σου λέει μετά ο κάθε Μασούρας και ο κάθε Ονιεκουρού, α, δεν μου έδωσες την μπάλα, γιατί να σου τη δώσω εγώ, στην επόμενη φάση. Είναι αλυσίδα!

Και το επισημαίνω με μεγαλύτερη ευκολία σήμερα, γιατί αφορά τους δύο πιο πολύτιμους παίκτες της χθεσινής υπερπολύτιμης, ξαναλέω εγώ, νίκης του Ολυμπιακού. Γιατί πράγματι τέτοιοι ήταν τόσο ο Γκάρι, όσο κι ο Αγκιμπού.

Ο Ροντρίγκες κάθε φορά που παίζει μας αποδεικνύει ότι είναι ο εξτρέμ που τόσο πολύ έλειπε από την ομάδα, ο γρήγορος, ο μπουκαδόρος, ο δημιουργός με τις καλές τις σέντρες και τα κοφτά γυρίσματα. Θα πάρει κάρτες από τους αντίπαλους μπακ με τις ντρίμπλες του, με την τεχνική του θα βγάλει πάσες, ακόμη και με το τακούνι όπως χθες στο Λαλά, θα κερδίσει κόρνερ με τις πλαγιοκοπήσεις του και θα απειλήσει κιόλας με γκολ ο ίδιος, ιδίως όταν περάσει από αριστερά, συγκλίνοντας για να παίξει με το δεξί του. Κι όταν αποκτήσει χημεία και με τους σέντερ φορ, είναι μαθηματικό ότι θα τους ταίσει με πολλά γκολ. Από εκεί και πέρα, έχει τα θεματάκια του με τους τραυματισμούς, εξ ου κι έχω γράψει πριν καν παίξει ότι χρειάζεται διαχείριση. Ο Γκάρι ξεκάθαρα μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στο ελληνικό πρωτάθλημα (και στην Ευρώπη, όταν δηλωθεί τον Φλεβάρη), αλλά όταν τον βάλεις όπως πρέπει και όσο πρέπει και όταν πρέπει.

Ο Αγκιμπού εξελίσσεται από παιχνίδι σε παιχνίδι σε εκπληκτικό πολυεργαλείο. Συνεχώς βελτιώνεται σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού του και χθες ίσως για πρώτη φορά τόσο…θεαματικά τον είδαμε να περνάει πάσες 10αριού επιπέδου! Τις προάλλες είχα γράψει ότι ο Μαρτίνς βρήκε…Φορτούνη στο πρόσωπο του νεαρού Αφρικάνου και κάποιοι με είπαν υπερβολικό. Ίσως, αλλά χθες ο Αγκιμπού πέρασε τρεις μπαλιές επιπέδου καλού Φορτούνη! Έτσι έβγαλε τον Μασούρα φάτσα με τον γκολκίπερ, έτσι ξεκίνησε το γκολ με την πάσα στον Γκάρι ξανά στην πλάτη της άμυνας, έτσι έβγαλε μπροστά τον Ονιεκουρού στο 73’, στη φάση που έφερε την σπουδαία χαμένη ευκαιρία του Ελ Αραμπί, έτσι πέρασε και πάσα στον Καμαρά για να σουτάρει από ευνοϊκή θέση στο 79’, αλλά τον έκοψαν για ένα κλικ τον Μαντί.

Ο Μαρτίνς χθες τον ξαναγύρισε σε ρόλο δεκαριού πίσω από τον φορ, αφού περισσότερο τον έβαζε εσωτερικό χαφ στα προηγούμενα παιχνίδια κι ο Αγκιμπού βρήκε την ευκαιρία να πατήσει και δύο φορές περιοχή επιχειρώντας να σκοράρει (του κόντραραν όμως τα σουτ), αλλά και να δημιουργήσει με καλές πάσες-παίζοντας και κάθετο ποδόσφαιρο. Είχε και μία έξυπνη εκτέλεση κόρνερ, ενώ όταν χρειάστηκε έκλεψε κι έκοψε και μπήκε δυναμικά στη φάση. Και μία φορά που έχασε την μπάλα, έσπευσε αμέσως και την ανέκτησε. Κάνει ακόμη λάθη σε κάποιες εύκολες πάσες, όμως είναι ξεκάθαρο ότι το παιδί παίζει πάντα βασικός στον Ολυμπιακό, επειδή πολύ απλά το αξίζει, το κερδίζει με όσα δίνει μέσα στο γήπεδο.

Κι άμα λάχει, δεν είχε πρόβλημα να τα βάλει με τον…40άρη Ρομαό, που πήγε να του πουλήσει τσαμπουκά. Έχει τσαγανό ο μικρός! Πώς αλλιώς, εξάλλου, θα έπαιζε στον Ολυμπιακό!

Κάτι τελευταίο: πραγματικά σωτήρια η επέμβαση του Βατσλίκ στο τετ α τετ με τον Τουράμ, μόλις στο 5^ο λεπτό. Αυτή τη φορά έδιωξε με το πόδι ο Τσέχος το πλασέ του αντίπαλου φορ. Ενώ την Πέμπτη σε παρόμοια φάση δεν είχε βάλει νομίζω τόσο καλά όσο χθες το κορμί του και δεν απέφυγε το γκολ (1-1). Καλό για τον γκολκίπερ του Ολυμπιακού ότι πλέον βγαίνει πολύ πιο συχνά από τα γκολπόστ του και καθαρίζει ψηλές σέντρες και στημένα, βοηθώντας την άμυνα. Απλά κάτι δεν μου έκατσε καλά, σε εκείνη τη φάση που βγήκε ο Καμπράλ πολύ πλάγια και πλάσαρε λίγο άουτ-σαν να μου φάνηκε ότι πήγε πολύ αργά ο Βατσλίκ στη φάση. Τέλος πάντων, είναι σημαντικό που κράτησε το μηδέν μετά από πέντε ματς, σε Ελλάδα κι Ευρώπη, με παθητικό σε όλα.

Άσχετο: Δύο τραυματίες είχε χθες ο Ολυμπιακός, τον Κούντε και τον Ροντρίγκες, από μαρκαρίσματα του ίδιου παίκτη του Ιωνικού, του αριστερού μπακ Βαλεριάνου. Χθες έγραφα ότι ο Ιωνικός έχει τρεις πρώην παίκτες του Ολυμπιακού, τον Χουτεσιώτη, τον Ρομάο και τον Ματσούκα, προεξοφλώντας ότι θα είναι οι καλύτεροι της ομάδας τους. Και είδαμε ότι ο Χουτεσιώτης είχε τέσσερις σωτήριες επεμβάσεις, ο Ματσούκας την ασίστ στη μεγάλη ευκαιρία του Τουράμ που έσωσε ο Βατσλίκ κι ο Ρομάο είχε τα περισσότερα κλεψίματα (τέσσερα), τα πιο πολλά κερδισμένα φάουλ, αλλά έκανε κι ο ίδιος τα πιο πολλά φάουλ. Είχα ξεχάσει λοιπόν ότι στον Ιωνικό υπήρχε και τέταρτος πρώην παίκτης του Ολυμπιακού- ο Βαλεριάνος…