Ο συναγωνισμός λαθών Μαρτίνς-παικτών του Ολυμπιακού και το πιο μεγάλο, που ήρθε «κουτί» στον Παναθηναϊκό

Όποιος με είχε διαβάσει χθες το μεσημέρι εδώ, φαντάζομαι ότι εύκολα είχε καταλάβει πόσο πολύ το φοβόμουν το παιχνίδι.

Τα facts στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να τα υποτιμάς. Είχα γράψει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι όποτε ο Παναθηναϊκός φέρνει καλό αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκη (όπως είχε πάρει το 0-0 το φθινόπωρο), κάνει το ίδιο κι ενίοτε με ακόμη πιο εμφατικό τρόπο και στο επόμενο η, ακόμη και στα επόμενα παιχνίδια του! και όπως αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά, τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο. Παίρνει την ψυχολογία ο ΠΑΟ από το προηγούμενο καλό αποτέλεσμα, γιγαντώνεται και ξανακτυπάει δεύτερη και κάποτε και τρίτη φορά σερί τον Ολυμπιακό μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Κάπως έτσι πλέον ο Παναθηναϊκός έχει μέσα στο Καραϊσκάκη…

• Την τριετία 2007-09 διαδοχικά μία νίκη (1-0) και δύο ισοπαλίες (1-1 και 0-0)…
• Την τριετία 2012-14 διαδοχικά ξανά δύο ισοπαλίες (1-1 κι 1-1) και μία νίκη (3-0)…
• Τη διετία 2018-19 διαδοχικά δύο ισοπαλίες (1-1 και 1-1)…
• Τη σεζόν 2021-22 μία ισοπαλία (0-0) και μία νίκη (2-1)…

Δεν είχα λοιπόν καμία αμφιβολία ότι για τον Ολυμπιακό θα ήταν δύσκολη βραδιά κι όταν προηγήθηκε από το 10΄ με το γκολ του Παλάσιος, το πράγμα ήταν ακόμη πιο ξεκάθαρο. Να σας θυμίσω το δεύτερο fact που σημείωνα χθες για τα ντέρμπι των αιώνιων στο Καραϊσκάκη: όταν ο Ολυμπιακός προηγείται, έχει οκτώ νίκες και μία ισοπαλία. Όταν ο Παναθηναϊκός προηγείται, έχει δύο νίκες και τέσσερις ισοπαλίες, έναντι τριών νικών του Ολυμπιακού. Πλέον το 2-4-3, έγινε 3-4-3, σε πλήρη ισορροπία.

Για να είμαι ειλικρινής, αυτό που δεν περίμενα ήταν την υποτονικότητα της εμφάνισης του Ολυμπιακού στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, αφού υπήρχε το μομέντουμ από τις τρεις σερί νίκες μέσα σε μία εβδομάδα. Το αποτέλεσμα και προπάντων η εμφάνιση χθες ήταν…προσγειωτικά. Άλλωστε, ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟΚ, που εν τέλει αυτό τον καιρό τον κερδίζουν όλοι, μέσα κι έξω…Κέρδισε και τον ΠΑΣ με ένα γκολ στο 97.12…Και κέρδισε και στο Χαριλάου, αλλά όχι με την «κανονική» ομάδα του, αλλά με τα παιδιά του Ολυμπιακού Β και αναπληρωματικούς…Κοινώς, δεν είχε κάνει και τίποτα φοβερά και τρομερά πράγματα.

Από εκεί και πέρα, η μεγάλη εικόνα του χθεσινού αγώνα, λέει ότι ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού είχαν έναν…συναγωνισμό για το ποιος θα έπαιρνε τις χειρότερες αποφάσεις!

Ο Βατσλίκ στο 0-1 ενήργησε σαν αρχάριος, αφήνοντας ακάλυπτη όλη τη δεξιά πλευρά του, παίρνοντας τη χειρότερη δυνατή θέση. Αμφιβάλλω αν ο πιτσιρικάς Καραργύρης, Νο 4 γκολκίπερ της ομάδας, θα έπαιρνε τόσο κακή θέση…

Ο Ελ Αραμπί ήταν τόσο αναιμικός, που νόμιζες ότι ο Ολυμπιακός έπαιζε χωρίς σέντερ φορ!

