Αρης: Χωρίς γκολ δεν πας πουθενά

• Η επιστροφή στην κανονικότητα
• Αν δεν… βγει Ευρώπη θα ξέρει τον λόγο

Ψάχνοντας το εξεζητημένο, το διαφορετικό αγωνιστικό σχέδιο που θα μπερδέψει τον αντίπαλο πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να βλάψεις περισσότερο τον εαυτό σου και λιγότερο αυτόν που έχεις απέναντί σου, ειδικά όταν αποφασίζεις να… σκίσεις ένα manual. Αυτό έπαθε ο Άρης στην ισοπαλία με τον ΠΑΣ θυμίζοντας τον γεμάτο ενέργεια πιτσιρικά της αλάνας, αυτόν που εξαντλεί κάθε φαντασίωσή του, προσπαθεί να αντιγράψει τα ινδάλματά του και έως ότου φτάσει στο σημείο να πανηγυρίσει ολομόναχος στο βαθύ σκοτάδι, μπουρδουκλώνεται με την μπάλα στα πόδια. Τέτοιο ήταν το μπουρδούκλωμα του Άρη στο πρώτο ημίχρονο. Γιατί προβάλλει εξαιρετικά δύσκολη η ανταπόκριση των ποδοσφαιριστών σε κάτι που δεν έχουν μάθει ή μάλλον, δεν έχουν συνηθίσει.

Ο κίνδυνος ακύρωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών τους είναι μεγάλος, όπως και η ακύρωση τους (από το παιχνίδι). Αυτό έπαθαν παίκτες όπως ο Μπαντού Ντιαγέ γιατί ο άνθρωπος μπορεί να παίξει όλο τον άξονα αλλά στα άκρα δεν είχε καμία δουλειά ή ο Λούκας Σάσα ο οποίος στα δικά μας μάτια έκανε το χειρότερο του παιχνίδι μα δεν είχε πάσα για να δώσει. Όπως ακυρώθηκε και ο Κριστιάν Γκάνεα του οποίου η περίπτωση μάλλον στοιχειοθετεί το πλέον αδιάσειστο στοιχείο, συγκρίνοντας δηλαδή τον παίκτη του πρώτου ημιχρόνου μ’ αυτόν του δεύτερου.

Προφανώς, στο μυαλό του Χερμάν Μπούργος αυτό το σχέδιο με τους δύο μπακ χαφ – έτσι οδηγήθηκε στη χρησιμοποίηση του Εμπακατά – θα μπορούσε να του εξασφαλίσει παιχνίδι και από τα άκρα για να διασπάσει την άμυνα του ΠΑΣ. Πάνω σ’ αυτό δούλεψε στη διάρκεια της εβδομάδας, αλλά η δουλειά στην προπόνηση αποτελεί τη θεωρία και η αντίστοιχη στον αγώνα είναι η πράξη. Κι επειδή η θεωρία από την πράξη δεν έχουν προγραμματισμένη ώρα συνάντησης, το πρώτο 45πτο πέρασε προκαλώντας εκνευρισμό αλλά και μια αποκρουστική εικόνα.

Η επιστροφή στην κανονικότητα

Τα λάθη είναι ανθρώπινα, έχει σημασία η αναγνώρισή τους γιατί είναι πιο επικίνδυνη η επιμονή σ’ αυτά. Κι έτσι ο Χερμάν Μπούργος – βλέποντας μια απόλυτα μπερδεμένη και (ως ένα βαθμό) ανίκανη ομάδα στο γήπεδο – αποφάσισε την επιστροφή στην κανονικότητα με τις τρεις αλλαγές του ημιχρόνου, όπως και την επιστροφή στην τετράδα στην άμυνα από το 55’ και μετά. Γιατί το ζητούμενο για τον Άρη δεν ήταν η εξασφάλιση ενός βαθμούς αλλά της νίκης. Κι έτσι μέχρι και ο Εμπακατά έγινε πιο δημιουργικός από τη δεξιά πλευρά, κυρίως όμως ο Άρης της μόλις μίας τελικής φάσης (με τον Λούκας Σάσα στο 17’) στη διάρκεια ενός ημιχρόνου, έφτασε σε 16 στο δεύτερο, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν ουσιαστικές. Μαντσίνι και Ματέο Γκαρσία του πρόσφεραν δημιουργία, ο Καμαρά πράγματι βρήκε στηρίγματα, στους παίκτες-κλειδιά ήταν και ο Ντουκουρέ στον άξονα της μεσαίας γραμμής.

