Αξια της ελπίδας της, άξιος της μοίρας του

• Η ΑΕΚ λοιπόν…
• Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του…
• Ζωντανή η μικρή ελπίδα της ΑΕΚ, μπελάδες για Γιοβάνοβιτς

Τελικά, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός ήταν όντως ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο όπως είχε αναφερθεί στο χθεσινό σημείωμα. Mέσα στο ίδιο 90λεπτο ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο! Σ’ ένα ντέρμπι που ήταν πολύ πιο συναρπαστικό και «τρελό» απ΄ότι μαρτυρά το τελικό 1-0 που φαίνεται ισχνό συγκριτικά με τα πρόσφατα Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 1-3 και ΑΕΚ – Ολυμπιακός 2-3.

Γιατί τρελό;

• Διότι η ΑΕΚ, ναι αυτή η ΑΕΚ που υπέφερε για 60 λεπτά (από το 15’ έως το 75’) θα μπορούσε να προηγείται ακόμα και 3-0 στο 9’, όταν μπήκε με τσίτα τα γκάζια, προηγήθηκε στο 2’, κατατρόπωσε τον Παναθηναϊκό από την αριστερή πλευρά της με Λιβάι – Μοχαμάντι - Μάνταλο και έχασε δύο σπουδαίες ευκαιρίες στο 8’ και στο 9’ με τον Λιβάι Γκαρσία (απόκρουση Μπιρνιόλι) και τον Βράνιες (κεφαλιά άουτ).
• Διότι ο Παναθηναϊκός, ναι αυτός ο Παναθηναϊκός που πέρυσι έπαιζε με αντεπιθέσεις ακόμα και εναντίον του Βόλου και του Απόλλωνα, τελείωσε το ματς με 9 τελικές προσπάθειες, 67% κατοχή μπάλας (εξωπραγματικό ποσοστό για ντέρμπι), τέσσερις σπουδαίες ευκαιρίες και θα μπορούσε με στοιχειώδη ευστοχία να φύγει ακόμα και νικητής, καθώς λόγω VAR ακυρώθηκε για εκατοστά το δεύτερο γκολ του Τσούμπερ (στο πρώτο του Ελβετού ο Αραούχο ήταν ολοφάνερα οφσάιντ, απορίας άξιον πώς δεν το είδε ο βοηθός που βρίσκεται και στην ίδια ευθεία).

Για να μην… τρελαίνονται, πάντως, οι φίλοι του Παναθηναϊκού με το τελικό αποτέλεσμα, υπάρχουν και χειρότερα: σαν και εκείνο το όχι και τόσο μακρινό ντέρμπι της 10ης Νοεμβρίου 2019, με τους Πράσινους γηπεδούχους, όταν το 0-2 του ημιχρόνου που θα μπορούσε να είναι 0-4 στο 65’ (Ολιβέιρα, Λιβάγια, Βέρντε, Διούδης, δοκάρι…) μετατράπηκε από το 67’ έως το 88’ σε 3-2. Χάρη στο… ρεσιτάλ του Τσιγκρίνσκι που έβλεπε τα τρένα (Μακέντα – Περέα) να περνούν, με τελευταίο «βαγόνι» αυτό του Δημήτρη Κολοβέτσιου που είχε μπει για να ενισχύσει την άμυνα στο 2-2, αποφάσισε τελευταία στιγμή να πάει στην αντίπαλη περιοχή για το δεύτερο σερί κόρνερ της ομάδας του και τελικά με το πρώτο άγγιγμα της μπάλας είχε γράψει το 3-2 στο 88’, αφού λίγα λεπτά πριν ο εκπληκτικός Διούδης είχε πει «όχι» και στον Γιακουμάκη.

Ηταν ένα ντέρμπι «μονόπλευρο» και μονότονο για μεγάλο διάστημα της αναμέτρησης που είχε γκολ, δοκάρι, μεγάλες φάσεις από τις δυο πλευρές, VAR, αγωνία, όλα τα καλά! Δεν είχε βρώμικα μαρκαρίσματα, δεν είχε εντάσεις, δεν είχε ασχήμιες, η εξέδρα ήταν άψογη, μέτρησε στα «συν» ενός πρωταθλήματος το οποίο μετά την επιστροφή των φιλάθλων στην κερκίδα δεν είναι και τόσο… ήσυχο όπως τα δυο προηγούμενα. Και είχε νικητή μια ομάδα που εκμεταλλεύτηκε πάλι την εκρηκτική της εκκίνηση, όπως είχε κάνει και με τον Αρη που είχε σπαταλήσει ένα τσουβάλι ευκαιρίες στο ΟΑΚΑ: δεν είναι πρωτόγνωρο, το είχε κάνει και πέρυσι ο Παναθηναϊκός στο εντός έδρας 2-1 επί του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο (με Μαουρίσιο – Σανκαρέ σκόρερς)!

Η ΑΕΚ λοιπόν…

• Εχοντας δεχθεί γκολ στο 1’ (Αγκιμπού Καμαρά) και πέναλτι στο 1’ (Μήτογλου σε Περέα) ξεκίνησε με πέμπτη, σκόραρε, άντλησε δύναμη και ενθουσιασμό από το κοινό της, μπορούσε να καθαρίσει το ματς μέχρι το 10’.
• Εν συνεχεία έδωσε σκοπίμως χώρο στον Παναθηναϊκό, απειλήθηκε σοβαρά μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου μόνο στη φάση του 28’, όταν ο Παλάσιος ανενόχλητος στο ύψος του πέναλτι από την πάσα του Μαουρίσιο κλωτσάει… αέρα, έχασε την ευκαιρία για το 2-0 στο 37’ με τον Αραούχο (απόκρουση Μπρινιόλι) και πήγε στα αποδυτήρια σχετικά ήρεμη.
• Μπήκε και στο β’ μέρος φορτσάτη, ο Μπρινιόλι νίκησε δεύτερη φορά τον Αραούχο στο 46΄ και εν συνεχεία ήταν απογοητευτική μέχρι το 75’. Δηλαδή μέχρι να βρουν τα πατήματά τους ο Σάκχοφ και ο Τσούμπερ που είχαν μπει στο 65’ αντί του κάκιστου (αν και σκόρερ…) Σιμάνσκι και του Λιβάι που είχε κουραστεί.
• Σ’ αυτό το 30λεπτο η Ενωση υπέφερε σε όλα τα πεδία και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα! Ούτε να αμυνθεί σωστά, ούτε να κρατήσει τη μπάλα, ούτε να αναπτυχθεί από τις πτέρυγες, ούτε καν να στηριχθεί σε 2-3 παίκτες. Είχε… σηκώσει τα χέρια ψηλά και στάθηκε όρθια λόγω του εκπληκτικού Βράνιες, του σταθερότατου Στάνκοβιτς και του… απίθανου Παλάσιος. Χαρακτηριστικό ότι Βέλεθ και Σάρλια που σπανίως παίρνουν μέτρα είχαν στήσει… πολλάκις παρεάκι με τον Αραούχο κοντά στη μεσαία γραμμή!
• Κακό ματς από Σιμόες – Σιμάνσκι – Μάνταλο, κόπωση από τους ακραίους, άντεξε όμως και από το 75’ και μετά, όταν έκανε και ο Παναθηναϊκός τις αλλαγές του (από τις οποίες δεν πήρε τίποτα απολύτως), όχι μόνο δεν κινδύνευσε, αλλά ήταν και πολύ επικίνδυνη στις κόντρα επιθέσεις της.
• Ισως θα έπρεπε να έχει μπει νωρίτερα ο Τσούμπερ αντί του Λιβάι, σίγουρα ο Σάκχοφ αντί του Σιμάνσκι και ένας εκ των Γέβτιτς – Λε Ταλέκ (ανάλογα με την εκτίμηση του Γιαννίκη για τη ροή του αγώνα) αντί του Μάνταλου.
• Ο Τσούμπερ είχε 2/2. Κι ας ακυρώθηκαν λόγω VAR. Ο Παλάσιος είχε 0/3...

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του…

• Δέχθηκε γκολ από τα αποδυτήρια, όπως στα Γιάννενα και στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Και τελικά ηττήθηκε 1-0. Όπως στα Γιάννενα και στο «Κλεάνθης Βικελίδης»…
• Η δεξιά του πτέρυγα (Κώτσιρας – Παλάσιος), οι χαφ του και οι στόπερ του είχαν χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια στα πρώτα 10 λεπτά λες και είναι έφηβοι που μπήκαν στο Allianz Arena να παίξουν με τον Aλφόνσο Ντέιβις, τον Σανέ και τον Λεβαντόφκσι. Απίστευτη παγωμάρα!
• Πήρε πολύ καλό βαθμό (με 4-3-3 πια) στην κατοχή/κυκλοφορία μπάλας, πήρε καλή απόδοση μετά το 15’ από τους τρεις χαφ του, ολοφάνερα έχει πια μια ταυτότητα σ’ αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού αν παρατηρήσει κάποιος και τον συγχρονισμό στις κινήσεις των παικτών χωρίς τη μπάλα.
• Ήταν άτυχος με τον τραυματισμό του Αϊτόρ και την αλλαγή του στο 60’ από τον «λίγο» Βιτάλ. Ο Ισπανός ήταν ο πιο επικινδυνος παίκτης του: τρεξίματα, έκρηξη, ντρίμπλα, σουτ και αναξιοποίητη ασίστ στον Παλάσιος (σουτ άουτ στο 57’ από πέντε μέτρα). Στην απίστευτη φάση του 47’ δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο απάυτό που ενστικτωδώς έκανε με το γόνατο και η μπάλα πήγε στο οριζόντιο…
• Πήρε ελάχιστα πράγματα από τον Μακέντα που έδειξε ότι δεν έχει τον ρυθμό για ντέρμπι ακόμα. Δεν πήρε απολύτως τίποτα από τις αλλαγές του (Βιτάλ, Χατζηγιοβάννης, Καρλίτος από τους οποίους ο Γιοβάνοβιτς δικαιούται να έχει σοβαρά παράπονα). Σε συνθήκες πίεσης οι στόπερ του δεν ανταποκρίθηκαν. Μοιάζει απίστευτο πώς και γιατί δεν έχει δώσει μια ευκαιρία στον Φακούντο Σάντσες αντί του Κώτσιρα ο κόουτς Ιβάν…
• Κορυφαίος παίκτης του ήταν ο τερματοφύλακάς του, που τον κράτησε όρθιο στο 8’ (Λιβάι), στο 37’ και στο 46’ (Αραούχο). MVP ο Στάνκοβιτς λόγω της νίκης της ΑΕΚ, κορυφαίος του Παναθηναϊκού ο Μπρινιόλι: πόσο σπάνιο!
• Ο Γιοβάνοβιτς θα μπορούσε να παίξει με 4-4-2 πιο νωρίς (από το 60’) βλέποντας την εξέλιξη του ματς, αλλά δεν ήταν παράλογο ότι δίστασε: ο Καρλίτος ήταν νοκ άουτ για δύο εβδομάδες και η ομάδα του κυριαρχούσε στη μεσαία γραμμή και είχε τον έλεγχο του παιχνιδιού.
• Ο Παλάσιος όχι μόνο έχασε τρία γκολ, αλλά ήταν και ένας από τους σημαντικούς παράγοντες της κυριαρχίας της ΑΕΚ στο πρώτο 10λεπτο, καθώς δεν βοήθησε καθόλου στην αναχαίτιση του Μοχαμαντί και τη στήριξη του Κώτσιρα.

Ζωντανή η μικρή ελπίδα της ΑΕΚ, μπελάδες για Γιοβάνοβιτς

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ΑΕΚ κατάφερε να νικήσει για πρώτη φορά σε ντέρμπι εφέτος, να διατηρήσει ανέπαφη την εστία της για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα μετά από το ντεμπούτο Γιαννίκη εναντίον του Ατρόμητου, να διατηρεί ζωντανή τη φλόγα! Αν νικήσει στην Τρίπολη και στη Νίκαια θα περιμένει τον Ιανουάριο του… Κόπα Αφρικα μπας και χάσει βαθμούς ο Ολυμπιακός. Μηδαμινές οι ελπίδες για τίτλο, αλλά η προσπάθεια αξίζει τον κόπο! Ανησυχητική η κατάρρευση της μεσαίας γραμμής της για σχεδόν μία ώρα!

Οσο για τον Παναθηναϊκό; Πλήρωσε τον «ύπνο» στο πρώτο δεκάλεπτο, τη δεδομένη δυσκολία του με κλειστές άμυνες και την αστοχία του, όμως δεν πρέπει να υποτιμά το γεγονός ότι «έμεινε» στο ματς ελέω Μπρινιόλι! Με την επιστροφή Καρλίτος μπλέκεται το πράγμα ως προς το «4-4-2 ή 4-3-3», αν δεν επιστρέψει άμεσα ο Σένκεφελντ χρειάζεται και στόπερ τον Ιανουάριο και για τους εξτρέμ η πρόβλεψή μας είναι η… «ταρίφα»: δυο καινούριοι πάλι το προσεχές καλοκαίρι. Όπως πέρυσι και πρόπερσι.