Τιμή και δόξα στη «μεσαία τάξη» που ομόρφυνε το πρωτάθλημα εν αντιθέσει με τους «Big-5»
Nα, λοιπόν, που μπορεί να μείνουν εκτός εξάδας και ο Παναθηναϊκός και ο Αρης! Γελάτε; Σύμφωνοι, υπερβολικό! Αν ρίξετε όμως μια ματιά στη βαθμολογία και στο πρόγραμμα των ομάδων που διεκδικούν τις τρεις θέσεις μετά από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ (το… προσπαθεί, αλλά δεν προλαβαίνει να μείνει εκτός play offs, μπορεί όμως να μείνει εκτός Ευρώπης αν συνεχίσει έτσι…), θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι τόσο απίθανο. Είναι δύσκολο, όχι όμως και εξωπραγματικό.
Αυτό που δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης, όμως, είναι ότι από το εφετινό πρωτάθλημα δεν θα θυμόμαστε τους «μεγάλους». Θα θυμόμαστε τους «μικρομεσαίους». Ο,τι και να γίνει στις τελευταίες έξι αγωνιστικές, η εικόνα στο μεγάλο κάδρο δεν αλλάζει πια. Και τι να αλλάξει;
Πώς να αλλάξουν οι «μεγάλοι» στο τέλος της regular season;
Να γίνει ο εφετινός Ολυμπιακός ο προπέρσινος του Μαρτίνς; Ποτέ! Ούτε με Καρβάλιο, ούτε με Φορτούνη, ούτε με τον Μέσι τον ίδιο στο Φάληρο. Eφτασε στο σημείο να χάνει βαθμούς από τον Απόλλωνα και τον Ατρόμητο. Να κάνει μηδέν καθαρές ευκαιρίες εναντίον αυτού του Παναθηναϊκού και να πηγαίνει για το "Χ" στη Λεωφόρο και στην Τούμπα για να διατηρήσει το αήττητο...
Να βρει ο ΠΑΟΚ την ταυτότητα που είχε στα πολύ καλά του με Λουτσέσκου; Απίθανο. Διανύει μεταβατική χρονιά, βρίσκει σταδιακά κάποια πατήματα, έκανε κάποιες κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνση τον Δεκέμβριο, χρειάζεται ακόμα πολλά ψωμιά για να διεκδικήσει με ισχυρές πιθανότητες τον τίτλο. Αν κάνει σωστές κινήσεις το προσεχές καλοκαίρι ίσως τα καταφέρει: εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τον Ολυμπιακό…
Να κάνει σερί νικών η ΑΕΚ και να αλλάξει την εικόνα της επί Γιαννίκη; Απίθανο! Τα προβλήματα στην αμυντική συμπεριφορά της ήταν, είναι και παραμένουν αδιόρθωτα, η ποιότητα των αμυντικών της είναι κατώτερη πολλών άλλων ομάδων. Το ταλέντο από τη μέση και μπροστά δεν αρκεί.
Να… μάθει ο Αρης τώρα στο τέλος πώς να διασπά κλειστές άμυνες και να μην τρώει γκολ και φάσεις σε κόντρα επιθέσεις; Δεν το έμαθε μια ολόκληρη σεζόν, θα το κάνει τώρα που έχει και ντέρμπι μπροστά του; Στα ντέρμπι, εδώ που τα λέμε, έχει καλύτερη εικόνα, αλλά γενικά βάσει ποιότητας ρόστερ τόσα πολλά σκαμπανεβάσματα είναι αδικαιολόγητα…
Να βρει ο Παναθηναϊκός άλλη ταυτότητα τώρα στην τελική ευθεία που είναι φουλ πιεσμένος και αγχωμένος; Πώς να το κάνει αυτό; Μιλάμε για μια ομάδα που έχει βάλει στα πέντε τελευταία ματς ένα γκολ από συνδυασμένη προσπάθεια! Το υπέροχο, του Αϊτόρ στη Νίκαια! Για μια ομάδα που έχει δεχθεί έξι γκολ παίζοντας με παίκτη λιγότερο. Όχι από τη Μπάγερν και την Τσέλσι. Από το Βόλο και τον ΟΦΗ. Γιατί; Διότι, σε τελική ανάλυση και για να τα λέμε με το όνομά τους, οι διαφορές αυτής της «τάξης» των ομάδων στην εφετινή σεζόν δεν είναι τόσο μεγάλες όσο μαρτυρά το «όνομά» τους συγκριτικά με τους «μεγάλους»!
