Άρης: Ο Χερμάν Μπούργος άρχισε να νιώθει την ομάδα σαν δική του

Με την πρόσληψη του Χερμάν Μπούργος στην τεχνική ηγεσία του Άρη, δεν ήταν λίγοι αυτοί που φαντάστηκαν την έναρξη μιας… ροκ κατάστασης. Αυτοί που τον γνώριζαν από την οκταετία του στο πλευρό του (εξίσου εκρηκτικού) Ντιέγκο Σιμεόνε στο τεχνικό επιτελείο της Ατλέτικο Μαδρίτης και οι άλλοι που περιηγήθηκαν στη μηχανή αναζήτησης φωτογραφιών και είδαν έναν «αγριάνθρωπο» μαλλιά με τατουάζ έως και στα δάχτυλα της παλάμης τους. Προφανώς, θα έριξαν μια ματιά και στις κάμποσες ιστορίες που συντροφεύουν την ποδοσφαιρική/προπονητική καριέρα του. Τέτοιες προσωπικότητες ταιριάζουν εξάλλου στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και λατρεύονται από τον κόσμο. Εκρηκτικές, ατίθασες, αιρετικές.

Μόνο που ερχόμενος στη Θεσσαλονίκη, ο Αργεντίνος τεχνικός δεν είχε εκείνο το ατημέλητο μακρύ μαλλί, την αγριάδα στο πρόσωπό του, ούτε τη γενειάδα που παρέπεμπε σε επαναστάτη μηχανόβιο των λεωφόρων. Με περιποιημένη κόμη, δίχως γένια και την εμπειρία χρόνων αποτυπωμένη στις ρυτίδες του προσώπου του. Με το παρουσιαστικό του μάλλον θέλησε να δείξει ότι οι εποχές της φασαρίας μπροστά στους πάγκους ανήκουν στο παρελθόν. Πλέον κατευθύνεται από την εμπειρία που απέκτησε στις (σχεδόν) τρεις δεκαετίες δραστηριοποίησής του στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Όσοι περίμεναν έναν φασαρτζή διαψεύστηκαν πανηγυρικά ή τουλάχιστον, δεν ένιωσε την ανάγκη να φέρει τα πάνω κάτω, δίχως να σημαίνει ότι δεν θα το κάνει αν αισθανθεί ότι αδικείται. Εμφανίζεται τρομερά ήρεμος στη διάρκεια των αγώνων. Συνεχίζει να στέκεται όρθιος μπροστά από τον πάγκο, καταπολεμά τη (δικαιολογημένη) πίεση μασώντας με μανία μια μαστίχα και εμφανίζεται μετρημένος στις αντιδράσεις του. Ειδικά στους δύο πρώτους αγώνες με Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης ουσιαστικά τσέκαρε τις αντιδράσεις των ποδοσφαιριστών του δείχνοντας ότι είναι στο στάδιο εκμάθησης των χαρακτηριστικών τους και της προσωπικότητάς τους. Αντιθέτως, στον αγώνα με τον Ολυμπιακό ήταν περισσότερο εκδηλωτικός και στο τέλος δήλωσε την ευτυχία του.

Ίσως γιατί άρχισε να νιώθει την ομάδα σαν δική του. Προς αυτήν την κατεύθυνση, πολλοί έπαιξαν ρόλο. Από την ελευθερία κινήσεων που έχει εξασφαλίσει από τον Θόδωρο Καρυπίδη, τη σιγουριά που αισθάνεται έχοντας δίπλα του έναν άνθρωπο (σ. σ. Τόλης Τερζής) που γνωρίζει την ομάδα σαν τη παλάμη του αλλά και τον κόσμο της ομάδας ο οποίος τον αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Είναι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει όταν εμφανίζεται στον αγωνιστικό χώρο ή ακόμη, όταν φεύγει από αυτόν. Στο πρόσωπο του Χερμάν Μπούργος οι φίλοι του Άρη βλέπουν την ελπίδα για τον ερχομό μιας άλλης εποχής. Αυτός απλά υψώνει το χέρι για έναν χαιρετισμό. Έκανε κάτι παραπάνω με τη λήξη του αγώνα με τον Ολυμπιακό. Γύρισε προς την κερκίδα, οι γροθιές του υψώθηκαν και είπε διάφορα στη δική του γλώσσα.

Προηγήθηκαν άλλες αντιδράσεις, μερικές εξ’ αυτών αποτυπώθηκαν και από τον τηλεοπτικό φακό. Ουσιαστικά ήταν παραινέσεις προς τους ποδοσφαιριστές του. Δευτερόλεπτα μετά την επίτευξη του τέρματος του Ελ Αραμπί, αλλά και της ακύρωσης αυτού του Αμπουμπακάρ Καμαρά. Με χαρακτηριστικές κινήσεις και φωνάζοντας «Vamos» κάλεσε τους ποδοσφαιριστές του να αποκτήσουν κοντή μνήμη και να συνεχίσουν την προσπάθειά τους. Δεν έμεινε στη μία φάση, στη μία κακή στιγμή που μπορεί να καταστρέψει την ψυχολογία μιας ομάδας.

Η ένταση του 90λεπτου βγήκε με το τέλος του αγώνα. Για παράδειγμα, μετά τη νίκη επί του Ατρόμητου και αφού είπε… δύο προτάσεις δηλώσεων στο συνδρομητικό κανάλι πήγε κατευθείαν στα αποδυτήρια. Χθες (6/3) πορεύτηκε αγκαλιασμένος με τον Τόλη Τερζή, χαιρέτησε κι έδωσε συγχαρητήρια στον κάθε ποδοσφαιριστή, συμμετέχοντας (με προσεκτικό τρόπο) στις εκδηλώσεις της ομάδας. Το μόνο που δεν άλλαξε ήταν οι μετρημένες κουβέντες στις καθιερωμένες δηλώσεις μετά από έναν αγώνα. Έδειξε ότι και ο ίδιος είχε ανάγκη μιας νίκης σαν αυτή απέναντι στον Ολυμπιακό για να νιώσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη για τη δουλειά του.