Επειδή ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα

Ο ΠΑΟΚ βιώνει αγωνιστικά την πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων ετών και θα ξεκινήσω με την αίσθησή μου βλέποντας την ομάδα: Ο Δεκέμβριος θα είναι ακόμη πιο δύσκολος.

Από χθες έγραφα τα αυτονόητα για όποιον έχει μάτια και βλέπει… «Είναι δύσκολα τα πράγματα στον ΠΑΟΚ κι αυτό το ξέρουν όλοι». Η ομάδα έχει σκάσει λόγω προβλημάτων και συνεχόμενων αγώνων που έχουν επιβαρύνει όσους αγωνίζονται συνέχεια, πολύ περισσότερο σε συγκεκριμένες θέσεις (κυρίως μεσοεπιθετικά) όπου υπάρχουν αριθμητικά και ποιοτικά κενά. Η ομαδική παραγωγή παιχνιδιού και το συνδυαστικό ποδόσφαιρο που έπαιζε ο ΠΑΟΚ μέχρι και τη Λεωφόρο έπαψε να υφίσταται λόγω ντεφορμαρίσματος συγκεκριμένων παικτών, οι οποίοι όμως δεν μπορούν να αντικατασταθούν! Αυτό είναι ένα αδιέξοδο ενόψει Δεκεμβρίου. Γιατί και να θέλουν, δείχνουν ότι δεν μπορούν… Πλέον έχουν και κάκιστη ψυχολογία.

Ο Άρης κέρδισε δίκαια εκμεταλλευόμενος το εκπληκτικό του 20λεπτο από το 25΄μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους. Εκεί οι κιτρινόμαυροι «κατάπιαν» τους γηπεδούχους, κλέβοντας παντού μπάλες, βγάζοντας και τις αναμενόμενες γρήγορες επιθέσεις τους. Εκεί ο Άρης κυριάρχησε , δημιουργώντας φόβο στους παίκτες του Λουτσέσκου που δεν μπορούσαν να κρατήσουν και να κυκλοφορήσουν μπάλα πουθενά. Ακόμη και στη φάση του γκολ προσέξτε τι έγινε… Κερδίζει ο ΠΑΟΚ και πάει να βγει γρήγορα μπροστά, αλλά το επιδιώκει με 2 μόλις παίκτες. Οι άλλοι δεν το πιστεύουν καν! Χάνει ο Σφιντέρσκι (που ζητάει φάουλ) και από εκεί και μετά βγαίνουν ΜΟΝΟ 3 του Άρη απέναντι σε 7 του ΠΑΟΚ. Ήταν εκεί οι παίκτες του Λουτσέσκου, αλλά ήταν απλά θεατές! Δεν μπορούσαν και δεν πρόλαβαν να κόψουν και να σταματήσουν κανέναν.

Στην επανάληψη ο Άρης ήταν κακός. Οι παίκτες του έδιωξαν την μπάλα όπου να ναι, πάνω από 10 φορές. Αμύνθηκαν καλά βέβαια μέσα στην περιοχή τους. Ο ΠΑΟΚ πίεσε, αλλά του έλειψαν οι μεγάλες φάσεις (πλην του Κούρτιτς) σε άλλη μία απόδειξη της κακής κατάστασης των μεσοεπιθετικών και της ανεπάρκειας των φορ. Η δήλωση Τζέγκο για το ότι ο κορυφαίος του Άρη ήταν ο Κουέστα είναι (και αυτή) χαρακτηριστική των όσων είδαμε για να μην… τρελαινόμαστε κιόλας.

