Τα τέσσερα 0-0 του Ολυμπιακού είχαν ένα κοινό σημείο

Το πιο εξόφθαλμο συμπέρασμα του ντέρμπι της Λεωφόρου για τον Ολυμπιακό ήταν ένα, για εμένα: η επιβεβαίωση για άλλη μία φορά της διαπίστωσης ότι ο Ελ Αραμπί με τον Τικίνιο δεν είναι για να παίζουν μαζί σε μεγάλα διαστήματα ενός αγώνα, παρά μόνο κάποια 20λεπτα πίεσης των «ερυθρόλευκων».

Πόσα είναι τα παιχνίδια στα οποία ο Ολυμπιακός έμεινε στο μηδέν στο φετινό πρωτάθλημα; Τέσσερα, οι τέσσερις λευκές ισοπαλίες του: τα δύο 0-0 με τον Παναθηναϊκό, εντός κι εκτός έδρας, το 0-0 με τον Ατρόμητο, εντός έδρας και το 0-0 με τον Απόλλωνα, εκτός έδρας. Τι κοινό είχαν αυτά τα τέσσερα παιχνίδια; Μόνο ένα: στα δύο του α΄ γύρου έπαιξαν μαζί σε ολόκληρα τα 90λεπτά οι δύο φορ του Ολυμπιακού και στα δύο του β΄ γύρου έπαιξαν μαζί για ένα ημίχρονο, όλο το β’…

Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι ο Ολυμπιακός μένει στο μηδέν όταν παίζουν μαζί για μεγάλο χρονικό διάστημα, όλο το παιχνίδι η, ένα ημίχρονο, ο Τικίνιο κι ο Αραμπί; Επιτρέψτε μου να μην πιστεύω στις συγκυρίες στο ποδόσφαιρο, όταν αυτές μαζεύονται πολλές. Και στα δύο παιχνίδια στο Καραϊσκάκη με τους δύο φορ μαζί από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, ο Ολυμπιακός έφερε 0-0 (και με τον ΠΑΟ και με τον Ατρόμητο)…Και στα δύο παιχνίδια εκτός έδρας με τους δύο φορ μαζί από το 46^ο λεπτό έως το σφύριγμα της λήξης, ο Ολυμπιακός ξανά έφερε 0-0 (και με τον Απόλλωνα και με τον ΠΑΟ)…

Ο Πέδρο Μαρτίνς προσπαθεί να βρει μία λύση, βλέποντας ότι ο φετινός Ολυμπιακός σκοράρει με σαφώς μεγαλύτερη δυσκολία σε σχέση με τους…δικούς του προηγούμενους Ολυμπιακούς. Τον καταλαβαίνω γιατί ψάχνεται. Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι δεν του βγαίνει αυτή η επιλογή. Το έχει δοκιμάσει και σε καθαρό 4-4-2…Το έχει δοκιμάσει και με τον Αραμπί στα πλάγια και τον Τικίνιο φορ…Το έχει δοκιμάσει και με τον Βαλμπουενά μέσα (στο 0-0 με τον Ατρόμητο ήταν βασικός για 88 λεπτά, αλλά και στα δύο τελευταία παιχνίδια, στη Ριζούπολη και στη Λεωφόρο, μπήκε στο 57^ο λεπτό)…Το έχει δοκιμάσει και με τον Αγκιμπού στα πλάγια των δύο φορ (στο 0-0 με τον ΠΑΟ στο Καραίσκάκη)…

Με κανένα τρόπο δεν έχει «βγει». Είτε γιατί δεν μπορούν να βρουν χημεία οι δυό τους, είτε γιατί για κάποιο λόγο δεν παίρνουν τις πάσες που θα ήθελαν και στο βαθμό που θα ήθελαν, είτε για έναν οποιονδήποτε άλλο λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ, αυτή η συνεργασία δεν «βγαίνει». Δηλαδή, πόσα 0-0 πρέπει να φέρει ακόμη ο Ολυμπιακός για να το διακριβώσουμε; Αντίθετα, δίνει βοήθειες στον Ολυμπιακό η ολιγόλεπτη χρησιμοποίηση τους, προς το τέλος των αγώνων, όταν ένα παιχνίδι είναι π.χ. ισόπαλο κι η ομάδα κυνηγάει τη νίκη και πιέζει στα τελευταία λεπτά. Κάπου εκεί, στο τελευταίο 20λεπτο, να έρχεται ο ένας από τον πάγκο, να μπερδεύει με την κοινή συνύπαρξη του με τον άλλο την αντίπαλη άμυνα και να κάνει τη ζημιά για τον αντίπαλο.

