Κοπιτσής στο Gazzetta: «Ταξίδι ζωής στο Βελιγράδι, το θάρρος των ανθρώπων “έσβησε” τον φόβο μας»

• «Ένα ταξίδι για την ειρήνη, την ελευθερία και τις βασικές αρετές της ζωής»
• «Όταν φεύγαμε, νιώθαμε στενοχώρια για τους ανθρώπους που θα συνέχιζαν τη μάχη για την επιβίωση»
• «Μόνο η ΑΕΚ για τα όσα πρεσβεύει ιστορικά θα μπορούσε να το κάνει πράξη»
• «Ο αθώος και απλός λαός πληρώνει την υποκρισία των πολιτικών»

Μια μέρα σαν σήμερα πριν από 23 χρόνια, στις 7 Απριλίου του 1999, η ΑΕΚ θα έβαζε ένα τεράστιο παράσημο στην ιστορία της. Τον καιρό που το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία, η ΑΕΚ πήρε μια τολμηρή απόφαση για να στείλει το μήνυμα της ειρήνης. Να ταξιδέψει στον πόλεμο και να δώσει έναν φιλικό αγώνα ζωής με την Παρτίζαν στο Βελιγράδι. Με εμπνευστή τον Δημήτρη Μελισσανίδη, η Ένωση πέταξε για Βουδαπέστη και από εκεί οδικώς πέρασε τα σύνορα της Σερβίας με τον δοκιμαζόμενο λαό να αποθεώνει την κιτρινόμαυρη αποστολή στην υποδοχή της. ΑΕΚ και Παρτίζαν μπήκαν στο γήπεδο κρατώντας πανό που έγραφε «ΝΑΤΟ σταμάτα τον πόλεμο, σταμάτα τους βομβαρδισμούς». Με το σκορ στο 1-1 οι οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο, διακόπτοντας το παιχνίδι και αγκαλιάζοντας τους παίκτες της ΑΕΚ. Η Ένωση είχε νικήσει τον πόλεμο, στέλνοντας ένα δυνατό αντιπολεμικό μήνυμα!

Ένας από τους παίκτες που είχαν ταξιδέψει με την αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι εκείνη τη μέρα ήταν και ο Χάρης Κοπιτσής. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Ένωσης μίλησε στο Gazzetta για τα όσα βίωσε πριν από 23 χρόνια και ανέσυρε στη μνήμη του τις σκηνές που του έμειναν για πάντα χαραγμένες σε ένα «ταξίδι ζωής», όπως το χαρακτήρισε. Μια συζήτηση επίκαιρη όσο ποτέ καθώς όσα αντιμετώπισε ο σερβικός λαός τότε, τα ζει σήμερα και ο ουκρανικός, με τον Κοπιτσή να υπογραμμίζει ότι πάντα σε εμπόλεμες καταστάσεις αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι ο απλός και αθώος λαός.

«Ένα ταξίδι για την ειρήνη, την ελευθερία και τις βασικές αρετές της ζωής»

«Όταν κάτι συμβαίνει και ειδικά δίπλα σου, όπως τότε στη Σερβία, σε επηρεάζει, ενδιαφέρεσαι, μαθαίνεις και μέσα από αυτήν την πολύ άσχημη κατάσταση αποφασίσαμε να πάμε εκεί και να υποστηρίξουμε ως ΑΕΚ τους Σέρβους, να είμαστε κοντά τους, να εναντιωθούμε στον πόλεμο και να ταχθούμε υπέρ της ειρήνης και μόνο», ανέφερε αρχικά στο Gazzetta ο Κοπιτσής για την πρωτοβουλία που πήρε η Ένωση τότε. Πως ήταν όμως να βιώνεις από κοντά, μέσα στην εμπόλεμη ζώνη, τα όσα εκτυλίσσονταν στη Σερβία;

«Όταν βλέπεις τους βομβαρδισμούς από την τηλεόραση και ξαφνικά το ζεις από κοντά, σίγουρα νιώθεις έναν δισταγμό, έναν φόβο. Από τη στιγμή που παίρνεις όμως αυτή την απόφαση για έναν τόσο σημαντικό σκοπό, κάτι που βλέπουμε και στη σύγχρονη εποχή, αντιλαμβάνεσαι πόσο σπουδαίο είναι. Αυτό που βιώσαμε ήταν απίστευτο. Ένα κομμάτι από τον φόβο που νιώθαμε το “έσβησε” το θάρρος και το χαμόγελο των ανθρώπων που μας υποδέχτηκαν στη Σερβία. Των ανθρώπων που βίωναν τον πόλεμο με θάρρος και γενναιότητα. Ήταν κάτι που γέμισε και εμάς θάρρος», υπογράμμισε ο Κοπιτσής και πρόσθεσε για τα όσα είδε με τα μάτια του περνώντας τα σερβικά σύνορα:

«Ήταν ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Στους δρόμους είδαμε κτίρια και σπίτια βομβαρδισμένα, δεν ακούγαμε θορύβους, αλλά ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Ήταν κάτι που ξεπερνούσε τον αθλητισμό. Ήταν ένα ταξίδι για την ειρήνη, για την ελευθερία, για τον αλτρουισμό των ανθρώπων, για τις βασικές αρετές της ζωής. Ήταν ένα κομμάτι που με βοήθησε ως άνθρωπο και συνεχίζει να με βοηθάει και στην καθημερινή μου ζωή για το πως βλέπω τα πράγματα».

