Ολυμπιακός: Ο κάθε Μπουχαλάκης κι ο κάθε Λαλά πρέπει να κάνουν τη δική τους υπέρβαση σε αυτή την ομάδα

Το πρωτάθλημα ξαναρχίζει για τον Ολυμπιακό, με το ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, μοναδικό παιχνίδι των «ερυθρόλευκων» σε διάστημα ενός μήνα!!!

Τέλος πάντων, τέτοιες συγκυρίες γενικά σπανίζουν στο ποδόσφαιρο, αλλά από την στιγμή που συνέβη είναι υποχρεωμένοι οι «ερυθρόλευκοι» να την αντιμετωπίσουν. Εξάλλου, μέχρι τώρα λέμε ότι υπάρχει κούραση-ε, τώρα που η ομάδα παίζει μία φορά την εβδομάδα η, και μία φορά τις δύο εβδομάδες αν μη τι άλλο δεν μπορεί να υπάρχει τέτοια δικαιολογία…Και καλό θα είναι να μην μπούμε σε διαδικασία να βρούμε νέα δικαιολογία, την έλλειψη ρυθμού…

Αυτό που προκύπτει, με βάση την ανάλυση των αγώνων του Ολυμπιακού εσχάτως, είναι ότι το πρώτο ζητούμενο για τους «ερυθρόλευκους» μάλλον είναι η επιστροφή τους σε πιο νορμάλ επίπεδα στο παθητικό τους στην άμυνα. Τα πέντε γκολ (1-2 και 0-3) σε δύο παιχνίδια με την Αταλάντα, τα τρία γκολ (1-2 και 2-1) στα δύο παιχνίδια με τον Άρη, αλλά και τα δύο γκολ στα δύο παιχνίδια με τον Αστέρα Τρίπολης (5-1 εντός έδρας) και ΠΑΣ Γιάννινα (1-1 εκτός έδρας), έχουν δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: η ομάδα έχει χάσει την ικανότητα που την χαρακτήριζε τουλάχιστον στο να κρατάει σε ένα σοβαρό αριθμό αγώνων μηδέν πίσω, που του έδινε πολύ δύσκολες, αλλά και πολύ χρήσιμες νίκες, έστω οριακές, όπως το 1-0 επί της ΑΕΚ εντός έδρας και το 1-0 επί του Βόλου εκτός έδρας. Τελευταία φορά που έγινε κάτι τέτοιο ήταν στο εντός έδρας 2-0 με τον ΟΦΗ, που είχε έρθει στο Καραϊσκάκη, πάντως, χωρίς τους Νέιρα, Τοράλ, Ναμπί και Λουίζ Φιλίπε...

Από τη μία λοιπόν υπάρχει η αδυναμία να κρατήσει ο Ολυμπιακός το μηδέν κι από την άλλη υπάρχει μία αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα που δεν την λες και την…καλύτερη: με εξαίρεση το ξέσπασμα εκείνο στο 5-1 με τον Αστέρα, οι «ερυθρόλευκοι» εδώ και καιρό δυσκολεύονται αφάνταστα να πετύχουν πάνω από ένα γκολ ανά παιχνίδι. Κι όταν αυτό έγινε ήταν υπό εξτρίμ συνθήκες (στο 2-1 επί του Άρη με πέναλτι στο 85’ και στο 2-0 επί του ΟΦΗ με αυτογκόλ στο 89’).

Ο συνδυασμός αυτός έχει φέρει τον αποκλεισμό στο Γιουρόπα Λιγκ και τη μείωση της διαφοράς από τον ΠΑΟΚ στους 10 βαθμούς από εκεί που ήταν 15. Η λύση σε τέτοιες περιπτώσεις που μία μεγάλη ομάδα για κάποιο λόγο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση είναι μία: κάθε παίκτης να προσπαθήσει να κάνει τη δική του μικρή η, μεγάλη υπέρβαση. Γιατί για να ρολάρει καλά τον Απρίλη και τον Μάη μία ομάδα που δεν έχει ρολάρει καλά όλη την προηγούμενη σεζόν μοιάζει από δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, του Μπουχαλάκη: στα τρία από τα πέντε τελευταία γκολ που έχει φάει ο Ολυμπιακός ήταν μέσα. Εάν είχε λίγο πιο σωστές επιλογές, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε αποφύγει την ήττα από τον Άρη και να είχε κερδίσει στα Γιάννινα, όπερ σημαίνει ότι θα ήταν στο +13 από τον ΠΑΟΚ. Όμως,…

