Η αιτία της υγείας της Α.Ε.Κ. Β και ο ΠΑΣ...

• Η διαχείριση της ήττας και ο ΠΑΣ...

Δεν είναι υπερβολή και δεν αποτελεί μομφή για κανένα να παραδεχτώ και να υπογραμμίσω την ικανοποίηση και το συναίσθημα χαράς και επιθυμίας (να το επαναλάβω άμεσα) που μου προκύπτει, ή πιο σωστά προκαλεί, ένας αγώνας της ΑΕΚ Β και δη στο νέο της γήπεδο, στο «Σεραφείδειο»... Ανυπομονούσα μετά το πρώτο επίσημο ματς στο γήπεδο στα Σπάτα, το οποίο έχει το όνομα του πιο πιστού στρατιώτη, του παραδείγματος προς μίμηση ζωής, ήθους και αγνής αγάπης για την Ένωση, ανυπομονώ για να μάθω πότε θα πάμε ξανά να την δούμε και να ζήσουμε την ατμόσφαιρα του γνήσιου εντός έδρας αγώνα!

Επίσης δεν είναι τυχαίο αυτό που σου βγάζει η ΑΕΚ Β που δημιούργησε ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και συμπτωματικά της συνέβη το καλό να συνεχίσει τη δουλειά του ο Νίκος Παναγιωτάρας που δεν την... έκαψε, αλλά καταφέρνει να την βελτιώνει και να παρουσιάζει επιπλέον εξέλιξη και πρόοδο. Αυτό θα γινόταν ίσως και με τον Οφρυδόπουλο αφού όλα είναι αποτέλεσμα προγραμματισμού και δουλειάς, αλλά ο Παναγιωτάρας αποδείχτηκε ξανά ο κατάλληλος. Σημαντικό αυτό για μια ομάδα, καλύτερο να μη συνέβαινε συμπτωματικά, διότι και η πρώτη ομάδα θα είχε καλά αποτελέσματα άρα όχι αλλαγή προπονητή.

Βγάζει υγεία, αγάπη και μόνο συναίσθημα χαράς όλο το είναι της ΑΕΚ Β. Αυτό συμβαίνει διότι υπάρχει το στοιχείο του νέου γηπέδου, που είναι πανέμορφο δημιούργημα που παντρεύει και το χθες του club με το σήμερα, ενώ σε απογειώνει σε επίπεδο μνήμης και υπέροχων συναισθημάτων από την ονομασία του... Αλλά υπάρχει και άλλη, ακόμη πιο σημαντική αιτία, που προκαλεί αυτό το αποτέλεσμα: το γεγονός πως λειτουργεί άριστα μέσα της και γύρω της η υποστηρικτική ομάδα που 'χει δημιουργηθεί. Είναι το παράδειγμα προς μίμηση...

Εννοείται πως συνιστά και πιο εύκολη δουλειά βέβαια στο τέλος της ημέρας. Πρόκειται για μια ομάδα που δημιουργήθηκε για να παίξει σε μια κατηγορία δίχως την πίεση και το άγχος του αποτελέσματος και της επίτευξης συγκεκριμένου στόχου. Όμως δεν παίζει και... χαλαρά δίχως άγχος! Και μόνο που εκπροσωπείς την ΑΕΚ σε μια κατηγορία με κάποιες ομάδες με παρουσία και στη μεγάλη κατηγορία και κάποια σχετική ιστορία στο ποδόσφαιρο δεν επιτρέπει να γίνει η ομάδα της... φάπας στην κατηγορία! Νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνει και ένα μικρό παιδί... Ενώ πάντα επιδίωξη και στόχος πρέπει να είναι η εξέλιξη, η βελτίωση και η πρόοδος σε ότι δουλεύεις σαν ΑΕΚ: στοιχεία που παρατηρείς με ευκολία από ματς σε ματς για την Ένωση Β!

Η διαχείριση της ήττας και ο ΠΑΣ...

Αγωνιστικά η πρώτη ομάδα δεν μπορεί να περιμένουμε να αλλάξει σύντομα. Να δούμε εννοώ τρελά πράγματα και ποδοσφαιρικό σχέδιο που θα μας ξετρελάνει, δεν γίνεται... Ελπίζουμε σε μικρή έστω βελτίωση, σε κάποια σχετική πρόοδο (ίσως κακώς το κάνουμε) προκειμένου να φτάσει η ΑΕΚ στην επίτευξη του μίνιμουμ στόχους και υποχρέωσης για φέτος, αλλά να γίνει κάτι άλλο από ότι όλη τη σεζόν θα ήταν παράλογο να το περιμένουμε. Όμως μπορεί να δουλέψει για να ενισχύσει το συναίσθημα και να αλλάξει τη ψυχολογία!

