«Στον Βοτανικό βγαίνουν οι αρουραίοι και τρώνε τις γάτες!»

Φτάσαμε, λοιπόν, στην κρίσιμη ώρα. Για να είμαστε ειλικρινείς, ουδείς μπορεί να γνωρίζει την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού αν αύριο υπερψηφιστεί το «όχι» για τον Βοτανικό. Το σίγουρο είναι ότι θα χαρούν οι φανατικοί αντίπαλοί του (ίσως να γελούν κιόλας…) και ότι θα στενοχωρηθούν οι ανοιχτόμυαλοι οπαδοί άλλων ομάδων με φίλαθλο πνεύμα. Εκείνοι, επί παραδείγματι, οι οποίοι δεν στενοχωριούνται ούτε σιχτιρίζουν όταν βλέπουν την «Αγια – Σοφιά», αλλά γουστάρουν διότι η Ελλάδα θα έχει ένα επιπλέον σύγχρονο, αυθεντικά «ποδοσφαιρικό» γήπεδο.

Ένας ψύχραιμος παρατηρητής- φίλος του Παναθηναϊκού κλήθηκε τις τελευταίες μέρες να παρακολουθήσει όλα τα δρώμενα. Τις συνεντεύξεις του Τάκη Μαλακατέ, του Δημήτρη Βρανόπουλου και του Κώστα Μπακογιάννη, αλλά και τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις πολλών φίλων του Παναθηναϊκού κατά τη διάρκεια της ανοιχτής συζήτησης που έλαβε χώρα χθες στη Λεωφόρο. Μια συζήτηση – επιτομή των δημοκρατικών διαδικασιών, παρότι δεν έλειψαν τα all time classic πατροπαράδοτα «Αλαφούζο π@@@ο». Ακούστηκαν όλοι, η συζήτηση είχε μεγάλο ενδιαφέρον, το μυαλό των διοικούντων άνοιξε ακόμα περισσότερο σε συγκεκριμένα ζητήματα.

«Η συζήτηση της Δευτέρας ανέδειξε προβληματισμούς και ανησυχίες που εδώ και καιρό αφουγκραζόμαστε. Αν για παράδειγμα η επόμενη ημέρα, μετά από αρνητική απάντηση στη «Διπλή Ανάπλαση», μπορεί να μας βρει ξανά στο τραπέζι για επαναδιαπραγμάτευση ή αν η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους εμπλεκόμενους φορείς δύναται να προκαλέσει προβλήματα στη χρηματοδότηση, στην παραμονή της ΠΑΕ στο νέο γήπεδο και άλλα» ανέφερε σήμερα μεταξύ άλλων στη δήλωσή του ο Τάκης Μαλακατές και εντύπωσή μου είναι πως αυτή η διαβούλευση θα έπρεπε να έχει γίνει προτού υπογραφούν οι συμβάσεις. Ισως να είχε αποδειχθεί πολύ πιο χρήσιμη, δεδομένου – επί παραδείγματι – πως ο Κώστας Μπακογιάννης είπε σήμερα «Είναι ξεκάθαρο ότι ο Δήμος θα αναλάβει τη συντήρηση του γηπέδου αν φύγει η ΠΑΕ από τον Βοτανικό, δεσμευόμαστε γι΄ αυτό».

Να, αυτό επί παραδείγματι, ήταν ένα θέμα ουσίας. Ένα ζήτημα στο οποίο θα μπορούσε να είχε μπει και σχετική ρήτρα στις συμβάσεις. Είναι, όμως ικανό/αρκετό για να πει κάποιος «όχι» στη Διπλή Ανάπλαση; Το μοναδικό πραγματικά πολύ ισχυρό επιχείρημα θα ήταν η δυνατότητα επιλογής κάποιου άλλου χώρου ή η επιλογή ανακατασκευής της Λεωφόρου σε τέτοιο βαθμό ώστε να ικανοποιεί και τις ανάγκες του Ερασιτέχνη και εκείνες της ποδοσφαιρικής ομάδας. ΑΝ, λοιπόν, ανατρεπόταν το Προεδρικό Διάταγμα, ΑΝ βρισκόταν εκείνη η διοίκηση του Ερασιτέχνη που θα είχε τα κότσια να φτάσει την υπόθεση της ιδιοκτησίας στο Δικαστήριο με το ρίσκο να χάσει και την «χρησικτησία», ΑΝ κέρδιζε την υπόθεση, ΑΝ βρισκόταν χρηματοδότης, ΘΑ μπορούσε η Λεωφόρος να αξιοποιηθεί διαφορετικά ως διαπραγματευτικό ατού του Παναθηναϊκού. Κι αν η γιαγιά μου είχε ρόδες, θα ήταν καροτσάκι που λέει και ο λαός μας…

