Τα τρία «Κάπα» του Ολυμπιακού και η μάχη των δύο πρώτων των playoffs!

Αντί προλόγου: η βαθμολογία μετά τις εφτά αγωνιστικές των πλέι οφς είναι Ολυμπιακός 14, Παναθηναϊκός 13, Άρης 8, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 7, ΠΑΣ 6. Συνεπώς την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη παίζουν οι δύο πρώτες στη βαθμολογία ομάδες αυτού του μίνι τουρνουά.

Πάμε παρακάτω…

Ο Ολυμπιακός λοιπόν έκανε και τρίτη σερί νίκη μέσα σε μία εβδομάδα στα πλέι οφς: Κυριακή τον ΠΑΣ 3-2 μέσα, Τετάρτη τον ΠΑΟΚ 2-1 έξω, Κυριακή τον Άρη 1-0 έξω. Δίνει την εντύπωση ότι ήταν να μην πάρει, πάλι, φόρα!

Ειδικά δε το χθεσινό διπλό στο Χαριλάου ήταν κάτι ιδιαίτερο, πρώτον γιατί ο Μαρτίνς έκανε 11 (!) αλλαγές στην ενδεκάδα που κέρδισε τέσσερις ημέρες πριν μέσα στην Τούμπα και δεύτερον γιατί όλοι οι ξερόλες, εξυπνάκηδες, προπαγανδιστές κ.α. «στοιχημάτιζαν» σε άσο του Άρη. Εν τέλει, ο Ολυμπιακός πήρε το τρίποντο παίζοντας χωρίς 16 (!) παίκτες: Βατσλίκ, Λαλά, Παπασταθόπουλο, Μανωλά, Σισέ, Μπα, Ρέαμπτσιουκ, Εμβιλά, Μπουχαλάκη, Μαντί, Αγκιμπού, Μασούρα, Ροντρίγκες, Λόπες, Ονιεκούρου, Φορτούνη.

Ίσως θυμάστε ότι παραμονές του αγώνα, έγραφα επανειλημμένως ότι για τον Άρη θα ήταν καλύτερα να έπαιζαν αυτοί που έπαιξαν την Τετάρτη στην Τούμπα, γιατί θα ήταν σωματικά κουρασμένοι (έχοντας παίξει τρία απαιτητικά παιχνίδια μέσα σε εφτά ημέρες, ρεβάνς Κυπέλλου με ΠΑΟΚ, 3-2 με ΠΑΟΚ και 2-1 στην Τούμπα) και πνευματικά άδειοι (έχοντας χορτάσει από τα πανηγύρια στην Τούμπα για την και μαθηματικά κατάκτηση του τίτλου). Αποδείχθηκε ότι ακριβώς έτσι ήταν τα πράγματα.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε ένα έλλειμμα ποιότητας κι εμπειρίας, αλλά έβγαλε φρεσκάδα κι αρκετή ενέργεια. Από την πλευρά του, ο Άρης κακός δεν ήταν, παρά τα όσα λένε, επειδή στην Ελλάδα κοιτάνε μόνο το αποτέλεσμα. Πάλεψε πολύ, όμως δεν του βγήκε το παιχνίδι, δεν είχε και κάποιους παίκτες (Καμαρά, Σάσα, Γκανέα) και όταν δέχθηκε το γκολ σε κρίσιμο χρονικό σημείο, στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου, άρχισε να χάνει την ψυχολογία του. Γενικά το ματς δεν θα ήταν έκπληξη αν πήγαινε στην ισοπαλία, αλλά στο τέλος οι γηπεδούχοι στάθηκαν τυχεροί που οι φιλοξενούμενοι «πέταξαν» αντεπιθέσεις-φωτιά και δεν πήγε το ματς στο 0-2 η, και 0-3.

Καταλύτης για την καλή εικόνα του Ολυμπιακού ήταν τα…τρία Κάπα! Οι τρεις παίκτες της μεσαίας γραμμής, που είχαν ο καθένας από συγκεκριμένους ρόλους και κατάφεραν να ανταπεξέλθουν, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.

Ο Κανέ ήταν ο καθαρόαιμος αμυντικός μέσος κι έκανε πραγματικά καλή δουλειά. Βοήθησε σημαντικά και τους δύο κεντρικούς του αμυντικούς, αλλά και τον δεξιό μπακ. Με καλά τρεξίματα, πολλές μάχες, καλή πίεση. Σταμάτησε ουκ ολίγες επιθέσεις, έκλεψε, έκανε τάκλιν, κάλυψε χώρους κι όταν χρειάστηκε έκανε και κάποια φάουλ. Συνάμα, άλλαξε παιχνίδι, έπαιξε κάθετα ανάμεσα στις γραμμές, ήταν ασφαλής στις πάσες του και πέρασε και μία πάρα πολύ καλή μπαλιά στον Τικίνιο.

