Ο Μανωλάς είναι μεταγραφή… Ολυμπιακού, αλλά με δύο μεγάλες ιδιαιτερότητες

Η μεταγραφή του Μανωλά είναι κλασική μεταγραφή Ολυμπιακού και Μαρινάκη! Απλά πράγματα…

Μεταγραφή ενός σημαντικού παίκτη από ένα σημαντικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με την ιδιαιτερότητα της επιστροφής του στον Ολυμπιακό. Ακόμη πιο ιδιαίτερο: η ηλικία του Μανωλά. Παίκτη να έρχεται πίσω στα 30 προς 31 πολύ δύσκολο να βρεις. Σκεφθείτε ότι ο Χολέμπας ήρθε πίσω στον Ολυμπιακό στα 36, ο Τουρέ στα 35, ο Αβραάμ στα 34, ο Τοροσίδης στα 33. Ακόμη κι ο Παπασταθόπουλος-εδώ μιλάμε για γυρισμό στην Ελλάδα-στα 32 προς 33. Και υπάρχει κι ένας ακόμη παράγοντας που κάνει πολύ ιδιαίτερη την επιστροφή του Μανωλά: σπάνια βρίσκεις ποδοσφαιριστή να επιλέγει να χάσει 6 εκ. Ευρώ (!!!) από την προηγούμενη ομάδα του για να υπογράψει στην ομάδα που ήθελε. Μόνο ο Γεωργάτος είχε πάρει μία παρόμοια απόφαση τότε, πριν 17 χρόνια, με την Ίντερ-με τη διαφορά ότι είχε γυρίσει πιο μεγάλος ηλικιακά.

Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι ο Μαρινάκης (διότι αυτός την έκανε τη μεταγραφή) προχώρησε σε μία σημαντική κίνηση για την ενίσχυση του Ολυμπιακού. Μία κίνηση στο γνωστό μήκος κύματος στο οποίο κινείται ο πρωταθλητής Ελλάδας: γιατί ο Ολυμπιακός ναι, πάντοτε ψάχνει ταλέντα στιλ Ρέαμπτσιουκ, Αγκιμπού κ.α., αλλά πρωτίστως θέλει έμπειρους παίκτες, παίκτες διαπιστωμένης κλάσης και αξίας για να στηρίξουν το όλο πρότζεκτ του συλλόγου, που είναι «πρωτάθλημα στην Ελλάδα και καλή εικόνα στην Ευρώπη», σε συνδυασμό με την ανάδειξη και ταλέντων.

Βλέπουμε ότι ο Ολυμπιακός έφερε τον Μανωλά από τη Νάπολι στα 30,5 χρόνια του. Τον Βατσλίκ από τη Σεβίλλη στα 32 του. Τον Ροντρίγκες στα 31 του και τον Τικίνιο στα 30 προς 31 του. Και πέρυσι είχε φέρει τον Σωκράτη από την Άρσεναλ, αλλά και τον Εμβιλά και τον Λαλά από το γαλλικό πρωτάθλημα στα 30 και στα 29 τους αντίστοιχα. Και πρόπερσι είχε φέρει τον Ελ Αραμπί στα 32 του και τον Βαλμπουενά στα 35 του.

Και σχεδόν όλοι αυτοί οι παίκτες αποτελούν τον κορμό της ενδεκάδας του, μαζί με άλλα έμπειρα παιδιά, όπως ο Μασούρας κι ο Μπουχαλάκης με τον Φορτούνη, αλλά και παιδιά όπως οι Σισέ, Καμαρά, Μπα, που είχαν έρθει άγουροι από τη Β’ Γαλλίας και τώρα είναι διεθνείς στις Εθνικές τους και κοστίζουν πολλά εκατομμύρια Ευρώ.