Όπως αυτό, το τελευταίο, παίζοντας λίγα λεπτά μαζί, έχει βοηθήσει τέσσερις φορές τον Ολυμπιακό και δεν μπορείς να το πεις τυχαίο, έτσι και το άλλο, με τα τέσσερα 0-0, δεν μπορείς να το πεις τυχαίο. Είναι πέραν κάθε αμφισβήτησης ότι σε αυτή την ομάδα ταιριάζει περισσότερο να παίζει με δύο εξτρέμ, ένα φορ κι έναν παίκτη πίσω από τον φορ, που να μπορεί να βοηθάει και το κέντρο. Όπως ήταν ο Αγκιμπού φέτος, όπως ήταν ο Φορτούνης, ο Βαλμπουενά κι ο Μαντί Καμαρά τα τρία προηγούμενα χρόνια. Ανοίγουμε…ανοικτό φάκελο με αυτό, αλλά δεν μπορούμε παρά να τα επαναλάβουμε.

Όπως νιώθω ότι πρέπει να καταγράψω και την άποψη μου: δεν νομίζω ότι οι δυό τους δεν θέλουν να παίζουν μαζί. Και προχθές ακόμη, πρόσεξα ότι τρεις φορές συνεργάστηκαν μεταξύ τους, έπαιξαν το ένα-δύο, έδωσαν πάσες ο ένας στον άλλο. Το να θέλει να σκοράρει ο καθένας το κατανοώ. Το να μην παίζουν όμως μεταξύ τους, δεν βλέπω να υπάρχει.

Ίσως πρέπει να κατανοήσουμε και ότι πρώτον ο Τικίνιο μπορεί να μην έχει ακόμη προσαρμοστεί πλήρως στον Ολυμπιακό και γιατί έχασε ένα δίμηνο το καλοκαίρι λόγω του τραυματισμού του και γιατί δεν έχει καθιερωθεί ως βασική μονάδα και είναι «μέσα έξω» από την ενδεκάδα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και δεύτερον ο Αραμπί σε ένα μήνα γίνεται 35 ετών. Βιολογικά είναι δύσκολο να έχει τις ίδιες αντοχές με εκείνες που είχε στα 33 και στα 34 του, ιδίως όταν έχει παίξει αυτά τα 2,5 χρόνια του στον Ολυμπιακό 126 παιχνίδια, χωρίς να έχει καν κάποιο τραυματισμό για να πάρει, έτσι, μία ανάσα! Και ουδείς, βέβαια, μπορεί να ξέρει, γιατί ουδείς μπορεί να είναι στο μυαλό του, αν και πόσο έχει επηρεαστεί από το ανοικτό ακόμη θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου του που λήγει το καλοκαίρι.

Γενικά είναι πράγματα που δεν είμαστε σε θέση να τα αποκρυπτογραφήσουμε με ακρίβεια. Όπως π.χ. το θέμα που εμφανίστηκε στην Τουρκία περί επικείμενης μεταγραφής του Τικίνιο στη Φενέρμπαχτσε. Μούφα η, κάτι έκανε-κάνει ο μάνατζερ του, άσχετα αν γνωρίζει καλά ότι ο Ολυμπιακός ειδικά αυτή την χρονική περίοδο δεν τον δίνει τον Βραζιλιάνο;

Άσχετο: Όπως αποδεικνύεται μέσα από τα παιχνίδια, καλό θα ήταν ο Ολυμπιακός να είχε αμέσως μετά τα Χριστούγεννα στο Ρέντη ένα δημιουργικό χαφ, απόντος του Αγκιμπού στο Κόπα Άφρικα και με τον Φορτούνη στα πιτς όλο το Γενάρη-και να δούμε και πόσο από τον Φλεβάρη.

Η παρουσία του Βαλμπουενά στα όχι λίγα (37 λεπτά) που έπαιξε στη Λεωφόρο δικαίωσε επίσης την σχετική διαπίστωση. Δεν είναι παράλογο που ο Μαρτίνς τον πέρασε αλλαγή, και γιατί ο Μασούρας δεν «τράβαγε» και γιατί στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι, με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη, ο Ματιά μπαίνοντας αλλαγή στο ίδιο λεπτό (!), το είχε παλέψει. Όμως, ήταν άλλο με αντίπαλο τον κουρασμένο Απόλλωνα των τόσων ελλείψεων κι άλλο με αντίπαλο τον χωρίς προβλήματα Παναθηναϊκό, οι παίκτες του οποίου έπεφταν με δύναμη πάνω σε όλες τις μπάλες…