Αρης: Δεν κέρδισε γιατί ήταν προβλέψιμος

• Ο Ντιαγέ μάλλον θα έπρεπε να μείνει στο γήπεδο
• Το 0-0 δεν σημαίνει τίποτα για την έξοδο στην Ευρώπη

Αυτή τη φορά το ποδοσφαιρικό σχέδιο αποδείχθηκε δυσλειτουργικό. Ακυρώθηκε μέσα από την τακτική προσέγγιση του αντιπάλου και τη γνωστή (δική του) αδυναμία. Την αμυντική λογική του Παναθηναϊκού, τις κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, το φόρτωμα του άξονα και τη δυσκολία (του Άρη) στην προσαρμογή του σχεδίου του στις ανάγκες του παιχνιδιού. Συνήθως «χαλυβδώνουν» οι ομάδες που καλούνται να διαχειριστούν σημαντικές απουσίες, οι παρόντες εμφανίζουν μεγαλύτερη συνέπεια στο τακτικό κομμάτι, αισθάνονται την ανάγκη να φωνάξουν την ωφελιμότητα της συμμετοχής τους ίσως και να δώσουν απαντήσεις στον προπονητή, κυρίως όμως απελευθερωμένοι. Αυτό έγινε στο «Κλ. Βικελίδης».

Λογικά, ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε (τόσο) αμυντική λογική στο παιχνίδι του αν ήταν άπαντες παρόντες, δεν θα αποσκοπούσε (περισσότερο) στην καταστροφή του παιχνιδιού του αντιπάλου αλλά στη δημιουργία των δικών του στιγμών. Δεν το έκανε τυχαία, αλλά απέναντι σε μια ομάδα η οποία είδε τους εφιάλτες – του πρόσφατου παρελθόντος – να επιστρέφουν. Γιατί ανεξάρτητα από το τι έκανε ο Παναθηναϊκός, ο Άρης οφείλει να δει αυτά που δεν έκανε ο ίδιος.

Ο Ντιαγέ μάλλον θα έπρεπε να μείνει στο γήπεδο

Ο Χερμάν Μπούργος δεν ήταν στη Θεσσαλονίκη στους προηγούμενους μήνες, απλά γνωρίζει ότι αυτή η ομάδα έφτασε στο σημείο να είχε 1/12.6 στην αναλογία των γκολ με τις τελικές προσπάθειες. Στους τέσσερις αγώνες που προηγήθηκαν με τον ίδιο στον πάγκο, εμφάνισε ένα «τσατισμένο» σύνολο, η ενέργειά του ξεχείλιζε, ταυτόχρονα κέρδιζε τις περισσότερες προσωπικές μονομαχίες κι έχοντας αυτά τα στοιχεία ασκούσε ασφυκτική πίεση στον αντίπαλο. Αυτή τη φορά πέταξε πολύ χρόνο στα σκουπίδια, κυρίως όμως εμφανίστηκε ελαχίστως δημιουργική. Λανθασμένα πεισματάρα, επιμένοντας στη δημιουργία από τον άξονα παρότι ο αντίπαλος τον περίμενε από εκεί. Πήγε να το αλλάξει στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά τα υλικά δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Σαν τον Μπρούνο Γκάμα λόγου χάρη ο οποίος έμεινε στο χορτάρι περισσότερο απ’ όσο άξιζε. Εν αντιθέσει με τον Μπαντού Ντιαγέ ο οποίος κακώς αντικαταστάθηκε. Καθόλου τυχαία, ο Άρης δεν έκανε ούτε φάση από την ώρα που έφυγε ο Σενεγαλέζος. Ξέμεινε ο Καμαρά να απορροφά όλη την πίεση και το ξύλο από τους κεντρικούς αμυντικούς του Παναθηναϊκού, χάθηκε ο σωστός τρόπος έκφρασης, έγιναν καθυστερημένα και οι τελευταίες παρεμβάσεις με τον Ματέο Γκαρσία και τον Λούις Πάλμα.