Ο Παναθηναϊκός, με ευθύνη των διοικήσεών του και ορισμένων κυβερνήσεων, μετατράπηκε μέσα σε 40 χρόνια – από το 1980 έως το 2020 - από πρωτοπόρος σε ουραγός. Από ιδιοκτήτης ενός εκ των πιο σύγχρονων προπονητικών κέντρων πανευρωπαϊκά και «φάρος» για όλους τους ελληνικούς συλλόγους ως προς τη λειτουργία ποδοσφαιρικών φυτωρίων και πολλών ερασιτεχνικών τμημάτων, έμεινε βαλτωμένος όσο η Ευρώπη προόδευε παντού. Εφτασε σε εξευτελιστικές συνθήκες και καταστάσεις ως ερασιτέχνης και ΠΑΕ. Και παίζει, εν έτει 2022, στο ίδιο γήπεδο όπου αγωνιζόταν το 1924! Ευχής έργον θα ήταν να το χρησιμοποιεί έως το 3022. Όχι «αυτό» το σημερινό «Απόστολος Νικολαϊδης». Ένα καινούριο, «κανονικό» γήπεδο στη Λεωφόρο. Δυστυχώς, αυτό είναι ανέφικτο...

Ειλικρινά, ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί με το «όχι». Το μόνο σίγουρο είναι πως η κατάσταση για τον Ερασιτέχνη δεν θα είναι καλύτερη. Για την ποδοσφαιρική ομάδα οι προβλέψεις απαγορεύονται. Mπορεί να μείνει στη Λεωφόρο, μπορεί να φύγει και πάλι όπως το είχε κάνει πριν από δύο χρόνια για το ΟΑΚΑ, στερώντας από τον ΑΟ σημαντικά έσοδα: άβυσσος η ψυχή των διοικούντων της. Κάποιοι ισχυρίζονται πως θα είναι πιο δύσκολο να «απεγκλωβιστεί» από τον Αλαφούζο με «ναι» στον Βοτανικό επειδή ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ με δέλεαρ τον Βοτανικό θα ζητά υψηλό τίμημα. Εμείς λέμε ότι με τις σημερινές συνθήκες είναι 100% πιο δύσκολο να εμφανιστεί αξιόπιστος ενδιαφερόμενος ο οποίος θα ήθελε να επενδύσει στον Παναθηναϊκό της Λεωφόρου. Και ότι ο Παναθηναϊκός που θα έχει καινούριο γήπεδο το 2026, όλο και κάποιον σοβαρό άνθρωπο ή σοβαρή εταιρεία μπορεί να προσελκύσει βάσει του ονόματος, του βεληνεκούς και του αριθμού των οπαδών του...

Ανεξάρτητα απ΄όλα αυτά οι σημερινοί ψηφοφόροι δεν καλούνται να επιλέξουν απλώς για ένα γήπεδο. Προφανώς, στα… παλιά τους τα παπούτσια η οικιστική αναβάθμιση δυο περιοχών, αυτό... εξυπακούεται. Καλούνται, όμως, να αποφασίσουν για το μέλλον ολόκληρου του συλλόγου! Για τη βιωσιμότητα, την ανάπτυξη, την πρόοδο και τις επόμενες γενιές Παναθηναϊκών. Μοιάζει απίστευτο ότι για μια τόσο «βαριά» απόφαση θα ψηφίσουν μόνο 4.284 άνθρωποι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα!

Οσοι ουδέτεροι παρατηρητές θεωρούν πως το «ναι» είναι φαβορί, είναι λάθος τους! Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αποφασίζουμε στη ζωή μας περισσότερο με βάση το συναίσθημα και λιγότερο με βάση τη λογική. Και όντως, το βάρος του συναισθήματος είναι τεράστιο και απολύτως λογικά μπαίνει στη ζυγαριά! Αντιθέτως, ερωτήματα και επιχειρήματα του στυλ «τι θα γίνει με το κόστος των δομικών υλικών που θα εκτοξευθεί λόγω του πολέμου στην Ουκρανία», «τι θα γίνει αν βρεθούν αρχαία στον Βοτανικό» και «πώς θα πάμε στο Βοτανικό, εκεί βγαίνουν οι αρουραίοι και τρώνε τις γάτες» είναι το λιγότερο «ελαφρά», για να μην πούμε αστεία.

Οποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, από αύριο ξημερώνει μια διαφορετική μέρα στον Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω αν το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι, μα αύριο γράφεται ιστορία. Η 30ή Μαρτίου 2022 δεν θα είναι μια… οποιαδήποτε ημερομηνία για το Τριφύλλι και όπως έλεγαν οι παλιοί, «η κάλπη είναι γκαστρωμένη». Δεν ξέρεις τι θα βγάλει…