Παναθηναϊκός: Τελικά, αυτό το ρόστερ μπορούσε να παίξει πολύ καλύτερα...

• Η δουλειά του Ιβάν έδωσε τις απαντήσεις
• Ξεκάθαρα ήταν θέμα προπονητή, όχι θέμα παικτών

Καλά Χριστούγεννα, χρόνια πολλά, υγεία, ευτυχία και όλα τα καλά του κόσμου σε εσάς και τις οικογένειές σας. Πάνω από όλα να είμαστε καλά, να απελευθερωθούμε από την τρέλα που ζούμε την τελευταία διετία και ελεύθεροι το 2022, χωρίς μάσκες και φόβο, να μπορούμε να συζητάμε, να συμφωνούμε, να διαφωνούμε για το δεύτερο πιο σημαντικό/ασήμαντο πράγμα στις ζωές μας. Το ποδόσφαιρο. Είναι λίγο ᾽᾽μέρες παράξενες θαυμάσιες μέρες᾽᾽ που λέει και ο ποιητής -o ένας και μοναδικός Μιχάλης από το Πέραμα-, οι μέρες του Δεκέμβρη. Γεμάτες αντιφάσεις, έντονα συναισθήματα, χαρές και λύπες. Μαζεμένα.

Έτσι, όμως, δεν είναι και η ζωή; Απλά όσο η παρέα εκεί πάνω μεγαλώνει από ανθρώπους που το βλέμμα , η φωνή, η μυρωδιά, η άδολη αγάπη και η αγκαλιά τους, είχαν ποτίσει με μοναδικές στιγμές τα παιδικά σου χρόνια, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η μελαγχολία τούτες τις μέρες. Οι άνθρωποι, όμως, δεν πεθαίνουν ποτέ, όσο ζουν μέσα στη καρδιά, το μυαλό και την ψυχή μας. Τελοσπάντων, να την κλείσουμε αυτή την παρένθεση, να πάμε παρακάτω, γιατί θα ξεφύγουμε και δεν θέλουμε και πολύ, μέρες που είναι.

Η δουλειά του Ιβάν έδωσε τις απαντήσεις

Πάμε στα δικά μας, τα Παναθηναϊκά. Να μιλήσουμε σήμερα για τον θρίαμβο της ποδοσφαιρικής λογικής. Αυτής, της οποίας την σημαία κρατήσαμε ψηλά κόντρα σε όλους στο πρώτο εξάμηνο του 2021, το οποίο σε λίγες ημέρες μας αποχαιρετά. Με τον πρώτο γύρο της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος να έχει ολοκληρωθεί και το Τριφύλλι να έχει περάσει δύο γύρους στο Κύπελλο το δείγμα είναι σαφές, ασφαλές και ευδιάκριτο για όποιον θέλει και μπορεί να το βλέπει.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς παρουσιάζει ένα σύνολο ανταγωνιστικό, μία ομάδα που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, έναν Παναθηναϊκό που στην πλειοψηφία των αγώνων του κυριαρχεί πάνω στο χορτάρι και μέσα από το παιχνίδι και την ταυτότητα του φτάνει στις νίκες. Όχι κατά τύχη, όχι από... φεγγάρι, όχι επειδή χάνουν τα άχαστα οι αντίπαλοι επιθετικοί και οι δικοί του σκοράρουν με ευστοχία Λεβαντόφκσι, όχι με εικόνα μικρής ομάδας.

Όπως έγινε στους πρώτους μήνες επί των ημερών του Λάζλο Μπόλονι. Ο Παναθηναϊκός έχει μια εικόνα, που δημιουργεί την ελπίδα ότι μέσα από την συνεχή πρόοδο σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού και την μεταγραφική ενίσχυση του επόμενου καλοκαιριού, ο σύλλογος θα μπορέσει να μπει στη σεζόν(2022-2023) με στόχο να διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή και παράλληλα την είσοδό του σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά το 2016! Πρώτα, όμως, θα πρέπει να επιστρέψει στην Ευρώπη(η δεύτερη θέση είναι ένας στόχος) και να φτάσουμε μέχρι το τέλους του δρόμου στο Κύπελλο.