Αυτούς θα θυμόμαστε πραγματικά
Τι θα έχουμε να θυμόμαστε;
Προσωπικά, πρώτα απ’ όλους το Βόλο! Μια ομάδα – ατραξιόν στο πρώτο τρίτο του πρωταθλήματος, η οποία μεταμορφώθηκε ολικά μετά την αλλαγή προπονητή και έφτασε σήμερα στο σημείο να κάνει μόλις τρεις τελικές προσπάθειες εναντίον του Αρη! Ποιος, ο Βόλος που είχε φτάσει στο σημείο να «γράφει» Over 3,5 γκολ στα περισσότερα παιχνίδια του! Μια ομάδα που άλλαξε πετσί, άλλαξε την ποδοσφαιρική σάρκα του μεσούσης της σεζόν, μα δεν τα παράτησε ποτέ, ακόμα κι όταν έμεινε λόγω συγκυριών εννιά σερί ματς χωρίς νίκη. Πρόσωπο της σεζόν ασφαλώς ο υπέροχος «killer», Τομ Φαν Βέερτ.
Θα θυμόμαστε τον Αστέρα. Μια ομάδα που έφτασε στον δεύτερο γύρο να κάνει πορεία πρωταθλητισμού, βρίσκοντας το σκληροτράχηλο πρόσωπό της και ρίχνοντας νοκ άουτ τους αντιπάλους με το ταλέντο των μεσοεπιθετικών της και το μέταλλό της μεσοαμυντικά. Δύσκολα θα μείνει πλέον εκτός play offs, μόνο αν «αυτοκτονήσει». Πρόσωπο της σεζόν ο φαντεζί Σονί. Ναι, ναι και ο Ράσταβατς.
Θα θυμόμαστε σίγουρα τον ΟΦΗ. Μια ομάδα που πήρε ελάχιστα όλη τη σεζόν από τους φορ της, αλλά έχει καταπληκτικό (για το επίπεδο της Superleague) υλικό στη μεσαία γραμμή της. Εχει - για να κυριολεκτούμε - μέσους που εύκολα αγωνίζονταν σε όλες τις ομάδες πλην Ολυμπιακού! Όμως δεν διαθέτει ποιότητα στην άμυνα, ούτε γκολτζή φορ. Παρά ταύτα βλέπεις ωραία πράγματα από τον ΟΦΗ. Βλέπεις πια αυτοματισμούς, πίεση, κυκλοφορία μπάλας, ταυτότητα. Πρόσωπο της σεζόν ως τώρα ο κλασάτος Γιον Τοράλ. Μέχρι τώρα, διότι επέστρεψε δριμύτερος ο Κοσμάς Τσιλιανίδης!
