ΑΕΚ: Είναι πολλά τα ζητήματα…

Από το βράδυ της Κυριακής όταν και έγινε γνωστό, λίγες ώρες μετά την ήττα (μία ακόμη στο ΟΑΚΑ) από τον Βόλο, ότι η ΑΕΚ δεν θα προχωρήσει σε μεταγραφή αμυντικού χαφ, διαπίστωσα ότι οι φίλοι της Ενωσης έγιναν ακόμη πιο έξαλλοι.

Πάντα είναι καλές οι μεταγραφές και είναι αλήθεια ότι η ΑΕΚ και ο Γιαννίκης χρειάζονται έναν άλλου τύπου αμυντικό χαφ από αυτούς που διαθέτει η ομάδα. Ο χαφ τελικά έρχεται, αλλά δεν είναι εξάρι, αλλά οκτάρι. Θα περιμένουμε να τον δούμε τον Σουηδό Φράνσον, αλλά βάση βιογραφικού δεν μοιάζει να είναι αυτός που έλειπε στην ΑΕΚ. Δεν έχει σημασία όμως ο Φράνσον, ή όποιος αμυντικός χαφ ερχόταν και τελικά δεν ήρθε. Δεν είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ, τούτη δω τη χρονική στιγμή. Ασφαλώς και γενικά το πρόβλημα της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια είναι οι μεταγραφές και κυρίως αυτοί που τις κάνουν…

Ακούω συχνά από φίλους της ΑΕΚ να λένε «ο Ολυμπιακός πήρε αυτόν, πήρε εκείνον, πήρε τον άλλον», πού βρήκε τον έτσι και που ανακάλυψε τον… γιουβέτσι. Και συνήθως αυτό αποδίδεται στις καλές σχέσεις του Ολυμπιακού με τους μάνατζερ. Λάθος. Ο Ολυμπιακός πληρώνει και μάλιστα πολύ καλά τεχνικούς διευθυντές, διευθυντές ποδοσφαίρου, σκάουτερ, συμβούλους και κόντρα συμβούλους, προκειμένου να κάνουν αυτήν ακριβώς την δουλειά, να βλέπουν και να τσεκάρουν παίκτες. Τον Αγκιμπού Καμαρά δεν στον προτείνει μάνατζερ, αλλά στον προτείνει ο Μοντεστό που τον έχει δει δέκα φορές από κοντά. Και μετά τον «ψήνει» ο Κριστιάν Καρεμπέ, ο οποίος είχε μιλήσει 10 φορές μαζί του για να τον πείσει ότι για το καλό της καριέρας του πρέπει να αφήσει την πρωταθλήτρια Γαλλίας Λιλ και να υπογράψει σε μία ελληνική ομάδα, τον Ολυμπιακό. Και ο Αγκιμπού κάθεται και ακούει γιατί απέναντί του στέκεται ο Κριστιάν Καρεμπέ, του μιλάει ένας παγκόσμιος πρωταθλητής.

Στην ΑΕΚ τα τελευταία πέντε χρόνια κάθε φορά που θέλουν στόπερ, βλέπουν τον Βράνιες, κάθε φορά που λείπει φορ υπάρχει ο Αραούχο και κάποιοι άλλοι και κάθε φορά που χρειάζεται προπονητή υπάρχει μόνο ο Μανόλο Χιμένεθ. Ετσι θα συμβαίνει, όσο ο Μελισσανίδης δεν αποφασίζει να στελεχώσει το club με ανθρώπους ικανούς που ξέρουν τη δουλειά. Και δεν φτάνει ένας, όποιος κι’ αν είναι, όσο καλός κι’ αν είναι. Δεν ήταν θέμα ασφαλώς Λυμπερόπουλου, Ιβιτς, ή τώρα του Κονέ. Όχι βέβαια.

Επιστρέφω όμως στο μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ σήμερα και όχι στο διαχρονικό ζήτημά της. Το σημερινό πρόβλημα της ΑΕΚ δεν το λύνει ένας αμυντικός χαφ, όποιος κι’ αν είναι. Το σημερινό ζήτημα είναι μεγαλύτερο, είναι ζήτημα νοοτροπίας, ανασφάλειας, υπάρχει σοβαρό έλλειμμα συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης.

Σε αντίθεση με πολλούς από εσάς, εγώ τον Τζαβέλλα τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Τον θεωρώ ηγέτη μέσα και έξω από το γήπεδο, ικανότατο στο να καθοδηγεί, ψύχραιμο, τόσο «κωλόπαιδο» όσο χρειάζεται (εντάξει καμιά φορά και λίγο παραπάνω), έξυπνο και κυρίως με καθαρό μυαλό. Ο Τζαβέλλας διαβάζει την ομάδα, τον αντίπαλο, τις συνθήκες του ματς, έχει τρομερή αντίληψη του τι συμβαίνει μέσα στο παιχνίδι, ξέρει πότε να τους βγάλει μπροστά και πότε να τους κρατήσει πίσω, ξέρει πότε να ανεβάσει ρυθμό, ξέρει πότε πρέπει να ρισκάρει και πότε να λουφάξει. Βλέπει, καταλαβαίνει, διαβάζει και έχει καθαρό μυαλό. Ακόμη και όταν δήθεν θολώνει και προκαλεί τσαμπουκάδες, ο Τζαβέλλας το κάνει γιατί εκείνη τη στιγμή εκτιμά ότι βολεύει την ομάδα να σπάσει τον ρυθμό του αντιπάλου, ή θέλει να τσιτώσει τους συμπαίκτες του. Εννιά στις δέκα φορές είναι σχεδιασμένοι τσαμπουκάδες και δεν έχει βγει από τα ρούχα του, όπως νομίζουν οι περισσότεροι…

