Η "τίκι τάκα" εκδοχη του Ιβάν, έχει ενδιαφέρον…

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ένας κανονικός προπονητής με ιδέες και σίγουρα όχι με εμμονές. Το αρχικό σχέδιο του για τον φετινό Παναθηναϊκό, ήταν ασφαλώς πολύ διαφορετικό από το σχέδιο που εμφάνισε στον Βόλο. Πιθανόν δε αυτό που είδαμε στο ματς με τη Λαμία δεν είναι το plan B, αλλά το plan C του προπονητή του Παναθηναϊκού. Για τον Γιοβάνοβιτς όπως και για τον κάθε καλό προπονητή δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Δεν λειτουργούσε το προηγούμενο πλάνο, πάει στο επόμενο. Εβγαλε από την ναφθαλίνη τον Λούντκβιστ που ήταν εκτός λόγω ιατρικού προβλήματος για καιρό, έβαλε στο αρχικό σχήμα τον Βιγιαφάνες και του έδωσε και το γενικό κουμάντο του παιχνιδιού και άλλαξε τον τρόπο ανάπτυξης.

Από το άμεσο παιχνίδι που προσπαθούσε να παίξει, τις γρήγορες μεταβάσεις από την άμυνα στην επίθεση και την μπάλα να την ακουμπά σχεδόν πάντα στον Ρουμπέν, ο οποίος ξεκινούσε τις προσπάθειές του μπροστά από τα στόπερ και ήταν ο μοναδικός ρυθμιστής της κυκλοφορίας, ο Ιβαν Γιοβάνοβιτς εμφάνισε στον Βόλο έναν σαφώς πιο τίκι τάκα Παναθηναϊκό.

Στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τη Λαμία, αυτό το τίκι τάκα, έμοιαζε άχρωμο, άγευστο και ανούσιο. Καταλάβαινες αμέσως την αλλαγή στη λογική του Παναθηναϊκού, καταλάβαινες την καλή κυκλοφορία και τους πολλούς καλούς χειριστές της μπάλας (Ρουμπέν, Βιτάλ, Λούκβιστ και Βιγιαφάνες), οι οποίοι έπαιζαν κοντά για να βγάλουν συνεργασίες με συνεχόμενες μικρές πάσες, αλλά η τελική πάσα έλειπε, όπως έλειπαν και οι σωστές κινήσεις στο χώρο. Τους πήρε χρόνο να προσαρμοστούν, αλλά προσαρμόστηκαν στο νέο τρόπο παιχνιδιού όπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο.

Και το πρώτο και το τρίτο γκολ, είναι από τέτοιες συνεργασίες και από ασίστ των δύο μέτρων (τόσο κοντά έπαιζαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού σε αρκετές περιπτώσεις). Στο πρώτο γκολ ο Βιγιαφάνες δημιουργεί αριθμητικό πλεονέκτημα για την ομάδα του αποφεύγοντας αντίπαλο και την ώρα που ένας δεύτερος τον κλείνει απλώς σπρώχνει την μπάλα δύο μέτρα δεξιά, όπου έπαιζε ο Λούντκβιστ και αυτός με ωραίο διαγώνιο σουτ σκόραρε. Στο τρίτο γκολ την ωραία κούρσα και σέντρα του Αιτόρ, μετέτρεψε σε ασίστ δύο μέτρων ξανά ο Μακέντα που πέρασε την μπάλα στον Μαουρίσιο που στέκονταν δίπλα του για να τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα με ωραίο πλασέ το ματς.

Με αυτό το νέο μοντέλο παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός, επιτέλους πήρε την πρώτη φετινή εκτός έδρας νίκη του. Και ήταν μία νίκη με ανατροπή που έχει να πετύχει εδώ και μία τετραετία. Μία επικράτηση που ήρθε στο καλύτερο χρονικό σημείο, ή πιο σωστά στον πλέον απαραίτητο χρονικό σημείο. Μία νέα αποτυχία του Παναθηναϊκού σε εκτός έδρας ματς δεν γνωρίζω αν θα σηματοδοτούσε εξελίξεις, αλλά σίγουρα θα μεγάλωνε την εσωστρέφεια και κυρίως θα άφηνε τον Παναθηναϊκό ακόμη πιο μακριά από τους στόχους του.

Η πρώτη εκτός έδρας νίκη του δίνει χρόνο να δουλέψει, να ηρεμήσει, να ανακτήσει αυτοπεποίθηση. Αν το σχέδιο τίκι τάκα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα μετατραπεί σε plan A θα το διαπιστώσουμε στην πορεία και στα επόμενα ματς. Δεν έχει μόνο καλά έχει και προβλήματα αυτός ο τρόπος παιχνιδιού. Στο Βόλο δεν τα είδαμε γιατί η Λαμία δεν είχε γρήγορο επιθετικό και κανείς δεν έφυγε στην πλάτη της άμυνας που έπαιζε ψηλά. Σε άλλα ματς μπορεί και να τα δούμε. Με τόσο καλούς χειριστές της μπάλας πάντως που έχει στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός, το νέο σχέδιο του τίκι τάκα Παναθηναϊκού παρουσιάζει σίγουρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον…