Ο Παναθηναϊκός «πάτησε» τον Άρη με ακόμη μία ολοκληρωτική εμφάνιση!

• Άριστη πνευματική προετοιμασία
• Ο καλύτερος εν Ελλάδι Παλάσιος και ο… δαιμόνιος Αϊτόρ
• Μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις για τον Βιγιαφάνιες

Χωρίς τον πρώτο του σκόρερ και κορυφαίο εκτελεστή του φετινού πρωταθλήματος, τον Καρλίτος. Χωρίς τον δεύτερο του σκόρερ, τον μοναδικό του μέσο που πατάει περιοχή και απειλεί, δηλαδή τον Μαουρίσιο. Χωρίς τον πιο σημαντικό ποδοσφαιριστή στον άξονα της μεσαίας γραμμής από το ξεκίνημα της σεζόν, τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην ανασταλτική λειτουργία, δηλαδή τον Ρούμπεν Πέρεθ.

Ο Παναθηναϊκός είχε τρεις μεγάλες και σημαντικές απουσίες κόντρα στον-επίσης λαβωμένο- Άρη και κατάφερε να κυριαρχήσει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, κατάφερε να επιβληθεί, να μην απειληθεί ούτε μία φορά σε κανονική ροή παιχνιδιού, να πετύχει δύο πολύ όμορφα γκολ και να χάσει ευκαιρίες για ακόμη περισσότερα, σε μία πραγματικά εξαιρετική εμφάνιση που εκτός από… ποδαρικό με το δεξί στο 2022, έφερε και ένα κομβικό +5 από τους κίτρινους που έχουν και ένα παιχνίδι περισσότερο. Ποδοσφαιρικά, όπως συνηθίζουμε να λέμε, τον... πάτησε!

Αν και όπως το πάει το Τριφύλλι, θα πρέπει να σταματήσει να κοιτάζει πίσω του, δηλαδή ποιος μπορεί να τον φτάσει στην 4η θέση και να έχει στο μυαλό του μόνο την δεύτερη θέση και το πως θα καταφέρει να προσπεράσει τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, ως εικόνα πάνω στο χορτάρι, αυτή την στιγμή δεν έχει απολύτως τίποτα να ζηλέψει και να φοβηθεί από τους δύο δικεφάλους.

Η πολυπόθητη διάρκεια σε εμφανίσεις και νίκες είναι εδώ, η πρόοδος του συνόλου είναι εμφανής ακόμη και σε εκείνους που είτε δεν ήθελαν να την δουν, είτε δεν μπορούσαν, αγνοώντας τις βασικές αρχές του αθλήματος. Από την ήττα στην Τρίπολη, ακολούθησαν έντεκα παιχνίδια.

Από τότε ο Παναθηναϊκός έκανε 7 νίκες, 2 ισοπαλίες(η μία το 0-0 στον Βόλο για το Κύπελλο) και 2 ήττες από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ σε ντέρμπι όπου ήταν απόλυτα ανταγωνιστικός αλλά όχι αποτελεσματικός και αδίκησε τον εαυτό του. Μία βελτίωση, μια συνθήκη, μία ελπίδα για το παρόν και το μέλλον που έχει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του προπονητή. Του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Άριστη πνευματική προετοιμασία

Ανεξάρτητα από θέματα τακτικής, ατομικής εμφάνισης και στιγμών, ο Παναθηναϊκός από το πρώτο λεπτό είχε μία μεγάλη διαφορά από τον Άρη. Την πνευματική του ετοιμασία και ετοιμότητα για αυτό το παιχνίδι. Φαινόταν στις προσωπικές μονομαχίες, στις δεύτερες μπάλες, στην γλώσσα του σώματος και των κινήσεων. Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς το ήθελαν περισσότερο, μόχθησαν περισσότερο, πάλεψαν πιο πολύ πάνω στο χορτάρι και το τελικό αποτέλεσμα τους δικαίωσε.

Ήταν σαν να χρωστούσαν μια απάντηση στον εαυτό τους αλλά και στον προπονητή τους για όσα-δικαιολογημένα- άκουσαν μετά την ήττα από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ σχετικά με την ψυχική τους επάρκεια. Σε απλά ελληνικά το μάτι τους γυάλιζε και σε αυτά τα παιχνίδια δεν θα πρέπει ποτέ να παραβλέπουμε τον παράγοντα της θέλησης, του πάθους, της αυταπάρνησης, της νοοτροπίας του νικητή που καταθέτει μία ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Ο καλύτερος εν Ελλάδι Παλάσιος και ο… δαιμόνιος Αϊτόρ

Από κει και πέρα, και για να φτάσει στην επικράτηση αυτή, ο Παναθηναϊκός πήρε ένα σπουδαίο παιχνίδι από τους δύο ακραίους του μεσοεπιθετικούς. Σεμπάστιαν Παλάσιος και Αϊτόρ σκόραραν, σέρβιραν ο ένας στον άλλον από ένα γκολ, δημιούργησαν ρήγματα, ευκαιρίες, συνδυασμούς και ήταν εξαιρετικοί.

