Ο Ολυμπιακός εδώ και καιρό σαν σε διαδικασία…αυτοτιμωρίας!

Την κριτική που άξιζε ο φετινός Ολυμπιακός την έχουμε κάνει-ενίοτε και σκληρά, για μία ομάδα που είναι τόσο κοντά στην κατάκτηση ενός τρίτου σερί πρωταθλήματος.

Αν θέλουμε, όμως, να το βλέπουμε πιο σφαιρικά κι άρα πιο δίκαια το πράγμα, καλό θα είναι να κάνουμε μία παρατήρηση για τον Ολυμπιακό των τελευταίων εβδομάδων-γιατί γι΄ αυτό το διάστημα είναι που κατά κύριο λόγο προβληματίζει με τα αποτελέσματα που φέρνει. Κάνοντας μία σωστή αξιολόγηση των αγώνων του, καταλήγουμε εν τέλει σε ένα συμπέρασμα: βγάζει μόνος του τα μάτια του από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Ας βάλουμε κάτω τι απίστευτες ευκαιρίες έχει χάσει ο Ολυμπιακός σε όλα τα τελευταία παιχνίδια του.

• Με τον ΠΑΟΚ στο 1-1 στο Καραϊσκάκη, πόσες ακόμη ευκαιρίες θα έπρεπε να φτιάξει για να πάρει τη νίκη; Δεν έφταναν τα δύο τετ α τετ του Μασούρα με τον Πασχαλάκη και η ιδανική θέση από την οποία είχε την δυνατότητα να πλασάρει ο Αγκιμπού;
• Με τον ΠΑΟΚ στο 0-0 στην Τούμπα, ποια ήταν η καλύτερη ευκαιρία όλου του αγώνα; Αυτή που έχασε πάλι ο Μασούρας απέναντι στον Πασχαλάκη.
• Με τον ΠΑΟ στο 0-1 στη Λεωφόρο, εκεί κι αν ισχύει το ερώτημα, ποια ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα: αυτή που έχασε ξανά ο Μασούρας προ του Μπρινιόλι.
• Με την ΑΕΚ στο 1-1 στο Καραϊσκάκη, πόσες καθαρές ευκαιρίες για γκολ έπρεπε να είχε ο Ολυμπιακός για να κερδίσει; Ο Ελ Αραμπί μόνο είχε τρεις! Κι ο Μασούρας, ξανά (!), μία και καλή, σουτάροντας από ιδανική θέση πάνω στον γκολκίπερ Στάνκοβιτς, με την μπάλα στη συνέχεια να βρίσκει και το αριστερό του δοκάρι.
• Με τον ΠΑΣ στο 1-1 στα Γιάννινα, ποια ήταν η μακράν καλύτερη ευκαιρία ολόκληρου του αγώνα; Το απίστευτο τετ α τετ του Αγκιμπού με τον Λοντίγκιν. Με την μπάλα τελικά να απομακρύνεται προ της γραμμής της εστίας του ΠΑΣ από τον Καραχάλιο.
• Με τον Άρη στο 1-2 στο Χαριλάου, πόσο πιο εύκολη φάση έπρεπε να βρει ο Ολυμπιακός για να κάνει το υπέρ του 2-0, από την…ασίστ του Μπράμπετς στον Ελ Αραμπί, με εκείνον να μην σουτάρει καν, αλλά και να μην πασάρει σε κάποιον άλλο συμπαίκτη του για να σουτάρει αυτός. Ο δε Μαντί δεν ήταν που μόνος του με τον αντίπαλο γκολκίπερ πλάσαρε άστοχα, χάνοντας τη δυνατότητα να κάνει το 1-2;

Να προσμετρήσουμε επιπλέον ότι το 90% των ευκαιριών αυτών ήταν καθαρά από καλή δημιουργία των «ερυθρόλευκων», από καλή ανάπτυξη, σέντρες του Ροντρίγκες κλπ, κλπ. Από τις 12 αυτές απίθανες ευκαιρίες, μόνο δύο ήταν από στημένη φάση και μία από λάθος αντίπαλου. Οι άλλες εννιά ήταν προϊόν πολύ καλών επιθέσεων των «ερυθρόλευκων».

Είναι ένα πραγματικό δυστύχημα για τον Ολυμπιακό ότι χάνουν οι παίκτες του απίθανες ευκαιρίες να σκοράρουν, λες και κάτι παθαίνουν όταν βρίσκονται φάτσα με τον όποιο αντίπαλο γκολκίπερ! Κι όχι μόνο ο Μασούρας κι ο Αγκιμπού, αλλά και ο Αραμπί! Με συνέπεια τελικά να σκοράρει η ομάδα με τα χίλια ζόρια κι αυτά τα γκολ να είναι από λάθος αντίπαλου (βλέπε Μοχαμαντί στο γκολ του Καρβάλιο με την ΑΕΚ), από πέναλτι (βλέπε στο 1-1 με τον ΠΑΟΚ), από…αράουτ (βλέπε Αραμπί στα Γιάννινα). Μόνο ένα από τα τελευταία γκολ του Ολυμπιακού ήταν υπό άλλες, πιο…μπαλαδόρικες, συνθήκες, εκείνη η κεφαλιά του Αραμπί στο Χαριλάου από τη σέντρα του Ροντρίγκες.

