ΑΕΚ: Η «κι αν σου κάτσει» λογική και τα... πεπόνια!

• Με το «κι αν σου κάτσει», δεν σου κάθεται!
• Ο Μελισσανίδης, η επόμενη μέρα και τα «πεπόνια»...

Ήρθε άλλη μια Δευτέρα αντίστοιχη με αυτές που ξημερώνουν για τον ΑΕΚτζή τέσσερα χρόνια τώρα... Έναρξη νέας εβδομάδας με τη ψυχολογία σαν τη θερμοκρασία που έχουμε στην Αθήνα τούτες τις μέρες, βασικά για τον οπαδό της Ένωσης που συνιστά την αγαπημένη του ασχολία, η θερμοκρασία μάλλον είναι... υπό του μηδενός! Αντίστοιχη θα έλεγε κανείς με την απόσταση από τις πρώτες δυο θέσεις. Το χόμπι του έχει πλέον μετατραπεί σε μεγάλο πρόβλημα στην καθημερινότητά του.

Η ΑΕΚ πλέον προκαλεί στον Ενωσίτη εκνευρισμό, ζοχάδα, πίκρα, αγανάκτηση, απογοήτευση και προβλήματα ακόμη και σε επίπεδο υγείας. Δεν το... χοντραίνω, έτσι είναι, ανεβάζει σφυγμούς – παλμούς, προκαλεί έντονο πονοκέφαλο, εκτοξεύει τα νεύρα, προσθέτει άγχος και στρες... Όλα αυτά σε μια εποχή που τα δημιουργεί από μόνη της η ίδια η ζωή... Οπότε αυτή η ασχολία θα έπρεπε να συνιστά κάτι το οποίο θα παίρνει λίγο παραπάνω χαρά (και) ο φίλος της ΑΕΚ. Θα του φτιάχνει κάπως τη διάθεση...

Δεν εννοώ να παίρνει σερί τα πρωταθλήματα και να μοιράζει... τάληρα! Δεν επέλεξε κανείς να είναι δίπλα στη συγκεκριμένη ομάδα με δεδομένο αυτό το πράγμα. Σε καμία των περιπτώσεων... Δεν το έκανε όμως για να δημιουργείται και πρόβλημα στον ίδιο, στους γύρω του και στην καθημερινότητά του όπως δεδομένα συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αυτό προσφέρει η ΑΕΚ στον φίλο της και στους γύρω από τους φίλους της, στα μέλη των οικογενειών τους κοινώς, διότι η Κυριακή από ημέρα χαλάρωσης και ηρεμίας για τους Ενωσίτες, όπως προανέφερα, αποτελεί χειρότερη κατάσταση και από την Δευτέρα!

Δυστυχώς είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ ότι άμεσα δεν θα αλλάξει αυτό γι' αυτό και χρειάζεται κουράγιο ο ΑΕΚτζής για να το αντέξει όσο πάει αυτό το πράγμα... Όχι ότι μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι θα αλλάξει η κατάσταση με τα δεδομένα που υπάρχουν στο club! Το αντίθετο ίσως να είναι πιο εύστοχο να το υποστηρίξει κανείς. Όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και προτού φτάσουμε στην επόμενη μέρα ίσως και να τελειώσουν από αυτή τη βασανιστική που βιώνουμε πολλά (σε επίπεδο προσώπων και καταστάσεων) που τους πιστώνεται αυτό το πράγμα, αυτή η αποτυχία που όσο και να ψάχνει κανείς, δεν έχει προηγούμενο.

Με το «κι αν σου κάτσει», δεν σου κάθεται!

Προσωπικά έχω πάψει να ελπίζω σε ουσιαστική αλλαγή ρότας και φιλοσοφίας του club οπότε ελπίζω να μας κάτσει ένας προπονητής, να μας... κάτσουν οι προσθήκες και να μας... κάτσει να προκύψει απ' αυτούς όλους ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Να δημιουργηθεί ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, διότι τώρα από σεβασμό στην ΑΕΚ δεν θα γράψω πού πάει το μυαλό μου όταν τη βλέπω... Άλλωστε το 'χω γράψει και στο πρόσφατο παρελθόν ότι με αυτούς που είναι μπροστά και τρέχουν το αγωνιστικό τέσσερα χρόνια τώρα (όχι τους τελευταίους μήνες, ή το τελευταίο ενάμιση χρόνο) πάμε με μότο: κι αν σου κάτσει!

Φυσικά και ΔΕΝ σου κάθεται... Το ποδόσφαιρο όταν επιχειρείς να το... βιάσεις γιατί νομίζεις ότι το ξέρεις σε γελοιοποιεί... Αυτό συμβαίνει στην ΑΕΚ. Όσο εθελοτυφλεί και ο ίδιος ο Δημήτρης Μελισσανίδης -ο οποίος μπορεί να 'χει αποφασίσει να το αλλάξει όλο το σκηνικό ο άνθρωπος δεν μπορώ να το γνωρίζω αφού δεν είμαι στο μυαλό του- δεν θα αλλάξει αυτό και δυστυχώς θα μεταφερθεί το σκηνικό απλά σε ένα υπέροχο – μοναδικό παλάτι όπως είναι αυτό που εκείνος δημιούργησε στης Φιλαδέλφειας τα μέρη...

