Ο Ολυμπιακός νίκησε από την κίνηση του Μαρτίνς στο 80' και γιατί έχει μάθει να ματώνει

Το παιχνίδι χθες στο Καραϊσκάκη είχε φτάσει στο 80^ο λεπτό και δεν ξεκολλούσε από το 0-0. Οι δύο προπονητές κάνουν αλλαγές.

Από τη μία ο Γιαννίκης βγάζει τον σέντερ φορ Ανσαριφάρντ και βάζει τον πλέι μέικερ Γέφτιτς, αφήνοντας την ΑΕΚ χωρίς καθαρό επιθετικό.

Από την άλλη ο Μαρτίνς βγάζει φορ (Τικίνιο) και βάζει φορ (Ελ Αραμπί), αλλά και βγάζει 8άρι (Μπουχαλάκη) και βάζει 10άρι (Καρβάλιο).

Στο τελευταίο τέταρτο λοιπόν (80-95), ο ένας άφησε την ΑΕΚ χωρίς καθαρό επιθετικό κι ο άλλος έπαιξε φουλ επίθεση: με Ελ Αραμπί, Ονιεκουρού, Βαλμπουενά, Καρβάλιο, Αγκιμπού και μοναδικό αμυντικό μέσο τον Εμβιλά.

Μόλις τρία λεπτά μετά τις αλλαγές, ο Ολυμπιακός επιτέθηκε δυναμικά από αριστερά με Ρέαμπτσιουκ, Καρβάλιο και Βαλμπουενά. Ο Όλεγκ με κάποιο τρόπο μπόρεσε να γυρίσει από πολύ πλάγια την μπάλα στον Πορτογάλο μέσα στην περιοχή-αυτός κόπηκε από αμυντικό, αλλά η μπάλα έφτασε στον Ματιέ-σέντρα, από μέσα από την περιοχή κι αυτός, με προορισμό τον άλλο εξτρέμ, τον Ονιεκουρού, που είχε κάνει κίνηση φορ και χώθηκε να πάρει την κεφαλιά. Ο Χατζισαφί ενήργησε άψογα και κινήθηκε πρώτος στην μπάλα διώχνοντας σε κόρνερ και κερδίζοντας ένα «φιλί» από τον γκολκίπερ του. Ο Βαλμπουενά, όμως, έκανε και δεύτερη σέντρα, αυτή τη φορά από το κόρνερ, η μπάλα αυτή τη φορά πέρασε από το πρώτο δοκάρι και στρώθηκε στον παίκτη που πάντα περιμένει στο δεύτερο δοκάρι, τον Εμβιλά. Στο πρώτο σουτ, με τη μία και χωρίς καμία σκέψη, ο Τσιντώτας έδιωξε την μπάλα. Το σουτ ήταν δυνατό κι από αρκετά κοντά, όσο κι αν λέμε τώρα ότι ο τερματοφύλακας μπορούσε να διώξει καλύτερα, δεν ήταν τόσο εύκολο-το ριμπάουντ παίρνει ο ίδιος ο Εμβιλά, πάντα αμαρκάριστος κι ενεργώντας ξανά άμεσα κάνει το γκολ, έστω με το γόνατο.

Το ποδόσφαιρο, έστω μέσα από τη διαδικασία μίας στατικής φάσης, έδωσε το τρίποντο στην ομάδα του προπονητή που επέλεξε να κυνηγήσει τη νίκη και όχι στην ομάδα του προπονητή που επέλεξε να κρατήσει το 0-0…

Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια του χθεσινού ντέρμπι, στο οποίο η ΑΕΚ έφτασε στο 100% της και μπορούσε και να κερδίσει η, τουλάχιστον να πάρει την ισοπαλία (δεν ξέρω πόσο πιο επικίνδυνη κι ίσως αποτελεσματική θα μπορούσε να είναι με τον φορμαρισμένο Αραούχο και τον Μάνταλο), αλλά στην πραγματικότητα αν μία ομάδα έπρεπε να κερδίσει ήταν ο Ολυμπιακός, καθότι δημιούργησε σαφώς πιο ξεκάθαρες ευκαιρίες: είχε ένα γκολ, είχε ένα δοκάρι, είχε ένα ακυρωθέν γκολ (με την φοβερή σέντρα του Μαντί και το άριστο τελείωμα του όντως ευρισκόμενου σε θέση οφσάιντ Μασούρα), ένα τετ α τετ του Ονιεκουρού με τον γκολκίπερ, μία κεφαλιά από θέση για γκολ του Τικίνιο κι ένα σουτ του Μπουχαλάκη, που αιφνιδίασε πλήρως τον Τσιντώντα και ήθελε ένα κλικ για να πάει η μπάλα στην κλειστή του γωνία.

