Το βράδυ που γεννήθηκε ξανά η ελπίδα στον Παναθηναϊκό και το χρέος Κυβέρνησης, Δήμου και Αλαφούζου

• Ο κόσμος έκανε το ''καθήκον'' του, τώρα ήρθε η ώρα των ''μεγάλων''
• Ο Βοτανικός δίνει προοπτική αλλά δεν φτάνει για έναν κανονικό Παναθηναϊκό
• Η Λεωφόρος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν ''γκρεμίζονται''

Ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός είναι εδώ και καιρός βυθισμένος στη μιζέρια, την εσωστρέφεια, την κατήφεια, την κατάθλιψη, τον διχασμό και όπως ο διψασμένος που ψάχνει το νερό στην ήρεμο, έψαχνε να βρει κάπου την ελπίδα, το όραμα, μία σπίθα που θα ήταν αρκετή για να ανάψει και να φωτίσει και πάλι τις καρδιές όλων για το Τριφύλλι.

Τα ξημερώματα της Πέμπτης, το αποτέλεσμα των εκλογών του Ερασιτέχνη γέννησε την ελπίδα, δημιούργησε μία ευχάριστη συνθήκη για τον κόσμο της ομάδας που έχει βαρεθεί, έχει κουραστεί, έχει τρελαθεί με το να ασχολείται μόνιμα με κάτι αρνητικό.

Είτε αυτό είναι διοικητικό, είτε αγωνιστικό, είτε οτιδήποτε άλλο. Το 68.7% των μελών του ομίλου υπέρ της Διπλής Ανάπλασης ανοίγει τον δρόμο για την κατασκευή των νέων γηπεδικών εγκαταστάσεων στον Βοτανικό και βάζει στο μυαλό όλων πως-αν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα- ο σύλλογος σε λίγα χρόνια θα έχει την γηπεδάρα του για το ποδόσφαιρο και τις σύγχρονες εγκαταστάσεις του για τον Ερασιτέχνη, για την μάνα του λόχου.

Είναι μεγάλη αλήθεια πως μιλάμε για μια ξεχωριστή συγκυρία όσον αφορά το οικονομικό και την πολιτική βούληση, είναι μεγάλη αλήθεια πως οι συμβάσεις είναι πολύ πιο συμφέρουσες από εκείνες του 2006 και του 2008 και ο Παναθηναϊκός είχε μπροστά του μία πολύ σημαντική ευκαιρία πριν τις χθεσινές εκλογές, μία ευκαιρία που δεν είχε κανένα λόγο να την πετάξει εκείνος μακριά από το τέρμα. Τώρα το ''μπαλάκι'' και η ευθύνη υλοποίησης των υποσχέσεων δεν βρίσκεται στα δικά του χέρια.

Το... πράσινο φως αυτό αποτελεί ένα ακόμη μικρό βήμα προς την υλοποίηση του πρότζεκτ, καθώς τα ''δύσκολα'' είναι αυτά που έρχονται από εδώ και πέρα. Όπως είχαμε αναφέρει λίγες ημέρες πριν την διαδικασία, το πιο σημαντικό όλων για τον Παναθηναϊκό είναι από εδώ και στο εξής να πορευθεί ενωμένος, ως μια γροθιά, ταγμένος στον κοινό στόχο και σκοπό για να γίνει το όνειρο, πραγματικότητα. Απόλυτος σεβασμός σε όσους ψήφισαν υπέρ, απόλυτος σεβασμός και σε εκείνους που ψήφισαν κατά. Δεν υπάρχουν περιθώρια και χώρος, πλέον, στον σύλλογο για νέους ''εμφυλίους'', για νέους διαχωρισμούς και έριδες. Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να μάθουμε από τα λάθη μας και για το καλό του συλλόγου, να βάζουμε στην άκρη τους όποιους εγωισμούς και ενωμένος ο οργανισμός να κάνει μόνο βήματα μπροστά και κανένα προς τα πίσω!

Ο κόσμος έκανε το ''καθήκον'' του, τώρα ήρθε η ώρα των ''μεγάλων''

Τα μέλη του Ερασιτέχνη ενέκριναν τις συμβάσεις και τώρα έφτασε η ώρα των αποδείξεων, έφτασε η ώρα τα λόγια να γίνουν πράξεις. Η Κυβέρνηση, ο Δήμος και ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, Γιάννης Αλαφούζος έχουν ο καθένας το δικό τους, τεράστιο χρέος απέναντι σε αυτόν τον κόσμο που εμπιστεύθηκε το πρότζεκτ.

• Η Κυβέρνηση οφείλει να τηρήσει όλα τα συμφωνηθέντα, να μην επιτρέψει σε κανέναν να βάλει... φρένο στην υλοποίηση των γηπεδικών εγκαταστάσεων και να αποδειχθεί αξιόπιστη ως προς τις υποσχέσεις της. Χωρίς την παραμικρή έκπτωση.
• Ο Δήμος Αθηναίων το ίδιο και εκείνος. Είναι πολλά τα όσα έχουν ακουστεί από τον Κώστα Μπακογιάννη. Τέλος τα λόγια, ώρα για δουλειά. Να δούμε, να δουν όλοι όσα έχουν αποτυπωθεί στις συμβάσεις να γίνονται πράξη. Ούτε βίδα λιγότερη από όσα έχουν συμφωνηθεί για τις εγκαταστάσεις του Α.Ο και το ποδοσφαιρικό γήπεδο.
• Ο Γιάννης Αλαφούζος είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει συνθήκες ιδανικές για την μετακόμιση της ομάδας στο νέο γήπεδο, να βγάλει τον σύλλογο από την θέση του κομπάρσου και να τον κάνει ξανά πρωταγωνιστή. Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Είτε με το να αρχίσει να σέβεται τις αρχές της διοίκησης του ποδοσφαίρου το 2022 και να μάθει από τα λάθη του είτε από το να παραχωρήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετόχων σε κάποιον ή σε κάποιους που θα είναι σε θέση να δώσουν όραμα και ελπίδα και στο αγωνιστικό κομμάτι ενόψει της ιστορικής ''μετακόμισης''.

Ο Βοτανικός δίνει προοπτική αλλά δεν φτάνει για έναν κανονικό Παναθηναϊκό

Σε αυτό το σημείο καλό είναι να υπενθυμίσουμε κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, ώστε να μπορέσει ο σύλλογος να περάσει από την ελπίδα στην πραγματικότητα. Υπάρχει η εντύπωση πως με την ανέγερση του γηπέδου στον Βοτανικό, ο Παναθηναϊκός θα... εκτοξευθεί και αυτό θα είναι αρκετό για να επιστρέψει στην κανονικότητα. Λάθος. Μεγάλο. Κανένα γήπεδο από μόνο του δεν άλλαξε την ζωή ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου, κανένα κτίριο, καμία εγκατάσταση. Όχι μόνο σε καθαρά αθλητικό επίπεδο αλλά και σε οικονομικό. Οι διοικήσεις με όραμα και οι ομάδες με στόχους υψηλούς γεμίζουν τα γήπεδα, όχι το όμορφο περιτύλιγμα.

Τα κύρια έσοδα ενός γηπέδου προέρχονται από τα εισιτήρια. Απλά και διαρκείας. Ένα 70%. Και ένα 30% από τις εμπορικές χρήσεις.

Από κει και πέρα, το θέμα είναι τι θα συμβεί με το μεγάλο έσοδο. Τα εισιτήρια. Θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο πως τουλάχιστον την πρώτη χρονιά και ο αριθμός των διαρκείας θα είναι μεγάλος και ο μέσος όρος των εισιτηρίων.

Δυστυχώς η οπαδική παιδεία των Ελλήνων φιλάθλων δεν έχει καμία σχέση με εκείνη στο εξωτερικό και κυρίως στην Αγγλία και την Γερμανία. Εδώ περισσότερο αγαπάμε τις επιτυχίες των συλλόγων και λιγότερο τους ίδιους τους συλλόγους. Εδώ δεν θα γεμίσει το γήπεδο σε ένα μη εμπορικό παιχνίδι. Το 2010 στην χρονιά του νταμπλ του Παναθηναϊκού, στα ντέρμπι είχε 40-50.000 και στα... απλά παιχνίδια ούτε τους μισούς.

Άρα, λοιπόν, για να είναι το γήπεδο μία σημαντική πηγή εσόδων(η πρόβλεψη που υπήρχε το 2008 έκανε λόγο για καθαρά 12 εκατομμύρια ενώ προσαρμοσμένη στο σήμερα περίπου στα 8 εκατομμύρια), θα πρέπει να είναι γεμάτο. Και για να είναι γεμάτο, θα πρέπει το θέαμα που θα προσφέρεται στον αγωνιστικό χώρο να είναι αντάξιο του Παναθηναϊκού και του μεγέθους του.

Αν βάλουμε σε μια μηχανή του χρόνου, την φετινή σεζόν που κάνει το Τριφύλλι σε πέντε χρόνια από σήμερα ή την προηγούμενη διετία, πόσο κόσμο θα είχε στο στολίδι του Βοτανικού; 10.000; Μπορεί να λέμε και πολλούς.

Για να μπορέσει το γήπεδο να γίνει ένα τεράστιο οικονομικό όπλο, που καλώς ή κακώς τα λεφτά είναι εκείνα που μαζί με την οργάνωση και την τεχνογνωσία σε αλλάζουν επίπεδο, θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να είναι ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ.

Η Λεωφόρος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν ''γκρεμίζονται''

Όταν και αν με το καλό φτάσουμε στην ώρα που όλες οι εγκαταστάσεις είναι έτοιμες προς χρήση στον Βοτανικό και έρθει η στιγμή του γκρεμίσματος της Λεωφόρου, ο πόνος ψυχής θα είναι μεγάλος. Για όλους. Και για όσους ψήφισαν ''ναι'' και για εκείνους που είπαν ''όχι''. Μόνο που η Λεωφόρος είναι ιδέα και οι ιδέες δεν ''γκρεμίζονται'' ποτέ. Το ιδανικό σενάριο θα ήθελε το νέο γήπεδο εκεί. Στην Αλεξάνδρας, εκεί που για εκατό και πλέον χρόνια θα χτυπά η καρδιά του συλλόγου. Το γιατί δεν μπόρεσε να γίνει αυτό ή αν θα μπορούσε να γίνει, είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση.

Το σίγουρο είναι πως η Λεωφόρος αποτέλεσε την καρδιά του οργανισμού και μπορεί να αποτελέσει το στοιχείο εκείνο που θα... αναστήσει το ''τριφύλλι'' με την μετακόμιση στον Βοτανικό. Από σήμερα κιόλας η διοίκηση της ΠΑΕ θα πρέπει να ξυπνά και να κοιμάται με έναν στόχο. Το πως ο Παναθηναϊκός θα αποχαιρετίσει την ιστορική του έδρα ως πρωταθλητής! Γιατί μέχρι να φύγει για τον Βοτανικό, το ποδόσφαιρο θα πρέπει να αγωνίζεται στην ιστορική του έδρα...