O Άγιαξ δίνει πενταετές συμβόλαιο στον Όφερμαρς, ο Παναθηναϊκός δεν έχει καν αθλητικό διευθυντή...

To βράδυ της Τρίτης ο Άγιαξ πέτυχε το «6Χ6» στη φάση των ομίλων του Champions League. Με την φετινή του πορεία, επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά πως βαδίζει σε έναν δρόμο συνεχούς βελτίωσης και προόδου μέσα από μια σταθερή φιλοσοφία και στρατηγική, η οποία πήρε μια πιο διαφορετική τροπή σε σχέση με εκείνη των προηγούμενων ετών. Ο σύλλογος του Άμστερνταμ δεν δημιουργεί μόνο σπουδαίους παίκτες από την ακαδημία και τους πουλά, με αποτέλεσμα τα ταμεία να γεμίζουν αλλά το πρότζεκτ να μπαίνει και πάλι από την αρχή.

Αυτό ήταν εξάλλου και το μεγάλο παράπονο των οπαδών που έβλεπαν σπουδαίες φουρνιές να φεύγουν με δεκάδες εκατομμύρια και τα κενά τους να μην αναπληρώνονται άμεσα. Ο Άγιαξ φυσικά και συνεχίζει να δημιουργεί σπουδαίους παίκτες στο φυτώριο και να τους δίνει τον χώρο, το ποδοσφαιρικό οξυγόνο για να αναπτυχθούν. Μέχρι, όμως, να φτάσει στην αναπόφευκτη στιγμή της πώλησης, τους πλαισιώνει με ποδοσφαιριστές που φορούν την φανέλα της ομάδας έπειτα από δαπανηρές μεταγραφές, ανεβάζοντας παράλληλα την στάθμη της ποιότητας στο έμψυχο δυναμικό και μεγαλώνοντας τις πιθανότητες για διεκδίκηση ευρωπαϊκών τροπαίων.

Το πρωί της Τετάρτης ο «Αίαντας» ανακοίνωσε την επέκταση συμβολαίου του αθλητικού διευθυντή, Μαρκ Όφερμαρς, ο οποίος βρίσκεται σε αυτό τον ρόλο εδώ και μια δεκαετία. Προφανώς ο Άγιαξ και δεν περίμενε την κατάληξη της φετινής σεζόν, ούτε καν της περσινής. Το κλαμπ έδωσε σύμβαση μέχρι το 2026 στο «αφεντικό» του ποδοσφαιρικού τμήματος. Για τα επόμενα πέντε χρόνια. Δείγμα της ξεκάθαρης πίστης στις ικανότητές του. Σε μία εποχή, μάλιστα, όπου ο Όφερμαρς αποτελούσε τον διακαή πόθο της Άρσεναλ, της Νιούκαστλ και της Μπαρτσελόνα, είναι ξεκάθαρο πως ο Ολλανδός παλαίμαχος άσος πήρε τις διαβεβαιώσεις που ήθελε για να συνεχίσει το έργο του.

Την ώρα που ο Άγιαξ βρίσκει το νόημα να προσφέρει πενταετές συμβόλαιο στον αθλητικό διευθυντή της ομάδας, ο Παναθηναϊκός δεν έχει καν τέτοιο. Ούτε αθλητικό διευθυντή, ούτε τεχνικό διευθυντή, ούτε σοβαρό τμήμα scouting και ανάλυσης, στα πρότυπα που έχουν διδάξει οι κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη. Στο «τριφύλλι» είτε θα εργάζονται άνθρωποι που πρέπει να κάνουν... εκατό δουλειές ο καθένας για να καλύψουν τα οργανωτικά κενά, είτε άνθρωποι που έχει αποδειχθεί από την ιστορία τους στο κλαμπ, πως δεν έχουν να προσφέρουν το παραμικρό, σε κανένα επίπεδο λειτουργίας ενός σύγχρονου ποδοσφαιρικού συλλόγου.

Από επιλογή, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει αποφασίσει ο δικός του Παναθηναϊκός να λειτουργεί ως ένα ποδοσφαιρικό «μπακάλικο» παρότι όλα αυτά τα χρόνια ήρθε σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι είχαν τις γνώσεις και την ποδοσφαιρική επάρκεια να του ανοίξουν τα «μάτια» και να τον κάνουν να δει πως όπως έχει αποφασίσει να διοικεί τον σύλλογο, δεν υπάρχουν παρά απειροελάχιστες πιθανότητες να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στην κανονικότητα του μεγέθους του. Παρότι βλέπει ότι αποτυγχάνει σχεδόν κάθε χρόνο επειδή δεν εμπιστεύεται τους κανόνες της διοίκησης του ποδοσφαίρου, παρότι βλέπει ότι πετά λεφτά από το παράθυρο επειδή δεν λειτουργεί με κανόνες, συνεχίζει στον δρόμο της προχειρότητας. Το κλαμπ, όπως έχουμε αναφέρει και κατά το παρελθόν, είναι ποδοσφαιρικό πειραματόζωο.

