Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε γιατί είχε δύο ηγέτες και του έλειψε ο τρίτος…

Ο Ολυμπιακός ήξερε ότι χθες μπορούσε να κλειδώσει τον τίτλο. Το επιβεβαίωσε και λίγο πριν ξεκινήσει το β΄ ημίχρονο του, μαθαίνοντας ότι ο ΠΑΟΚ έχασε στη Λεωφόρο.

Ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του το κυνήγησαν πολύ το +13 και νομίζω ότι τους άξιζε να κερδίσουν και δη ένα αντίπαλο πολύ ανταγωνιστικό, που διεκδίκησε κι αυτός τη νίκη και βοήθησε στο να δούμε ένα πραγματικό ντέρμπι. Εν τέλει έμεινε το 1-1, που δεν το λες κι άδικο αποτέλεσμα, κι ο Ολυμπιακός αύξησε πάλι τη διαφορά του από τον ΠΑΟΚ, στο +11, κάτι που όσο τα πλέι οφς προχωράνε σημαίνει ότι έρχεται ακόμη πιο κοντά στο τρίτο σερί πρωτάθλημα.

Η προσπάθεια της ομάδας ήταν καλή. Όχι, δεν ήταν σούπερ ο Ολυμπιακός, το ξέρουμε ότι φέτος δεν είναι σούπερ τόσους μήνες, οπότε δεν θα είναι τώρα. Όμως, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους «ερυθρόλευκους» ότι δεν τα έδωσαν-σε άλλα ματς, ακόμη και στο πρόσφατο άλλο ντέρμπι με την ΑΕΚ, είχαν κερδίσει δίνοντας λιγότερα. Θεωρώ ότι δεν άξιζε στον χθεσινό Ολυμπιακό η σφοδρή κριτική-ίσως σε άλλα ματς, νικηφόρα, να την άξιζε. Και, τέλος πάντων, «δικαιούται» αυτή η ομάδα να μη νικήσει μία φορά την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, μετά από «έξι στα έξι» και μάλιστα με τεράστια διαφορά γκολ.

Είχαμε εξηγήσει ότι πρακτικά ήταν πάρα πολύ δύσκολο, έως απίθανο να κερδίζει ο Ολυμπιακός συνέχεια την ΑΕΚ, ότι κάποια στιγμή και μαθηματικά θα έσπαγε. Κι έτσι που έσπασε χθες, δεν δημιουργεί καμιά…καταστροφή για τον πρωταθλητή. Σίγουρα δεν τον βοηθάει ψυχολογικά, να έχει μία νίκη στις τέσσερις τελευταίες αγωνιστικές (με Άρη 1-2 και 2-1, με ΠΑΣ 1-1, με ΑΕΚ 2-1), αφού ο σχετικός απολογισμός είναι…άγνωστος για τα δεδομένα του, ωστόσο θα έρχονταν κι η στιγμή που οι λεγόμενες λεπτομέρειες θα του πήγαιναν στραβά, όπως του έρχονταν πρίμα συνήθως μέχρι τώρα στη σεζόν του πρωταθλήματος.

Αρκεί ίσως κάποιος να θυμίσει ότι ο Ολυμπιακός έχασε στο Χαριλάου από ένα απευθείας φάουλ, ισοφαρίστηκε στα Γιάννινα από ένα κόρνερ και ισοφαρίστηκε και χθες από ένα κόρνερ! Τρεις στατικές φάσεις, πέντε χαμένοι βαθμοί-τώρα, η υπόθεση τίτλος θα είχε τελειώσει και θα πανηγυρίζονταν το 47^ο πρωτάθλημα, μαζί με την κούπα των κοριτσιών του πόλο! Έχω βαρεθεί να γράφω τόσα χρόνια για το σχετικό πρόβλημα της ομάδας, εξαιτίας του οποίου κι αποκλείστηκε από την Αταλάντα, αλλά είναι σαφές ότι στο Ρέντη είναι μάλλον…αμετανόητοι-ο συνδυασμός κακού στησίματος στα κόρνερ και στα φάουλ, κι έλλειψης μυαλού και συγκέντρωσης, φέρνει εικόνες σαν τις χθεσινές: ο Εμβιλά πήρε ύπνο βαθύ στο γκολ του Σιμάνσκι κι ο Ρέαμπτσιουκ ξαφνικά άφησε εντελώς αμαρκάριστο το Λιβάι, που βρήκε έτσι από το πουθενά την μπάλα μπροστά του κι ευτυχώς για τον Βατσλίκ (πάλι θετικός, σταθερός, με καλές επεμβάσεις) αιφνιδιάστηκε.

Γιατί δεν κέρδισε χθες ο Ολυμπιακός; Πιθανότατα γιατί είχε δύο ηγέτες, ένα στην άμυνα κι ένα στη μεσαία γραμμή, αλλά όχι τον τρίτο ηγέτη του, στην επίθεση. Μολονότι ο Μαντί στο α΄ ημίχρονο δεν υπήρχε στο γήπεδο (στο β΄ τουλάχιστον υπήρχε, ήταν μάχιμος, έστω κι αν δεν έκανε κάτι σημαντικό) κι ο Αγκιμπού ήταν όπως είναι εδώ και πάνω από δύο μήνες, δηλαδή πολύ μέτριος, ο Ολυμπιακός θα έπαιρνε το τρίποντο εάν ο Ελ Αραμπί δεν ήταν ίσως στη χειρότερη βραδιά της καριέρας του, από εκτελεστικής πλευράς.

Ενώ δεν μπορείς να τον πεις κακό, γιατί ήταν πολύ κινητικός, έφτιαξε τρεις φάσεις (σε Μασούρα-Αγκιμπού-Τικίνιο), γύριζε και πίσω και βοηθούσε, κάθε φορά που ήταν να σκοράρει, έκανε τόσο κακές επιλογές, που ήταν δύσκολο να το πιστέψεις. Ακόμη και στη φάση της ακύρωσης ως οφσάιντ του γκολ του Μασούρα, ο Αραμπί βρέθηκε φάτσα με τον γκολκίπερ Στάνκοβιτς και νικήθηκε κατά κράτος. Φτάσαμε στο σημείο το μοναδικό του επικίνδυνο τελείωμα να ήταν ένα γυριστό σουτ που μπλόκαρε ο Βράνιες! Από εκεί και πέρα, στο β΄ημίχρονο ήταν πραγματικά πολύ άσχημες και οι τρεις τελικές του σε καθαρές ευκαιρίες για γκολ, με αποκορύφωμα το άλλο τετ α τετ με τον Στάνκοβιτς, στον οποίο ήταν λες κι έκανε πάσα, ενώ είχε όλη την άλλη γωνία ελεύθερη για ένα πλασέ για εύκολο γκολ (το ίδιο παρεμπιπτόντως ισχύει και για τη φάση του δοκαριού του Μασούρα). Όταν ο καλύτερος σου επί τρία χρόνια εκτελεστής, γίνεται ο χειρότερος για μία βραδιά (όχι πάντως η πρώτη φέτος…), δεν είναι εύκολο να πάρεις ένα ντέρμπι.

Κρίμα για την προσπάθεια όλης της ομάδας, κρίμα ειδικά για την συγκλονιστική εμφάνιση του Εμβιλά και του Παπασταθόπουλου!

Ο Εμβιλά μπορεί φέτος να μην έχει τη διάρκεια που είχε πέρυσι, αλλά έχει κάνει φοβερά παιχνίδια, όπως τέτοιο ήταν το χθεσινό. Είχε περίπου 12 (!) καλές αντιδράσεις ανασταλτικά (μεταξύ άλλων και στο σουτ του Λιβάι στο 89’) κι από εκεί και πέρα μπορεί να είχε και λάθη στις πάσες του, αλλά ήταν τόσες πολλές οι καλές μεταβιβάσεις, που νόμιζες ότι ήταν το 10άρι του Ολυμπιακού. Κάποια στιγμή, με τρεις κάθετες ήταν ο δημιουργός για ισάριθμες ευκαιρίες μέσα σε οκτώ λεπτά!!! Ο άνθρωπος έκοβε, έκλεβε, έπαιρνε κεφαλιές, πάσαρε με ακρίβεια και κυνήγησε μία φορά και το γκολ. Ακόμη και στο ακυρωθέν γκολ του Μασούρα, η μπαλιά του ήταν μοναδική! Πραγματικά ειρωνεία ότι από δική του ολιγωρία στο κόρνερ στο 43’, μπήκε αυτό το γκολ του Σιμάνσκι.