Ο Αγκιμπού κι ο Λόπες τέσσερις φορές (από δύο ο καθένας!) επέλεξαν να σουτάρουν έξω από την περιοχή, χωρίς καμία τύχη, όπως αποδείχθηκε, αντί να κοιτάξουν να κάνουν συνεργασίες με συμπαίκτες τους και να πατήσουν περιοχή απειλώντας από εκεί.

«Αναρίθμητες» στημένες φάσεις ο Ολυμπιακός όχι απλά δεν τις εκμεταλλεύθηκε, πέραν της περίπτωσης του γκολ-καραμπόλα, αλλά τις εκτελούσε, κυρίως με τον Λόπες (αλλά και με τους Ροντρίγκες, Βαλμπουενά) τόσο άσχημα που έδινε τη δυνατότητα στον Μπρινιόλι να βγαίνει σαν…κύριος και να μαζεύει τις μπάλες. Αντίθετα, ο ΠΑΟ με τρεις όλες κι όλες στατικές φάσεις, έκανε ένα ωραίο γκολ και καθάρισε το διπλό, σε σκηνικό που έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε στον Ολυμπιακό και τίποτα να μην αλλάζει.

Ο Μαρτίνς; Πλήρως βραχυκυκλωμένος, όπως και στα δύο αμέσως προηγούμενα φετινά ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (0-0 και 0-1 στη Λεωφόρο)…

Η αρχική επιλογή του Πορτογάλου τεχνικού ήταν να κάνει το τρικ να ξεκινήσει με την ίδια ακριβώς ενδεκάδα σε κέντρο κι επίθεση με την οποία μπήκε στο β΄ ημίχρονο τις προάλλες στην Τούμπα και γύρισε το παιχνίδι στα πρώτα 20λεπτά της επανάληψης. Έξω δηλαδή Μασούρας, Μπουχαλάκης, Τικίνιο και μέσα Ροντρίγκες, Αγκιμπού και Αραμπί.

Οκ, παράλογη επιλογή δεν την λες, αν και στο ποδόσφαιρο συνταγές δεν υπάρχουν που θα σου εξασφαλίζουν ότι επειδή πήρες ένα ματς με τον ίδιο τρόπο θα πάρεις και το άλλο, αλλά είχε τουλάχιστον ένα ερωτηματικό: ποιος ο λόγος να μείνει στον πάγκο ένας σέντερ φορ που έβαλε γκολ και σου έδωσε τη νίκη στο αμέσως προηγούμενο ματς κι άρα έχει ηθικό και ρέντα; Κι ο Τικίνιο δεν είναι ότι απλά σκόραρε στο Χαριλάου, ήταν και πραγματικά καλός. Λάθος απόφαση να τον αφήσει στον πάγκο κι έτσι να ανταμείψει από τους 11 που τον είχαν βγάλει ασπροπρόσωπο τέσσερις ημέρες νωρίτερα με τον Άρη, μόνο έναν, τον Αβραάμ, περνώντας ένα όχι καλό μήνυμα νοοτροπίας στην ομάδα-γιατί έπρεπε να ανταμείψει όχι έναν, αλλά δύο, τρεις, τέσσερις παίκτες για την εικόνα τους στο Χαριλάου.