Τη δίκαιη επικράτηση του Άρη δεν άντεξαν μερικοί οπαδοί του ΠΑΟΚ που αποφάσισαν ότι… αφού η ομάδα τους δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, μπορούμε και… πρέπει να τα διαλύσουμε όλα. «Αφού ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, ας τον στείλουμε εμείς στα τάρταρα!» Διαβάζω μάλιστα με μεγάλο ενδιαφέρον επιχειρήματα σκεπτόμενων ανθρώπων στο διαδίκτυο που επικροτούν αυτή την απόφαση! Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τονίσω ότι ένταση, κόσμος στο ταρτάν και πολλά καπνογόνα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, έπεφταν από το ξεκίνημα! Κακή διάθεση υπήρχε εξ αρχής. Πολλοί δεν περίμεναν καν το ματς! Στο 1΄ έφυγε με στυλό φωτοβολίδα στην περιοχή του Άρη όπου παίζονταν η μπάλα. Και αυτό… τροφή για σκέψη.

Γιατί όμως έγιναν όλα αυτά και πέρα από το κακό κλίμα που έτσι και αλλιώς υπάρχει στην κοινωνία, μια και η κατάσταση παίζει τον ρόλο της σε αυτή την επεισοδιακή διάθεση με την οποία –επαναλαμβάνω- πήγε πολύς κόσμος στο γήπεδο χθες, κάτι που αποδείχθηκε εξ αρχής, τότε που δεν υπήρχε επηρεασμός από το αποτέλεσμα.

Ο Λουτσέσκου ως υπεύθυνος άνθρωπος και επαγγελματίας, ανέλαβε κομμάτι της ευθύνης που του αναλογούσε. Το Σάββατο ανέλυσε με τις δηλώσεις του το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ομάδα, σε μία διαχείριση που βαραίνει και τον ίδιο. Χθες, στα ίσια βγήκε και παραδέχθηκε ότι δημιούργησε προσδοκίες τις οποίες η ομάδα του δεν μπορούσε να εκπληρώσει. Έτσι είναι, έτσι γίνεται πάντα σε μεγάλες ομάδες. Το έγραψα πολλές φορές: Η δημιουργία προσδοκίας όσο και αν φαίνεται απαραίτητη σε πολλούς, άλλο τόσο επικίνδυνη γίνεται στο ενδεχόμενο απότομης προσγείωσης.

Έτσι γίνεται όμως και με όσους δεν έχουν την ποδοσφαιρική λογική να σκεφτούν ότι ειδικά ο Λουτσέσκου, χρησιμοποιεί αυτή τη μεθοδολογία ως κομμάτι της προπονητικής του τακτικής. Το έχει ως αρχή να ανεβάζει τους παίκτες του, να τους τονώνει, να τους ψήνει ότι είναι οι καλύτεροι και μπορούν να πετύχουν περισσότερα από αυτά που και εκείνοι πιστεύουν. Το κάνει όμως και για έναν ακόμη, άκρως ποδοσφαιρικό λόγο. Μόνο μια ομάδα που πιστεύει στον εαυτό της και έχει αυτοπεποίθηση μπορεί να παίξει το κυριαρχικό ποδόσφαιρο που θέλει ο Λουτσέσκου και όχι το παθητικό ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο της γιόμας στο κυνήγι της δεύτερης μπάλας.

Η λέξη και η έννοια… «confidence» που χρησιμοποιεί συνέχεια βρίσκεται πολύ ψηλά στις ποδοσφαιρικές του αρχές. Μετά από πολλά χρόνια παρουσίας του στον ΠΑΟΚ, έπρεπε πολύ περισσότεροι να αντιλαμβάνονται τι θέλει να κάνει.

Ο ιδιοκτήτης έθεσε στόχους, πήρε τον καλύτερο προπονητή (για τον ΠΑΟΚ) με στόχο να τους εκπληρώσει, η ποιοτική μεταγραφική ενίσχυση όμως σταμάτησε ξαφνικά μετά τα μέσα Ιουλίου (ΚΑΝΕΙΣ ποτέ δεν εξήγησε το γιατί) και όλοι γνωρίζουν ότι άρχισε η αμφισβήτηση για το πώς και αν μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι. Το κακό επιδεινώθηκε σε μεγάλο ποσοστό με τον τραυματισμό Ολιβέιρα, μιας από τις ελάχιστες ποιοτικές προσθήκες του καλοκαιριού, παίκτης που αποκτήθηκε για να βασιστεί όλο το οικοδόμημα.