Μια υπνωτισμένη ομάδα ξαφνικά γέμισε ενέργεια, είχε πολλαπλούς τρόπους έκφρασης στην επίθεση προσπαθώντας από τον άξονα, τα άκρα και παράλληλα αυξάνοντας τον αριθμό των στατικών φάσεων μέσα από τις οποίες χάθηκαν οι δύο ευκαιρίες του Καμαρά. Κι αν στο πρώτο ημίχρονο ο Άρης είδε τον κακό εαυτό του, στο δεύτερο αντίκρισε την ομάδα που πορεύεται όλη τη χρονιά.

Αν δεν… βγει Ευρώπη θα ξέρει τον λόγο

Δεν χρειάζεται δα να διαθέτει κανείς πτυχίο ανώτατης προπονητικής σχολής για να το φανταστεί, είναι η ξεκάθαρη αδυναμία που έχει αυτή η ομάδα στην εκτέλεση. Μια αδυναμία η οποία δεν φέρει συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο αλλά εντάσσεται στα πραγματικά χαρακτηριστικά των ποιοτικών παικτών. Σε αυτά δεν είναι το γκολ. Αυτό αναδεικνύεται σε κάθε παιχνίδι, εκφράζεται και από τη γλώσσα της στατιστικής. Μπορεί κάποιοι να τη θεωρούν επικίνδυνη για την εξαγωγή συμπερασμάτων αλλά σε συγκεκριμένα πράγματα και σε δείγμα 29 αγώνων, όχι δεν είναι. Βασικά και το αντίστοιχο των τριών αγώνων είναι αρκετό. Για παράδειγμα, απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα, ο Άρης εκτέλεσε 50 φορές και δεν βρήκε δίχτυα. Από τις 50, οι ποιοτικές ήταν περίπου στις 20. Και πάλι δεν είναι φυσιολογικό.

Κι έτσι, αν ο Άρης δεν καταφέρει να υλοποιήσει τον στόχο της εξόδου στην Ευρώπη θα ξέρει τον λόγο. Αυτός είναι και δεν υπάρχει αμφιβολία. Αυτός τον κρατά στη βαθμολογική θέση που βρίσκεται. Στην καμία νίκη έπειτα από τρεις αγώνες στα Playoffs – κι ας σκόραρε μια φορά κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Χερμάν Μπούργος μάλλον θέλησε να δείξει την εμπιστοσύνη του στους ποδοσφαιριστές του λέγοντας ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν τον ανησυχεί μα η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για εξόχως ανησυχητικό αποτέλεσμα. Σε σημείο μάλιστα να αποκτά χαρακτήρα μεγάλου τελικού ο εκτός έδρας αγώνα με την ΑΕΚ με την υποχρέωση της νίκης.

Βέβαια, παιχνίδια σαν αυτό που θα δώσει στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας ταιριάζουν καλύτερα στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παικτών του Άρη γιατί και χώροι δημιουργούνται και κλειστές άμυνες δεν υπάρχουν. Για τον φετινό Άρη μάλλον είναι καλύτερο να παίζει με την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό παρά με τον ΠΑΣ και τον Απόλλωνα Σμύρνης. Στο κάτω-κάτω της γραφής, γκολ σε ΠΑΣ και Απόλλωνα δεν έβαλε σε 450+ αγωνιστικά λεπτά. Και χωρίς γκολ, δεν πας πουθενά…

*Εξαιρετική η απόφαση της ΠΑΕ Άρης για την ονομασία της θύρας των επισήμων σε «Άλκης Καμπανός» γιατί με πράξεις μένει ζωντανή η μνήμη κάθε ανθρώπου. Όπως εξαιρετική ήταν και η κίνηση των ποδοσφαιριστών του ΠΑΣ μετά το παιχνίδι όπου πήγαν στο μνημείο μπροστά στη θύρα 3, όπως και των φιλάθλων των Ηπειρωτών. Αγωνιστικά, η πιο έξυπνη κίνηση ανήκε στον Ηρακλή Μεταξά με την τοποθέτηση του Επαμεινώνδα Παντελάκη σε ρόλο επιτελικού μέσου. Τις κεφαλιές ήθελε να κερδίσει και τις κέρδισε.