Ο Ολυμπιακός ήθελε να νικήσει, η ΑΕΚ όχι

Το ντέρμπι έφτασε στο 84’ο λεπτό. Θεωρητικώς σε εκείνη την χρονική στιγμή η ΑΕΚ δεν είχε λόγο να μην αισθάνεται καλά με τον εαυτό της και την απόδοση της, δεδομένου ότι το παιχνίδι είχε κυλήσει καλύτερα συγκριτικά με το προσδοκώμενο βάσει της αγωνιστικής και - κυρίως - της ψυχολογικής κατάστασής της. Στο β’ ημίχρονο είχε πραγματοποιήσει τον ίδιο αριθμό οργανωμένων επιθέσεων με τον Ολυμπιακό (11) και τον ίδιο αριθμό τελικών προσπαθειών (4), και μάλιστα εκείνη έδειχνε πιο απειλητική μολονότι δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει αποτελεσματικά τις επιθέσεις της, δηλαδή να φτιάξει μεγάλες ευκαιρίες για να εκτελέσει. Με άλλα λόγια στο χρονικό σημείο που είχε φτάσει το ντέρμπι, και δεδομένου ότι δεν είχε πιεστεί ιδιαίτερα, η ΑΕΚ δεν είχε λόγο να χάσει το μυαλό της. Το έχασε όμως όταν προσπάθησε να αμυνθεί σε ένα κόρνερ. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι οι τέσσερις αμυνόμενοι δεν απομακρύνουν την μπάλα μολονότι αυτή έρχεται … επάνω τους από το χτύπημα του Βαλμπουενά. Και κυρίως πώς να εξηγήσει κανείς ότι σε μια τέτοια κατάσταση παιχνιδιού δεν υπάρχει αμυνόμενος παίκτης στο δεύτερο δοκάρι με συνέπεια να βρει αυτόν τον χώρο ο Γιάν Εμβιλά για να επιτεθεί και να σκοράρει. Η ΑΕΚ δεν αμύνθηκε αποφασιστικά και επιθετικά, ο Ολυμπιακός επιτέθηκε με αποφασιστικότητα, 1-0.

Ο Ολυμπιακός έφτασε μέχρι το 84’ με διακυμάνσεις στην απόδοσή του. Μετά το πολύ καλό ξεκίνημα ήταν σαν να μπερδεύτηκε ή να μη βοηθήθηκε από τις εσωτερικές αλλαγές ρόλων που έκανε ο Πέδρο Μαρτίνς με συνέπεια να χάσει την δυναμική που είχε δημιουργήσει. Και στο δεύτερο ημίχρονο είχε να παλέψει με τον εκνευρισμό που του δημιούργησαν οι γρήγορες επιθέσεις που εκδήλωνε η ΑΕΚ όταν οι ποδοσφαιριστές του Μαρτίνς έχαναν εύκολα ή και αβίαστα την κατοχή της μπάλας. Ο Ολυμπιακός όμως είχε μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον εαυτό του σε αυτό το παιχνίδι και γι’ αυτό κατάφερε να ανασυνταχθεί. Βοήθησαν σε αυτό και οι επιλογές του προπονητή, που έφερε από τον πάγκο τον Βαλμπουενά και τον Ελ Αραμπί και γέμισε την ενδεκάδα του με επιθετικούς ποδοσφαιριστές. Βοήθησε όμως και η προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών, ή πιο σωστά η νοοτροπία νικητή που έχουν ο Βαλμπουενά και ο Εμβιλά. Στο τελευταίο δεκάλεπτο του ντέρμπι καταλάβαινες ότι η μια ομάδα κάνει ότι περνά από τις δυνάμεις της στην δεδομένη στιγμή και με την δεδομένη αγωνιστική κατάστασή της για να επικρατήσει, και ότι η άλλη ομάδα δεν πιστεύει στη νίκη ή δεν έχει την τόλμη, το θάρρος και την αποφασιστικότητα για να επιβληθεί και να κερδίσει. Με εξαίρεση τον Νορντίν Αμραμπατ δεν έβλεπες ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ στου οποίου τη συμπεριφορά να διακρίνεις επιθυμία και αποφασιστικότητα για να βγει νικητής από το τερέν.

Ο Ολυμπιακός, που το ήθελε και το πίστευε, και που δεν είχε διάθεση να αρκεστεί στην ισοπαλία, επέμεινε να προσπαθεί και έμεινε συγκεντρωμένος μέχρι τέλους. Η ΑΕΚ, που δεν το πίστεψε, από τον πάγκο μέχρι το τερέν, πλήρωσε ακριβά μια στιγμή αδυναμίας και έφυγε ηττημένη.

Θεωρητικώς αυτό το ντέρμπι προσέφερε γνώση και στις δύο ομάδες. Στον Ολυμπιακό έδειξε αδυναμίες (έχασε την κατοχή 13 φορές παραπάνω από το συνηθισμένο του, και είχε απώλεια κατοχής της μπάλας 24 φορές στο αμυντικό του τρίτο - πολύ περισσότερες από το συνηθισμένο του, και μάλιστα του συνέβη για δεύτερο σερί παιχνίδι, αλλά του έδειξε και την ποιότητα και την προσωπικότητα ποδοσφαιριστών του σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, πριν από τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις. Στην ΑΕΚ έδειξε ακόμη μια φορά ότι το κύριο πρόβλημά της είναι η αγωνιστική νοοτροπία της. Είναι μια ομάδα που έχει ατομική ποιότητα αλλά δεν έχει ομαδική ποιότητα και - κυρίως αυτό - δεν έχει την πίστη, την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό για να επιβληθεί. Συμπεριφέρεται σαν να μην πιστεύει στη νίκη ή σαν να αρκείται στα λίγα. Σαν να αδυνατεί να θυμώσει με τον εαυτό της για να ανασυνταχθεί.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout.