Παναθηναϊκός: Κάποιες φορές πρέπει να νικάς και χωρίς να είσαι καλός

• Το πρώτο χωρίς να είναι καλός
• Το απρόβλεπτο του Ρούμπεν και ο κανονικός Αϊτόρ
• Δύο κουβέντες για τις μεταγραφές

Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του στη Νίκαια, έβαλε στο σακούλι τους τρεις βαθμούς της νίκης και πανηγύρισε μόλις το δεύτερο του φετινό τρίποντο μακριά από το κάστρο της Λεωφόρου, βάζοντας ένα τέλος στα δύο σερί ανεπιτυχή αποτελέσματα με Βόλο(3-1) και Ολυμπιακό(0-0). Αν οι Πράσινοι πάρουν τα παιχνίδια με Αστέρα Τρίπολης και ΟΦΗ που ακολουθούν, τότε θα κλειδώσουν την τετράδα και το κυριότερο; Θα βάλουν ρεαλιστικές βάσεις διεκδίκησης των υψηλότερων θέσεων. Εξάλλου εκεί θα πρέπει να στοχεύει το Τριφύλλι, δεν λέει κάτι η τέταρτη θέση, πέρα από την υλοποίηση ενός αυτοσκοπού στη τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Πρέπει μέχρι το τέλος της σεζόν, ο βασικός στόχος να είναι το κλείσιμο της ψαλίδας από την κορυφή, εκτός φυσικά από την κατάκτηση του Κυπέλλου.

Το πρώτο χωρίς να είναι καλός

Η αλήθεια είναι πως είχε καταντήσει λιγάκι κουραστικός ο τρόπος που έχανε τα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός. Στις λεπτομέρειες, σε κάποια όντας ανώτερος από τον αντίπαλο, σε κανένα πάντως δεν ήταν κατώτερος από τον νικητή. Σε κανένα. Από την άλλη, σε όλες τις νίκες το Τριφύλλι έπιανε υψηλά στάνταρ απόδοσης, κυριαρχούσε, δεν δεχόταν φάσεις και έφτανε στην επιτυχία.

Για πρώτη φορά φέτος, στη Νίκαια, ο Παναθηναϊκός έφτασε στο τρίποντο χωρίς να είναι καλός. Χωρίς να είναι και ανώτερος από τον Ιωνικό που ήταν άριστα διαβασμένος, είχε τις στιγμές του αλλά του κόστισε η αστοχία και μια στιγμή ποιότητας του Τριφυλλιού.

Δεν είναι κακό, δεν απαγορεύεται να κερδίζεις όταν δεν είσαι καλός. Κακό είναι όταν μαθαίνεις ή μάλλον όταν προσπαθείς να νικάς χωρίς να παίζεις, χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να βελτιώνεσαι, γιατί τότε ο ορίζοντας είναι πολύ μικρός και επί της ουσίας... δεν πας πουθενά. Όπως έγινε πέρσι. Στη διαδικασία της προόδου και της δημιουργίας μίας ομάδας που του χρόνου θα προσπαθήσει να διεκδικήσει τον τίτλο, είναι σημαντικό να υπάρχουν και αυτά τα παιχνίδια. Όχι ως κανόνας. Ως εξαίρεση.

Θα υπάρξουν και αυτά τα παιχνίδια μέσα σε μία σεζόν, παιχνίδια όπου η απόδοση του συνόλου δεν θα είναι η αναμενόμενη. Εκεί πρέπει να δείχνεις ως ομάδα ένστικτο επιβίωσης και να εκμεταλλεύεσαι κάποιες ποιοτικές στιγμές και την άμυνά σου. Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός στη Νίκαια, κρατά το αποτέλεσμα, πετάει την εμφάνιση και προχωρά μπροστά.

Το απρόβλεπτο του Ρούμπεν και ο κανονικός Αϊτόρ

Η στιγμή που έκρινε την αναμέτρηση ήρθε στο 38᾽. Ναι τα... φώτα πέφτουν πάνω στην ατομική ενέργεια και την υπέροχη σέντρα του Βιγιαφάνιες. Δικαίως. Στο καταπληκτικό τελείωμα του Αϊτόρ. Δικαίως. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, όμως, αν ο Ρούμπεν δεν έκανε την μεταβίβαση του αγώνα.

