Μία είναι η υποχρέωση της Α.Ε.Κ. (vid)

• Πρόοδος, εξέλιξη και βελτίωση...

Είναι δεδομένα σημαντική γκέλα για την ΑΕΚ το ισόπαλο αποτέλεσμα στην Τρίπολη με αντίπαλο τον Αστέρα ανεξάρτητα από τα δεδομένα που υπήρχαν για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση σε επίπεδο καιρικών συνθηκών και κατάστασης αγωνιστικού χώρου. Η ομάδα μένει -8 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό και με τέτοια διαφορά δεν έχει τι δυνατότητα να ελπίζει σε τίποτα σχετικά με την πρώτη θέση. Εννοείται βέβαια πως δύναται να αλλάξει και να μαζευτεί η διαφορά, να αλλάξει κοινώς η κουβέντα, να πάμε με άλλα δεδομένα στη διαδικασία των πλέι οφ...

Έως ότου να (και αν) συμβεί αυτό προφανώς και υπάρχει δικαιολογημένη πίκρα και απογοήτευση στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Δεν υπάρχει κανένα «δεν πειράζει» όπως είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια: αντίθετα πειράζει και μάλιστα πάρα πολύ, σε βαθμό όπως μου προκύπτει απ' το ρεπορτάζ να ανησυχούμε για την επόμενη μέρα. Υπό την έννοια ότι ίσως να επηρεάσει περισσότερο απ' όσο χρειάζεται ενόψει της συνέχειας ολόκληρο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να της συμβεί της ΑΕΚ.

Είναι πολύ πιο ισχυρές και πιο σημαντικές οι προσωπικότητες που υπάρχουν πλέον στα αποδυτήρια της ομάδας και αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο για να μη προκύψει παράδοση... Διότι αυτό ήταν το σύνηθες φαινόμενο για την Ένωση μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ότι όταν φαινόταν να χάνεται η επαφή με την κορυφή, ακολουθούσε και η... λευκή πετσέτα. Έχει τεράστια σημασία να διαπιστωθεί – επιβεβαιωθεί ότι φέτος κάτι τέτοιο δεν υπάρχει διότι θα αποδειχθεί ότι υπάρχει και διαφορά πλέον (και επιτέλους) νοοτροπίας στο τμήμα.

Ήδη σύμφωνα με το αποδυτηριακό ρεπορτάζ δουλεύεται αυτό το κομμάτι. Απ' τους ποδοσφαιριστές που έχουν τη δυνατότητα να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν καταστάσεις στο εσωτερικό της ομάδας. Οι άνθρωποι του ποδοσφαιρικού τμήματος και τα βαριά χαρτιά (σε επίπεδο προσωπικότητας) του ρόστερ έχουν δώσει μεγάλο βάρος στο να μην προκληθεί αυτό που σημείωνα παραπάνω: παράδοση...

Πρόοδος, εξέλιξη και βελτίωση...

Στην πραγματικότητα μία είναι η υποχρέωση της ΑΕΚ. Να το πάει έως το τέλος... Να επιδιώξει να κερδίζει τα παιχνίδια της και την ίδια στιγμή να εκμεταλλευτεί -αν αυτό συμβεί- τα όποια στραβά αποτελέσματα του πρωτοπόρου Ολυμπιακού. Μπορεί και να μην προκύψουν τέτοια σε βαθμό που να τα εκμεταλλευτούν οι «κιτρινόμαυροι», ωστόσο αυτό δεν αλλάζει την υποχρέωση όλων στο ποδοσφαιρικό τμήμα, του Γιαννίκη, των Κονέ – Παπαδημητρίου και όλων των ποδοσφαιριστών...

Πρέπει να αποδειχθεί – επιβεβαιωθεί ότι συνεχίζεται η πρόοδος, η εξέλιξη και η βελτίωση στο αγωνιστικό και ότι το πρότζεκτ δεν επηρεάζεται αλλά δεδομένα προχωράει στο σωστό δρόμο της ανάπτυξης... Διαφορετικά δεν θα υπάρχει – προκύπτει κανένα όφελος για την ΑΕΚ τη στιγμή που άλλαξε τόσα πολλά το προηγούμενο καλοκαίρι. Η ομάδα οφείλει να εστιάσει αποκλειστικά σε αυτό και στα αποτελέσματα από τώρα και στο εξής με την πίεση του στόχου να πρέπει να υπάρχει εκεί.

Νίκη την Πέμπτη στην Νίκαια με αντίπαλο τον Ιωνικό όπου είναι σε καλή κατάσταση, με την ευχή να 'χει γίνει και μια... στραβή στο Περιστέρι για τον Ολυμπιακό από τον Ατρόμητο (όσο δύσκολο κι αν μοιάζει κάτι τέτοιο με την εικόνα της ομάδας του Παράσχου), προκειμένου να μαζέψει στα επίπεδα που επιτρέπουν να ελπίζεις τη διαφορά από την πρώτη θέση. Νίκη έπειτα και την Δευτέρα με αντίπαλο τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ πριν τη διακοπή για τις γιορτές και την αλλαγή του χρόνου!

