Η εξήγηση για την πίεση στον Ολυμπιακό και το πλάνο τίτλου

Γυρνάω στο τελευταίο παιχνίδι του Ολυμπιακού για τα πλέι οφς, το 1-1 με την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη…

Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση το άγχος που έβγαζε όλη η ομάδα. Από τον προπονητή, που τον βλέπαμε στον πάγκο να είναι στην τσίτα σε σημείο που να νόμιζες ότι επρόκειτο για παιχνίδι χωρίς αύριο (κι όχι με τον Ολυμπιακό στο +10 στη βαθμολογία, οκτώ αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος), έως τον Ελ Αραμπί και τους συμπαίκτες του, που δεν μπόρεσαν να κάνουν έστω ένα καλό τελείωμα σε όλο το 90λεπτο (με εξαίρεση φυσικά την προβολή του Καρβάλιο για το μοναδικό γκολ). Και σκεφτόμουν γιατί αυτή η υπερβολή, γιατί να μοιάζει να παίζει η ομάδα κάτω από τέτοια πίεση-με αναπόφευκτο το ερώτημα, τι θα συνέβαινε αν η διαφορά δεν ήταν στους δέκα (τότε, έντεκα τώρα) βαθμούς, αλλά στους τρεις…

Απαντήσεις;

Πρώτη: αυτός είναι ο Ολυμπιακός, ένα κλαμπ με πίεση τεράστια, ίσως και παραπάνω από αυτή που χρειάζεται-για όσους δεν το ξέρουν, ο Ερνέστο Βαλβέρδε είχε εκμυστηρευθεί ότι αυτή την πίεση δεν μπορεί κάποιος να την διαχειριστεί εύκολα. Από την άλλη, ακόμη και οι ίδιοι, προπονητές και παίκτες, που αισθάνονται αυτή την πίεση, παραδέχονται ότι είναι ένας από τους λόγους εξαιτίας των οποίων ο Ολυμπιακός ιστορικά προχωράει νικηφόρα κι αφήνει τόσο πίσω τους αντιπάλους του κι είναι σε θέση να κερδίζει ακόμη και θηρία όπως οι Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ατλέτικο, Μίλαν, Ντόρτμουντ, Άγιαξ, Μπενφίκα, αλλά και την Άρσεναλ μέσα στο Λονδίνο, να μην χάνει από την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης κλπ, κλπ.

Δεύτερη: στο πιο πρακτικό κομμάτι, τώρα. Δεν ήταν καθόλου παράλογο ότι ο Ολυμπιακός ήθελε πάση θυσία το τρίποντο με την ΑΕΚ. Ας τα βάλουμε λίγο κάτω:

Ένα: η ομάδα είχε μία νίκη στα τρία προηγούμενα παιχνίδια της (με Άρη 1-2 έξω και 2-1 μέσα, με ΠΑΣ 1-1 στα Γιάννινα), οπότε ήξερε ότι αν δεν κέρδιζε ο απολογισμός θα ανέβαζε σε τέσσερα τα παιχνίδια της με μόνο μία νίκη, όπως κι έγινε με το 1-1 κόντρα στην ΑΕΚ, έχοντας μάλιστα δύο εκτός έδρας ντέρμπι ως επόμενα παιχνίδια, με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο για το πρωτάθλημα και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα για το Κύπελλο. Δύο παιχνίδια που μπορούν να φτάσουν τον απολογισμό σε μόλις μία νίκη του Ολυμπιακού σε έξι αγώνες, παρότι επί της ουσίας αν π.χ. φέρει δύο ισοπαλίες σε αυτά, μπορείς να μιλάς για καλά αποτελέσματα, καθότι στο μεν πρωτάθλημα για να μειώσει ο ΠΑΟΚ σε -9 θα πρέπει να κάνει διπλό στο Χαριλάου την ίδια ημέρα του ΠΑΟ-Ολυμπιακός, στο δε Κύπελλο ο Ολυμπιακός θα έχει αποκτήσει προβάδισμα ενόψει της ρεβάνς.

Δύο: Ασφαλώς το +11 από τον ΠΑΟΚ είναι ένα πολύ καλό πλεονέκτημα, όμως στον Ολυμπιακό είχαν υπολογίσει ότι το πρωτάθλημα θα το κλείδωναν στις τρεις πρώτες αγωνιστικές των πλέι οφς, με βάση το θεωρητικά πάντα καλό πρόγραμμα. Είχαν πλάνο τρεις νίκες στα τρία ματς με Άρη μέσα, ΠΑΣ έξω κι ΑΕΚ μέσα. Αντί, όμως, για εννιά βαθμούς πήραν πέντε. Και το +15 που περίμεναν, είναι +11. Με +15 τώρα ο τίτλος θα είχε επί της ουσίας κριθεί.

Ίσως τώρα, με την ανάλυση αυτή, μπορεί να γίνει κατανοητό γιατί στον Ολυμπιακό υπήρξε απογοήτευση για την ισοπαλία με την ΑΕΚ, μολονότι ούτε το 1-1 ήταν απογοητευτικό αποτέλεσμα, ούτε η εμφάνιση ήταν απογοητευτική-κάθε άλλο.

