Τι είχες ΑΕΚ, τι είχα πάντα και ένα δύσκολο αντίο!

• Κακή μέρα στη δουλειά για τον Γιαννίκη!
• Μη πάει το... έργο στην καταστροφή...

Πλέον είναι τουλάχιστον κουραστικό... Θαρρείς και είναι της μοίρας μας γραφτό να μη κάνουμε έστω λίγο ευχάριστα Χριστούγεννα! Δεν το σημειώνω επειδή απλά δεν κερδίζουμε από το 2008, αυτό είναι κάτι που το είπαμε και το αναδείξαμε πριν το ματς (και θα το κάνουμε και του χρόνου τέτοια εποχή), αλλά γιατί έχει καταντήσει αηδία... Όπως και το γεγονός ότι προτού φύγει η χρονιά δυστυχώς η ΑΕΚ μένει εκτός έστω διεκδίκησης του τίτλου.

Το όποιο ελάχιστο ενδιαφέρον υπήρχε για το πρωτάθλημα τελείωσε με την αυτοκτονία της ΑΕΚ με αντίπαλο τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Η ομάδα ήταν πολύ μέτρια έως κακή με αποτέλεσμα να γνωρίσει την ήττα από τον διαβασμένο αντίπαλό της. Εκτός από διαβασμένος (σε αντίθεση με την ΑΕΚ) είχε και προπονητή που κατάλαβε τι συμβαίνει και διαχειρίστηκε άριστα τον αγώνα όποτε αυτός του το φώναζε να το πράξει!

Διότι μπορεί να μην έχεις χαφ, μπορεί να θες οπωσδήποτε τέτοιον και να το... φωνάζει κάθε ματς σου, όμως δεν είναι αυτό μόνο που σε ταλαιπωρεί αν δεν είναι και σε καλή μέρα ο προπονητής σου και δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Και η αλήθεια είναι πως ο Αργύρης Γιαννίκης είχε μια κάκιστη μέρα στη δουλειά σε όλα τα επίπεδα αν κρίνουμε απ' αυτό που είδαμε και τις κινήσεις του από τον πάγκο. Συμβαίνει σε όλους μας, να 'χουμε μια κακή μέρα στη δουλειά, απλά όταν είσαι ήδη στο -11 σε πάγκο ομάδας σαν την ΑΕΚ, μάλλον απαγορεύεται...

Όπως και να 'χει φτάσαμε πάλι σε διακοπές Χριστουγέννων και: τι είχες ΑΕΚ, τι είχα πάντα... Αυτό το εμπεδώσαμε! Αλλά κάποτε να αλλάξει το έργο... Και για να γίνει αυτό πρέπει να συμβούν πράγματα που να το υποχρεώσουν. Να συνεχίσει η ουσιαστική επένδυση στην ομάδα όπως έγινε το περασμένο καλοκαίρι και να δέσει η ομάδα που έχει πολλά νέα πρόσωπα και είναι λογικό μεν να 'χει σκαμπανεβάσματα αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να παρουσιάζει και εξέλιξη. Αν όχι έχουμε πρόβλημα!

Κακή μέρα στη δουλειά για τον Γιαννίκη!

Προσοχή να το ξεκαθαρίσω γιατί είμαστε και Ελλάδα κι ο καθένας μπορεί να μεταφράζει όπως θέλει οτιδήποτε διαβάζει: η ΑΕΚ εννοείται πρέπει να πορευτεί με τον Αργύρη Γιαννίκη έως και το τέλος της σεζόν. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει οποιαδήποτε άλλη σκέψη σε σοβαρό επίπεδο. Θα μου πει κανείς ότι αυτό έγραφα και για τον Μιλόγεβιτς. Φυσικά απαντώ... Δεν είναι σοβαρά πράγματα να αλλάζεις προπονητή κάθε τρεις και λίγο.

Μια κακή μέρα στη δουλειά και η εικόνα της ομάδας που αναμενόμενα είναι μια έτσι και μία... γιουβέτσι, δεν είναι δυνατόν να συνιστούν λόγους απομάκρυνσης ενός προπονητή, δεν ήταν πριν με Μιλόγεβιτς και δεν είναι και τώρα με Γιαννίκη. Απ' την άλλη πρέπει να παρατηρηθεί βελτίωση, πρόοδος και εξέλιξη στο αγωνιστικό πρότζεκτ, διαφορετικά δεν θα υπάρχει προοπτική και νομοτελειακά θα πάμε στο τέλος μιας ακόμη συνεργασίας στον πάγκο της ΑΕΚ.

Τώρα που το ξεκαθάρισα αυτό μπορώ θαρρώ να γράψω ότι ήταν πρωταγωνιστής της ήττας ο Έλληνας τεχνικός σε ένα ματς που η ομάδα του μάλιστα προηγήθηκε και μπήκε καλά στο παιχνίδι. Δεν έχει σημασία να επισημάνω τα όποια λάθη είδα εγώ σε επίπεδο ενδεκάδας (και ειδικά στα χαφ αφού δεν έχεις τέτοια ξεκινάς με τα καλά που διαθέτεις, Σιμάνσκι – Σιμόες και όχι Σάκχοφ), ούτε αυτά διαχείρισης (δεν κατάλαβα ποτέ τι δίνει μια αλλαγή δεξιού μπακ και δη όταν ο Μισελέν δεν ήταν κακός). Σημασία έχει να μην επαναληφθούν.

