Παναιτωλικός: Τα επτά credits του Αναστασίου

Ακόμη μία μεγάλη, εκτός εισαγωγικών, νίκη πήρε χθες (19/2) ο Παναιτωλικός, καθώς επικράτησε 1-0 του Παναθηναϊκού και πλέον εδραιώθηκε μακριά από την επικίνδυνη ζώνη. Τα «καναρίνια» μετρούν στο σακούλι τους 28 βαθμούς, όσο συγκέντρωσαν όλη την περασμένη σεζόν μαζί με τα play out και 1 λιγότερο από τη συγκομιδή του 2019/20 όπου και πάλι σώθηκαν λίγο πριν το φινάλε.

Αυτόματα με γνώμονα πως απομένουν 9 ματς (2 στην κανονική διάρκεια, plus 7 στο έξτρα πρωτάθλημα), προβάλει βέβαιο πως στο τέλος θα καταγράψουν (πολύ) καλύτερη επίδοση και για αυτό δεν απειλούνται άμεσα με υποβιβασμό.

Εχουν εξασφαλιστεί; Φυσικά και όχι. Και με το σκεπτικό πως κυρίως πέρσι βρέθηκαν κατάφατσα με τη Super League 2 εφόσον αυτό (σ.σ. η εξασφάλιση δηλαδή) δεν συμβεί και μαθηματικά, ουδείς στο Αγρίνιο θα πανηγυρίσει. Και καλά θα κάνουν οι άνθρωποι εδώ που τα λέμε, ενώ δεν είναι τυχαίο πως από τα ενδότερα του Emileon το μόνο που άκουγες μερικές ώρες μετά το τελευταίο σφύριγμα του Σιδηρόπουλου (ρέφερι της αναμέτρησης με τους «πράσινους») ήταν πως «τώρα κοιτάμε μόνο το Βόλο».

Ωστόσο δεν μπορεί να παραγνωριστεί ότι η παρουσία των «κυανοκίτρινων» στο πρωτάθλημα είναι πολύ καλή, κάτι που πιστώνεται (και) ο Γιάννης Αναστασίου. Ο 48χρονος κόουτς έχει αλλάξει τα «καναρίνια» και αξίζει να δούμε τους τομείς που ο φετινός Παναιτωλικός διαφέρει αισθητά με εκείνον του πρόσφατου παρελθόντος.

1) Η εικόνα του. Θα πείτε «ok, γενικόλογα», αλλά έτσι είναι. Η ομάδα παίζει καλή μπάλα, ανεξαρτήτως αν τελικά παίρνει ή όχι τα αποτελέσματα που θέλει. Τη βάζει κάτω, έχει πλάνο και «παράγει φάσεις». Ακόμη και σε παιχνίδια που ήταν μπροστά στο σκορ δεν πήγε να τα «σβήσει» αλλά συνέχισε να «κυνηγά» το γκολ, κάτι που μάλιστα «πλήρωσε» σε ορισμένες περιπτώσεις (π.χ, με τον Ιωνικό εντός). Αλλά παρουσιάζει, συνήθως, ωραίο ποδόσφαιρο που ευχαριστιέσαι, ακόμη και ως ουδέτερος, να το δεις.

2) Απέκτησε αυτοπεποίθηση και χαρακτήρα. Ο φετινός Παναιτωλικός «πιστεύει» στις δυνατότητές του και δεν «παρατά» κανένα παιχνίδι. Ανεξαρτήτως αντιπάλου ή αποτελέσματος, για αυτό και ουκ ολίγες φορές έκανε στο τέλος τη ζημιά. Με γκολ στις καθυστερήσεις κέρδισε στο Περιστέρι και απέσπασε ισοπαλία στη Λαμία, ενώ το ίδιο διάστημα «σφράγισε» τη νίκη του στο Ηράκλειο. Παράλληλα μετά το 80' βρήκε γκολ-νίκης στο ΟΑΚΑ και ευρύτερα δεν μπορείς να τον «ξεγράψεις». Βέβαια στις καθυστερήσεις απώλεσε την πρόκριση κόντρα στον Ολυμπιακό, αλλά και εκείνος στο 85' ήταν που πήρε, έστω και για λίγα λεπτά, σκορ πρόκρισης. Μπαίνει μέσα στο γήπεδο και «κοιτά» τους πάντες στα μάτια. Στην τρέχουσα σεζόν κέρδισε από μία φορά ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, κάτι που τα «λέει» όλα. «Σέντρα και πάμε να κερδίσουμε», αυτό είναι το «μοτό». Οποιος και αν είναι απέναντι και σε όλα τα γήπεδα. Δεν το καταφέρνει συνεχώς, αλλά στο «βγάζει» ως νοοτροπία.

3) Δεν είναι πια «ηττοπαθής» ομάδα. Παλαιότερα τα «καναρίνια» μόλις έμεναν πίσω στο σκορ ή έστω δέχονταν γκολ... κατέρρεαν. Σα να έσβηνε ο διακόπτης. Πλέον όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά δείχνουν και «μετρ» ώστε να γυρνάνε τα εις βάρος τους αποτελέσματα. Π.χ. κατά χρονική σειρά σε Περιστέρι και ΟΑΚΑ το 1-0 κατά τους έγινε 1-2 τελικό υπέρ τους, στη Λαμία βρέθηκαν 2 φορές πίσω στο σκορ και σε αμφότερες ισοφάρισαν, στο Ηράκλειο στο 43' έγινε το 1-1 και στο 45' το 1-2, με τον Ατρόμητο στο Αγρίνιο ισοφαρίστηκαν στο 58' και στο 78' έκαναν το 2-1, στο Βόλο συνέβη κάτι αντίστοιχο στο πρώτο ημίχρονο, με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο δηλαδή κόντρα σε «μεγάλους» βρήκαν γκολ-αντίδρασης και μπορούσαν ακόμη και τη νίκη (π.χ. με τον «Δικέφαλο του Βορρά» ισοφάρισαν), ενώ πλέον τρανταχτό παράδειγμα αυτού είναι το πώς ήρθε το 2-1 επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο. Οι «ερυθρόλευκοι», έστω και με αλλαγές, άνοιξαν το σκορ στο 13' αλλά ο Παναιτωλικός κέρδισε στο φινάλε . Η ομάδα έχει αυτοπεποίθηση μέσα στο γήπεδο, στις κινήσεις της, οι παίκτες «πιστεύουν» στους εαυτούς, δεν εγκαταλείπουν και αυτό είναι δουλειά του προπονητή.

4) Συνέχεια του παραπάνω, για να το προλάβουμε, οι περισσότεροι είναι ίδιοι παίκτες. Τι εννοούμε. Σίγουρα το καλοκαίρι αλλά και τον Γενάρη ήρθαν ποδοσφαιριστές που βοηθούν πάρα πολύ (π.χ. Φλόρες, Κορνέλιους, Βαρόνε μέχρι να τραυματιστεί και τώρα οι Λάρσον, Νταγκό και άλλοι), όμως εκ των μεγάλων φετινών πρωταγωνιστών του Παναιτωλικού είναι και παίκτες του που βρίσκονται από πέρσι ή και παλαιότερα στο Αγρίνιο. Π.χ. οι Βέργος, Μεντόσα, Καρέλης δεν έχουν δίδυμο αδερφό, οι ίδιοι είναι αλλά στην τρέχουσα σεζόν ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Αυτό είναι credit για τον Αναστασίου. Τους χρησιμοποιεί όπως πρέπει και παίρνει από εκείνους το 100%, ενώ και εκείνοι φαίνεται ότι - να το πούμε σε απλά ελληνικά - γουστάρουν την όλη φάση. Ευχαριστιούνται το ποδόσφαιρο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Ο Ντουάρτε για 2 σερί σεζόν (πέρσι και πρόπερσι) ήταν εκ των κορυφαίων στα play out και τον... ψάχναμε στην κανονική διάρκεια. Φέτος έχει ήδη 2 γκολ και 2 ασίστ. Ο Μαλής διαπρέπει πλέον σαν δεξιός μπακ. Οχι απλά παίζει, παίζει και καλά. Ο Ντίας ξεχωρίζει ξανά ως μεσοεπιθετικός,ο Μελίσσας είναι άκρως βελτιωμένος, ο Τσιγγάρας τα ίδια και αρκετοί άλλοι καθώς μπορεί και να ξεχνάμε κάποιον. Α, σημαντικό. Ο Μπαρμπόσα είναι το κατά τεκμήριο πιο «βαρύ» όνομα των «κυανοκίτρινων» και εσχάτως έρχεται από τον πάγκο ή ευρύτερα δείχνει να έχει ενταχθεί στο rotation ωστόσο παίζει σα να μη συμβαίνει τίποτα, δηλαδή δεν υπάρχει ίχνος «μουρμούρας» που λέμε. Το πιστώνεται στο έπακρο.

5) Αρκετές σωστές επιλογές παικτών. Ο οργανισμός Παναιτωλικός μαζί με τον Αναστασίου και τούμπαλιν έκαναν αρκετές πολύ καλές επιλογές στο μεταγραφικό παζάρι. Παίκτες όπως οι Φλόρες, Κορνέλιους, Βαρόνε, Νταγκό ήταν άγνωστοι, κακά τα ψέμματα, και αυτή τη στιγμή ξεχωρίζουν. Ακόμη και ο Μόρσεϊ έχει δώσει πολλά (π.χ. ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο 2-1 του Βόλου), όπως και όλοι σχεδόν οι «νέοι» (σε καμία μεταγραφική περίοδο δεν μπορείς να υπάρξει 100% επιτυχία) που ήρθαν από το εξωτερικό και δεν τους ξέραμε κάτι καλό έχουν κάνει.Δεν στεκόμαστε π..χ. σε ποδοσφαιριστές όπως ο Ανέστης, ο Χουχούμης ή ακόμη και ο Λάρσον που τους ξέρουμε, αλλά στους προαναφερθέντες που ουδείς γνώριζε και εκείνοι τους πίστεψαν. Για τελευταίο αφήσαμε τον Αντούνες, όχι επειδή τον ξεχάσαμε αλλά γιατί είναι μία... κατηγορία μόνος του. Ο 31χρονος ήρθε σαν «μπάλωμα» μετά τον τραυματισμό του Περέιρα στα τέλη του καλοκαιριού, έχει παίξει... παντού (μπακ, στόπερ, πλέον καθιερώθηκε στον άξονα) και αποδείχθηκε «λίρα 100». Τηρουμένων όλων των αναλογιών είναι η πιο value for money προσθήκη των «κυανοκίτρινων» και ο Αναστασίου είχε (πολύ μεγάλο) ρόλο σε αυτή.

6) Διαχειρίστηκε τον «κακό» μήνα. Αυτό το διάστημα το Αγρίνιο μοιάζει... μεθυσμένη πολιτεία. Θυμάστε όμως την κατάσταση που επικρατούσε στην ομάδα για περίπου 45 ημέρες τον περασμένο Οκτώβριο και Νοέμβριο; Η τότε διακοπή του πρωταθλήματος για τις Εθνικές τον βρήκε με ήττα από την ΑΕΚ (έστω και με καλή εμφάνιση) και μετά ακολούθησαν εκείνες από ΟΦΗ, Αρη, Ολυμπιακό, ΠΑΣ όπου παράλληλα «έχασε» με τραυματισμό κομβικούς του παίκτες, όπως π.χ. τους Βαρόνε, Ντίας, Μπαρμπόσα, ενώ ενδιάμεσα έφυγε και ο Ζεστέντ με μεταγραφή (ήθελε να αποχωρήσει). Ο Αναστασίου και ευρύτερα ο οργανισμός Παναιτωλικός πήραν «άριστα» στο κομμάτι της διαχείρισης εκείνου του διαστήματος και αύξησαν τους πόντους τους στα αποδυτήρια. Ηταν πολύ σημαντικό, για τους γνωρίζοντες, πως τότε δεν επήλθε η «καταστροφή» κτλ.

7) Και για φινάλε, πλέον ο Παναιτωλικός ξέρει να παίζει άμυνα. Το 1-0 επί του Παναθηναϊκού σήμανε πως διατήρησε το μηδέν παθητικό για 3ο σερί παιχνίδι του στη μεγάλη κατηγορία και αυτό είχε να το κάνει από τον Μάρτιο του 2017, δηλαδή σχεδόν 5 χρόνια πριν. Τότε είχε αποσπάσει «λευκές» ισοπαλίες σε Κέρκυρα, Γιάννινα και ενδιάμεσα κέρδισε (2-0) τον Λεβαδειακό στο Αγρίνιο. Με Αναστασίου έγινε και αυτό.

Το συμπέρασμα: Οι «κυανοκίτρινοι» κάνουν βήματα μπροστά, στην τρέχουσα σεζόν δείχνουν άκρως ανταγωνιστικοί και παρουσιάζουν ένα ωραίο πρόσωπο, το οποίο και πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο 48χρονος κόουτς.