Βέλεθ: «Θέλουμε να είμαστε κυρίαρχοι, πρέπει να βελτιώσουμε το transition»

Αναλυτικά η συνέντευξη του Ισπανού κεντρικού αμυντικού στο επίσημο Match Programme της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού με τον Βόλο:

Το παιχνίδι για το Κύπελλο με τον Βόλο βρίσκει τον Παναθηναϊκό σε ένα καλό φεγγάρι καθώς προέρχεται από δύο σερί νίκες. Ζεις την ομάδα από μέσα, πώς είναι το κλίμα μετά τη νίκη επί του Παναιτωλικού;

«Ήταν μια πολύ σημαντική νίκη όχι μόνο λόγω των βαθμών και της ψυχολογίας που μας δίνει αλλά και διότι κάποιοι παίκτες κέρδισαν αυτοπεποίθηση».

Το γεγονός ότι η ομάδα στα τελευταία ματς βρίσκει επιπλέον λύσεις και εναλλακτικές επιλογές από πολλούς και διαφορετικούς παίκτες, θα βοηθήσει ενόψει και των συνεχόμενων υποχρεώσεων σε πρωτάθλημα και Κύπελλο;

«Είναι πολύ σημαντικό για τους παίκτες να κερδίζουν εμπιστοσύνη, να πιστεύουν στους εαυτούς τους κι ότι η ομάδα στηρίζεται και περιμένει πράγματα απ’ αυτούς. Σου δίνει επιπλέον κίνητρο».

Το 0-0 στο ημίχρονο με τον Παναιτωλικό σας προβλημάτισε; Σας άγχωσε δεδομένου ότι είχε προηγηθεί στη Λεωφόρο και η ισοπαλία με τον ΟΦΗ;

«Το αντιμετωπίσαμε καλά. Διατηρήσαμε τον χαρακτήρα μας στο παιχνίδι. Δεν ήμασταν νευρικοί. Είχαμε ηρεμία και παίξαμε με την μπάλα κάτω. Δεν είναι εύκολο όταν αγωνίζεσαι στην έδρα σου και βρίσκεσαι στο 0-0 στο ημίχρονο. Πολλές φορές αυτό προκαλεί άγχος και εκνευρισμό. Εμείς όμως συνεχίσαμε το παιχνίδι μας και φτάσαμε στη νίκη».

Λένε ότι το Κύπελλο ότι είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για έναν τίτλο. Πώς αντιμετωπίζετε τα επερχόμενα παιχνίδια με τον Βόλο αλλά και γενικότερα την πρόκληση του Κυπέλλου;

«Από την πρώτη μέρα που έφτασα στον Παναθηναϊκό ακούω ότι το Κύπελλο είναι πολύ σημαντικό. Και το καταλαβαίνω γιατί είναι ένας στόχος κι είναι ένας τίτλος. Πρέπει όμως να κοιτάμε παιχνίδι με το παιχνίδι κι όχι μακριά. Πρέπει κάθε φορά να είμαστε συγκεντρωμένοι στον αγώνα που έρχεται. Πρέπει να είμαστε αφοσιωμένοι στον στόχο μας. Σίγουρα είναι ένας βασικός στόχος αλλά πρέπει να κοιτάμε πάντοτε αυτό που έχουμε μπροστά μας για να μπορέσουμε να πάμε πιο μακριά».

Το παιχνίδι με τον Ατρόμητο ήταν νοκ άουτ και το αντιμετωπίσατε σαν τελικό. Τώρα με τον Βόλο οι αγώνες είναι διπλοί. Πώς προτιμάς τους αγώνες Κυπέλλου;

«Εμένα, να σας πω την αλήθεια, μου αρέσουν περισσότερο τα νοκ άουτ παιχνίδια γιατί έχουν μεγαλύτερη ένταση, περισσότερο συναίσθημα. Προσφέρουν συγκινήσεις και για εμάς και για τους φιλάθλους. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο στόχος είναι πάντοτε ο ίδιος: η νίκη και η πρόκριση».

Η ομάδα μετρά δύο συνεχόμενες νίκες και δείχνει σε καλή κατάσταση αγωνιστικά αλλά και σε επίπεδο ψυχολογίας. Ήταν κομβική η νίκη στη Λαμία;

«Χρειαζόμασταν μια νίκη μακριά από την έδρα μας στο πρωτάθλημα. Κι αφού μπορέσαμε να πετύχουμε την ανατροπή και να είμαστε οι καλύτεροι στο γήπεδο, νομίζω ότι αυτή η νίκη ήταν σημαντικότατη για αρκετούς παίκτες. Ξανακερδίσαμε τον Μακέντα, ο οποίος μπήκε πολύ καλά στο παιχνίδι κι έκανε το γκολ και την ασίστ. Επίσης κερδίσαμε και τον Βιγιαφάνιες και τον Λούντκβιστ και τον Αϊτόρ και τον Παλάσιος. Αυτό δημιουργεί έναν ωραίο συναγωνισμό στην ομάδα γιατί μας βοηθά να πιέζουμε όλοι περισσότερο για να είμαστε καλύτεροι ατομικά αλλά και να γίνεται καλύτερη η ομάδα. Είναι κάτι που θα μας βοηθήσει μελλοντικά, τις επόμενες εβδομάδες».

Ήταν μια ανακούφιση και μια ευκαιρία για επανεκκίνηση μετά από τρία αρνητικά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα;

«Εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να βλέπουμε το επόμενο παιχνίδι. Εκεί πρέπει να έχουμε το μυαλό μας. Όλα τα ματς είναι διαφορετικά. Είναι ξεκάθαρο ότι στα εντός έδρας παιχνίδια δεν επιτρέπεται να χάνουμε βαθμούς. Αν θέλουμε όμως να είμαστε ψηλά στη βαθμολογία, πρέπει να κερδίζουμε βαθμούς και μακριά απ’ την έδρα μας. Πρέπει να βρούμε μια σταθερότητα».

Θεωρείς ότι παιχνίδι με τον ΟΦΗ και το στραβοπάτημα στη Λεωφόρο σας πήγε πίσω;

«Ως αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν νίκη και να μην ήταν εκείνο που θέλαμε και που μπορούσαμε, αλλά στο τέλος της ημέρας η ομάδα προσπάθησε. Είναι ξεκάθαρο πως δεν πρέπει να αφήνουμε βαθμούς στην έδρα μας. Απ’ τη στιγμή όμως που δεν φτάνεις στη νίκη, είναι πολύ σημαντικό τουλάχιστον να μην χάνεις».

Εννοείς δηλαδή αυτό που συνέβη στα πρώτα ματς με ΠΑΣ Γιάννινα, Άρη και Αστέρα Τρίπολης...

«Πιστεύω ότι σε αυτούς τους αγώνες αξίζαμε κάτι καλύτερο. Σίγουρα δεν αξίζαμε την ήττα. Κι αυτό εννοούσα προηγουμένως, αν θέλουμε να λέμε ότι πάμε για ψηλά πρέπει να παίρνουμε βαθμούς. Ακόμη λοιπόν και στα παιχνίδια που δεν τα κερδίζουμε είναι σημαντικό να μην τα χάνουμε».

Είσαι αισιόδοξος για την πορεία της ομάδας στη συνέχεια; Θεωρείς ότι έχει να δώσει κι άλλα στο γήπεδο;

«Σίγουρα! Θεωρώ ότι η ομάδα έχει ακόμη να δώσει πολλά πράγματα. Δεν έχει βγάλει στο γήπεδο όλα όσα πραγματικά μπορεί. Έχει μεγάλες δυνατότητες και δουλεύουμε σε καθημερινή βάση για να φέρουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα και να φέρουμε τον Παναθηναϊκό εκεί όπου πραγματικά αξίζει».

Η αλήθεια είναι πως απ’ την αρχή της σεζόν, ακόμη και στα ματς που δεν έχουν πάει καλά για την ομάδα, βλέπουμε μια σταθερά μέσα στο γήπεδο ως προς το παιχνίδι σας. Εκτιμάς ότι αυτό είναι μια βάση για να επέλθει η σταθερότητα σε απόδοση και αποτελέσματα;

«Είναι το πιο σημαντικό στοιχείο στην λειτουργία μιας ομάδας. Να έχεις μια κεντρική ιδέα, ένα συγκεκριμένο πλάνο και να προσπαθείς να το ακολουθείς. Βεβαίως, υπήρξαν και αγώνες που δεχτήκαμε γκολ και δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε το πλάνο μας. Είναι όμως πολύ σημαντικό να συνεχίζουμε και να επιμένουμε στην ίδια ιδέα, στο πλάνο μας. Όταν ακολουθείς σταθερά μια ποδοσφαιρική ιδέα, τα αποτελέσματα θα έρθουν».

Έχουμε δει ότι σε κάποια παιχνίδια ο αντίπαλος σκοράρει σχεδόν με την πρώτη φάση. Τι εξήγηση δίνεις;

«Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Το γκολ στα Γιάννενα είναι ένα καταπληκτικό γκολ και δεν μπορείς να το αποτρέψεις εύκολα. Στη Λαμία ο αντίπαλος σκόραρε με την πρώτη ευκαιρία. Σε εκείνο το παιχνίδι όπως και με τον Αστέρα έγιναν κάποια λάθη τα οποία μπορούν να αποφευχθούν. Αυτά πρέπει να διορθώσουμε. Απ’ την άλλη, όταν παίζεις ανοιχτά και θέλεις να παράγεις ποδόσφαιρο, είναι λογικό να κινδυνεύεις περισσότερο διότι αμύνονται λιγότεροι παίκτες. Πρέπει λοιπόν να βελτιώσουμε το transition για να είμαστε πάντα έτοιμοι για τέτοιες καταστάσεις».

Διανύεις τη δεύτερη σεζόν στον Παναθηναϊκό, έχεις βιώσει όλες τις καταστάσεις στην ομάδα. Πώς βλέπεις την αλλαγή φιλοσοφίας που επιχειρείται απ’ το καλοκαίρι;

«Η ιδέα είναι σαφής απ’ την αρχή του πρωταθλήματος. Θέλουμε να είμαστε κυρίαρχοι του παιχνιδιού και να το ελέγχουμε. Αυτό για να επιτευχθεί, δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μια δύσκολη διαδικασία διότι στο ποδόσφαιρο δεν βγαίνουν πάντα τα πράγματα όπως τα θες. Το σημαντικότερο είναι να είμαστε όλοι μαζί στην ίδια γραμμή, να είμαστε ενωμένοι, με κοινό στόχο τη βελτίωση της ομάδας και τα καλύτερα αποτελέσματα».

Λένε ότι οι καλές ομάδες χτίζονται απ’ τα αποδυτήρια. Πώς είναι τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού;

«Τα αποδυτήρια είναι το πιο σημαντικό στοιχείο σε μια ομάδα. Η αλήθεια είναι πως είμαστε πολλές διαφορετικές εθνικότητες αλλά όλοι μαζί τα πάμε μια χαρά. Είναι λογικό κάποιες φορές οι Ισπανόφωνοι ή οι Έλληνες ή οι Ιταλοί να μιλάνε περισσότερο μεταξύ τους όμως το πιο σημαντικό είναι ότι όλοι μας έχουμε εξαιρετικές σχέσεις. Πολλές φορές θα κάτσουμε μαζί και Έλληνες και Ισπανόφωνοι, ανεξάρτητα απ’ τη χώρα που είναι ο καθένας, θα πιούμε τον καφέ μας, θα μιλήσουμε, θα γελάσουμε, θα προβληματιστούμε. Όσον αφορά εμένα προσωπικά, έχω εξαιρετικές σχέσεις με όλα τα παιδιά. Και πάντοτε, το λέω και θα το λέω, πως πρέπει να χτίζουμε τις σχέσεις μας. Είμαστε άνθρωποι με διαφορετική κουλτούρα κι είναι ωραίο να μιλάμε, να μαθαίνουμε ο ένας απ’ τον άλλον, να δημιουργούμε μια καλή σχέση, να ανταλλάσσουμε απόψεις, να μεταφέρει ο ένας στον άλλον την κουλτούρα του».

Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι ένας κοινωνικός άνθρωπος που του αρέσει η επικοινωνία...

