ΠΑΣ Γιάννινα – Πέδρο Κόντε: Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Το ρολόι έδειχνε το 79ο λεπτό στους Ζωσιμάδες στον αγώνα με την ΑΕΚ. Ο Πέδρο Κόντε φορώντας την εμφάνιση του ΠΑΣ Γιάννινα και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια δεν κρατιόταν στην πλάγια γραμμή προκειμένου να περάσει για τα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης. Είχαν περάσει επτά μήνες από την τελευταία φορά που είχε πατήσει χορτάρι σε επίσημο αγώνα. Ήταν 18 Σεπτεμβρίου του 2021 όταν στο ίδιο γήπεδο στο 42ο λεπτό της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό, σε μια ανύποπτη στιγμή, ο 33χρονος Ισπανός επιθετικός έπεσε στο έδαφος πιάνοντας το δεξί γόνατό του. Τα σημάδια από τον τηλεοπτικό φακό δεν ήταν ενθαρρυντικά. Ο ίδιος όμως δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να είχε πάθει ρήξη χιαστών που ήταν και η τελική διάγνωση. Ένιωθε σχετικά καλά, μπορούσε να τρέξει, να περπατήσει, να κάνει άλματα. Ωστόσο το ιατρικό τσεκάρισμα δύο μέρες αργότερα επιβεβαίωσε τους φόβους που είχαν εκφραστεί από την πρώτη στιγμή.

Εκεί ήρθε το πρώτο σοκ. Ο Κόντε είχε μόλις επιστρέψει στην πόλη που αγάπησε και αγαπήθηκε όσο λίγοι για να φορέσει ξανά την φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα. Είχε λατρευτεί τη διετία 2016 – 2018 αποτελώντας το πρώτο «κανόνι» του «Άγιαξ της Ηπείρου». Είχε συνδεθεί με την ομάδα και τον κόσμο πριν πάρει την απόφαση να συνεχίσει την καριέρα του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπογράφοντας ένα ηγεμονικό συμβόλαιο που πριν χρόνια δεν θα μπορούσε να φανταστεί. Όμως την αγάπη που είχε βιώσει στην Ήπειρο δεν την είχε ξεχάσει ποτέ. Γι' αυτό και το περσινό καλοκαίρι έψαξε με κάθε τρόπο να γυρίσει εκεί, κάτι που έγινε πραγματικότητα. Το να ακούσει λοιπόν από τα χείλη του γιατρού που τον εξέτασε ότι έχει υποστεί έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν κάτι που δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμο.

Ήταν άλλωστε το πρώτο σοβαρό πλήγμα στην καριέρα του καθώς βίωνε για πρώτη φορά έναν τόσο άσχημο τραυματισμό. Μόλις άκουσε τα νέα, το ψυχολογικό βάρος τον κυρίευσε. Δεν είχε όρεξη να μιλήσει ούτε στους κοντινούς του ανθρώπους. Ωστόσο, δεν επέτρεψε για πολύ στη λύπη να τον ρίξει κάτω. «Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό», λέει μια σοφή παροιμία και ο Κόντε την είχε καρφωμένη στο μυαλό του. Μετά από μια – δυο μέρες το πολύ το... τσιπάκι άλλαξε. Μίλησε με τον εαυτό του και έβγαλε μια τρομερή αποφασιστικότητα για να ξεκινήσει δυναμικά την αποκατάσταση μετά από το χειρουργείο και να επιστρέψει δριμύτερος. Αρχικά με ασκήσεις στο σπίτι, έπειτα φυσικοθεραπείες και όλα αυτά με μεγάλη προσοχή για να αποφευχθεί στη συνέχεια το ενδεχόμενο της υποτροπής.

Μεγάλο ρόλο στην αυτοπεποίθησή του έπαιξε ο γιατρός που τον χειρούργησε. Του έδωσε την απαραίτητη ηρεμία και την πίστη πως όλα θα πάνε καλά. Πως ήταν απλά μια άτυχη στιγμή και πως θα επέστρεφε και πάλι γερός στα γήπεδα. Ο Κόντε τον εμπιστεύτηκε απόλυτα και σήμερα νιώθει τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτόν. Το ίδιο φυσικά και για τη σύζυγό του, η οποία στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του, δίνοντας του δύναμη και βοηθώντας τον σημαντικά, ειδικά τις πρώτες μέρες που δεν μπορούσε καν να σηκωθεί από το κρεβάτι και να περπατήσει στο σπίτι. Φυσικά ο Ισπανός φορ ένιωσε και την αγκαλιά όλης της ομάδας του ΠΑΣ και των συμπαικτών του, οι οποίοι δεν τον ξέχασαν ούτε μια στιγμή.

