Παναθηναϊκός: To μοίρασμα της μπαγκέτας, το τρικ με τον Χουάνκαρ και τα εκνευριστικά 66 δευτερόλεπτα

• Η μπαγκέτα και στον Βιγιαφάνιες που πήρε τα κλειδιά του... πούλμαν
• Η υπερφόρτωση του άξονα με Χουάνκαρ και η στόχευση για το 1vs1 με τον Βιτάλ
• Τα 66 δευτερόλεπτα που δείχνουν πως το πρέσινγκ θέλει δουλειά

Ο Παναθηναϊκός πήρε επιτέλους την πρώτη νίκη στο φετινό πρωτάθλημα μακριά από την Λεωφόρο με αυτό το 3-1 επί της Λαμίας και το βράδυ της Δευτέρας κάναμε ένα πρώτο σχόλιο μετά το τέλος της αναμέτρησης. Σήμερα, με την δεύτερη παρακολούθηση του αγώνα και την βοήθεια της κορυφαίας πλατφόρμας ανάλυσης ποδοσφαίρου, το Wyscout, πάμε να καταγράψουμε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία από την εικόνα της ομάδας του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον αγωνιστικό χώρο του Πανθεσσαλικού.

Η μπαγκέτα και στον Βιγιαφάνιες που πήρε τα κλειδιά του... πούλμαν

Ο Ρούμπεν Πέρεθ είναι ο playmaker του φετινού Παναθηναϊκού, κυρίως στην αρχή του χτισίματος των επιθέσεων, καθώς σπάνια πατάει στο επιιθετικό τρίτο για να... ρυθμίσει τις κινήσεις της ομάδας του με την μπάλα στα πόδια. Στο παιχνίδι με την Λαμία και επειδή ο Γιοβάνοβιτς είχε διαβάσει πολύ σωστά το,,, πούλμαν που θα τοποθετούσε πάνω στο χορτάρι ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Σέρβος τεχνικός ήθελε ακόμη έναν άριστο χειριστή της μπάλας, κάποιον με ανεπτυγμένα τα δημιουργικά χαρακτηριστικά που με τις κάθετες πάσες και το κουβάλημα της μπάλας ανάμεσα στις γραμμές θα άνοιγε χώρους. Για αυτό επέλεξε τον Λούκας Βιγιαφάνιες και όχι τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο.

Ο Αργεντινός μέσος μοιράστηκε την μπαγκέτα στην ενορχήστρωση των επιθέσεων με τον Ισπανό αμυντικό μέσο, καθώς σε αρκετές επιθέσεις κατέβαινε σε θέση αμυντικού μέσου και προς τα αριστερά για να περάσει την μπάλα στο επιθετικό τρίτο. Ο «Βίγια» ήταν αποδέκτης 71 πασών από τους συμπαίκτες του και ο Ρούμπεν 80, ο πρώτος έβαλε την μπάλα στο επιθετικό τρίτο 12 φορές και ο δεύτερος 13. Στοιχείο που μας επιβεβαιώνει τον σημαντικό ρόλο που είχαν στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας τους.

Οι αποφάσεις του 30χρονου μέσου με την μπάλα στα πόδια ήταν τις περισσότερες φορές πολύ καλές αλλά πραγματική διαφορά έκανε όταν οι προσπάθειές του ξεκινούσαν αρκετά ψηλότερα, στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου. Μία ασίστ, μία καθοριστική πάσα για το ξεκίνημα του επιθετικού τρανζίσιον στον Αϊτόρ στην φάση του 3-1, 18/31 κερδισμένες μονομαχίες, ένας Βιγιαφάνιες... από τα παλιά.