O Γιάννης Αλαφούζος και από την στιγμή που δεν υπάρχει κανείς να αναλάβει την διοίκηση του Παναθηναϊκού για να δώσει ελπίδα και όραμα, θα πρέπει ο σύλλογος να δομηθεί με τέτοιον τρόπο, να αποκτήσει δομές οργάνωσης και λειτουργίας του υψηλότερου επιπέδου, να ποντάρει στην ποδοσφαιρική λογική για να μπορέσει να υπερκαλύψει την διαφορά που έχει από τους άμεσους ανταγωνιστές στο οικονομικό κομμάτι.

Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και ο Άγιαξ είναι ένα από αυτά. Να το γράψουμε για ακόμη μία φορά, πάντα θα είναι επίκαιρο εξάλλου. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε ούτε ένα σημείο στίξης, από όσα έχουμε αναφέρει κατά το παρελθόν:

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να έχει σε σημαντικές ποδοσφαιρικές και οργανωτικές θέσεις ανθρώπους, οι οποίοι δεν θα κρίνονται από τα αποτελέσματα της μιας σεζόν αλλά σε βάθος πενταετίας, ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν έργο. Η παρουσία και η ενασχόλησή τους πάνω σε συγκεκριμένα κομμάτια θα βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό να αποκτήσει το πιο σημαντικό όπλο της εποχής. Την πληροφορία. Το έχουμε ξαναγράψει. Στο ποδόσφαιρο η γνώση είναι δύναμη. Είτε αυτό αφορά το recruting, είτε την πρόσληψη ενός προπονητή, είτε ιατρικά θέματα, είτε την τεχνογνωσία για την ακαδημία.

Στις 30 Αυγούστου το κλαμπ, για παράδειγμα, δεν είχε εναλλακτική επιλογή σε περίπτωση που «στράβωνε» η μεταγραφή του Σεμπάστιαν Παλάσιος. Για παράδειγμα, στο Κορωπί λειτουργεί ένα υπερσύγχρονο PAO LAB και ένα σούπερ εξοπλισμένο γυμναστήριο και κάποιοι παίκτες της ομάδας πηγαίνουν σε «δικούς» τους φυσιοθεραπευτές και «δικούς» τους γυμναστές. Ο Δημήτρης Κουρμπέλης για περίπου δύο μήνες ήταν σε δικό του γιατρό στη Τρίπολη. Είναι αυτά παραδείγματα που δείχνουν, που φανερώνουν μια σοβαρή ομάδα; Του κορυφαίου επιπέδου; Ρητορικό το ερώτημα.

Ο σύλλογος αυτή την στιγμή δεν βρίσκεται ούτε σε βρεφικό επίπεδο πληροφορίας. Δεν μπορεί ένα κλαμπ του μεγέθους του Παναθηναϊκού να εξαρτάται ως φιλοσοφία, ως λειτουργία, ως εξέλιξη από τον κάθε προπονητή και τεχνικό διευθυντή, οι οποίοι στην Ελλάδα (δυστυχώς) έρχονται και παρέρχονται. Είναι εντελώς αντιποδοσφαιρικό η ΠΑΕ του 2021 να μην έχει δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε ανθρώπους, οι οποίοι θα βάζουν σφραγίδα οργανωτικά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι και θα είναι υπεύθυνοι για την αναβάθμιση του κλαμπ σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας που αφορούν το ποδόσφαιρο.

Επαναλαμβάνουμε: Ανθρώπους σταθερούς, ανθρώπους που δεν θα έρχονται Γενάρη και θα φεύγουν Ιούνιο. Ανθρώπους που θα περνούν από συνεντεύξεις για να προσληφθούν αλλά και από μια διαδικασία αξιολόγησης. Δεν θα προσλαμβάνονται από... υποχρέωση ή με την λογική «μου είπαν πως αυτός είναι καλός».

Το ράβε-ξήλωνε έχει αποδειχθεί πολλάκις πως δεν είναι ο δρόμος προς την επιτυχία αλλά προς την απόλυτη αποτυχία. Ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει σταθερό διευθυντή ποδοσφαιρικού τμήματος που θα χαράξει συνολική φιλοσοφία, ούτε αθλητικό διευθυντή, δεν διαθέτει σταθερό chief scouter, δεν έχει δικούς του γυμναστές και σοβαρά δομημένο επιτελείο ανάλυσης και γενικά δεν έχει μία σταθερά ανθρώπων. Όπου φυσάει ο άνεμος. Fast food επιτυχίας στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει. Δέκα χρόνια διοικεί τον Παναθηναϊκό ο Αλαφούζος, δεν μπορεί να μην το έχει καταλάβει.

Όσο ο Παναθηναϊκός συνεχίζει σε αυτόν τον δρόμο, τόσο περισσότερο το «απέραντο ποδόσφαιρο» θα τον τιμωρεί.

Υ.Γ1: Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Το παραπάνω κείμενο δεν έχει να κάνει ούτε με την δουλειά του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ούτε με το επιτελείο του, ούτε με τα όσα δείχνει φέτος ο Παναθηναϊκός πάνω στο χορτάρι. Το παραπάνω κείμενο αφορά μια μόνιμη κατάσταση, μια μόνιμη παθογένεια, για την οποία νούμερο ένα υπεύθυνος είναι ο μεγαλομέτοχος της «πράσινης» ΠΑΕ. Είναι το ποδοσφαιρικό «δάσος» και όχι το «δέντρο», με το οποίο εκ των πραγμάτων ασχολούμαστε τον περισσότερο καιρό.

Photo Credits: AFC AJAX/Facebook