Εκτός όλων των παραπάνω, απαντήθηκε και με τον καλύτερο τρόπο το αν αυτό το ρόστερ(το περσινό) μπορούσε να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο ή μόνο το αντιποδόσφαιρο του Ρουμάνου που οδήγησε στην ιστορική ντροπή της πέμπτης θέσης, διότι η άσχετη με το άθλημα διοίκηση του κλαμπ δεν φρόντισε να τον στείλει σπίτι του όταν καταργούσε κάθε κανόνα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Και όχι μόνο δεν τον απέλυσε αλλά του έκανε και το... χατίρι(ο Αλαφούζος) να ξηλώσει όλο το ιατρικό επιτελείο, επειδή οι άνθρωποι αντιδρούσαν στη παράνοια του να μην υπολογίζονται οι επιστημονικές εισηγήσεις τους. Στο 2021. Όχι στο 1950. Τώρα που η μισή ομάδα πηγαίνει για θεραπείες στον πρώην φυσιοθεραπευτή, μάλλον είναι πιο νορμάλ κατάσταση. Μπορεί και όχι...

Ξεκάθαρα ήταν θέμα προπονητή, όχι θέμα παικτών

Ήταν μεγάλο αντικείμενο συζήτησης, λοιπόν, μέσα στο 2021 το ρόστερ, ο προπονητής, το ποδόσφαιρο της ομάδας. Μην το ξεχνάμε. Δήθεν αυτοί οι ποδοσφαιριστές μπορούσαν να παίξουν μόνο κατενάτσιο. ΝΕ, που γράφει και η νεολαία. Χουάνκαρ, Σάντσες, Βέλεθ, Αλεξανδρόπουλος, Μαουρίσιο, Αϊτόρ, Καρλίτος, Βιγιαφάνιες, Μακέντα, Χατζηγιοβάνης. Είναι παίκτες που φέτος έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος και βρίσκονταν και πέρσι στην ομάδα. Όπως και ο Διούδης που έχασε την θέση του από τον Μπρινιόλι. Οι περισσότεροι αλλαγμένοι προς το καλύτερο. Κάποιοι προς το πολύ καλύτερο.

Η θεαματική βελτίωση στην αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού, λοιπόν, δεν είναι θέμα προσώπων. Μόνο ο Ρούμπεν έχει κάνει την διαφορά από τις καλοκαιρινές μεταγραφές. Αν ένας ποδοσφαιριστής στο ᾽᾽6᾽᾽ είναι ικανός να μεταλλάξει ένα μπουλούκι, σε μία ομάδα που κυριαρχεί; Όχι. Είτε τον λένε Ρούμπεν είτε Μόντριτς. Αυτό που βλέπουμε φέτος, αυτό το νόστιμο φαγητό, έχει σχεδόν τα ίδια υλικά με πέρσι. Μόνο που έχει άλλον μάγειρα. Πολύ πιο ικανό, πολύ πιο δουλευταρά, πολύ πιο ταιριαστό με την φιλοσοφία του κλαμπ. Ο προπονητής σε μία ομάδα είναι το Α και το Ω-όπως φυσικά η δομή και η οργάνωση- και πραγματικά να είναι καλά ο Ιβάν που ήρθε στο Τριφύλλι και έβαλε τέλος σε κάθε αμφιβολία για όσα αδιανόητα ζήσαμε πέρσι.

Ο 60χρονος κόουτς αξίζει την μέγιστη της στήριξης, της εμπιστοσύνης και των εργαλείων από την διοίκηση του Παναθηναϊκού. Και αυτό θα γίνει μόνο έμπρακτα, αν το ερχόμενο καλοκαίρι, διατεθούν οι οικονομικοί πόροι, ώστε στην ομάδα να προστεθούν περισσότεροι παίκτες σαν τον Ρούμπεν, τον Μπρινιόλι, τον Βιγιαφάνιες, τον Καρλίτος, τον Σένκεφελντ...