Αποτύχαμε ως κοινωνία

Αποτύχαμε ως κοινωνία, ως άνθρωποι, ως δημοσιογράφοι. Το μαρτυρά η εξέλιξη της κοινωνίας. Δεν μας εκθέτει απλά. Μας φτύνει κατάμουτρα, φανερώνει το μέγεθος της παταγώδους αποτυχίας μας. Αμφιβάλλω αν διαθέτουμε τρόπο αντιμετώπισής της γιατί η διαχείριση δεν είναι αρκετή. Ομοίως και η καταδίκη αυτών των αποτρόπαιων πράξεων που δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από την απλή και ανώδυνη λύση.

Ποιος δεν θα καταδικάσει μια δολοφονία; Μόνο ένας ηλίθιος ή νοητικά άρρωστος. Γεμίσαμε από δαύτους. Άρρωστα μυαλά, με κοτζαμάν φαρέτρα που βγαίνουν παγανιά σαν άλλοι Χάροι και παίρνουν ψυχές. Γιατί φορούν άλλα χρώματα από τα δικά τους. Γιατί είναι ποτισμένοι στο μίσος. Γιατί δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου αλλά διαρκής ατιμωρησία ή δεν επιβάλλονται παραδειγματικές ποινές να ηρεμήσουμε μια και καλή από δαύτους. Να πάψουν να υπάρχουν. Γιατί ο Άλκης θα έπρεπε να είναι ζωντανός και οι άλλοι να μας αδειάσουν τη γωνιά. Δεν έχουν θέση σε μια ανθρώπινη κοινωνία. Είναι ζώα.

Ναι κύριοι, υπάρχει ατιμωρησία και από την ευθύνη επιβολής αυτής κανείς δεν έχει δικαίωμα υπεκφυγής. Τις ομάδες που δεν κάνουν την κάθαρσή τους αλλά στα δύσκολα τους τροφοδοτούν και με έγκριτους νομικούς για να αποφύγουν τις βαριές ποινές. Αρκετά Media που έχουν επενδύσει στη διατήρηση του μίσους προσδοκώντας σε κλικς ή τιμώντας το μεροκάματο. Τις δημοσιογραφικές αρχές, τους εισαγγελείς και όλους αυτούς που τους επιτρέπουν να δρουν ανεξέλεγκτα μα πάνω απ’ όλα την ίδια την Πολιτεία που δίνει συγχωροχάρτια σε εγκληματικά στοιχεία με τις τροποποιήσεις του Νόμου.

Κυρίως η τελευταία που εδώ και τέσσερις δεκαετίες είναι ανίκανη να διαχειριστεί ένα πρόβλημα που μεγάλωσε και απέκτησε μορφή γίγαντα. Ουδέποτε εκπόνησε σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισής του μα πάντα το φώλιαζε κάτω από το χαλάκι έως ότου ξεχαστεί. Και με τους Νόμους της, απελευθέρωσε τη σκέψη κάθε αρρωστημένου μυαλού.

Ποιος πραγματικά μπορεί να σταθεί απέναντι στον πατέρα και τη μάνα του Άλκη και να τους κοιτάξει στα μάτια; Αυτός που κάνει δεύτερες και τρίτες σκέψεις ζυγίζοντας αυτά που θέλει να πει ή αυτός που ενισχύει το κράτος ανομίας και ατιμωρησίας; Αυτός που λειτουργεί υπέρ των εγκληματικών στοιχείων μέσω της ψήφισης νόμων για να απολαμβάνουν χάδια και φιλιά; Ποιος; Αυτός που δεν επιλαμβάνεται αποτελεσματικά επί των συστηματικών περιστατικών βίας που λαμβάνουν χώρα στη Θεσσαλονίκη στην τελευταία πενταετία; Ποιος;

Ακόμη και σήμερα, λίγες ώρες μετά από τη στυγερή δολοφονία ενός 19χρονου παιδιού, υπάρχουν αυτοί που βουτούν τα γεγονότα στην κολυμπήθρα, βαφτίζοντάς τα, βάσει της παράταξης που υπηρετούν. Αδιαφορούν αν στη θέση του Άλκη ήταν ο γιος τους. Αυτό το πατροπαράδοτα ελληνικό «μακριά από τον κ@λο μας και όπου θέλεις ας πάει». Σύντομα θα έρθει και στο δικό σας/μας σπίτι. Κανείς δεν θα γλιτώσει από τη λαίλαπα.

Και μην γενικεύετε τους πάντες και τα πάντα. Το πρόβλημα είναι συγκεκριμένο και αποτυπωμένο μέσα από τα πολλά ακραία περιστατικά βίας που μαστίζουν τη Θεσσαλονίκη. Τι άλλο θέλετε να γίνει; Σταμάτησαν δύο αυτοκίνητα, κατέβηκαν με δρεπάνια και μαχαίρια και σκότωσαν ένα 19χρονο παιδί. Τι άλλο;

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στη ζωή από το να κηδεύεις το ίδιο σου το παιδί. Ειλικρινή συλλυπητήρια στην οικογένεια του Άλκη.