Στο 5-1 με τον Αστέρα θα μπορούσε να είχε διώξει καλύτερα την μπάλα στο γύρισμα του παίκτη της Τρίπολης που έφερε το μοναδικό γκολ των φιλοξενούμενων.

Στο 1-2 από τον Άρη ήταν μεγάλο λάθος το φάουλ που χωρίς κανένα λόγο έκανε στο ημικύκλιο της περιοχής, από το οποίο ήρθε το νικητήριο γκολ των γηπεδούχων.

Και στο 1-1 με τον ΠΑΣ θα έπρεπε να είχε διώξει έγκαιρα την μπάλα κι όχι να δώσει το δικαίωμα στον αντίπαλο να του την κλέψει στη φάση που ήρθε η ισοφάριση των γηπεδούχων.

Κοιτάξτε, ούτε χρεώνω τις απώλειες των τριών βαθμών αποκλειστικά στον Μπούχα, ούτε λέω ότι ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου λ.χ. η φάση του γκολ του ΠΑΣ. Λέω, όμως, ότι από ένα τόσο έμπειρο παίκτη, αρχηγό του Ολυμπιακού και βασικό και στην Εθνική, περιμένεις καλύτερες αντιδράσεις σε καίρια σημεία. Είναι καλό που ο Έλληνας άσος γυρίζει πίσω και βοηθάει αμυντικά, όμως θα ήταν καλύτερο να το έκανε πιο αποτελεσματικά.

Γενικότερα δε οι πιο έμπειροι παίκτες πρέπει να στηρίζουν περισσότερο την ομάδα στα δύσκολα. Θυμάμαι στο τελευταίο παιχνίδι, στα Γιάννινα, με το που δέχθηκε ο Ολυμπιακός το γκολ της ισοφάρισης, για τα επόμενα πέντε λεπτά οι παίκτες του Μαρτίνς ήταν λες και τα είχαν χάσει. Ήταν σαν να έβλεπες μόνο τον ΠΑΣ στο γήπεδο. Όταν έχεις σε εκείνο το χρονικό σημείο στην ενδεκάδα σου Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Μπουχαλάκη, Εμβιλά, Βαλμπουενά, Λαλά, Ελ Αραμπί, Ροντρίγκες, Βατσλίκ (όλοι από 29 ετών και πάνω) και βγάζεις τέτοια εικόνα, είναι πολύ άσχημο και επώδυνο. Γιατί δεν ήθελε και πολύ να γίνει και το 2-1 υπέρ του ΠΑΣ σε εκείνο το τσίμπημα του Ντομίνγκεθ από το γύρισμα του Περέα από τα αριστερά και τότε θα λέγαμε άλλα, πολύ πιο ανησυχητικά.

Γι΄ αυτό λέω ότι ο κάθε παίκτης του Ολυμπιακού πρέπει να κάνει τη δική του, έστω μικρή, υπέρβαση, αφού πρώτα κάνει την αυτοκριτική του και κατανοήσει τα λάθη του. Είσαι δηλαδή Λαλά και επανειλημμένως σε προηγούμενα παιχνίδια έχεις χάσει κεφαλιές από τον κυνηγό που μαρκάρεις σε σέντρες που έχουν γίνει από την πλευρά του Ρέαμπτσιουκ-δεν θα πρέπει να βελτιωθείς σε αυτό το κομμάτι; Αυτό που είδαμε στα Γιάννινα ήταν άλλες δύο κεφαλιές χαμένες από τον Λαλά σε ίδιες σέντρες…Τουλάχιστον σε αυτό το ματς ήταν πιο πιεστικός στο μαρκάρισμα του πάνω στους αντιπάλους του και δεν απειλήθηκε ο Βατσλίκ στις κεφαλιές που έχασε, όμως αναρωτιέμαι είναι τόσο δύσκολο να παίρνει καλύτερες θέσεις, ώστε να βγαίνει πρώτος στην μπάλα και να κερδίζει ο ίδιος τις κεφαλιές; Και δεν είναι και κανένας κοντός μπακ…

Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν στιγμές που ο Λαλά ρισκάρει σε μαρκαρίσματα του πέναλτι, κάτι που ο Μανωλάς το έχει επί…τρία. Καλό θα είναι να προσέξουν και ιδίως ο κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού έτσι όπως κινείται με τα χέρια πιέζοντας τους αντίπαλους επιθετικούς, γιατί δεν θέλει πολύ να του δώσουν πέναλτι, ειδικά αν κάποιος διαιτητής τον περιμένει στη γωνία.

Επειδή, όμως, μιλάμε κυρίως για αμυντικό κομμάτι παιχνιδιού, αυτό αγγίζει πολύ και τους ακραίους κυνηγούς. Κι αυτό που είδαμε και στο τελευταίο παιχνίδι είναι ελάχιστη βοήθεια από τους εξτρέμ στους μπακ. Κι ο Ροντρίγκες κι ο Καρβάλιο, που έπαιξαν πλάγια στα Γιάννινα, δεν βοήθησαν τους Λαλά και Ρέαμπτσιουκ. Κι αυτό έγινε πλήρως αντιληπτό ειδικά σε ουκ ολίγες περιπτώσεις. Δηλαδή, ο εξτρέμ θέλει από τον μπακ να ανεβαίνει και να τον βοηθάει, αλλά θέλει κι ο μπακ από τον εξτρέμ να κατεβαίνει και να τον βοηθάει.

Από εκεί και πέρα, σε ομαδικό επίπεδο ο Μαρτίνς θα πρέπει επιτέλους να φτιάξει, μαζί με τους παίκτες, αυτό το πραγματικά δυσάρεστο πράγμα που βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια, να χάνεται δηλαδή η μπάλα από τα χαφ και μετά με μία καλή πάσα οι αντίπαλοι να βγαίνουν σε θέση βολής, εκμεταλλευόμενοι τις κακές τοποθετήσεις και τις κακές επιστροφές των παικτών του Ολυμπιακού. Χρειάζεται απλά να υπάρχει στον αντίπαλο ένας γρήγορος κυνηγός, είτε πιο έμπειρος όπως ο Καμαρά του Άρη, είτε πιο άπειρος όπως ο Περέα του ΠΑΣ, για να αποδειχθεί μεγάλο αγκάθι για την άμυνα.

Κι η ΑΕΚ έχει τέτοιο επιθετικό, τον Αραούχο και δη με παράδοση αρκετών γκολ στον Ολυμπιακό.

Άσχετο: Μπορεί να μην έχει σημασία, μπορεί και να έχει μία σημασία, αλλά ο Μπουντεμπούζ, ο Αλγερινός all around επιθετικογενής διεθνής, που μένει ελεύθερος από τη Σεντ Ετιέν, άλλαξε τις προάλλες μάνατζερ και συνεργάζεται πλέον με τον ατζέντη του Καμπελά.

Και δύο «στιγμιότυπα» από το εξωτερικό.

Ένα, ο διάλογος των Αργεντίνων, Αγκουέρο και Τσόρι Ντομίνγκες, με πείραγμα του πρώτου στο δεύτερο για τον Ολυμπιακό!

"POR AHÍ NO FUISTE CITADO..." 🤣 bromeó el Kun Agüero y recordó la época del Chori Domínguez en Olympiakos. @ESPNFutbolArg pic.twitter.com/r3T0lLxVV4

— SportsCenter (@SC_ESPN) March 31, 2022

Δύο, η συνάντηση στη Σόφια εκπροσώπων των Ολυμπιακού, Λάτσιο, Βίνερ, Πανσερραϊκού, Λέφσκι στο πλαίσιο της εκστρατείας για τη μείωση της επιθετικότητας μεταξύ των εφήβων.