Απέναντι σε αυτές τις καθαρές ευκαιρίες του Ολυμπιακού, η ΑΕΚ είχε το παραλίγο αυτογκόλ του Μανωλά σε φάση από το πουθενά (δεν υπήρξε φάση απλά μία βαθιά μπαλιά), ένα σουτ του Ανσαριφάρντ από θέση βολής πάνω στον Βατσλίκ και μία κεφαλιά-τζούφια του Τζούμπερ προ του Λαλά…Προσέξτε, δεν λέω ότι η ΑΕΚ δεν ήταν καλή. Λέω ότι έβγαινε πράγματι επικίνδυνα στην (αντ)επίθεση, ειδικά στο 15λεπτο περίπου από το 55’ έως το 70’ τον είχε τρομάξει τον Ολυμπιακό, ωστόσο οι απειλές της δεν ήταν τέτοιες για να ανησυχήσουν τον γκολκίπερ του-έχοντας φυσικά και την βοήθεια των έμπειρων στόπερ, κυρίως του Σωκράτη, αλλά και του Μανωλά-έστω με τα λάθη του.

Ας δούμε λίγο πιο μακριά: υπάρχει ένας που να θεωρεί ότι ο Μαρτίνς, το επιτελείο του, οι αναλυτές κ.α., δεν ήξεραν ότι η ΑΕΚ…

Έχασε την Τετάρτη από τον ΠΑΟΚ με γκολ στο 95’ και στο 97’;

Έχασε τις προάλλες στο Χαριλάου με γκολ στο 95’;

Έχασε, επίσης εσχάτως, μέσα στο ΟΑΚΑ από τον Βόλο στο 85’ κι από τον Παναιτωλικό στο 84’;

Ισοφαρίστηκε από τον ΟΦΗ με γκολ στο 84΄και στο 92’ ενώ τον κέρδιζε 3-0;

Ήταν φανερό ότι για τον άλφα η, τον βήτα λόγο, αγωνιστικό-ψυχολογικό-αντοχών, η ΑΕΚ στα τελευταία λεπτά μίας ολόκληρης σειράς αγώνων κατέρρεε. Λέτε ο Ολυμπιακός να μην το εκμεταλλεύονταν; Να μην έκανε ο Μαρτίνς τις κινήσεις που χρειάζονταν στο τέλος για να πιέσει την ΑΕΚ να κάνει, ξανά, το λάθος;…

Το αρχικό πλάνο, βέβαια, του Πέδρο ήταν, κλασικά, να μπει η ομάδα του δυναμικά στο παιχνίδι και να πάρει το προβάδισμα στο σκορ-δεν του βγήκε με το δοκάρι του Μαντί στο 9’ και το σουτ του Μπουχαλάκη δύο λεπτά νωρίτερα, οπότε πήγε στο δεύτερο πλάνο, το οποίο και συνάντησε τις μεγαλύτερες δυσκολίες, παρότι μάλιστα μπόρεσε στο α΄ ημίχρονο να κυριαρχήσει: στο 32’ η κατοχή μπάλας ήταν 65-35 και στο ημίχρονο 60-40. Η ΑΕΚ, όμως, αντιστάθηκε καλά και στο β΄ ημίχρονο μετά από ένα ακόμη πρώτο δεκάλεπτο στο οποίο ο Ολυμπιακός μπορούσε να ανοίξει το σκορ με τον Τικίνιο η, τον Ονιεκουρού, οι φιλοξενούμενοι πραγματικά πήραν τον πρώτο λόγο για ένα σοβαρό διάστημα, σχεδόν μέχρι το 75^ο λεπτό, βγαίνοντας επικίνδυνα στην κόντρα, με πρωταγωνιστή τον…σιδερένιο Άμραμπατ. Εν τέλει, λειτούργησε για τον Ολυμπιακό το plan C, με ένα καυτό δεκάλεπτο στο τέλος και…σκότωσε και την ΑΕΚ, αλλά και τον ΠΑΟΚ…