Μετά το ματς επιτρέπεται και επιβάλλεται να εστιάζουμε στα λάθη προσώπων, προπονητών και ποδοσφαιριστών, μια μέρα έπειτα από αυτά συνιστά υποχρέωσή μας να αναδεικνύουμε ξανά και ξανά ότι τα λάθη έχουν γίνει προτού κυλήσει η μπάλα στο χορτάρι. Όσο επιμένουμε να εστιάζουμε στο ένα ατομικό λάθος (κι ας είναι απαράδεκτο όπως η αντίδραση του Μάνταλου που δεν γκρέμισε με κάθε τρόπο τον αντίπαλό του), τόσο θα στεκόμαστε στο δέντρο και θα χάνουμε το δάσος. Διότι ΠΑΝΤΑ στο τέλος της κουβέντας θα ισχύει το εξής: κανείς δεν επιβάλλει την παρουσία του σε μια ομάδα, στα αποδυτήριά της, στο περιβραχιόνιο και στην 11άδα!

Τώρα ήταν ο Μάνταλος, αύριο θα είναι ο Μισελέν, μεθαύριο το λάθος θα είναι του Τζαβέλλα, ή του Σιμάνσκι και ανάλογα με το πόσο τον γουστάρει ο καθένας μας αντίστοιχα θα αναδεικνύεται... Το γεγονός ότι ένα λάθος (που είναι το δέντρο), δικαιολογεί ένα κακό σε όλα τα επίπεδα 90λεπτο (που είναι το δάσος) συνιστά μεγαλύτερο πρόβλημα! Όμως πάντα και όλα θα οδηγούν να εστιάζουν σκόπιμα στο προσωπικό – ατομικό λάθος γιατί πάντα θα πρέπει να δικαιολογηθεί το γεγονός πως δεν υπάρχει ΟΜΑΔΑ στο χορτάρι και απέτυχαν να δημιουργήσουν τέτοια (σ.σ.: ΟΜΑΔΑ) εκείνοι που ήταν η υποχρέωσή τους.

Ο Μελισσανίδης, η επόμενη μέρα και τα «πεπόνια»...

Η ΑΕΚ θα έπρεπε να αλλάζει ήδη και δεν της συμβαίνει αυτό με τον χρόνο να φεύγει και να μη δύναται να γυρίσει πίσω... Η μεγαλύτερη ευθύνη του Δημήτρη Μελισσανίδη δεν έχει να κάνει με το οικονομικό και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ΟΥΤΕ φέτος, του συμβαίνει επειδή, είτε δεν θέλει να δει την πραγματικότητα είτε γιατί έχει φτάσει στα όρια του και αναμενόμενα το ανάθεμα τον κάνει να μην βλέπει καθαρά! Δεν δικαιολογείται ο βαθμός της αποτυχίας με όσα δίνει το club και η διοίκησή του σε ποδοσφαιρικό τμήμα και σε χρήματα και σε επίπεδο συνθηκών δουλειάς!

Δεν γνωρίζω πώς το έχει στο μυαλό του ο Δημήτρης Μελισσανίδης και δεν μπορώ να πω αν τα 'χει ζυγίσει για την επόμενη μέρα σωστά, ή λανθασμένα... Όμως θαρρώ πως όπως τον έχω στο δικό μου μυαλό σαν άνθρωπο, Ενωσίτη και χαρακτήρα, θα περίμενα να 'χει (καιρό τώρα, ή έστω πριν καν την έναρξη των πλέι οφ) φωνάξει τους ανθρώπους που 'χει εμπιστευθεί για το αγωνιστικό, όποιον θεωρεί εκείνος ότι έπρεπε να 'χει φέρει διαφορετικό αποτέλεσμα και με αφορμή την προσθήκη του Κριχόβιακ (η οποία αναδεικνύει το μέγεθος της αποτυχίας τους και θα έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί αφού απαιτήθηκε τέτοια προσθήκη για να βγει η ομάδα Ευρώπη και πάλι παίζεται...) να τους τα πει απλά και... λαϊκά.

Να τους έλεγε για παράδειγμα: «καλά ρε... πεπόνια εξηγήστε μου αυτό το απλό: γιατί ενώ έχουμε 20 εκατ. ευρώ μπάτζετ, κοινώς διπλάσιο – τριπλάσιο από τους από πίσω μας έστω, δεν είναι ΗΔΗ εξασφαλισμένη η Ευρώπη; Και γιατί είστε ακόμη εδώ;». Διότι άντε και δεν μπορείς (δεν το καταλαβαίνω το γιατί) να χτυπήσεις τον Ολυμπιακό (και ας θεωρούσες ότι μείωσες την απόσταση ελέω ρόστερ αλλά χωρίς καν τα βασικά γύρω από αυτό με σπουδαιότερο τον προπονητή) και όπως αποδείχτηκε ούτε τον ΠΑΟΚ, επιτρέπεται να παλεύει η ΑΕΚ με τέτοιο μπάτζετ για το ευρωπαϊκό εισιτήριο και να μη το 'χει εξασφαλίσει ήδη;

