Ο “άλλος τρόπος” του Γιοβάνοβιτς

Τούτη τη φορά ο Παναθηναϊκός κράτησε λιγότερο την μπάλα στα πόδια του συγκριτικά με το “συνηθισμένο”, δηλαδή τον τρόπο παιχνιδιού που μας έδειξε στους προηγούμενους εντός έδρας αγώνες του. Έκανε μικρότερη κατοχή (52.5%, αντί για περίπου 65% που είχε κάνει στα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια), δηλαδή άλλαξε περίπου 200 πάσες λιγότερες συγκριτικά με τη “ρουτίνα” που είχε διαμορφώσει. Έπρεπε να το κάνει, αφενός επειδή απέναντί του είχε μια από τις πιο πιεστικές και επιθετικές, κατά τη φάση άμυνας, ομάδες της Superleague, και αφετέρου επειδή του έλειπε ο βασικός ρυθμιστής της κυκλοφορίας του, ο Ρούμπεν Πέρεθ της 91% ακρίβειας στις μεταβιβάσεις, ο κεντρικός χαφ που κρατάει τη θέση του ως “6αρι” και αναλαμβάνει κατά κανόνα την ευθύνη για το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων. Στη δεδομένη κατάσταση του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός δεν μας έδειξε μόνο ότι έχει προπονητή που τον προετοίμασε καλά για να διαχειριστεί αυτές τις ειδικές συνθήκες, αλλά και ότι ωριμάζει ως ομάδα στην διαχείριση των καταστάσεων. Αυτό που έδειξε το βράδυ της Κυριακής στην Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός ήταν ένα σημάδι αγωνιστικής προόδου - κι ας μην επρόκειτο για το πιο θεαματικό, το πιο επιθετικό, δηλαδή το φαινομενικά καλύτερο παιχνίδι του. Χάρη στην τακτική ευελιξία που έδειξε σε αυτό το παιχνίδι, ο Γιοβάνοβιτς οδήγησε την ομάδα του στην νίκη με έναν άλλο τρόπο: μπλοκάροντας τον αντίπαλό του μετά το προβάδισμα που πήρε στο σκορ.

Οι “απέξω” δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε ποια είναι η στρατηγική που έχει χαράξει ένας προπονητής, ειδικά όταν συμβαίνει να μπει ένα γκολ στο πρώτο διάστημα του παιχνιδιού. Με άλλα λόγια κανείς μας δεν ξέρει πώς είχε προετοιμαστεί να διαχειριστεί αυτό το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός αν δεν έβρισκε το γκολ, που έψαχνε, στο 14’ο λεπτό. Ο τρόπος όμως που διαχειρίστηκε την κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά το 1-0 ήταν σημάδι ομάδας που ωριμάζει. Ο Γιοβάνοβιτς είδε τον Άρη να μένει ψηλά στο τερέν και να πιέζει την άμυνά του όταν αυτή βρισκόταν στο πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων. Δίχως τον Ρούμπεν και τον Μαουρίτσιο στο τερέν ο προπονητής του Παναθηναϊκού εκτίμησε ότι θα ήταν μεγάλο ρίσκο να βάλει αυτή την πίεση της ευθύνης για το πρώτο στάδιο ανάπτυξης των επιθέσεων στον Αλεξανδρόπουλο και τον Λούντκβιστ, που έπαιζαν μαζί με τον Βιγιαφάνιες. Αποφάσισε λοιπόν να θυσιάσει την μεγάλη κατοχή και τον μεγάλο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων και να ζητήσει από τον Μπρινιόλι να ψάχνει τον Μακέντα στο βάθος της επίθεσης (τα 7 goal kicks του Μπρινιόλι είναι ρεκόρ των τελευταίων 8 αγώνων του Παναθηναϊκού). Με αυτό το άμεσο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός μείωσε τον αριθμό των επιθέσεών του και κράτησε λιγότερο την μπάλα. Στέρησε όμως από τον Άρη την ευκαιρία να του δημιουργήσει προβλήματα κατά το χτίσιμο των επιθέσεων και να βρει στιγμές για να επιτεθεί σε κενούς χώρους. Ο Άρης ολοκλήρωσε το ματς με 0 αντεπιθέσεις. Κάπως έτσι ο Γιοβάνοβιτς οδήγησε τον Άρη σε ένα άγονο παιχνίδι (xGoals 0,58) και έφτασε τον Παναθηναϊκό σε μια, τελικώς, άνετη νίκη έστω και αν άργησε το δεύτερο γκολ.

Ένας προπονητής που αναγκάστηκε να πάει σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι δίχως χαφ στον πάγκο του και ετοίμασε παιχνίδι ειδικών συνθηκών λόγω των ελλείψεων, κατάφερε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά όλες τις προκλήσεις - δηλαδή τόσο την έλλειψη ρυθμού λόγω της διακοπής όσο και την έλλειψη βασικών στοιχείων της αγωνιστικής ταυτότητας της ομάδας του λόγω των απουσιών. Για να το πετύχει άλλαξε τον τρόπο του παιχνιδιού του, και μας έδειξε για ακόμη μια φορά ότι δεν είναι δογματικός.

Το έχω σημειώσει αρκετές φορές, δεν είναι ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τα κάνει όλα τέλεια. Όμως σε κάθε παιχνίδι, είτε νικά είτε χάνει ο Παναθηναϊκός, στο αγωνιστικό του σχέδιο βλέπεις μια λογική, και στον τρόπο που λειτουργεί στο τερέν βλέπεις αρχές του αγωνιστικού μοντέλου ενός προπονητή που δουλεύει αποτελεσματικά. Ουδείς μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του έργου που κάνει o 59χρονος προπονητής στον Παναθηναϊκό. Αυτό όμως που κάνει μέχρι ώρας είναι να εξελίσσει μια ομάδα, της οποίας η πορεία δείχνει βελτίωση.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout.