Μια ομάδα που μαθαίνει να νικά, και μια που δεν έχει νοοτροπία νικητή

Είναι ένα σχετικά εύκολο παιχνίδι, στην ανάγνωσή του, το Παναθηναϊκός - ΑΕΚ. Ένα ματς που ξεκινά με την επιβεβαίωση του “ντέρμπι” χαρακτήρα στα πρώτα 15’ λεπτά (52% - 48% κατοχή, από 3 οργανωμένες επιθέσεις κάθε ομάδα, 0-2 οι τελικές προσπάθειες, 84%-83% η ακρίβεια στις μεταβιβάσεις) φτάνει στην φάση του πέναλτι που κάνει ο Ρότα στον Αλεξανδρόπουλο - τον πρώτο ποδοσφαιριστή που επιχειρεί με μια ατομική ενέργεια να διαταράξει την ισορροπία και να δημιουργήσει ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό. Ήταν η πρώτη στιγμή κατά την οποία φάνηκε πόσο καλύτερα ήταν προετοιμασμένοι νοητικά και ψυχικά οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού συγκριτικά με τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ για να πετύχουν τον στόχο τους. Και αυτό που ακολούθησε στα επόμενα 16’ αγωνιστικά λεπτά ήταν μια καθαρή απόδειξη του γεγονότος ότι στο τερέν υπήρχε μια ομάδα που είχε προετοιμαστεί αποτελεσματικά για να διαχειριστεί τις καταστάσεις και τα συναισθήματά της και μια άλλη που παραπατούσε και πήγαινε όπου την φυσούσε ο άνεμος του παιχνιδιού.

Οι φάσεις της επίτευξης των γκολ του Παναθηναϊκού είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά highlights της αγωνιστικής νοοτροπίας των δύο ομάδων.

Ο Παναθηναϊκός, μια ομάδα με αποτελεσματική τακτική ανάπτυξης των επιθέσεων από τα άκρα δημιούργησε τρεις μεγάλες ευκαιρίες, μέσα από τις οποίες έφτασε σε 3 γκολ. Μια ομάδα που δεν αρκέστηκε στο 1-0 και επένδυσε στα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν στην Λεωφόρο προκειμένου να επικρατήσει. Αυτή την επιθετικότητα και την αποφασιστικότητα είχε ο Παλάσιος κατά την εκδήλωση της επίθεσης με την οποία ο Παναθηναϊκός έφτασε στο 2-0. Με αυτή την αποφασιστικότητα, αλλά και με συγκέντρωση και με ικανότητα να διαβάζει το παιχνίδι και να προσαρμόζεται ο Παναθηναϊκός βρήκε τον χώρο που άφηνε στην δεξιά πλευρά της άμυνας η ΑΕΚ λόγω του θεατή - σε φάση άμυνας - Λιβάι Γκαρσία και επένδυσε τις επιθέσεις του σε αυτή την πλευρά μέχρι να βρει και το 3-0. Με αυτή τη συγκέντρωση και την αποφασιστικότητα εκτέλεσε ο Φώτης Ιωαννίδης στην σέντρα του Αϊτόρ.

Η ΑΕΚ, μια ομάδα με αποτελεσματική τακτική ανάπτυξης των επιθέσεων χάρη στην ιδέα του Αργύρη Γιαννίκη να φέρνει τον Στίβεν Τσούμπερ στον κεντρικό άξονα για να δημιουργεί αριθμητική υπεροχή, ήταν για ακόμη μια φορά μια άμυαλη ομάδα που με την επιπολαιότητά της στη φάση άμυνας έδωσε στον Παναθηναϊκό, με το λάθος του Ρότα, την ευκαιρία να προηγηθεί. Κι αμέσως κατέρρευσε, δείχνοντας για πολλοστή φορά την έλλειψη ανθεκτικότητας, την αδυναμία της να ανασυνταχθεί. Για ακόμη μια φορά άργησε να οργανωθεί και να πιέσει σωστά τον αντίπαλο (πρώτα ο Τσούμπερ, που δεν επιστρέφει να μαρκάρει στο πλάι, μετά ο Σιμόες, που δεν διαβάζει καλά τη φάση, κι ύστερα ο Τζαβέλλας που δεν πηγαίνει αποφασιστικά στην μονομαχία με τον Παλάσιος) με συνέπεια να δεχθεί δεύτερο γκολ δύο λεπτά μετά το 1-0. Με την ίδια αφέλεια και ελαφρότητα συμπεριφέρεται στην φάση άμυνας ο Λιβάι Γκαρσία, ο οποίος δίνει δύο φορές την ευκαιρία στον Αϊτόρ να κάνει πάρτι από αυτή την πλευρά και στη μια από αυτές να σεντράρει για τον Ιωαννίδη που πέτυχε το 3-0.

Αυτό το ντέρμπι έμοιαζε με προβολή μιας σύνοψης των όσων έχουν κάνει μέχρι εδώ στην Superleague ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ.

Ο τρόπος που προσαρμόστηκε στα δεδομένα ο Παναθηναϊκός, αρχικά επενδύοντας σε παιχνίδι από τα άκρα και εν συνεχεία αφήνοντας την μπάλα στον αντίπαλο (κατοχή β’ ημιχρόνου: 44%-56%, οργανωμένες επιθέσεις: 6-18) ήταν υποδειγματικός, και γι’ αυτό κατάφερε να διαχειριστεί το ματς παραμένοντας απειλητικός (τελικές β’ ημιχρόνου: 6-5). Όλα αυτά και η αποτελεσματικότητά του στις ευκαιρίες ήταν στοιχεία προόδου. Στη μεγάλη εικόνα της σεζόν ο Παναθηναϊκός, μια ομάδα με αδυναμίες ειδικά στο ψυχοπνευματικό κομμάτι, είναι μια ομάδα που μέσα από σκαμπανεβάσματα βελτιώνεται και ωριμάζει.

Ο τρόπος που διαχειρίστηκε το 1-0 η ΑΕΚ ήταν ακόμη ένα καθαρό σημάδι αδυναμίας μιας ομάδας να αλλάξει αγωνιστική νοοτροπία, να γίνει πιο ανθεκτική αλλά και πιο αποτελεσματική στην τελική προσπάθεια, με άλλα λόγια να γίνει πιο απαιτητική από τον εαυτό της αλλά και να βάλει πάθος και αποφασιστικότητα στην αγωνιστική συμπεριφορά της. Στην μεγάλη εικόνα αυτές τις αδυναμίες, μαζί με τα τακτικά σφάλματα στην φάση της άμυνας, η ΑΕΚ τα δείχνει με συνέπεια σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Για τον Παναθηναϊκό τα οφέλη της νίκης είναι πάρα πολλά, πέραν του προφανούς που είναι το βαθμολογικό. Επιπλέον όλων των παραπάνω, ο Παναθηναϊκός είδε τον Αλεξανδρόπουλο και τον Ιωαννίδη να πραγματοποιούν ώριμες και ολοκληρωμένες εμφανίσεις σε ένα μεγάλο ματς. Το στοίχημα για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να ισορροπήσουν σε αυτό το επίπεδο. Αν το πετύχει, ο Παναθηναϊκός θα έχει “βγάλει” επιτέλους δύο πολύ αξιόλογους Έλληνες ποδοσφαιριστές.

Για την ΑΕΚ, δεδομένης της συνέχειας που την περιμένει, αυτή η ήττα μπορεί να την καταρρακώσει ψυχολογικά σε μια περίοδο που ένας προπονητής μόνος, όπως και αν λέγεται, δεν μπορεί να της αλλάξει την νοοτροπία και να την κάνει να συμπεριφέρεται ξαφνικά ως νικήτρια.

Πηγή στοιχείων ανάλυσης της απόδοσης: Wyscout