Η (νέα) πρόταση του ΠΑΟΚ κάνει τον Κούρτιτς καλύτερο…

Όποιος περίμενε ο ΠΑΟΚ να περάσει με τόσο εμφατικό τρόπο από τους «Ζωσιμάδες», μάλλον, θα πρέπει να έλειπε, εδώ και κάποιες εβδομάδες, από τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Κι όμως, απέναντι σε μια ομάδα, όπως ο ΠΑΣ του Ηρακλή Μεταξά, που προερχόταν από μια σειρά καλών εμφανίσεων και αποτελεσμάτων, ο ΠΑΟΚ νίκησε με τη δική του πρόταση ποδοσφαίρου.

Η πρόταση είναι, μάλλον, απλή στη σύλληψή της. Και, σίγουρα, αφάνταστα δύσκολη στην υλοποίηση. Στο να την κάνεις να συμβεί. Νίκησαν, με την (σε μεγάλα διαστήματα του ενενηντάλεπτου) κατοχή της μπάλας, τις σωστές τοποθετήσεις και την πίεση στην κάθε μπάλα που ο ΠΑΣ επιχειρούσε να διακινήσει. Ηταν η ομάδα, φυσικά και νοητικά, καλά, μετά την πρόκριση στα νοκ άουτ παιχνίδια του Europa Conference League και τη νίκη (με ζόρι) επί της Λαμίας. Αρκούσε το αρχικό δεκάλεπτο, για να φανεί αυτό.

Οι παίκτες του Λουτσέσκου στρίμωξαν τους αντιπάλους τους, σε αμέτρητα λάθη. Έκλεψαν τη μπάλα, ένα υπέρτατο βραβείο, απέναντι σε μια σοβαρή ομάδα, έφτασαν σε τέσσερα γκολ, όλα από πόδια ξένων ποδοσφαιριστών για να συνεχιστεί και η παράδοση (τελευταίος Έλληνας που έχει σκοράρει στους «Ζωσιμάδες» για τον «Δικέφαλο» είναι ο Κώστας Κατσουράνης τον Μάιο του 2013) στα πέντε σερί «διπλά» επί του ΠΑΣ.

Ακριβώς εκείνη η μπάλα όταν την έκλεβαν στη μεσαία γραμμή άξιζε να είναι, και έγινε, η μπάλα με την οποίαν έφτασαν στα τρία από τα τέσσερα γκολ της νίκης τους. Για πολλούς και διάφορους λόγους, τις λεγόμενες «λεπτομέρειες», θα μπορούσε να μη νικήσουν. Η πρόταση ποδοσφαίρου όμως, καθαρή και εμφατική, παρουσιάστηκε.

Για ν’ αξιολογηθεί, υπεράνω αποτελέσματος, απ’ όποιον οφείλει να ξέρει τι βλέπει. Είναι η πρόταση δια της οποίας ο ΠΑΟΚ, με όλα όσα του είχαν συμβεί τις προηγούμενες τρεις εβδομάδες, επιστρέφει και όπως είπε ο προπονητής του «σιγά-σιγά θα βρούμε την στρατηγική που μας ταιριάζει», προαναγγέλλοντας σημαντικές παρεμβάσεις, «που θα γίνουν με γοργά βήματα προς τα μπροστά το επόμενο διάστημα».

Ο Λουτσέσκου δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώσει, εκ νέου, τη διαπίστωση όλων όσων έβλεπαν και ζούσαν την ομάδα, πως δε θα μπορούσε να πάει πουθενά δίχως γενναίες παρεμβάσεις. To μήνυμα έχει φτάσει εκεί όπου έπρεπε να φτάσει γι' αυτό και ο Ιανουάριος αναμένεται... καυτός! «Ενδεχομένως να μην μπορούσε να υποστηρίξει αυτή η ομάδα τα συνεχόμενα παιχνίδια και το δύσκολο πρόγραμμα σε τρεις διοργανώσεις», επανάλαβε ο Ρουμάνος προπονητής.

Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, αντιλήφθηκε ότι τα διαδοχικά ματς και οι υποχρεώσεις σε διπλό ταμπλό (Ελλάδα-Ευρώπη) δεν μπορούν να βγουν με τους ίδιους και τους ίδιους παίκτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων κουβαλούν κάποια (πολλά) χρονάκια στις πλάτες τους. Γι’ αυτό αποφάσισε μετά το σοκ της ήττας από τον Ιωνικό να διαχειριστεί καλύτερο και εις βάθος το ρόστερ του, ανοίξει το «ροτέισον», και ενεργοποίησε το νέο «αίμα» της ομάδας.

Στα τρία τελευταία παιχνίδια ο ΠΑΟΚ πήρε πράγματα από Λύρατζη και Τσιγγάρα. Ένα αναμενόμενο ζήτημα, οι μεγάλοι. Οι μικροί είναι δικοί του, δίχως τίμημα. Αγοράς ή ενοικίασης. Οι μεγάλοι «είναι λεφτά». Οι μικροί, σ’ οποιονδήποτε αθλητικό οργανισμό, έχουν ανάγκη μεγάλους να στηρίξουν και να τραβήξουν τους μικρούς.

Δεν ξέρω αν και κατά πόσο σε βάθος χρόνου συντονιστούν, μικροί και μεγάλοι, στην πίεση για να εκπληρώσουν τους στόχους της ομάδας. Δεν γίνεται, πορεία δίχως στόχο. Ο στόχος είναι ανάγκη. Ο εφικτός στόχος, φυσικά. Ο βάσιμος. Δεν ξέρω αν ο ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό με τριάδα στο κέντρο Τσιγγάρα-Κούρτιτς-Αουγκούστο.

Ενδεχομένως, αν δεν είχαν τραυματιστεί Καντουρί και Τέιλορ, αν δεν είχε… τεντώσει ο ποιοτικός Σβαμπ, να συνεχίζαμε να βλέπουμε το... ίδιο έργο κι έναν ΠΑΟΚ να αγκομαχά σε κάθε παιχνίδι με το πιο αργό κέντρο του κόσμου. Ο Κούρτιτς θέλει δίπλα του κάποιον που θα τρέχει ασταμάτητα. Έναν παίκτη με μπόλικες ανάσες στα πνευμόνια κι άλλα χαρακτηριστικά, όχι άλλον έναν… Κούρτιτς.

Γι’ αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού πως Τσιγγάρας και Αουγκούστο κάνουν τον Σλοβένο καλύτερο και να ενεργεί λες και είναι ο «βασιλιάς» της μεσαίας γραμμής. Αυτό, άλλωστε, έμαθε καλά να κάνει επί μια δεκαετία στα γήπεδα της Serie A.

Οι δυο τους έρχονται να καλύψουν τα κενά, να τρέξουν και για εκείνον, να κλείσουν τα κενά, να τον καλύψουν, εξάλλου ποτέ και σε καμία δουλειά δεν αρκούν να υπάρχουν μόνο αρχιμηχανικοί. Χρειάζονται και οι τεχνίτες, που θα κάνουν το λεγόμενο «χαμαλίκι», θα βγάλουν όλη τη δουλειά για να έρθει ο πιο έμπειρος να βάλει την απαραίτητη πινελιά σε κάθε έργο.