Τέλος πάντων, για να επιστρέψουμε στο σήμερα: ο Ολυμπιακός πηγαίνει την Κυριακή στη Λεωφόρο για να αντιμετωπίσει έναν ευρισκόμενο σε πολύ καλή κατάσταση αυτή την εποχή Παναθηναϊκό, με σκοπό να κερδίσει, αφού δεν έχει αλλάξει τίποτα από το πλάνο, να κλειδώσει δηλαδή το πρωτάθλημα μία ώρα αρχύτερα. Από εκεί και πέρα, όμως, έχει διαφορά τι θα κάνει, αν δεν μπορέσει να εξασφαλίσει το διπλό. Γιατί είναι άλλο να μην χάσεις κι άλλο να χάσεις. Άλλο σε πέντε αγωνιστικές να έχεις μόνο μία νίκη, αλλά και μόνο μία ήττα και εντελώς άλλο να έχεις σε πέντε αγωνιστικές δύο ήττες, δύο ισοπαλίες και μία νίκη…

Κι όλα τα λεφτά σε τέτοια ντέρμπι είναι το πώς θα προετοιμαστείς γι΄ αυτά. Πώς θα δουλέψεις δηλαδή όλη την εβδομάδα στην προπόνηση. Και μακάρι πραγματικά να βοηθάνε (πνευματικά) την ομάδα αυτά τα διήμερα ρεπό που δίνονται τις τελευταίες 15 ημέρες, με αρκετούς παίκτες πάντως να τα εκμεταλλεύονται για ταξιδάκια στο εξωτερικό.

Άσχετο: Δεν υπάρχει αμφισβήτηση ως προς το ότι ο Χουάνκαρ είναι βασικός παίκτης του Παναθηναϊκού. Αλλά δεν νομίζω ότι η απουσία του από το ντέρμπι της Κυριακής, με την παράλληλη παρουσία του Αργεντίνου Σάντσες από αριστερά στην άμυνα, θα είναι καθοριστική.

Απ΄ όσο έχω προσέξει, ειδικά αμυντικά ο Παναθηναϊκός όποτε ΔΕΝ έπαιξε ο 32χρονος Ισπανός αριστερός μπακ ήταν πολύ πιο ασφαλής. Βλέπε το πρόσφατο 0-0 με τον Άρη στο Χαριλάου, το 2-0 με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο, το 0-0 στο Βόλο με την τοπική ομάδα για το Κύπελλο, το 1-0 στην Καρδίτσα με την Αναγέννηση πάλι για το Κύπελλο, αλλά και το παιχνίδι στην Τρίπολη με τον Αστέρα, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έχανε 1-2 στο ημίχρονο, ο Χουάνκαρ έγινε αλλαγή από το 46’ και το σκορ δεν άλλαξε, με τους πράσινους τουλάχιστον να μη δέχονται άλλο γκολ. Κοινώς, ο ΠΑΟ σε…4,5 παιχνίδια χωρίς τον Χουάνκαρ, έχει μηδέν παθητικό.

Από την άλλη, είναι αλήθεια ότι πρόκειται για επιθετικογενή μπακ, που με τις κούρσες του δίνει βοήθειες μπροστά, χωρίς πάντως τα στατιστικά του να είναι και τίποτα σπουδαία: ένα γκολ και τρεις ασίστ, τα ίδια που έχει στον Ολυμπιακό ο Ρέαμπτσιουκ, που δεν…φημίζεται κιόλας για τις μεγάλες επιθετικές αρετές του.

Παρεμπιπτόντως, ο Χουάνκαρ είχε αποβληθεί και πέρυσι, αφήνοντας τον Παναθηναϊκό με 10 παίκτες στο Βόλο επί 35 λεπτά.

Τώρα, για την απευθείας κόκκινη που δέχθηκε στα Γιάννινα, είδα ότι οι Βαρούχας και Κάκος την χαρακτήρισαν άδικη, ενώ ο Τσίκινης δίκαιη.

Εδώ νομίζω έχουν ενδιαφέρον δύο πράγματα. Πρώτον ότι όχι μόνο ο Ούγγρος διαιτητής Βαντ, αλλά κι ο Βούλγαρος VAR Στογιάνοφ, δηλαδή δύο ξένοι ρέφερι, είχαν την ίδια άποψη και δεύτερον ότι αφενός μεν η κίνηση έγινε πάνω στον Περέα, παίκτη που κάνει και…λίγο θέατρο δίνοντας βαθμό 10 σε μία φάση που είναι του 7, αφετέρου δε ο Χουάνκαρ, αν είδα καλά, είχε το χέρι του τη συγκεκριμένη στιγμή σαν γροθιά κι όχι ανοικτά τα δάκτυλα. Δεν ξέρω δηλαδή αν αυτό ώθησε τους δύο διαιτητές στην κοινή τους απόφαση, σε μία φάση που εύλογα έχει συζητηθεί πολύ από την Κυριακή το βράδυ.

Παρεμπιπτόντως, θεωρώ ότι ο φετινός Παναθηναϊκός αξίζει να βγει στην Ευρώπη κι ότι στο τέλος θα τα καταφέρει, έχοντας να παίξει στη Λεωφόρο και με τον Άρη και με τον ΠΑΣ.

Και θα ήθελα πάρα πολύ να δούμε τέλη Μάη ένα τελικό Κυπέλλου Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός μετά από σχεδόν μία 20ετία (από το 2004)!