«Όταν φεύγαμε, νιώθαμε στενοχώρια για τους ανθρώπους που θα συνέχιζαν τη μάχη για την επιβίωση»

Ο Κοπιτσής θυμάται ακόμα πολύ έντονα τα χαμόγελα και την ελπίδα στα πρόσωπα των ανθρώπων στις κερκίδες του γηπέδου, αλλά και στους παίκτες της Παρτίζαν στα αποδυτήρια και στον αγωνιστικό χώρο. Και γι' αυτόν τον λόγο, όταν έφτασε η ώρα της αποχώρησης, στην αποστολή της ΑΕΚ κυριαρχούσε περισσότερο η στενοχώρια για το γεγονός ότι άφηναν αυτούς τους ανθρώπους πίσω να μάχονται για τη ζωή τους.

«Είδα το χαμόγελο και την αγάπη στην κερκίδα. Το είχε ανάγκη ο κόσμος να τους υποστηρίξει κάποιος. Υπήρχε σεβασμός και μια όμορφη ατμόσφαιρα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μετά που πέρασαν τα χρόνια, σκέφτομαι ότι έπαιξα ως αντίπαλος με παιδιά που είχαν βιώσει στο πετσί τους αυτές τις δυσκολίες και έκαναν μεγάλη καριέρα. Ο αθλητισμός προσφέρει πολλά περισσότερα, όπως αλληλεγγύη και αγάπη», τόνισε ο Κοπιτσής και πρόσθεσε:

«Υπήρχε ανησυχία και όταν πηγαίναμε και όταν φεύγαμε, άσχετα αν η συμπεριφορά των ανθρώπων μας έκανε να το ξεχάσουμε. Φεύγοντας, όμως, από το Βελιγράδι υπήρχε μια στενοχώρια και απογοήτευση περισσότερο, παρά ανησυχία. Γιατί αφήναμε πίσω μας τους ανθρώπους αυτούς που θα συνέχιζαν να βιώνουν τον πόλεμο, ενώ εμείς θα επιστρέφαμε στην ασφάλειά μας και στην ειρήνη. Ήμασταν στενοχωρημένοι γιατί έχοντας παίξει ποδόσφαιρο μαζί τους, τους αφήναμε πίσω συνεχίζοντας να δίνουν τον αγώνα για τη ζωή τους».

«Μόνο η ΑΕΚ για τα όσα πρεσβεύει ιστορικά θα μπορούσε να το κάνει πράξη»

Η ΑΕΚ με αυτό το ταξίδι έδειξε τη διαφορετικότητα που πρεσβεύει ως σύλλογος, με τον Κοπιτσή να επισημαίνει πως νιώθει τυχερός που η Ένωση του πρόσφερε αυτή την εμπειρία και πως μόνο αυτή η ομάδα θα μπορούσε λόγω των ιστορικών καταβολών της να κάνει πράξη μια τέτοια κίνηση.

«Πέρα από το παιχνίδι, όλο το ταξίδι αυτό ήταν μια εμπειρία, είχε κάτι το κινηματογραφικό. Δεν ήταν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, αλλά ένας αγώνας αδελφοσύνης. Η ΑΕΚ έκανε κάτι που μετά από καιρό καταλαβαίνεις τη σημαντικότητά του. Υπερασπίστηκε την ειρήνη. Έδειχναν σε όλο τον κόσμο ότι μια ομάδα πήγε εκεί για να υποστηρίξει τον σερβικό λαό. Όταν όλοι ήταν εναντίον τους, εμείς πήγαμε για να τους υποστηρίξουμε, για να φωνάξουμε υπέρ της ειρήνης. Νιώθω τυχερός που βρέθηκα σε αυτό το ταξίδι. Μόνο η ΑΕΚ θα μπορούσε να κάνει πράξη μια τέτοια κίνηση. Είναι αυτό που πρεσβεύει ιστορικά η ΑΕΚ, με την προσφυγιά και τις δυσκολίες της ζωής. Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι, ένα ταξίδι ζωής που μας το πρόσφερε η ΑΕΚ και νιώθω ευγνώμων για αυτό».

«Ο αθώος και απλός λαός πληρώνει την υποκρισία των πολιτικών»

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσε η συζήτηση να μην έρθει και στο σήμερα με τον πόλεμο που βιώνει η Ουκρανία. Και ο Κοπιτσής τόνισε με θέρμη ότι όπως τότε στη Σερβία έτσι και σήμερα με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αυτός που την πληρώνει στο τέλος είναι μόνο ο αθώος και απλός λαός, με την υποκρισία των πολιτικών που οδηγούν τις καταστάσεις σε πόλεμο να αποτελεί την πηγή του κακού.

«Ο απλός άνθρωπος δεν έχει καμία σχέση, είτε σε αυτό που βίωσαν τότε οι Σέρβοι, είτε σε αυτό που βιώνουν σήμερα στην Ουκρανία. Είναι πολιτικές αποφάσεις, αυτό έχω καταλάβει από τις εμπειρίες μου. Αυτός που την πληρώνει είναι ο αθώος κόσμος σε απίστευτα κακές και προκλητικές αποφάσεις από την υποκρισία των πολιτικών. Ζώντας εκείνο το ταξίδι τότε, και βλέποντας τη σημερινή κατάσταση, βλέπω αυτή την υποκρισία. Τη Σερβία τότε την κυνηγούσαν όλοι. Αλλά ο απλός λαός όπως τότε, έτσι και σήμερα στην Ουκρανία είναι αυτός που υποφέρει. Μου κάνει εντύπωση που πριν χρόνια απαγορευόταν να πολιτικοποιηθούν καταστάσεις, ενώ τώρα επιτρέπεται να πάρεις το μέρος της Ουκρανίας για παράδειγμα. Όσο υποφέρει ο κόσμος της Ουκρανίας, το ίδιο έχει υποφέρει και στη Λιβύη, στην Παλαιστίνη και στη Σερβία. Η υποκρισία των πολιτικών είναι εκείνη που ευθύνεται και την πληρώνουν οι απλοί άνθρωποι».