Αυτός ο παίκτης λοιπόν σε μία ακίνδυνη κεφαλιά αντιπάλου στο ύψος της μεγάλης περιοχής, φεύγει με χίλια και με τον αγκώνα απλωμένο, τον τσακίζει στο λαιμό. Πέναλτι εντελώς αχρείαστο, πέναλτι που καταδικάζει την ομάδα σε μία ακόμη εντός έδρας ήττα, πέναλτι που κάνει κάποιος που είναι άπειρος, που δεν έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει στο ματς και στην ομάδα. Πέναλτι που δεν το κάνει σε καμία περίπτωση παίκτης με την εμπειρία, την ποιότητα και την αντίληψη του Τζαβέλλα. Δεν πίστευα ότι το έκανε αυτός και στα δικά μου μάτια η εξήγηση είναι απλή. Φόβος, ανασφάλεια, έλλειμμα αυτοπεποίθησης και καθαρού μυαλού. Αν έχει φτάσει και σε αυτόν, τότε υπάρχει στο μυαλό κάθε συμπαίκτη του, να είστε σίγουροι…

Όλα αυτά στα δικά μου μάτια εξηγούν και την εικόνα της ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο με τον Βόλο. Μία ΑΕΚ που δεν έπαιζε για να νικήσει, που φοβόταν να παίξει και να πάρει ρίσκο. Μία ΑΕΚ που όπως είπε και ο Αραούχο ήταν συμβιβασμένη με το 1-1 στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Βόλο. Ένα σύνολο παικτών που δεν είχαν ψυχολογία να παίξουν, να διεκδικήσουν, να παλέψουν, να πιέσουν, να κάνουν κάτι. Ολο το δεύτερο ημίχρονο κυλούσε και το μόνο που περίμενες να μάθεις είναι αν ο Βόλος θα βάλει δεύτερο γκολ ή θα μείνει το 1-1, διότι για την ΑΕΚ ήσουν σίγουρος ότι δεν θα σκοράρει. Δεν είχε την ψυχολογία ούτε καν να προσπαθήσει να το κάνει, δεν μπορούσε να πάρει οποιοδήποτε ρίσκο.

Για εμένα αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα, πρόβλημα νοοτροπίας πάνω από όλα και είναι θέμα του Γιαννίκη. Αν δεν μπορεί να πείσει παίκτες και ομάδα να παίξουν, αν δεν μπορεί να τους αποβάλει το φόβο, ότι πάλι κάτι θα γίνει και θα χάσουν, τότε η ΑΕΚ δεν θα πάει μακριά όποιος χαφ κι’ αν έρθει, όποτε κι’ αν έρθει. Είναι άλλο πράγμα να χάνεις από τον Παναιτωλικό στο ΟΑΚΑ γιατί σε εκτέλεση δικού σου κόρνερ οι παίκτες «κοιμήθηκαν» και ο Καρέλης τους έφυγε και είναι άλλο πράγμα να χάνεις στο ΟΑΚΑ από τον Βόλο που για ένα ημίχρονο σε έχει κάνει γιογιό, που έχει περισσότερες τελικές από εσένα, που έχει τη μπάλα στα πόδια, που μοιάζει αυτός η μεγάλη ομάδα που πρέπει να νικήσει και εσύ η μικρή που θες να κρατήσεις το 1-1. Ο Γιαννίκης έφτασε η ώρα να αποδείξει ότι εκτός από σπουδαγμένος προπονητής είναι και μάνατζερ που μπορεί να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει. Στο ποδόσφαιρο δεν λύνονται όλα τα ζητήματα πάνω στο πίνακα, όπου σχεδιάζεις το ματς. Χρειάζεται να παρακινήσεις, να εμπνεύσεις, να πείσεις τους παίκτες. Ο Πεπ δεν είναι τόσο σπουδαίος γιατί παίζει το ποδόσφαιρο της τριγωνομετρίας και το έχει σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια. Είναι τόσο σπουδαίος γιατί κυρίως ξέρει να εμπνέει και να κρατάει στην τσίτα τους πάντες γύρω του. Ο Κλοπ το ίδιο. Ποδόσφαιρο σχεδιασμένο στον πίνακα, όσο τέλεια κι’ αν σχεδιαστεί δεν πρόκειται να εμφανιστεί στο χόρτο αν οι παίκτες δεν το πιστεύουν, κι’ ας είναι το σωστό. Ο Γιαννίκης καλείται να δείξει ότι μπορεί να το κάνει, διαφορετικά τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα και για την ΑΕΚ και για αυτόν…

Οποιος πρόσεξε και δεν χάζεψε το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Βόλο καταλαβαίνει νομίζω ένα πράγμα. Η εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τόσο ανησυχητική, που όποιο καμπανάκι κινδύνου και όποιο κουμπί συναγερμού (όχι πανικού) υπάρχει στην ομάδα, θα πρέπει να πατηθεί σήμερα κιόλας. Διότι αύριο θα είναι αργά…