Παναθηναϊκός: Αν ήξερε ο Γιοβάνοβιτς, όλα θα ήταν διαφορετικά...

• Θα είχε πάρει στόπερ - «ηγέτη» και όχι τον Σάρλια για «εναλλακτική»
• Θα είχε πάρει δεύτερο χαφ και ποιος ξέρει αν θα έπαιζε με 4-4-2...

«Μην αφήνεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία»: πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή τη μέγιστη «παπάτζα» στη δημοσιογραφία... Διότι σε αντίθεση με το «παπατζίδικο» αυτό μότο, είναι οι αληθινές λεπτομέρειες εκείνες οι οποίες τις περισσότερες φορές δημιουργούν, «χτίζουν», καθορίζουν ή ανατρέπουν μια ιστορία. Σαν εκείνου του Βορειοευρωπαίου, επί παραδείγματι (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) του οποίου η μεταγραφή επί Αγγελου Φιλιππίδη είχε χαλάσει επειδή η σύζυγός του «τρόμαξε» από τον θηλυκό πληθυσμό και το αλληθώρισμα του συζύγου της: λίγες ώρες μετά το deal με τους Πράσινους, πήγαν το βραδάκι σε καλοκαιρινό club της παραλιακής και ο παικταράς... έχασε το φως του. Ε, τον πήρε η σύζυγος την επόμενη μέρα, γύρισαν στα κρύα, «έσπασε» η συμφωνία και ο Παναθηναϊκός έχασε έναν εξαιρετικό εξτρέμ εκεί στις αρχές των 00's για μία λεπτομέρεια. Εκείνη τη βραδινή έξοδο του ζεύγους στο «Ακρωτήρι»...

Τώρα, λοιπόν, που επιστρέφει με το καλό ο Μπαρτ Σένκεφελντ στην ενεργό δράση (πιθανότατα εναντίον της Λαμίας τη μεθεπόμενη Δευτέρα, ίσως εναντίον του Παναιτωλικού στη Λεωφόρο, σε 18 μέρες) αξίζει να αναφερθεί μια «λεπτομέρεια» η οποία καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τον καλοκαιρινό μεταγραφικό σχεδιασμό του Παναθηναϊκού και όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα σε μεγάλο βαθμό και την πορεία του στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος. Δηλαδή, μέχρι την προσεχή, χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ποια είναι αυτή η «λεπτομέρεια»; Οτι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν γνώριζε πως ο Ολλανδός στόπερ και ο Δημήτρης Κουρμπέλης επρόκειτο να απουσιάσουν για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Οτι περίμενε βάσει της πληροφόρησης που είχε από τους αρμόδιους ότι μεταξύ Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου (το πολύ!) αμφότεροι θα ήταν έτοιμοι, ωε ενεργά και διαθέσιμα στελέχη της ομάδας του. Και βάσει αυτής της παραδοχής έστησε και το μεταγραφικό πλάνο του.

Τι θα ήταν διαφορετικό;

Θα είχε πάρει στόπερ - «ηγέτη» και όχι τον Σάρλια για «εναλλακτική»

α) Ο Παναθηναϊκός θα είχε πάρει σίγουρα έναν ηγετικό, «βασικό» στόπερ και όχι τον Ζβόνιμιρ Σάρλια, ο οποίος αποκτήθηκε ως εναλλακτική λύση, αλλά ουσιαστικά «μοιράζεται» τη θέση του παρτενέρ του Βέλεθ με τον Αχιλλέα Πούγγουρα όταν ο Ισπανός είναι υγιής. Δεν ξέρουμε, μπορεί να είχε πάρει και έναν «Σάρλια» ως «συμπληρωματικό». Ομως σίγουρα δεν θα ξεκινούσε το πρωτάθλημα περιμένοντας τον Σένκεφελντ.

Ποια ήταν η επιρροή αυτών των εξελίξεων που ήρθαν ως «αλυσίδα» στην παραδοχή για ετοιμότητα του Ολλανδού από τις αρχές Σεπτεμβρίου; Εκτός από τα ατομικά λάθη του Κροάτη και του Πούγγουρα σε διαφορετικά παιχνίδια (μόνο στο Φάληρο έκαναν αμφότεροι έξοχο παιχνίδι), ο Παναθηναϊκός συνολικά δεν μπορεί να υποστηρίξει όσα θα ήθελε στον τρόπο παιχνιδιού του ο Γιοβάνοβιτς και ένας από τους θεμελιώδεις λόγους είναι τα ποδοσφαιρικά χαρακτηριστικά των κεντρικών αμυντικών του σε φάση ανάπτυξης.