Επίσης θα πρέπει να δει σε βάθος και να προκαλέσει τη λύση του ζητήματος που αφορά το γεγονός ότι... ψάχνουμε τον Τσούμπερ από τότε που ανέλαβε εκείνος προπονητής όπως και τον Γκαρσία. Αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να τον απασχολήσουν για να μπορέσει να συνεχίσει, να σηκώσει την ομάδα, να την βοηθήσει να εξελιχθεί. Αναμενόμενα είναι τα σκαμπανεβάσματά της επειδή είναι πολύ νέα σε όλα τα επίπεδα: έχει νέα πρόσωπα πολλά και αναμενόμενα δεν το 'χει βρει ακόμη όσο και όπως θα έπρεπε.

Μη πάει το... έργο στην καταστροφή...

Γενικότερα αν δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα της ΑΕΚ στα σημαντικά τελευταία ματς (και αν εξαιρέσουμε αυτό στην... πισίνα της Τρίπολης) θα διαπιστώσουμε ότι πήρε δύσκολα παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο: δύσκολα κοινώς. Ακόμη και ενώ ήταν εμφανώς καλύτερη του αντιπάλου της. Όπως συνέβη στο ματς με τα Γιάννενα... Ή με τον Ιωνικό στην Νίκαια. Αν δούμε όλα της τα παιχνίδια από την άφιξη Γιαννίκη κι έπειτα μάλλον θα διαπιστώσουμε ότι διακρίνεται από μια αφέλεια...

Μεγαλύτερη απόδειξη είναι το παιχνίδι στην Ριζούπολη αλλά και τα γκολ που δέχεται αυτό επιβεβαιώνουν. Τα λάθη με τον ΟΦΗ που στοίχισαν (ειδικά του Σιμόες στην ισοφάριση με τη πάσα στον αντίπαλο έξω απ' την περιοχή) και αποδεικνύουν ότι υπάρχει θέμα συγκέντρωσης. Το ίδιο με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ ειδικά στο πρώτο γκολ! Πράγματα που έχουν να κάνουν (και) με την πνευματική προετοιμασία των ποδοσφαιριστών.

Όπως και να 'χει στην ΑΕΚ οφείλουν να τα διαβάσουν σωστά όλα, να συνεχίσουν τη δουλειά και να μην βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους... Ξεκάθαρο αυτό! Μη πάει το... έργο στην καταστροφή και την ισοπέδωση. Αποτυχία είναι δεν το συζητάμε καν, αλλά πρέπει να μάθει απ' αυτό η νέα ομάδα και ο προπονητής, να συνεχίσει το club τη σωστή επένδυση που έκανε το καλοκαίρι σε επίπεδο προσώπων, να ενισχύσει την ομάδα με κεντρικό χαφ όπως όλοι έχουν εμπεδώσει ότι είναι απαραίτητο και να στηρίξει τον προπονητή τώρα, στη στραβή.

Οτιδήποτε άλλο θα συνιστά μεγαλύτερη αυτοκτονία από αυτή στον αγώνα με τον ΟΦΗ. Θέλω να πιστεύω ότι το γνωρίζουν αυτό οι άνθρωποι της ΑΕΚ και ειδικά οι Παπαδημητρίου, Κονέ και όσοι άλλοι έμειναν έως αργά χθες στο ΟΑΚΑ (μέχρι τα μεσάνυχτα σχεδόν) για να διαχειριστούν την κατάσταση με τον προπονητή (που και εκείνος ήταν εκεί) και την επόμενη μέρα. Ηρεμία, συνέχεια στην ουσιαστική ενίσχυση, ανάγνωση και αναγνώριση λαθών και να προχωρήσει, αυτό έχει ανάγκη η ΑΕΚ...

Υγ: Ούτως ή άλλως τα δικά μου Χριστούγεννα θα ήταν... μαύρα αφού το κακό μαντάτο το μάθαμε από προχθές. Ένας υπέροχος άνθρωπος που τον έζησα τόσα χρόνια, στα πιο όμορφα, στα αθώα και παιδικά, έφυγε απ' τη ζωή. Ο φίλος του πατέρα μου, ο Γιώργος Μαρίτσας, πατέρας του Μιχάλη και της Άντζελας που συνιστούν οικογένεια αφού μαζί μεγαλώσαμε (κατά κάποιο τρόπο με μεγάλωσαν), στον δεύτερο όροφο της Σκιάθου 36 στα Κάτω Πατήσια. Ήμασταν (και παραμένουμε κάπως έτσι) μια οικογένεια και εννοείται η κοινή λατρεία μας για την ΑΕΚ μας έδεσε ακόμη περισσότερο. Όπως έλεγα χθες με τον Μιχάλη θα γυρνούσαμε σπίτι μετά την ήττα με τον ΟΦΗ και αφού θα έλεγε «άντε μωρέ τα μακακισμένα χάσανε», θα μας επιβεβαίωνε γιατί δεν έχει σημασία να είσαι κάτι στα εύκολα, αλλά να το αγαπάς στα δύσκολα. Με κάτι τέτοια αποτελέσματα (όντως) γίναμε πολύ ΑΕΚ και προσωπικά το οφείλω στον πατέρα μου και στον Γιώργο Μαρίτσα που σήμερα θα του πούμε αντίο. Ένας υπέροχος άνθρωπος, ταπεινός και σωστός, παράδειγμα πατέρα, άψογος οικογενειάρχης με ξεκάθαρα ιδανικά και αρχές. Θα συναντηθεί με τον φίλο του, τον μπαμπά μου, θα τα πιουν και θα τα πουν, έχουν πολλά άλλωστε να θυμηθούν και να συζητήσουν. Θα γκρινιάξουν και για την ΑΕΚ μας και θα μας δουν να μπαίνουμε ξανά εκεί που μας μεγάλωσαν και μας έμαθαν να αγαπάμε αγνά και ρομαντικά: στης Φιλαδέλφειας τα μέρη: καλό ταξίδι Γιώργο Μαρίτσα, θα σ' αγαπώ για πάντα...