Ο Ισπανός αμυντικός μέσος στο χώρο της σέντρας, αντί να επιλέξει μια εύκολη πάσα που θα βοηθήσει στην κυκλοφορία και θα ανεβάσει μέτρα την ομάδα του σταδιακά, πηγαίνει σε μια κάθετη στη πλάτη της άμυνας, μια κάθετη που έβγαλε εκτός παιχνιδιού και τις τρεις γραμμές άμυνας του αντιπάλου, με τον Καρλίτος να κινείται στη πλάτη του Τσιγκρίνσκι και να γίνεται κάτοχος της μπάλας. Το πιστώνεται σημαντικό κομμάτι της φάσης.

Από κει και πέρα, ο Αϊτόρ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από όλους τους εξτρέμ του Παναθηναϊκού. Εκτελεί. Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός διαθέτει τα καλύτερα τελειώματα ανάμεσα στους ακραίους της ομάδας του και τους τελευταίους μήνες είναι ο εαυτός του, αυτός που έκανε... παπάδες στην Ολλανδία. Κατάφερε να ξεπεράσει την ποδοσφαιρική κατάθλιψη που τον είχε ρίξει ο Μπόλονι και στα χέρια του Ιβάν είναι και πάλι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αρκετά σημαντικός για τον φετινό Παναθηναϊκό. Και δεν ήταν μόνο το γκολ. Καλές επιλογές με την μπάλα στα πόδια, άριστος τακτικά στο φτερό μαζί με τον Κότσιρα, εξαιρετικός.

Δύο κουβέντες για τις μεταγραφές

Ξημέρωσε 23η Ιανουαρίου και μένουν λιγότερες από δέκα ημέρες, ώστε ο Παναθηναϊκός να καλύψει τα κενά που υπάρχουν στο ρόστερ του, κενά τα οποία είτε υπήρχαν από το καλοκαίρι(αριστερός μπακ), είτε προέκυψαν από την αλλαγή δεδομένων μέσα στη σεζόν. Η χρονιά δεν μπορεί να βγει χωρίς back up του Χουάνκαρ και το Τριφύλλι πρέπει να πάρει έναν αριστερό μπακ, με τα ίδια χαρακτηριστικά που έχει ο Ισπανός, κάποιον δηλαδή που να μπορεί να υπηρετεί το πλάνο του προπονητή και φυσικά έναν παίκτη σαφώς ανώτερο του Χατζηθεοδωρίδη που θα μπορεί με αξιοπιστία να καλύπτει τον κορυφαίο αριστερό μπακ του πρωταθλήματος.

Είναι ξεκάθαρη η ανάγκη για έναν κεντρικό μέσο που θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπάρχοντες και θα μπορέσει να ανεβάσει την ένταση, την ταχύτητα, τα πατήματα στην αντίπαλη περιοχή, την επιδραστικότητα στο επιθετικό τρίτο της μεσαίας γραμμής των πρασίνων.

Από κει και πέρα, και ενώ όλα δείχνουν πως ο Τάσος Χατζηγιοβάνης θα αποτελέσει παρελθόν(ίσως και πριν το καλοκαίρι), είναι πιθανό να γίνει κίνηση και για εξτρέμ αλλά μόνο αν βρεθεί κάτι πολύ δυνατό.

Προσοχή! Ο Ιβάν δεν θα πάρει παίκτη μόνο για να πάρει. Αν δεν βρει ποδοσφαιριστές για τους οποίους να είναι σίγουρος, πράσινο φως δεν ανάβει. Θέλει όσοι έρχονται να του κάνουν διαφορά, να είναι παίκτες που θα μπορούν να παίξουν στο σχέδιό του.

Και θα πρέπει να αισθάνεται τριπλά ευτυχισμένος ο Γιάννης Αλαφούζος που έχει έναν προπονητή που σέβεται το ποδόσφαιρο, τον εαυτό του, την διαδικασία εξέλιξης αυτή της ομάδας, τον σύλλογο τον ίδιο. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βάλει το... λιθαράκι του ο Σέρβος τεχνικός, ώστε το μυθικό 122 μεταγραφές σε 10 χρόνια, να αυξηθεί κατακόρυφα το διάστημα που βρίσκεται στο κλαμπ.