Θα υπάρξουν ευκαιρίες για την ΑΕΚ στη διάρκεια της κανονικής περιόδου για να μαζέψει την απόσταση από τον Ολυμπιακό. Επιβάλλεται να είναι εκεί και έτοιμη να το εκμεταλλευτεί η ομάδα, είναι το μίνιμουμ της υποχρέωσής της, άρα δεν θα 'χει και καμία δικαιολογία... Η διαφορά από την κορυφή πριν τα πλέι οφ πρέπει να είναι μάξιμουμ στο -6 για την ΑΕΚ προκειμένου να μπορεί να ελπίζει σε υπέρβαση, οτιδήποτε πάνω μετατρέπει σε ανέφικτο το στόχο έστω της διεκδίκησης, απλά και ειλικρινά...

Υγ: Ο Νάτσο Σκόκο ανακοίνωσε ότι σταματάει το ποδόσφαιρο, ότι ολοκληρώθηκε η καριέρα του και πλην των Αργεντινών (της Ρίβερ μα κυρίως της Νιούελς), υπάρχουν και εδώ πολλοί που στεναχωρηθήκαμε με τα λόγια του. Εννοείται πως η φωτογραφία στο blog είναι αφιερωμένη στην καψούρα απ' την Αργεντινή (και ένα βίντεο για σας μπόνους για να θυμηθούν κάποιοι και άλλοι να μάθουν). Ένας από τους τελευταίους αρτίστες της μπάλας που είχαμε τη τύχη και το προνόμιο να παρακολουθήσουμε στα ελληνικά γήπεδα με την κιτρινόμαυρη φανέλα. Για μένα ο τελευταίος σε ότι αφορά την ΑΕΚ... Ποδοσφαιριστής με μοναδική τεχνική, εκπληκτικά τελειώματα και με τα δυο πόδια, ασύγκριτος στο ένας εναντίον ενός και ικανός με το κεφάλι παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πρώτο μπόι! Ένα παιδί που υπήρξαν άμπαλοι οι οποίοι (στο χώρο μου και στην κερκίδα) που έγραφαν και το πίστευαν ότι επέλεγε ματς. Προφανώς ξεχνούσαν με ποιους υποχρεώθηκε να παίζει πίσω του, τι έπρεπε να πράττει για να κάνει τα μαγικά του και ότι δεν είναι όλες οι μέρες στη δουλειά οι ίδιες, για κανέναν από εμάς! Μάλλον είχαν την απαίτηση από τον Νάτσο να σκοράρει απ' τη σέντρα ανά ματς, να περνάει 4-5 αντιπάλους σε κάθε ματς, να βγάζει καμιά 10αριά ασίστ (στο ματς) και να σκοράρει άλλες τόσες. Δεν εξηγείται διαφορετικά... Ας μη σταθώ άλλο σε αυτό το κομμάτι γιατί τα όσα έδωσε ο Σκόκο ήταν σημαντικά, πανέμορφα και ουσιαστικά για την ΑΕΚ. Ένα παιδί που παρά το γεγονός ότι το club του όφειλε χρήματα δέχτηκε να ανανεώσει τη συνεργασία του με την Ένωση λίγο πριν ολοκληρώσει το deal της μεταγραφής του στην Αραβία για να πάρει χρήματα η ΑΕΚ που 'χε μεγάλες ανάγκες τότε... Ένας Αργεντινός που όσες φορές του ζήτησαν άλλες ομάδες να επιστρέψει στην Ελλάδα τους γνωστοποιούσε ότι «για μένα εκεί υπάρχει μόνο η ΑΕΚ». Παρά τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας περί επιστροφής του, δεν έγινε ποτέ, δυστυχώς για μας και για όλους τους ποδοσφαιρόφιλους... Ευχαριστούμε για την προσφορά σου Νάτσο, ευχαριστούμε για την αγάπη σου στην ομάδα, ήταν τιμή μας και μεγάλο προνόμιο να σε βλέπουμε να παίζεις στα ελληνικά γήπεδα. «Είναι περίεργο να εξηγήσεις πώς αγαπάνε οι ΑΕΚτζήδες την ομάδα τους. Δεν το συναντάς παντού, ειλικρινά στο λέω και εμείς στην Αργεντινή ξέρουμε να αγαπάμε την ομάδα μας. Είναι εκπληκτικοί και ας περάσαμε κάποιες πολύ δύσκολες στιγμές λόγω αυτής της λατρείας τους για την ομάδα, είναι ότι πιο σημαντικό να νιώθεις την υποχρέωση να παίξεις για τον κόσμο, πίστεψέ με, τους γουστάρω πολύ κι ας μη μου φαίνεται γενικά, αρρωσταίνω να παίζω γι' αυτούς», μου 'χε πει σε μια απ' τις συνεντεύξεις μας στο μακρινό 2008 με την επισήμανση: «αυτό με τον κόσμο μη το βάλεις, δεν θέλω να λένε ότι γλύφω, σε παρακαλώ να το σεβαστείς» και έως σήμερα Νάτσο το έκανα (και μάλλον δεν έπρεπε)...