«Ο ΠΑΟΚ δεν έκανε ό τι έπρεπε και ό τι μπορούσε για να γίνει διεκδικητής του τίτλου και να κοντράρει τον Ολυμπιακό» έγραφα μέρα παρά μέρα. Στις 10/9 δυο μέρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα τόνιζα ότι ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να απέχει πολύ από τον Ολυμπιακό. Στις 12/9 με το blog… «πας με Σίντκλεϊ για πρωτάθλημα», αναρωτιόμουν για όλους τους… άγνωστους-παίκτες ερωτηματικά που αποκτούσε ο ΠΑΟΚ. Αλλά μέσα σημείωνα… «Φυσικά και ο Λουτσέσκου ξέρει ότι η ομάδα του ΔΕΝ ενισχύθηκε όσο έπρεπε και όσο θα μπορούσε. Αλλά και τι να κάνει; Να κλαίει τη μοίρα του;»

Όλοι έβλεπαν τι γίνεται και τι ΔΕΝ γίνεται. (Ευτυχώς τα γραπτά μένουν…). Άλλο όμως το να καταγράφεις την πραγματικότητα κι’ άλλο να τη χρησιμοποιείς κάθε μέρα κουραστικά και μονότονα ως δικαιολογία και ως άλλοθι για να μην δουλεύεις να μην εξελίσσεσαι. Άλλο να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις στον Λουτσέσκου και άλλο να μην καταλαβαίνεις μετά από τόσα χρόνια τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να κάνει –έστω- το ξεκίνημα στο χτίσιμο της νέας ομάδας. Και το ξεκίνημα ΔΕΝ θα γινόταν –όπως πίστευαν πολλοί- απαξιώνοντας ή διώχνοντας 5-7-8 παίκτες και μεγάλα συμβόλαια. Από πού και ως που είναι εύκολο να απομακρύνεις αυτούς (με συμβόλαια) και να πάρεις άλλους μέσα σε μια μεταγραφική περίοδο; Εύκολα είναι όλα στα λόγια.

Όποιος τέλος πάντων είναι ενημερωμένος και πάνω απ’ όλα έχει κοινή λογική, καταλαβαίνει. Όποιος δεν θέλει να καταλάβει, απλά αποφασίζει με το έτσι θέλω κάποια στιγμή (και αφού του δίνεται και το δικαίωμα) να τα διαλύσει όλα και να στείλει τον ΠΑΟΚ στα τάρταρα επειδή… δεν θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα.

Τελειώνοντας...

Από εδώ και πέρα χρειάζεται αλήθεια και ρεαλισμός, αφού πρώτα γίνει μεγάλη προσπάθεια για να μην σκορπίσει εντελώς η ομάδα που βρίσκεται στα όριά της.

Χρειάζεται όμως και ποδοσφαιρικό πλάνο. Επί της ουσίας χρειάζεται δουλειά και πρόγραμμα. Το ότι το πρόγραμμα-πλάνο του ΠΑΟΚ αμφισβητείται από πολλούς, το βρίσκω λογικό. Πώς να μην αμφισβητείται το ΜΟΝΟ πλάνο παγκοσμίως στο οποίο το σκάουτινγκ, έχει δικαίωμα να κόβει παίκτες που επιλέγει ο προπονητής;

Ξανά και ξανά. Το γράφω και θα το ξαναγράφω αφού στον ΠΑΟΚ ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος: «Ο,τι θέλει ο προπονητής». Στο κάτω-κάτω… υπάρχει και άλλος με ποδοσφαιρική γνώση; Αν ναι γιατί δεν βγαίνει μπροστά να το πει για να το μάθουμε και όλοι οι άλλοι; Αν δεν υπάρχει άλλος ή άλλοι όμως, ας αφήσουν επιτέλους τον προπονητή να φτιάξει την ομάδα όπως θέλει, μέσα φυσικά στα οικονομικά πλαίσια που μπορεί ο ΠΑΟΚ.