Κι όμως ο Μελισσανίδης επέλεξε να δώσει το «ΟΚ» και μαζί 500.000 ευρώ (για 9 ματς) προκειμένου να φέρουν ποδοσφαιριστή αφού του το επέτρεψε η συγκυρία (με τον πόλεμο) για να βοηθήσει επιπλέον την ομάδα... Σωστά το έκανε διότι βάζει πάνω απ' όλα την ΑΕΚ και το καλό της, όμως μοιάζει να το ξεχνάει (άθελά του πιθανότατα αλλά ίσως και όχι) όταν συνεχίζει να εμπιστεύεται τα λάθος πρόσωπα για να το κάνουν, βασικά ανθρώπους που δεδομένα δεν γίνεται να μπορούν! Όπως και να 'χει ήρθε η ώρα για αλλαγές, πολλές, σημαντικές και ουσιαστικές γιατί η ΑΕΚ γράφει Ιστορία και όχι με τη θετική έννοια αλλά με την απόλυτα αρνητική...

Το άσχημο και ίσως άδικο (σε μεγάλο βαθμό) είναι ότι εκείνος τρώει όλη τη... λεζάντα και το χρέωμα. Βέβαια ποιος άλλος θα έπρεπε; Είναι το αφεντικό και έτσι συμβαίνει πάντα τη στιγμή που μοιάζει να το επιδιώκει όταν δεν το αλλάζει...

Υγ: Μπορείς σε όλα τα ματς να δεχθείς ένα γκολ από αφέλεια, ατομικό λάθος, να σου συμβαίνει και συνέχεια μπορεί, αλλά να μη δύναται να δημιουργήσεις μισή φάση αξιόλογη σε διάστημα 90λεπτου είναι απαράδεκτο και αυτό δεν έχει να κάνει με ένα πρόσωπο, αλλά με πολλά, αυτό ισχύει για την ΑΕΚ. Ακόμη και στα καλά της ματς, όπως αυτό στην Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, η Ένωση δεδομένα έπρεπε να κερδίσει, είχε ευκαιρίες, ήταν κυρίαρχη, αλλά δεν έβγαλε πέντε καθαρά τετ α τετ για παράδειγμα, αλλά δυο με Τσούμπερ και Άμραμπατ!

Υγ2: Τώρα που έγραψα για Άμραμπατ αυτοί που σκέφτηκαν και έδωσαν το περιβραχιόνιο στον συγκεκριμένο (λες και χρειάζεται μια ομάδα πέντε αρχηγούς, δεν ξέρω άλλη να 'χει τόσους, ζητώ συγγνώμη αν συμβαίνει συχνά) με παρουσία μηνών στην ΑΕΚ καταλαβαίνουν τίποτα και πόσο μεγαλύτερο κάνουν έναν ποδοσφαιριστή να νιώσει από την ίδια ομάδα; Δεν το πιστεύω... Μπήκε (και με ΠΑΟΚ) ο Άμραμπατ και έκανε ότι ήθελε και στο δεύτερο δε σούταρε από τη σέντρα λες και είναι στη γειτονιά του και στην αλάνα του χωριού του και κάνει ότι γουστάρει. Αυτό συμβαίνει όταν κάνεις κάποιον να αισθάνεται σημαντικότερος από την ίδια την ομάδα. Κανείς όμως δεν είναι και όσοι το σκέφτηκαν να επιλέξουν να του το δώσουν το περιβραχιόνιο είναι επικίνδυνοι σε βάρος της ΑΕΚ. Ο Ολλανδομαροκινός παικτάρα είναι, προσοχή μη παρεξηγηθεί αυτό που γράφω, άλλο το ένα – άλλο το άλλο!

Υγ3: Κι αλήθεια αφού σώνει και ντε έψαχναν για πέμπτο αρχηγό, δεν το καταλαβαίνω αλλά πάμε παρακάτω, τον Σέρχιο Αραούχο δεν τον γνώριζαν αυτά τα... φυντάνια που το επέλεξαν; Τον συγκεκριμένο έπρεπε βέβαια να τον έχουν κάνει και μόνο για να γουστάρει και ο ίδιος αλλά και ο κόσμος... Ωστόσο πραγματικά ήθελαν πέμπτο αρχηγό και δεν το σκέφτηκαν για τον «Τσίνο» και επέλεξαν τον Άμραμπατ; Δηλαδή ήμαρτον... Ο Αργεντινός επιθετικός δεν χρειάζεται να ζητάει συγγνώμη, όσο δίνει το 100% δεν πρέπει να το κάνει, αυτό έχουμε αξιώσει μόνο και το κάνει και με το παραπάνω. Λίγο περισσότερο να μένει κοντά στο κουτί και ας τον καταλαβαίνω όταν βλέπει ότι οι υπόλοιποι γύρω του δεν μπορούν...