Λίγες μέρες μετά την επέμβαση, στον αγώνα του ΠΑΣ Γιάννινα στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, οι συμπαίκτες του Κόντε πανηγύρισαν το γκολ του Μορέιρα παίρνοντας μια φανέλα του Ισπανού επιθετικού από τον πάγκο και του αφιέρωσαν αυτή τη στιγμή. Ο Κόντε έβλεπε το παιχνίδι από την τηλεόραση στο σπίτι του και συγκινήθηκε. Ήταν από τα πιο συναισθηματικά δευτερόλεπτα της ζωής του. Του άγγιξε την ψυχή του η σκηνή αυτή και τον γέμισε με ακόμη περισσότερη αισιοδοξία και κουράγιο ότι η ζημιά που έπαθε, ήταν απλά ένας κακός εφιάλτης και όλα σε μερικούς μήνες θα ήταν ξανά όπως πριν. Για να μπορεί να πανηγυρίζει μαζί τους τα γκολ της ομάδας.

Η πορεία της αποκατάστασής του εξελίχθηκε ευτυχώς πολύ ομαλά. Όταν ξεκίνησε πλέον να περπατάει, άρχισε ασκήσεις στις πισίνες και ακολουθούσε επτά μέρες τη βδομάδα πρωί βράδυ το ατομικό πρόγραμμά του. Δεν ήθελε να χάσει ούτε μια μέρα. Στην πορεία ξεκίνησε και τρέξιμο αλλά και ασκήσεις με μπάλα, πάντα σε ατομικό επίπεδο. Ανέβαζε προσεκτικά ρυθμούς και όσο περνούσε ο καιρός ένιωθε ακόμα καλύτερα. Μετά από μήνες, η στιγμή για να μπει και στις ομαδικές προπονήσεις είχε φτάσει. Οι συμπαίκτες του τον πρόσεχαν πολύ στα μαρκαρίσματα. Δεν πήγαιναν δυνατά πάνω του, ειδικά στο δεξί του χειρουργημένο πόδι. Ο ίδιος όμως το έβλεπε διαφορετικά. «Παίξτε δυνατά σαν να μην είχα πάθει τίποτα. Έτσι θα είναι στα κανονικά παιχνίδια. Μην φοβάστε αν τραυματιστώ ξανά. Η ζωή και το ποδόσφαιρο έτσι είναι», έλεγε στους συμπαίκτες του, δείχνοντας τη μεγάλη του δίψα για να επιστρέψει στις επίσημες υποχρεώσεις της ομάδας που τόσο πολύ του είχαν λείψει.

Και η στιγμή αυτή, επτά μήνες μετά από εκείνο το άτυχο περιστατικό είχε έρθει. Η είσοδός του στο γήπεδο ως αλλαγή στο ματς με την ΑΕΚ τον γέμισε ιδιαίτερα συναισθήματα. Η χαρά ήταν το κυριότερο, ακούγοντας το χειροκρότημα του κόσμου. Ένιωθε τυχερός που αυτήν την άσχημη συγκυρία την πέρασε στην πόλη των Ιωαννίνων γιατί μόνο εκεί θα μπορούσε να εισπράξει αυτή τη φροντίδα και την αγάπη που του έδωσε την απαραίτητη δύναμη για να ξεπεράσει απόλυτα αυτό το εμπόδιο. Την ώρα που έμπαινε ξανά στο γήπεδο ένιωσε όλον τον κόσμο να τον αγκαλιάζει και να του δείχνει πόσο σημαντικός είναι. Το γόνατό του το αισθανόταν όπως πριν και στα έντεκα λεπτά που αγωνίστηκε συν τις καθυστερήσεις δεν σκέφτηκε ούτε δευτερόλεπτο να προφυλάξει το πόδι του. Έπαιζε ξανά όπως πριν. Η μπόρα είχε πλέον περάσει και -παρά τη μικρή ατυχία που τον περίμενε πριν μερικές μέρες με μια θλάση στον προσαγωγό που θα τον αφήσει 15 με 20 μέρες εκτός- είναι έτοιμος να ζήσει ξανά το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπά σαν να μην είχε χάσει ούτε ένα λεπτό...