Σε αυτά τα παιχνίδια, όπου ο αντίπαλος παίζει με σχεδόν όλους τους παίκτες μαζεμένους στα δύο και ή στο ένα τρίτο του αγωνιστικού χώρου, όσες τακτικές επιλογές και αν διαλέξει ένας προπονητής, πολλές φορές την διαφορά την κάνει η ατομική ποιότητα, η ατομική ενέργεια, εκείνος ο παίκτης που με μια ντρίμπλα θα δημιουργήσει ανισορροπία και θα δημιουργήσει χώρο προς αξιοποίηση. Για να έρθει το 1-1 ο Βιγιαφάνιες ντρίμπλαρε δύο αντιπάλους πηγαίνοντας κάθετα προς την περιοχή, τράβηξε πάνω του και τον Αντέτζο και την κατάλληλη στιγμή πάσαρε στον χώρο που ο ίδιος είχε φτιάξει για τον Λούντκβιστ που πήρε και εκτέλεσε ιδανανικά με την μία.

Η υπερφόρτωση του άξονα με Χουάνκαρ και η στόχευση για το 1vs1 με τον Βιτάλ

Ο Γιοβάνοβιτς ήταν υποχρεωμένος να προχωρήσει σε αλλαγές, να παρουσιάσει ένα πλάνο παιχνιδιού διαφοροποιημένο, καθώς η Λαμία περίμενε στο μισό γήπεδο, έκλεινε άριστα τους χώρους με αυτό το 5-3-2 και ο Σέρβος τεχνικός χρησιμοποίησε μερικές κινήσεις για να βοηθήσει την ομάδα του, να δημιουργήσει χώρους και ευκαιρίες. Πρώτη και κύρια η επιλογή δύο παικτών στον άξονα που παίζουν κάθετα, που μπορούν να κάνουν ενέργειες με την μπάλα στα πόδια στο επιθετικό τρίτο με καλή συχνότητα, παίκτες που έχουν σαφώς περισσότερες δημιουργικές αρετές. Μιλάμε για τον Βιγιαφάνιες και τον Λούντκβιστ που προτιμήθηκαν από τον Αλεξανδρόπουλο και τον Μαουρίσιο, οι οποίοι έμειναν στον πάγκο. Η εικόνα του Αργεντινού και του Σουηδού και η μεταξύ τους συνεργασία για το 1-1 δικαίωσαν την επιλογή του προπονητή.

Από κει και πέρα, είδαμε και μερικές διαφοροποιήσεις στο τακτικό κομμάτι. Η πιο βασική, κάτι που είδαμε για πρώτη φορά φέτος, ήταν η τοποθέτηση του Χουάνκαρ όταν ο Παναθηναϊκός περνούσε στο δεύτερο τρίτο του γηπέδου. Ο Ισπανός σε αρκετές περιπτώσεις γινόταν εσωτερικός μέσος και έπαιζε μπροστά και αριστερά από τον Πέρεθ. Οι στοχεύσεις ήταν δύο: Να δημιουργεί συνθήκες 4vs3 στον άξονα το Τριφύλλι και να δημιουργηθεί ο χώρος, η συνθήκη ώστε ο Βιτάλ να παίξει 1vs1 και να μην έχει πάνω του δύο και τρεις παίκτες όπως στα προηγούμενα παιχνίδια.

Από την πρώτη στόχευση ο Παναθηναϊκός έφτιαξε την καλύτερη του ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο με τον Χουάνκαρ να σουτάρει από καλή θέση στο 43’, αν και θα μπορούσε να σπάσει την μπάλα στον άξονα, στον αμαρκάριστο Βιγιαφάνιες. Η δεύτερη στόχευση δεν λειτούργησε καθόλου, η μπάλα δεν έφτανε στον Βραζιλιάνο έγκαιρα για να μπορέσει να παίξει ένας εναντίον ενός και η Λαμία προλάβαινε να κλείσει καλά.

Παράλληλα όταν η μπάλα περνούσε στον Βιγιαφάνιες, πάντα ο Λούντκβιστ ήταν ψηλότερα στο γήπεδο, σε έναν ρόλο πίσω από τον επιθετικό και στο ξεκίνημα των φάσεων έκανε κάθετη κίνηση για να βγει στην πλάτη της άμυνας αλλά όσες φορές επιχειρήθηκε να αξιοποιηθεί αυτή η κίνηση, η μπάλα δεν πέρασε.

