Παναθηναϊκός: Οι μεταγραφές τύπου Ρούμπεν και Παλάσιος του δείχνουν τον δρόμο

Καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία και όλα τα καλά του κόσμου για εσάς και τις οικογένειές σας. Το 2021 μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και μακάρι το 2022 να επαναφέρει την κανονικότητα, να πετάξουμε τις μάσκες, τους περιορισμούς, τους διαχωρισμούς και όλα τα δεινά που έφερε η πανδημία στις ζωές μας. Μακάρι μέσα στη χρονιά που ήρθε, ένα μεγάλο μηδενικό να συνοδεύει καθημερινά τις απώλειες από τον Covid19, γιατί όσο και αν το ξέχναμε ή δεν θέλουμε να το αναλύουμε και πολύ, δεν μιλάμε για αριθμούς. Μιλάμε για ανθρώπους. Για πόνο, δυστυχία, δάκρυα, σκοτάδι. Οι ψυχές δεν είναι στατιστική, για αυτό ας κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί, ώστε να βγούμε από αυτό το τούνελ και επιτέλους σε αυτή την χώρα ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας επειδή το δικό μας σπίτι δεν καίγεται(για την ώρα) ενώ έχει πάρει φωτιά σε όλη την υπόλοιπη γειτονιά.

Πάμε τώρα και στα δικά μας, τα ποδοσφαιρικά. Το 2021 δίδαξε στον Παναθηναϊκό μια σειρά από μαθήματα που αφορούν το άθλημα. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε ξανά σε αυτά, όσοι είστε πιστοί τούτης της γωνιάς, τα ξέρετε, τα έχετε εμπεδώσει. Ούτε, πλέον, έχει νόημα να κάνουμε την ίδια ευχή που συνοδεύει τα σημειώματα αυτών των ημερών διαχρονικά και ας πεθαίνει η ελπίδα τελευταία. Μακάρι όλα τα σημαντικά λάθη, όλες οι αβλεψίες, όλη η προχειρότητα του έτους που έφυγε, να γίνουν ο κινητήριος μοχλός που θα φέρει μόνο σωστές κινήσεις και θα στρέψει τον σύλλογο προς την σωστή κατεύθυνση, ώστε το συντομότερο δυνατό να επιστρέψει στην κανονικότητα που αρμόζει στο μέγεθος, την ιστορία και το dna του.

Στη χρονιά που έφυγε, παρότι ως κλαμπ δεν έχει τα απαιτούμενα εργαλεία για να δουλέψει σωστά άρα και να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, ο Παναθηναϊκός έκανε μια σημαντική στροφή στον τρόπο που επέλεξε να ενισχυθεί μεταγραφικά. Μια στροφή που έπρεπε να έχει συμβεί εδώ και πολλά χρόνια, καθώς μιλάμε για έναν σύλλογο που μέχρι το καλοκαίρι είχε προχωρήσει σε 114 μεταγραφές μέσα σε εννιά χρόνια. Χάος.

Το Τριφύλλι στη καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο έκανε την πιο δαπανηρή κίνηση της εποχής του Γιάννη Αλαφούζου με την προσθήκη του Σεμπάστιαν Παλάσιος(κοντά στα 2 εκατομμύρια ευρώ) ενώ παράλληλα απέκτησε ως ελεύθερο έναν πολύ σημαντικό και αξιόλογο ποδοσφαιριστή, όπως ο Ρούμπεν Πέρεθ, δίνοντας ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια του ρόστερ. Για έναν παίκτη με 250+ συμμετοχές στη Primera Division, βασικό, αρχηγό και αναντικατάστατο για σειρά ετών στη Λεγανιές.

Αυτές οι δύο μεταγραφές θα πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα ενόψει της συνέχειας. Ανεξάρτητα από το πόσο έχει προσφέρει μέχρι στιγμής ο Παλάσιος και ο Ρούμπεν. Δεν εξετάζουμε αυτό, δεν μιλάμε για αυτό αλλά για την λογική, την φιλοσοφία, τον τρόπο που θα πρέπει να ενεργεί ο Παναθηναϊκός. Για να ανέβει επίπεδο, οι μεταγραφές τύπου Παλάσιος και Ρούμπεν θα πρέπει να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.

Ο σύλλογος θα πρέπει να συνεχίσει να μένει μακριά από την μικρή δεξαμενή των ελεύθερων με χαμηλά συμβόλαια που ψάχνουν να κάνουν restart στην καριέρα τους. Η ιστορία έχει αποδείξει πως τα ποσοστά επιτυχίας είναι μικρά. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι σε θέση να βρίσκει ποδοσφαιριστές που η καριέρα τους είναι σε ανοδική πορεία, να μπορεί να τους κάνει δικούς του πληρώνοντας για μεταγραφές(όχι απαραίτητα στα επίπεδα που πήγε η μεταγραφή του Ελ Τούκου) και ιδανικά αυτοί να βρίσκονται σε μια ηλικία που σε 2-3 χρόνια θα μπορέσουν να επιστρέψουν στα ταμεία και με το παραπάνω το αρχικό ποσό της επένδυσης.

Δεν είναι η ανακάλυψη της Αμερικής, είναι απλά πράγματα που όσοι σύλλογοι δεν είχαν την φοβερή και τρομερή οικονομική δυνατότητα να αλλάξουν άμεσα επίπεδο, τα ακολούθησαν για να μεγαλώσουν. Για να μπορέσει, όμως, αυτό να πετύχει δεν φτάνει μόνη η διάθεση, τα χρήματα, η καλή πρόθεση. Χρειάζονται και οι μηχανισμοί εκείνοι που προσφέρουν την γνώση. Την πληροφορία. Όπως έγινε για παράδειγμα στη περίπτωση του Ρούμπεν. Δεν είναι εύκολο να μπορείς να βρίσκεις ελεύθερους ποδοσφαιριστές σαν τον Ισπανό αμυντικό μέσο αλλά θα πρέπει ως σύλλογος να έχεις την δυνατότητα να τους εντοπίζεις.

Ο δρόμος της επιστροφής είναι εκεί. Πάντα εκεί ήταν. Αρκεί η απόφαση για να στρίψει ποδοσφαιρικά το τιμόνι και η πίστη στο πλάνο, το τέλος των ράβε-ξήλωνε και των ποδοσφαιρικών ανεκδότων, να φέρουν μια υγεία που έχει ανάγκη εδώ και καιρό ο οργανισμός.

Υ.Γ1: Ας ελπίσουμε πως το εδώ και μήνες κακοστημένο επικοινωνιακό πανηγυράκι γύρω από τον Βοτανικό με ευθύνη όλων των εμπλεκομένων πλευρών να μην κρύβει άλλα πράγματα από πίσω, τα οποία θα τα βρούμε μπροστά μας στη πορεία. Τα πραγματικά σημαντικά νέα θα προκύψουν όταν υπογραφούν και παρουσιαστούν οι συμβάσεις, οι οποίες και θα καθορίσουν τις εξελίξεις ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του Ερασιτέχνη. Κανένα πρότζεκτ δεν είχε κολλήσει ΜΟΝΟ στην δίκαιη απαίτηση του Παναθηναϊκού για ίδια δικαιώματα. Και αυτό το γνωρίζουν άπαντες. Μέχρι και σήμερα έχουμε δηλώσεις, υποσχέσεις, μεγάλα λόγια για έναν σύλλογο που έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα, όσον αφορά το γηπεδικό του ζήτημα. Για αυτό και το μόνο που μετρά είναι η ουσία. Ας την δούμε και αυτή το 2022.