Μπορεί κάποιος, όμως, να επισημάνει και τον τρόπο που δέχεται γκολ ο Ολυμπιακός: από δύο κόρνερ (στο 1-1 με τον ΠΑΣ και την ΑΕΚ) έχασε τέσσερις βαθμούς! Από ένα φάουλ (στο 1-2 στο Χαριλάου) έχασε άλλο ένα βαθμό. Ακόμη και τα γκολ που έφαγε από τον ΠΑΟ και τον ΠΑΟΚ και ήταν αποτέλεσμα όντως πολύ σωστής επιθετικής ανάπτυξης των αντιπάλων του, είχαν τον ίδιο παρονομαστή, την αδυναμία του Λαλά να μαρκάρει σωστά τον παίκτη του, είτε αυτός ήταν ο Αϊτόρ, είτε ο Ολιβέιρα.

Ας το αφήσουμε, όμως, αυτό το τελευταίο, γιατί εδώ μιλάμε για παραγωγή ευκαιριών με καλή δημιουργία, που υποτίθεται λείπει από τον Ολυμπιακό-μόνο που η ανάλυση των αγώνων δείχνει ότι πρωτίστως λείπει η αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα κι όχι η δημιουργία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε να είναι η ομάδα καλύτερη σε αυτό το κομμάτι.

Πάμε και σε άλλο κομμάτι: «Μα κι ο Βατσλίκ, τόσες επεμβάσεις δεν έχει κάνει;». Ας προσέξουμε, όμως, ότι πρόκειται για επεμβάσεις που κάθε καλός γκολκίπερ έπρεπε να κάνει. Δεν είναι ότι βγαίνουν οι αντίπαλοι σε τετ α τετ και τα πιάνει, έτσι ακριβώς όπως χάνουν τα γκολ οι παίκτες του Ολυμπιακού! Είναι καλές, ορισμένες και πολύ καλές, επεμβάσεις, που όμως ένας σοβαρός κι αξιόπιστος γκολκίπερ θα έπρεπε να τις κάνει. Και το γράφω αυτό, για να καταλήξω στο ότι ο Ολυμπιακός δεν τρώει τις μεγάλες φάσεις που ο ίδιος κάνει και τις χάνει!

Υπάρχουν τα βιντεάκια όλων των αγώνων για του λόγου το αληθές. Κι αν θέλετε μπορώ και να συμφωνήσω ότι σε προηγούμενα χρονικά σημεία της σεζόν ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε σταθεί και τυχερός και πήρε παιχνίδια π.χ. με στημένες φάσεις χωρίς να παίξει καλά. Όμως, η μία διαπίστωση δεν αναιρεί την άλλη.

Μπορεί τώρα να βρίσκεται σε μία περίοδο παρατεταμένης γκίνιας. Ξέρετε, το ένα κακό αποτέλεσμα συχνά φέρνει το άλλο-όπως και το ένα καλό φέρνει το άλλο. Η ψυχολογία είναι μεγάλο πράγμα-και…άτιμο! Αλλά μην τρελαθούμε τώρα! Ναι, ο Ολυμπιακός φέτος έχει σοβαρά προβλήματα, τα οποία έχουμε αναλύσει δεόντως, αλλά δεν έγινε ξαφνικά τόσο κακή ομάδα, που να μην μπορεί να κερδίζει ΕΝΑ παιχνίδι! Το ζητούμενο είναι τώρα να σταματήσουν κάποια στιγμή να βλέπουν οι κυνηγοί του την αντίπαλη εστία σαν ένα…κουτάκι σπίρτα! Γιατί όσο χάνονται τέτοια γκολ, τόσο και θα μεγαλώνει το πρόβλημα το ψυχολογικό και ταυτόχρονα θα αυξάνεται και το αγωνιστικό.

Τα γκολ που χάνουν και τα γκολ που τρώνε οι παίκτες του Ολυμπιακού τον τελευταίο καιρό μοιάζουν σαν…αυτοτιμωρία!

Μόνο ο Μασούρας να έκανε τέσσερα γκολ με την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό και στα δύο παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, στις πέντε (!) φάσεις που βρέθηκε εντελώς μόνος (!) με τους γκολκίπερ τους, τώρα ο Ολυμπιακός θα είχε κλειδώσει το πρωτάθλημα και θα είχε προκριθεί και στον τελικό του Κυπέλλου!

Παρεμπιπτόντως, αν θα έπρεπε να δώσω μία συμβουλή στον Μασούρα είναι να μην εκβιάζει το γκολ. Το γκολ μπορεί να έρθει κι από μόνο του. Ο καλός κυνηγός ασφαλώς και πρέπει να κυνηγάει το γκολ, αλλά όχι να αγχώνεται για το γκολ. Εξίσου με το γκολ μετράει και η ασίστ, όπως εκείνη που έδωσε στον Καρβάλιο και σκόραρε ο Πορτογάλος στο 1-1 με την ΑΕΚ. Ο δε Μασούρας έχει πολύ καλή σέντρα-όμως έχουμε να δούμε πολύ καλή σέντρα του πάρα πολύ καιρό! Καλό είναι το κυνήγι της καλής θέσης για το γκολ, είναι σπουδαίο προσόν το πώς μυρίζεται τη φάση ο Έλληνας διεθνής άσος, όμως και μία καλή σέντρα μπορεί να φέρει ένα γκολ.

Άσχετο: Στον Ολυμπιακό πληρώνουν τις επιλογές κάποιων να κάνουν ορισμένους ποδοσφαιριστές της ομάδας να νιώθουν ότι είναι οι…καλύτεροι της Ευρώπης και ότι θα έπρεπε να παίζουν όχι στον Ολυμπιακό, αλλά στην… Μπάγερν και στη Σίτι!!! Κι όταν φουσκώνεις τα μυαλά, θα αντιμετωπίσεις και τις συνέπειες…