Τα 66 δευτερόλεπτα που δείχνουν πως το πρέσινγκ θέλει δουλειά

Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν είναι ένα σύνολο που όταν ο αντίπαλος ξεκινά το χτίσιμο της επίθεσης του, η πρώτη γραμμή άμυνας βρίσκεται ψηλά στο τερέν, στο επιθετικό τρίτο, αλλά ο φορ και ο επιτελικός, δεν πιέζουν για να πάρουν την μπάλα αλλά για να κλείσουν γραμμές πάσας και να δυσκολέψουν στην μεταβίβαση της μπάλας, να οδηγήσουν σε λάθος. Οι περισσότερες παγίδες των πρασίνων είναι σε δεύτερο χρόνο, όταν η μπάλα περάσει ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη γραμμή. Είναι λίγες οι φορές σε αυτά τα πρώτα δέκα παιχνίδια που το Τριφύλλι κατέθεσε μεγάλη ένταση, διάθεση και σωστό timing ως σύνολο για να αποσπάσει την μπάλα τόσο ψηλά. Υπάρχουν στιγμές που η ομάδα δείχνει έλλειψη συντονισμού και σίγουρα θέλει πολύ δουλειά σε αυτό το κομμάτι.

Στην χθεσινή αναμέτρηση κόντρα στην Λαμία, σε ένα παιχνίδι όπου οι πράσινοι έχουν 75% κατοχή της μπάλας αλλά στο πρώτο ημίχρονο δεν μπορούν να βρουν τρόπο να απειλήσουν ουσιαστικά στις λίγες στιγμές που οι γηπεδούχοι προσπαθούσαν να παίξουν από πίσω, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πρεσάρει με μεγαλύτερη διάθεση να κλέψει μπάλες ψηλά. Στο πρώτο τέταρτο η Λαμία έχει κάνει τρία λάθη στο build up, χωρίς να έχει ιδιαίτερη πίεση στην μπάλα.

Σε αυτά τα ματς, δεν φαίνεται να έχει νόημα να είναι τόσο παθητικός ο Παναθηναϊκός πίσω από την μπάλα. Υπήρχε ένα διάστημα στο πρώτο ημίχρονο όπου η Λαμία κράτησε την μπάλα στα πόδια της 66 δευτερόλεπτα, αλλάζοντας πάσες στο αμυντικό και το μεσαίο τρίτο, χωρίς καμία απολύτως πίεση στην μπάλα από τους παίκτες του Γιοβάνοβιτς και χωρίς καλά επίπεδα συντονισμού. Από το 21.06 μέχρι το 22.12 του αγώνα, οι παίκτες του Γρηγορίου σαν σε προπόνηση αλλάζουν κοντινές πάσες, οι «πράσινοι» μαρκάρουν εντελώς παθητικά και στον χώρο και ένα πούλημα της μπάλας από τον Γκέντσογλου θα βάλει τέλος σε αυτή την συνθήκη που περιγράψαμε παραπάνω.

Στο δεύτερο ημίχρονο και μετά την ισοφάριση, όπου η Λαμία προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο και να κυκλοφορήσει την μπάλα, ο Παναθηναϊκός ήταν απόλυτα αποτελεσματικός στην άμεση επανάκτηση της κατοχής, με αποτέλεσμα να κλείσει στην περιοχή της, την ομάδα του Γρηγορίου και να πολιορκεί για το δεύτερο γκολ. Είναι χαρακτηριστικό πως στο πρώτο μέρος η ομάδα του Γιοβάνοβιτς είχε μόλις μία επανάκτηση της μπάλας ψηλά στο γήπεδο και στο δεύτερο 11! Παράλληλα η κόπωση που έβγαλε η Λαμία με το αρκετό τρέξιμο που έριξε πίσω από την μπάλα και η υπομονή των «πρασίνων» να κυκλοφορούν με ηρεμία, έφεραν στιγμές ανισορροπίες στην αντίπαλη άμυνα και δημιούργησαν κενά που δεν υπήρχαν στο πρώτο ημίχρονο, όπου η ανασταλτική συμπεριφορά της Λαμίας ήταν για σεμινάριο.