Ο Παπασταθόπουλος ήταν ο κεντρικός αμυντικός που θέλει ο Ολυμπιακός-να κάνει τη διαφορά. Έδωσε φοβερές μάχες και τις κέρδισε σχεδόν όλες απέναντι στο φορμαρισμένο Αραούχο, τον οποίο αντιμετώπισε παίζοντας και πολύ ψηλά, ακόμη και στα 60-70 μέτρα μακριά από την εστία του Βατσλίκ (!), οι επεμβάσεις του στο χορτάρι και στον αέρα ήταν πάνω από δέκα εκ των οποίων δύο με έξοχα τάκλιν σε κρίσιμες στιγμές, ενώ κι όταν βγήκε μπροστά στις στατικές φάσεις απείλησε με δύο κεφαλιές τον Στάνκοβιτς και έδωσε με μία τρίτη κεφαλιά την πάσα στον Μασούρα, στο δοκάρι. Ο Σωκράτης χθες έπαιξε και για τον Σισέ, που ήρθε με κούραση και χωρίς συγκέντρωση από τη Σενεγάλη και την πρόκριση του στα τελικά του Μουντιάλ.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, οι παίκτες του Ολυμπιακού είχαν τόσο άσχημα τελειώματα σε ένα ολόκληρο 90λεπτο. Ένα καλό τελείωμα έγινε, από τον Καρβάλιο και έγινε γκολ. Γιατί δεν ήταν μόνο ο Αραμπί. Κι ο Αγκιμπού είχε τραγικές τελικές κι ο Μασούρας, ακόμη κι η μία του Εμβιλά και μία άλλη του Καρβάλιο, αλλά κι οι τρεις κεφαλιές των Σωκράτη, Σισέ, μέχρι και του Τικίνιο το σουτ στο 93’. Να είναι τόσο αγχωμένη και πιεσμένη η ομάδα στο +10 από το δεύτερο; Σίγουρα είναι και η εξτρά ποιότητα που λείπει, αλλά 15 τελικές η μία πιο κακή από την άλλη; Έκαναν ήρωα τον Στάνκοβιτς, που δεν έκανε ούτε μισή δύσκολη απόκρουση, αφού έστελναν την μπάλα πάνω του-όταν έβρισκαν εστία, γιατί ούτε αυτό γίνονταν.

Να ευχηθούμε στο Φορτούνη τα καλύτερα μετά την χθεσινή επιστροφή του. Η κλάση δεν φεύγει-όπως είδαμε στις δύο μπαλιές του, από τις οποίες θα μπορούσαν να προκύψουν γκολ. Μόνο που απαιτούνται κι άλλα πράγματα-τρεξίματα, να μην χάνεται η μπάλα τόσο εύκολα, να μη δίνονται τζάμπα φάουλ και βάζουν τον αντίπαλο στην περιοχή.

Άσχετο: Θεωρώ ότι η Νόβα θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική στην επιλογή των χάιλαϊτς. Βλέποντας τα στην ιστοσελίδα της, παρατηρείς ότι από τις έξι τελικές του Ολυμπιακού από το 50΄έως το 62’, έχουν συμπεριληφθεί μόλις οι δύο, παρότι και οι τέσσερις άλλες συνιστούν ευκαιρίες, με αποκορύφωμα εκείνη του Αραμπί, στο γύρισμα του Ρέαμπτσιουκ από την κάθετη του Εμβιλά. Μπορώ δε να θυμηθώ τουλάχιστον άλλες τέσσερις φάσεις του Ολυμπιακού να μην υπάρχουν στα χάιλαϊτ, αντίθετα δεν μπορώ να θυμηθώ να λείπει ούτε…μισή της ΑΕΚ. Βλέποντας κάποιος μόνο τα στιγμιότυπα κι όχι όλο το ματς, είναι σίγουρος ότι η ΑΕΚ έπρεπε να νικήσει.