Σίγουρα δεν είναι δυνατόν όλοι οι έμπειροι παίκτες που παίρνει ο Ολυμπιακός να «πιάνουν» σε τέτοιο βαθμό ώστε να μένουν χρόνια στην ομάδα. Όμως, απ΄ όλους παίρνει βοήθειες. Από τον Λάζαρο και τον Νάτχο και τον Προτό, έως τον Ραφίνια και τον Χολέμπας. Κι ας μείνουν μόνο ένα χρόνο η, κι έξι μήνες!

Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι ο Μανωλάς, δουλεύοντας σωστά με το προπονητικό και το ιατρικό επιτελείο στο Ρέντη και «βγάζοντας έξω» έτσι κάποια προβλήματα τραυματισμών που τον είχαν ταλαιπωρήσει, θα αποτελέσει μία πολύ σημαντική προσθήκη για τον Ολυμπιακό. Ακόμη και φέτος, που ήταν να φύγει (από το καλοκαίρι) έπαιξε εφτά παιχνίδια, ενώ πέρυσι αγωνίστηκε σε 33 παιχνίδια της Νάπολι. Και πρόπερσι σε 35. Θέλει μία διαχείριση, γιατί είναι παίκτης που παίζει «στα κόκκινα» και είναι 12 ολόκληρα χρόνια στις μάχες, αλλά με τόσους παίκτες που έχει το ρόστερ του Ολυμπιακού, αυτό είναι το πιο εύκολο.

Επιπλέον η παρουσία του στα παιχνίδια με την Αταλάντα, μαζί κι εκείνη του Παπασταθόπουλου, που επίσης είχε παίξει στο Καμπιονάτο, μπορεί να δώσει ένα εξτρά στοιχείο-όπλο στον Ολυμπιακό. Γενικά μπορείς διάφορα να πεις για την παρουσία του Μανωλά στην ομάδα. Ακόμη κι ότι έχει πλέον άλλη δυνατότητα ο Μαρτίνς να παίξει, σε κάποια παιχνίδια η, και σε περισσότερα, με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, όταν μιλάμε για Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σισέ.

Και για να μην το…παιδεύουμε, ο Ολυμπιακός μέσα σε ένα χρόνο, από Γενάρη σε Δεκέμβρη, έφερε δύο κεντρικούς αμυντικούς από την Αγγλία και την Ιταλία και δη από κλαμ πολύ υψηλού επιπέδου, όπως η Άρσεναλ κι η Νάπολι!

Παρεμπιπτόντως, ποιος θα το φανταζόταν: να συνυπάρχουν στον Ολυμπιακό ίσως οι τρεις καλύτεροι Έλληνες κεντρικοί αμυντικοί εδώ και πολλά χρόνια-Αβραάμ, Παπασταθόπουλος, Μανωλάς.

Άσχετο: για να γίνει κατανοητό, πώς βλέπουμε άλλες φορές εκτός 20άδας του Ολυμπιακού τον Ονιεκουρού η, τον Κούντε η, τον Μπα η, τον Μαντί κλπ. Κάθε ομάδα έχει δικαίωμα στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο να έχει στην 20άδα του μάξιμουμ πέντε ξένους. Ο Ολυμπιακός έχει έξι (Σισέ, Μπα, Μαντί, Κούντε, Αγκιμπού, Ονιεκουρού). Οπότε, υποχρεωτικά ο Μαρτίνς «κόβει» έναν σε κάθε ματς. Ανάλογα και με τις υπόλοιπες λύσεις που έχει. Συνεπώς, όταν βλέπουμε να μένει ένας εκ των έξι έξω κάθε φορά, μην πάει ντε και καλά το μυαλό μας ότι είναι…τιμωρία. Κάποιος πρέπει να μείνει εκτός φύλλου αγώνα, δεν γίνεται αλλιώς. Το θέμα θα αποκτήσει άλλη διάσταση όντως, αν για παράδειγμα αρχίζει ο προπονητής και αφήνει εκτός 20άδας τον ίδιο παίκτη. Τότε, θα είναι άλλο. Προς το παρόν, όμως, δεν έχει υπάρξει κάτι τέτοιο.