Ο Μαρτίνς όταν θέλει να πάρει ένα ματς δεν κωλώνει να παίξει μόνο με ένα αμυντικό χαφ, αλλά όταν θέλει να το κλειδώσει δεν ντρέπεται να περάσει και τρίτο στόπερ, όπως έκανε χθες βάζοντας στο τελευταίο πεντάλεπτο τον Μπα αντί για τον Αγκιμπού, σκεπτόμενος ότι η ΑΕΚ θα το πάει στις σέντρες. Εδώ το είχε κάνει στο 1-0 με τη Λαμία στο Καραϊσκάκη, δεν θα το έκανε χθες;

Ο Πέδρο αρχικά επέλεξε ένα πιο σφιχτό σχήμα στα χαφ, για να είναι ο Ολυμπιακός πιο ήσυχος πίσω και να κυκλοφορήσει αυτός την μπάλα, με Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Μαντί, έχοντας οδηγό τα πρόσφατα παιχνίδια, με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και με τον Ιωνικό στη Νεάπολη, όταν χρειάστηκε τότε να περάσει στο ημίχρονο τον Μπούχα για να σταματήσει μέσω της κατοχής της μπάλας την επιθετικότητα των γηπεδούχων. Δεν ήταν κακή η ιδέα όπως φάνηκε, αλλά μπροστά η τριάδα Μασούρα, Μαντί, Αγκιμπού πίσω από τον Τικίνιο θα έπρεπε να είναι πιο ενεργητική, κάτι που δεν συνέβη ούτε με τις μεταξύ τους αλλαγές θέσεων.

Το μεγάλο αγωνιστικό πρόβλημα εντοπίστηκε για τον Ολυμπιακό στα μέσα του β΄ ημιχρόνου, όπου η ΑΕΚ έβρισκε διαδρόμους για επιθέσεις και κυρίως κόντρα επιθέσεις. Ο Μαντί που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο για να περάσει ο Ονιεκουρού και να παίξει με καθαρό εξτρέμ ο Μαρτίνς, δεν είχε…σκίσει κιόλας, αλλά ο σχηματισμός του β΄ μέρους με Εμβιλά, Μπούχα, Αγκιμπού στα χαφ και Μασούρα, Τικίνιο, Ονιεκουρού στην επίθεση, χώλαινε περισσότερο.

Από το 67’ ο Μαρτίνς έβαλε περισσότερη δημιουργικότητα με τον Βαλμπουενά αντί του Μασούρα, όμως ο Μπουχαλάκης δύο φορές στο 61’ και στο 65’ με μία κακή και μία ακόμη πιο κακή επιλογή στη μεσαία γραμμή είχε δώσει ήδη στην ΑΕΚ δύο επιθέσεις για φάσεις και συνάμα άλλη ψυχολογία. Λογικά έγινε αλλαγή στο 80’ από τον Καρβάλιο, τον οποίο όσο βλέπω καταλήγω στο ότι ο Μαρτίνς έκανε μεγάλο λάθος που δεν τον έβαλε στη λίστα για το Γιουρόπα Λιγκ, προτιμώντας τον άγουρο Φαντιγκά…

Τέλος πάντων, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός για να κέρδιζε χθες την ΑΕΚ έπρεπε να ματώσει-εξ κι ο σχετικός τίτλος στο σχετικό άρθρο. Και το καλό είναι ότι ο φετινός Ολυμπιακός έχει μάθει να ματώνει για να κερδίζει τις νίκες που θα τον φέρουν στο τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα…

Άσχετο: Το να μην μπορούν να συνεννοηθούν ένας γκολκίπερ με ένα στόπερ που παίζουν μάλιστα λίγα παιχνίδια μαζί, είναι κάτι που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Ασφαλώς και πρέπει να το λύσουν άμεσα ο Μανωλάς κι ο Βατσλίκ. Δεν ξέρω, το εικάζω από τις αντιδράσεις, αν ο Τσέχος διεθνής δεν μίλησε, όπως θα έπρεπε, στον συμπαίκτη του χθες στις δύο περιπτώσεις που ο Έλληνας άσος έδιωξε λανθασμένα. Ξέρω, όμως, ότι δεν είναι ωραία η εικόνα για τον Ολυμπιακό ένας αμυντικός μέσα στο παιχνίδι να αντιδράει με τέτοιο εκνευρισμό στον τερματοφύλακα του. Λίγη παραπάνω ψυχραιμία και ηρεμία δεν βλάπτει, ειδικά από ένα παίκτη με τις παραστάσεις του Μανωλά.