Είναι ελάχιστα τα χρονικά διαστήματα στους δέκα αγώνες του Παναθηναϊκού που έχουμε δει τους κεντρικούς αμυντικούς του κοντά στη μεσαία γραμμή. Η ανασφάλειά τους, σε συνδυασμό με την έλλειψη συγκεκριμένων γνωρισμάτων που απαιτούνται στο build up και στις καλύψεις («διάβασμα» στησίματος αντίπαλης ομάδας, ταχύτητα, εκρηκτικότητα, δύναμη), τους «κρατούν»... δέσμιους σε χαμηλά μέτρα προς την περιοχή του Παναθηναϊκού. Και ως συνέπεια αυτού, μένει σε χαμηλά μέτρα (και «χαραμίζεται» και μαρκάρεται από αφηνιασμένους αντιπάλους) ο Ρουμπέν Πέρεθ, ανοίγουν οι αποστάσεις με τον Αλεξανδρόπουλο που πρέπει να καλύπετει πολύ γρήγορα μεγάλες αποστάσεις με και δίχως τη μπάλα και ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει συνολικά έναν προβληματικό κεντρικό άξονα. Και επιθετικά και αμυντικά. Κυρίως στη φάση της ανάπτυξης. Εξ ου και απειλεί τον αντίπαλο πολύ περισσότερο από τις δύο πτέρυγές του, με Κώτσιρα – Χατζηγιοβάνη και Χουάνκαρ – Βιτάλ (παρά την ολοφάνερη κάμψη του Βραζιλιάνου).

Θα είχε πάρει δεύτερο χαφ και ποιος ξέρει αν θα έπαιζε με 4-4-2...

β) Αν ο Γιοβάνοβιτς γνώριζε ότι ο Κουρμπέλης δεν επρόκειτο να απουσιάσει από ολόκληρο τον πρώτο γύρο (ή αν έστω διατηρούσε σοβαρές αμφιβολίες επ΄αυτού), ο Παναθηναϊκός θα είχε σίγουρα αποκτήσει έναν επιπλέον μέσο με αμυντικογενή χαρακτηριστικά το προηγούμενο καλοκαίρι. Μετά και την αποχώρηση του «θηρίου» Σεχ Νιάς που επέστρεψε στη Λιλ (μόλις πέντε λεπτά και μία συμμετοχή μέχρι σήμερα!), δεν υπήρχε περίπτωση να... ξεμείνει με ένα και μοναδικό «εξάρι», τον Ρουμπέν Πέρεθ. Θα είχε αποκτήσει έναν επιπλέον μέσο, ο οποίος θα μπορούσε να αγωνιστεί και ως «οκτάρι». Και ίσως αυτός ο παίκτης – λέμε ίσως – να είχε «κατευθύνει» τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο 4-4-3 το οποίο έχει δοκιμάσει μόνο στο φιλικό εναντίον της Μίλαν (με Πέρεθ – Αλεξανδρόπουλο – Μαουρίσιο), όπως ο Καρλίτος τον «οδήγησε» στο 4-4-2 με δύο επιθετικούς αρχής γενομένης από το 5-1 επί του Βόλου, μετά το αρχικό 4-2-3-1.

Κάπως έτσι, με δυο «λεπτομέρειες» ιατρικής φύσης, με δυο «παραδοχές», φτάνουμε στα μέσα Νοεμβρίου: ο Παναθηναϊκός παίζει με Βέλεθ – Σάρλια – Πούγγουρα, ο Ρουμπέν Πέρεθ είναι ο μοναδικός παίκτης που δεν έχει χάσει ούτε λεπτό σε δέκα ματς (εννέα πρωταθλήματος και το 0-1 επί του Ατρομήτου στο Περιστέρι), ο Ιβάν περιμένει τον Σένκεφελντ, σκέφτεται αν πρέπει να πάρει στόπερ και ετοιμάζεται για μεταγραφή αμυντικού μέσου...