Κι έτσι ο Άρης είδε τον εαυτό του στον καθρέπτη. Είναι δύσκολο να σκοράρει όταν έχει να διαχειριστεί τόσο κλειστές άμυνες. Πεντάδα είχε ο Παναθηναϊκός κι έμοιαζε με απάτητη κορφή βουνού για τους παίκτες του Άρη. Το φόρτωμα στον άξονα ουσιαστικά εκμηδένισε τις συνεργασίες των Καμαρά-Ντιαγέ στις οποίες είχε στηριχθεί η ομάδα στους προηγούμενους αγώνες. Το κάθετο παιχνίδι για το οποίο γράψαμε αρκετά στο προηγούμενο διάστημα δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο και δεν θα μπορούσαν να περάσουν οι ίδιες πάσες.

Κάποια στιγμή ο Λούκας Σάσα θύμισε point guard, πήγε στη λογική της παράλληλης πάσας και της απομόνωσης αλλά ο μεν Ιτούρμπε έβλεπε δύο και τρία κορμιά μπροστά του, ο δε Σούντγκρεν δεν είχε ποτέ το ένας εναντίον ενός. Μετά πήγαινε στην αριστερή πλευρά. Ο Γκάμα δεν έχει την (προ τετραετίας) έκρηξη. Μετά δοκίμαζε από τον άξονα. Τζίφος κι εκεί. Σε ροή παιχνιδιού, ο Άρης είχε μία ουσιαστικά φάση, αυτή με τον Λούκας Σάσα στο πρώτο ημίχρονο. Η πιο σπουδαία ήταν η στατική του 48ου λεπτού. Με τα «αν» κανείς δεν πρόκοψε, αλλά θα βλέπαμε άλλο παιχνίδι αν ο Μπαντού Ντιαγέ έβρισκε δίχτυα.

Το 0-0 δεν σημαίνει τίποτα για την έξοδο στην Ευρώπη

Το αποτέλεσμα προβληματίζει λιγότερο από την εικόνα γιατί ο Άρης είναι ικανός να πάει και να κερδίσει στη Λεωφόρο. Κανείς από τον Παναθηναϊκό δεν τον προβλημάτισε κι ας ήταν στο χορτάρι οι βασικοί δημιουργοί του. Το πρόβλημα της ομάδας του Μπούργος είναι η διαχείριση κλειστών αμυνών. Σαν αυτή που θα βρει σε δυο βδομάδες – και πάλι στο «Κλ. Βικελίδης» - απέναντι στα Γιάννινα. Σαν αυτή που βρήκε σήμερα. Αν δεν σκοράρει νωρίς, πιέζεται, αγχώνεται, χάνει τα λογικά του.

Πάμε στο κομμάτι της διαιτησίας. Μάλλον δεν υπήρχε VAR. Δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η σιωπή του Πορτογάλου Κορέια. Λίγοι αντιλήφθηκαν τη χειρονομία του Μπαρτ Σένκεφελντ, αλλά ο Πορτογάλος είχε την ευθύνη να το δει, στη συνέχεια να το υποδείξει στον διαιτητή και να αποβληθεί ο στόπερ του Παναθηναϊκού. Φαντάζομαι ότι, ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας θα δει την εικόνα όπως την είδε και με τον Χαβιέρ Ματίγια ο οποίος ορθώς είχε τιμωρηθεί. Στη φάση του Λούκας Σάσα υπάρχει ξεκάθαρο χτύπημα από τον Βιγιαφάνιες. Πήγε για την μπάλα, χτύπησε πόδι, ανατροπή και πέναλτι. Τέλος. Πάλι ο Πορτογάλος που ήταν στο VAR δεν επενέβη.

Ο Άρης θα έπρεπε να είχε τοποθετηθεί για τη διαιτησία από την περασμένη εβδομάδα, πολλώ δε μάλλον αν πιστεύει ότι ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ έχει πρεμούρα με την έξοδο του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Η κατηγορία δεν είναι αμελητέα. Κατηγορεί ανοιχτά τον άνθρωπο ο οποίος ορίζει τους διαιτητές ότι έχει πρεμούρα να εξασφαλίσει συγκεκριμένη ομάδα το ευρωπαϊκό εισιτήριο.