«Πράγματι, είναι αλήθεια αυτό. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, να μιλάω μαζί τους και να ξέρω πώς νιώθουν κι ότι είναι καλά. Ειδικά για μένα, που είμαι μόνος, είναι πολύ σημαντικό και με βοηθά αυτή η επικοινωνία. Όταν πρωτοήρθα στην ομάδα και ο Διούδης και ο Κουρμπέλης με βοήθησαν πολύ, με τον Ιωαννίδη μιλάμε επίσης πολύ και με τον Πούγγουρα βγαίνουμε. Το βασικό είναι να υπάρχουν καλές σχέσεις και καλή χημεία. Και νομίζω ότι αυτό το έχουμε ως ομάδα».

Πώς είναι η ζωή στην Αθήνα;

«Το να είσαι μόνος είναι πάντα δύσκολο αλλά καθένας προσπαθεί να τα καταφέρει όπως μπορεί. Υπάρχουν οι άνθρωποι της ομάδας, οι συμπαίκτες μου, κι άλλοι άνθρωποι, εκτός ομάδας, Ισπανόφωνοι αλλά και Έλληνες με τους οποίους κάνω παρέα. Η αλήθεια είναι ότι περνάω αρκετές ώρες στο προπονητικό κέντρο. Αυτό με βοηθάει ώστε ο καιρός να περνάει πιο γρήγορα».

Ο Φραν πώς είναι έξω απ’ το γήπεδο;

«Περνάω πολλές ώρες στο σπίτι. Μου αρέσει να διαβάζω και να μαθαίνω καινούργια πράγματα. Επίσης, συναντιέμαι με φίλους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Γενικά προσπαθώ να περνάω ώρες με φίλους γιατί αυτό με βοηθά να μην σκέφτομαι ότι είμαι μόνος».

Τελειώνει ένας δύσκολος αγώνας. Πώς τον αντιμετωπίζεις; Θέλεις να ξαναδείς το παιχνίδι ή μήπως προσπαθείς να κάνεις delete;

«Αυτό είναι πολύ δύσκολο (γέλια). Έχω 2-3 φίλους με τους οποίους επικοινωνώ και συζητάμε για τον αγώνα. Επίσης, προσπαθώ να δω αμέσως τον αγώνα που τελείωσε. Θέλω να δω τι πήγε καλά, τι πήγε στραβά, τι μπορούμε να βελτιώσουμε. Μου αρέσει αυτή η διαδικασία μετά τους αγώνες. Κι αφού το αναλύσω, μετά θέλω να απεγκλωβιστώ. Η επόμενη μέρα είναι μια άλλη μέρα. Μιλάω με την οικογένειά μου, με την κόρη μου. Με βοηθά πολύ να χαλαρώνω, να ξεχνιέμαι. Αλλιώς μπορεί να παίξω playstation ή να πάω για έναν καφέ με φίλους. Απλά πράγματα...».

Είσαι «κολλημένος» με το ποδόσφαιρο ή προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς;

«Αυτό είναι το πρόβλημά μου (γέλια). Μου αρέσει πολύ να βλέπω ποδόσφαιρο. Βλέπω πολλούς αγώνες. Και τις δύο κατηγορίες στην Ισπανία και Premier League και Bundesliga, ακόμη και το πολωνικό πρωτάθλημα. Παρακολουθώ ό,τι έχει σχέση με το ποδόσφαιρο».

Άλλα αθλήματα;

Μου αρέσει το μπάσκετ. Παρακολουθώ NBA και την ισπανική λίγκα.

Μήπως παίζεις και μπάσκετ;

«Όχι, δεν είμαι καλός (γέλια). Μόνο ποδόσφαιρο...».

Το ποδόσφαιρο πώς προέκυψε στη ζωή σου;

«Η οικογένειά μου είναι άκρως ποδοσφαιρική. Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου έπαιζαν ποδόσφαιρο. Εγώ άρχισα με ποδόσφαιρο σάλας όταν ήμουν 4 ετών. Από εκεί πέρασα στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα ο πατέρας μου υπήρξε ο πρώτος μου προπονητής. Πάντοτε, το ποδόσφαιρο ήταν κομμάτι του σπιτιού μας και της ζωής μας...»/