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που έλεγαν οι Κονέ και Παπαδημητρίου μετά το τέλος του αγώνα με τον Άρη (σε συναδέλφους) σχετικά με τη στήριξη που πρέπει να παρέχει τώρα η ομάδα στα παιδιά, το τεχνικό τιμ και τους ποδοσφαιριστές δηλαδή, όχι αλλού... Μάλιστα ανεξάρτητα αν θα μου τα χώσει κανείς ή όχι, οφείλω να ομολογήσω ότι συμφωνώ και επικροτώ απόλυτα αυτή τη λογική τους, διότι είναι η σωστή προσέγγιση ενόψει της συνέχειας για την ΑΕΚ. Λανθασμένη είναι πάντα η διαχείριση της επόμενης μέρας σε μεταφρασμένα (κακώς ως) καλά αποτελέσματα (όπως το Χ στο Φάληρο που μπορεί να είναι αλλά απαγορεύεται να προκαλεί εφησυχασμό) και καλύτερη (σ.σ.: η διαχείριση) στη πολύ στραβή.

Μακάρι να 'χει αποτέλεσμα διότι το ματς με τον ΠΑΣ πλησιάζει και η ΑΕΚ δεν έχει κανένα περιθώριο πλέον. Απολύτως κανένα και σε όλα βέβαια τα ματς που ακολουθούν αν θέλει να επιδιώξει και να πετύχει τελικά την επιστροφή της -έστω- στην 3η θέση που κατείχε! Διότι και αυτό δεν πρόκειται να συνιστά επιτυχία, ούτε θα την ερμηνεύσει κανείς ως τέτοια, διανύουμε μια σοκαριστικά αποτυχημένη σεζόν η οποία δεν πρέπει να προκαλέσει έγκλημα απέναντι στο ευρωπαϊκό μέλλον του club και της ΑΕΚ της Νέας Φιλαδέλφειας...

Η δυσκολία επίτευξης του στόχου της Ευρώπης γίνεται εύκολα αντιληπτή σε όλους αφού αρκεί να σημειώσουμε ότι η Ένωση δεν έχει κερδίσει ακόμη στα play off και φυσικά έχει μόνο δυο ισοπαλίες και ας είναι αυτές με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό εκτός! Με την εικόνα της ΑΕΚ, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αυτό διότι μπορεί να κάνει ισάριθμες ήττες με αυτούς τους αντιπάλους στο ΟΑΚΑ. Όπως άλλωστε έχει ήδη δυο ήττες από ΠΑΟΚ και Άρη στην έδρα της ήδη στη διαδικασία του μίνι πρωταθλήματος. Η δε δυσκολία επικράτησης του ΠΑΣ για τρίτη φορά σε ισάριθμες συναντήσεις των δυο ομάδων διαπιστώνεται από το γεγονός ότι η ομάδα των Ιωαννίνων δεν χάνει εύκολα στα play off και γενικά δεν έχει ηττηθεί στην έδρα της (ούτε από Ολυμπιακό, ούτε από Παναθηναϊκό, τη στιγμή που δεν έχασε στο «Βικελίδης» και ηττήθηκε δύσκολα στην Τούμπα)!

Υγ: Είναι γράφω παραπάνω μεγάλη διαφορά το γήπεδο στα Σπάτα, αυτό που λέμε έδρα, το «Σεραφείδειο», που παίζει ρόλο για την ΑΕΚ Β, ωστόσο, για να μας βγαίνει περισσότερο και πιο ευχάριστο συναίσθημα για τη συγκεκριμένη ομάδα (άρα και να επηρεάζεται θετικά όλο το είναι μας για αυτή) παίζουν ρόλο και τα πρόσωπα. Όχι μόνο του Παυλή, του Ατματσίδη, του Παναγιωτάρα, αλλά και των ποδοσφαιριστών που υπάρχουν στην ομάδα και έχουν επίσης ιστορία τα ονοματεπώνυμά τους. Είναι χαρά να σκοράρει ο Γιούσης ένα παιδί που 'χεις παρακολουθήσει από μικρό στην ΑΕΚ και να βλέπεις ότι πρωταγωνιστεί στην κατηγορία, το ίδιο χαρά προκύπτει και για τον Κοσίδη και όλο το backround του. Γίνεται δε και ακόμη μεγαλύτερη απογείωση συναισθημάτων όταν πηγαίνεις στα γενέθλια του club και βλέπεις να σκοράρουν και παιδιά της όπως ο Γιάννης Κορομηλάς (μεγάλος πρωταγωνιστής με δυο γκολ και δοκάρι) που αποτελεί τον γιο του επί σειρά ετών φροντιστή της ΑΕΚ «Μήτσι» και ο Παναγιώτης Γεωργέας γιο του παλαίμαχου άσου της ΑΕΚ Νίκου Γεωργέα και να ακούγεται ξανά το σύνθημα με τα φυτά της Καλαμάτας για χάρη του...