Μακράν η πιο πειστική εμφάνιση του από τις (άλλωστε μόλις) τρεις που τον έχουμε δει στη βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού-στις δύο προηγούμενες δεν ήταν τυχαίο ότι είχε γίνει αλλαγή, γύρω στο 60’, τόσο με τον Παναιτωλικό στο Κύπελλο (3-1), όσο και με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Τώρα, έμεινε έως το τελευταίο λεπτό κι ο Μαρτίνς τον αντάμειψε δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι στο πλάνο του για τη νέα σεζόν.

Μία αμφιβολία που προσωπικά έχω; Η ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι. Ο κόφτης πρέπει να είναι καλύτερος και στον αέρα.

Ο Κούντε σε ρόλο κλασικού Νο 8, παίζοντας χθες σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας μετά από πραγματικά πολύ καιρό, κατέθεσε χθες τα πιστοποιητικά του παιχνιδιού του, τα καλά και τα λιγότερα καλά. Δείχνοντας ότι ασφαλώς και θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο τη φετινή σεζόν τον Ολυμπιακό, εάν έπαιζε φυσικά.

Δεδομένα έχει κλάση-κι αυτή τη φορά την κατέθεσε στο χορτάρι. Φαίνεται από τον τρόπο που μπορεί και ρολάρει την μπάλα κι από τις πάσες του. Επιπλέον μπορεί να απειλήσει την αντίπαλη εστία-χθες είχε δύο τελικές, μία ερχόμενος σαν τρέιλερ από πίσω και μία σε στημένη φάση. Το μοναδικό γκολ φέρνει και τη δική του υπογραφή, γιατί ήρθε σε μία καμπή του παιχνιδιού στην οποία φάνηκε να θέλει να το πάρει πάνω του. Κάπως έτσι κέρδισε ο ίδιος το φάουλ και το εκτέλεσε με καλοζυγισμένη σέντρα προς τον Αβραάμ, για το γκολ του Τικίνιο.

Η αλήθεια είναι ότι έχασε δύο-τρεις φορές την μπάλα στο κέντρο και δημιούργησε προβλήματα στην άμυνα και είχε ορισμένες πάσες που δεν ήταν ασφαλείς κι άλλες που ήταν επιπόλαιες. Μην υποτιμάμε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, γιατί έτσι προέκυψαν αντεπιθέσεις του Άρη και γενικά είναι σοβαρό μειονέκτημα για χαφ, όπως το έχουμε δει και σε απώλειες της μπάλας π.χ. από τον Μπουχαλάκη, που παίζει στην ίδια θέση με τον Κούντε.

Από την άλλη, έκανε τόσα πολλά καλά πράγματα ο Καμερουνέζος που πραγματικά έκανε τους Ολυμπιακούς να αναρωτηθούν γιατί δεν τον είδαμε περισσότερο μέσα στη σεζόν, ειδικά με την όχι…σούπερ κατάσταση τόσο του Μπούχα, όσο και του Μαντί. Ο Κούντε πέρασε τρεις εκπληκτικές μπαλιές που έβγαλαν ισάριθμες επικίνδυνες επιθέσεις κι αντεπιθέσεις, έπαιξε ανάμεσα στις γραμμές, άλλαξε παιχνίδι, βγήκε πλάγια να σεντράρει και δεν ήταν κακός ανασταλτικά-που δεν είναι το φόρτε του: μπλόκαρε ένα σουτ, έκοψε και σε μία στιγμή που υπήρξε ανάγκη γύρισε σαν στόπερ κι έκοψε με μεγάλη επιτυχία, άσχετα αν τελικά υποδείχθηκε οφσάιντ ο αντίπαλος κυνηγός.

Για να επιμείνω, πάντως: είναι ένα θέμα και τα δύο κεντρικά σου χαφ να μην έχουν ύψος και να μην σε βοηθάνε στον αέρα.

Το τρίτο…Κάπα του Ολυμπιακού στα χαφ, ο Καρβάλιο, έβγαλε κι αυτός χθες την κλάση του στο Χαριλάου, με μία διαφορά όμως: είχε ημιτελείς τις περισσότερες καλές ενέργειες του. Ξεκινούσε από καλά έως εντυπωσιακά, είχε φοβερές επαφές με την μπάλα χάρη στην υψηλή τεχνική του, βοηθούσε σημαντικά στην ανάπτυξη της ομάδας και την καλή κυκλοφορία, αλλά συνήθως οι πάσες του δεν περνούσαν η, κόβονταν ο ίδιος. Δεν τον λες αδιάφορο ανασταλτικά, το προσπάθησε κι εκεί, γενικά όμως από το δεκάρι του ο Ολυμπιακός περιμένει σαφώς περισσότερα στις λεγόμενες φάσεις που κάνουν τη διαφορά.

Έχουμε παρατηρήσει ότι μακριά από το Καραϊσκάκη η απόδοση του Καρβάλιο έχει διαφορά, χθες ωστόσο ήταν σίγουρα πιο πολύ μέσα στο παιχνίδι σε σχέση με άλλα εκτός έδρας. Είναι μία βελτίωση, αλλά όχι αρκετή. Ούτε στημένα δεν είχε καλά, με συνέπεια ο Μαρτίνς να τα δώσει αρχικά στον Βρουσάι και μετά στον Κούντε, ούτε απείλησε ποτέ ο ίδιος ο Πορτογάλος την εστία του Άρη. Η σούμα λέει ότι βοήθησε τον Ολυμπιακό ο Καρβάλιο, αλλά όχι όσο έπρεπε, παρότι έπαιξε ακριβώς στη θέση που του αρέσει, σε ελεύθερο ρόλο πλέι μέικερ.

Θα έλεγα ότι ο μοναδικός παίκτης που έδειξε αρκετά μακριά από τα στάνταρ βασικής ενδεκάδας ήταν ο Φαντιγκά, παρότι όχι κακός, ειδικά στην αρχή που και σούταρε και πάσα για σουτ έβγαλε και επίδειξη της καλής τεχνικής του έκανε. Όμως, όπως και στο άλλο ματς στο οποίο είχε ξεκινήσει βασικός, γρήγορα ξεθύμανε επιθετικά κι έμεινε να γυρίζει πίσω για να βοηθάει τον Κίτσο, με καλή προσπάθεια, αλλά σχεδόν πάντα χάνοντας την μπάλα στο τέλος.

Δεν έχει νόημα να πάει να κάνει τρεις φορές…πιρουέτες και στο τέλος της ημέρας βγαίνει εις βάρος του να τον κόβουν συνεχώς οι αντίπαλοι του. Κι ούτε ξέρω αν η θέση του είναι αριστερό εξτρέμ, όπως τον βάζει ο Μαρτίνς, ίσως πάντως γιατί βλέπει ότι σε αυτή τη φάση είναι αδύνατο να παίξει οκτάρι η, δεκάρι που υποτίθεται είναι τα καλά του τετραγωνικά.

Όπως κι αν έχει, το παιδί μοιάζει να θέλει πολύ δουλειά ακόμη και στα 21 του περιμέναμε κάτι καλύτερο από παίκτη προερχόμενο από την Παρί Σεν Ζερμέν.

Άσχετο: Πραγματικά είναι ηλίθιος κάποιος που πίστευε ότι ο Ολυμπιακός θα «έδινε» το ματς στον Άρη. Δηλαδή, πότε έχει «δώσει» παιχνίδι ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη; Κυριολεκτικά, όμως, βρείτε μου ένα ματς εδώ και 12 χρόνια που μπορεί έστω να δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός έκατσε να χάσει. Μην ψάχνετε, δεν θα βρείτε κανένα. Για όποιον δεν το έχει αντιληφθεί ακόμη, ο Μαρινάκης τα θέλει όλα! Ει δυνατόν, να κέρδιζε ο Ολυμπιακός όλα τα παιχνίδια του! Έτσι είναι ο τύπος του.

Και τα ίδια θα ίσχυαν και αν έχανε χθες ο Ολυμπιακός από τον Άρη, που ειδικά πριν το 1-0 του Τικίνιο είχε γίνει επικίνδυνος, έστω κι αν δεν είχε τις φοβερές ευκαιρίες. Δεν θα άλλαζε τίποτα σε αυτή τη διαπίστωση, ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο Χαριλάου. Στην κανονική διάρκεια της σεζόν, ο Ολυμπιακός παίζοντας με την απολύτως βασική ενδεκάδα του έχασε από τον Άρη 1-2 με ένα φάουλ στο 79’, παρότι ήταν μπροστά στο σκορ 1-0 έως το 52’. Και μπορούσε να κάνει και το 2-0 με τον Αραμπί η, έστω το 2-1 με τον Μαντί. Χάθηκαν οι ευκαιρίες, ο Άρης ήταν 100% εύστοχος στις δικές του και κέρδισε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός είχε κάτσει να χάσει-χάνοντας τότε και το αήττητο μετά από 25 αγωνιστικές για να μην ξεχνιόμαστε.

Άλλωστε, και τα 10 (!) τελευταία παιχνίδια των δύο ομάδων κρίνονται στο όριο, στο γκολ, τόσο στο Καραϊσκάκη, όσο και στο Χαριλάου (!):

Φέτος Ολυμπιακός-Άρης 1-0, Άρης-Ολυμπιακός 2-1 με φάουλ στο 79’, Ολυμπιακός-Άρης 2-1 με πέναλτι στο 85’ και Άρης-Ολυμπιακός 0-1

Πέρυσι Άρης-Ολυμπιακός 1-2, Ολυμπιακός-Άρης 1-1 με πέναλτι του Άρη στο 83’, Ολυμπιακός-Άρης 1-0, Άρης-Ολυμπιακός 1-1 με γκολ του Φορτούνη στο 82’ και χαμένο πέναλτι του Γκάμα στο 92’. Και στο Κύπελλο Ολυμπιακός-Άρης 2-1 και Άρης-Ολυμπιακός 1-1 με γκολ του Μπουχαλάκη στο 87’