Ο Αργεντινός εξτρέμ έκανε την καλύτερη του εμφάνιση στην Ελλάδα. Γκολ και ασίστ. Και ακόμη δύο σημαντικές ευκαιρίες για γκολ, την πρώτη έπρεπε να την βάλει μέσα και να γράψει από νωρίς το 2-0. Ο Ελ Τούκου είναι καλός παίκτης. Φωνάζουμε από την πρώτη στιγμή πως απλά ήθελε χρόνο, χώρο για προσαρμογή, εμπιστοσύνη και παιχνίδια. Σιγά σιγά δικαιώνει τις προσδοκίες. Τρία γκολ και τρεις ασίστ έχει στο ενεργητικό του και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε την τακτική του προσήλωση στα αμυντικά του καθήκοντα. Οποιαδήποτε σύγκριση με τους εξτρέμ που είχε τα περασμένα χρόνια ο σύλλογος, είναι πραγματικά αστεία.

Όσον αφορά τον Ισπανό που οι… μύστες του ποδοσφαίρου έσπευσαν να τον βγάλουν άχρηστο επειδή στο περσινό τουρλουμπούκι του Μπόλονι δεν μπορούσε να κάνει τον... Μέσι; Ο Αϊτόρ σε μία κανονική ομάδα, με έναν κανονικό προπονητή, είναι εργαλείο σημαντικό. Ικανός στο 1vs1, δημιουργός, καλός εκτελεστής, με καλές κινήσεις ανάμεσα στις γραμμές και φαντασία. Είναι υπέροχη η επαφή που κάνει για να δημιουργήσει το 1-0, είχε και ένα δοκάρι και στα χέρια του Σέρβου τεχνικού βγάζει μέσα στο γήπεδο τον καλό του εαυτό. Το είχε ανάγκη το γκολ, το βρήκε σε κομβικό σημείο του ματς και ξέσπασε.

Μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις για τον Βιγιαφάνιες

Θα μπορούσαμε απλά να βάλουμε την φωτογραφία και τίποτα άλλο. Θα ήταν, όμως, άδικο για ακόμη μία καταπληκτική εμφάνιση του Λούκας Βιγιαφάνιες. Ο Αργεντινός μέσος έκανε όλες τις δουλειές που πρέπει να κάνει ένα 8άρι στο υψηλό επίπεδο. Έχτιζε επιθέσεις, έκοβε τους αντίπαλους μέσους, κέρδιζε δεύτερες μπάλες, έκανε φάουλ για να σταματήσει αντεπιθέσεις, περνούσε μπάλες στο επιθετικό τρίτο. Έκανε τα πάντα. Από δική του μπαλιά με το εξωτερικό προς τον Χουάνκαρ ξεκινά η φάση του 1-0.

Η τακτική του προσήλωση είναι μοναδική, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που στο μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του αγωνιζόταν είτε ως δεκάρι είτε ως εξτρέμ και το μαρκάρισμα γινόταν με τα... μάτια. Ψάχνει την επαφή με τον αντίπαλο, θα πέσει να κάνει τάκλιν, δεν δίσταζε να κρατήσει μπάλα στην πίεση που έβαζαν στο μεσαίο τρίτο οι χαφ του Άρη και να παίξει στο όριο. Κάνει την καλύτερή του σεζόν με την φανέλα του Παναθηναϊκού, έχοντας καταφέρει να διαγράψει το κακό πρώτο δίμηνο.

Υ.Γ1: Βασίλης Φωτιάς. Ακόμη ένας Έλληνας διαιτητής που πάτησε το χορτάρι της Λεωφόρου για να σφυρίξει με λογική και νοοτροπία από μία εποχή όπου το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει φύγει εδώ και χρόνια. Ας ελπίσουμε πως ήταν το τελευταίο παιχνίδι με τον Άρη που δεν το διευθύνει ξένος ρέφερι.

Υ.Γ2: Δεν είναι μόνο δουλειά του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου να δουλέψει πάνω στην αδυναμία του πιο δυνατού του σημείου αλλά και του τεχνικού επιτελείου του συλλόγου.