Θα θυμόμαστε ασφαλώς τον ΠΑΣ Γιάννινα. Αυτή την ομάδα με τη σούπερ για το βεληνεκές της αμυντική πεντάδα της, η οποία έμεινε νωρίς – νωρίς χωρίς τον Πέδρο Κόντε, αλλά στάθηκε όρθια ακόμα κι όταν έδειχνε έτοιμη να πέσει! Δεν έχει τους χαφ του ΟΦΗ, δεν παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, όμως έχει άλλα χαρίσματα: ομαδικό πνεύμα, αυτοπεποίθηση, τσαμπουκά, χημεία προπονητή – παικτών, «ξέρω τι παίζω και γιατί το παίζω». Με τον Χουάν Χοσέ Περέα να κάνει πράγματα και θαύματα. Αν «έκοβε» και τα θεατρινίστικα κάποια στιγμή, θα αύξανε και το «βάρος» του στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινωνία…
Θα θυμόμαστε τον Παναιτωλικό. Κι ας διανύει περίοδο κάμψης μετά την «ιστορική» εβδομάδα των επιτυχιών επί ΑΕΚ και Ολυμπιακού. Θα θυμόμαστε πώς ο Γιάννης Αναστασίου πήρε μια ομάδα που χαροπάλευε κάθε χρόνο και έφτασε στο σημείο να κάνει «διπλό» στο ΟΑΚΑ και να παίζει στα ίσια τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», αποφεύγοντας το «ταμπούρι» όπως ο διάολος το λιβάνι! Το θεωρείτε εύκολο αυτό μ’ αυτό το ρόστερ και με την πίεση του αποτελέσματος για την αποφυγή του υποβιβασμού; Δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο σε τέτοιου είδους ομάδες!
Γι’ αυτό θα θυμόμαστε και τη Λαμία! Μια ομάδα που μέχρι πέρυσι χαρακτηριζόταν μόνο για τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας της ενδεκάδας της και για το αμυντικογενές ποδόσφαιρο που παρουσίαζε. Ε, λοιπόν, αυτή τη Λαμία που την είχε και πέρυσι ο Μιχάλης Γρηγορίου, κατάφερε να τη μετατρέψει σε ένα υπολογίσιμο ομοιογενές σύνολο που πάρκαρε το πούλμαν του οριστικά και αμετάκλητα εκτός αγωνιστικού χώρου, που παίζει κανονικό ποδόσφαιρο, που απέκλεισε (ναι, με ισχυρή δόση τύχης) κοτζάμ Αρη και πάει να παίξει με τον Παναθηναϊκό τον ημιτελικό της ιστορίας της!
Θα θυμόμαστε ακόμα – ακόμα και τον Ιωνικό του… Αίαντα Άοσμαν, του Ρομαό, του Κάνιας και του Τσιγκρίνσκι. Μια ομάδα που επανήλθε μετά από πολλά χρόνια στη «μεγάλη» κατηγορία και παρότι ακόμα… κινδυνεύει, δεν έχει παρουσιάσει τίποτα το αποκρουστικό βάσει των δυνατοτήτων του εντός αγωνιστικού χώρου. Το αντίθετο: και γκολ βγάζει και φάσεις παράγει και πρόσωπα αναδεικνύει και τις εκπλήξεις του έχει κάνει στη Νεάπολη.
Αυτά θα θυμόμαστε εφέτος, όποιο κι αν είναι πλέον το φινάλε της σεζόν, στο οποίο λογικό είναι το ενδιαφέρον των φιλάθλων να επικεντρωθεί στο Κύπελλο και στα play offs. Σε μια σεζόν που ακόμα και ο «υποβιβασμένος» για ορισμένους, Απόλλων, έχει κόψει βαθμούς από ΑΕΚ και Ολυμπιακό!
Οι «μεγάλοι» μας πρόσφεραν εφέτος μόνο «στιγμές». Και μεμονωμένα καλά ματς. Έναν Αγκιμπού και έναν Κούρτιτς. Και ολίγον από Τσούμπερ, Ρουμπέν Πέρεθ, από Αραούχο, Ζίβκοβιτς, Αμραμπατ, Παλάσιος, Ντιαγέ, Καμαρά, Βιγιαφάνιες, Ακπομ, Λιβάι, ίσως ξεχνώ κάποιους. Δεν το ομόρφυναν όμως οι «μεγάλοι» αυτό το πρωτάθλημα. Γι' αυτό... τιμή και δόξα στη «μεσαία» τάξη! Και σε όλους τους προπονητές αυτών των ομάδων!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