Δεύτερη λάθος απόφαση να αφήσει στον πάγκο τον Σισέ, που όπως φάνηκε με την απόδοση του στο β΄ ημίχρονο ήταν απολύτως καλά, και να ξεκινήσει με τον Αβραάμ, που και χημεία δεν είχε με τον Παπασταθόπουλο (90 ολόκληρα λεπτά δεν είχαν αγωνιστεί μαζί φέτος κι αν θυμηθούμε και την ήττα 1-2 στο Αγρίνιο για το Κύπελλο δεν είχε πετύχει και τότε η συνύπαρξη τους), αλλά και ταλαιπωρήθηκε πολύ από τον Παλάσιος, ο οποίος είχε γκολ, ευκαιρία και τον σταμάτησε ο Αβραάμ δύο φορές με φάουλ για κίτρινη, ρισκάροντας κι αποβολή από το 41’. Με τον Σωκράτη επίσης να μην είναι καλός στο α΄ ημίχρονο (να τραβάει τη φανέλα του Αϊτόρ και να δίνει φάουλ στο ημικύκλιο της περιοχής, να χάνει τον Αλεξανδρόπουλο και να τον σταματάει με φάουλ-κίτρινη κλπ). Αλλά τουλάχιστον να ανεβαίνει πολύ στο β΄ ο Σωκράτης, τουλάχιστον βγάζοντας μία προσωπικότητα-με την υποσημείωση ότι όταν βγήκε ο Ιωαννίδης και μπήκε ο Καρλίτος ο ΠΑΟ έγινε πολύ κατώτερος επιθετικά κι έτσι ανάπνευσαν οι αμυντικοί του Ολυμπιακού.

Τρίτη λάθος απόφαση και χειρότερη! Η επιλογή του Μαρτίνς να παίξει 4-4-2 από το πρώτο λεπτό του β΄ ημιχρόνου. Πραγματικά δε είναι να απορείς με αυτή την επιλογή.

Πρώτον, γιατί ο Ολυμπιακός στα τελευταία 15 λεπτά του α΄ ημιχρόνου έκανε το καλύτερο του διάστημα στο παιχνίδι: με δύο επικίνδυνα σουτ του Ροντρίγκες, άλλα δύο του Λόπες και δύο κερδισμένες κεφαλιές από κόρνερ και φάουλ. Και πάνω που η ομάδα είχε ρολάρει, την «κόβει» με το να αλλάξει σχηματισμό, κάνοντας το μεγαλύτερο δώρο στον Γιοβάνοβιτς, που έπαιζε με τρεις στόπερ και του ήρθε κουτί αυτό το 4-4-2, το οποίο ταίριαξε γάντι στον ΠΑΟ κι όχι στον ίδιο τον Ολυμπιακό.

Δεύτερον, γιατί ο Ολυμπιακός όποτε φέτος έπαιξε σε ολόκληρο 90λεπτο η, ολόκληρο ημίχρονο και με Αραμπί και με Τικίνιο πήγε άκλαφτος! Θυμηθείτε: 0-0 με Ατρόμητο και ΠΑΟ στο Καραϊσκάκη, 0-0 με Απόλλωνα στη Ριζούπολη, 0-0 με ΠΑΟ και στη Λεωφόρο και χθες τα ίδια πάλι με τον ΠΑΟ! Εδώ έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το…δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού! Κάνει το ίδιο πράγμα δύο φορές με τον ΠΑΟ, αποτυγχάνει παταγωδώς και το ξανακάνει και τρίτη φορά. Φυσικά αποτυγχάνοντας.

Εάν ήθελε ντε και καλά στο ημίχρονο να αλλάξει ο Μαρτίνς τον Αγκιμπού, θα έπρεπε να βάλει στη θέση του τον Καρβάλιο, ένα δημιουργικό δηλαδή παίκτη κι όχι ένα δεύτερο φορ, τακτική που οδήγησε σε σέντρες και ξανά μανά σέντρες. Μόνο που ο Καρβάλιο δεν ήταν καν στην 20άδα! Προτίμησε ο προπονητής του Ολυμπιακού να έχει τρία εξαροοκτάρια (!) στον πάγκο (Μπουχαλάκη, Κανέ, Κούντε) και κανένα δεκάρι, αφήνοντας εκτός τον Καρβάλιο, την στιγμή που ο Φορτούνης είναι τραυματίας.

Με το 4-4-2 του β΄ ημιχρόνου ο Ολυμπιακός ήταν ποδοσφαιρικά απαράδεκτος. Χωρίς απολύτως καμία ευκαιρία (και το γκολ μία τυχερή στιγμή ήταν σε κόρνερ) και με καλύτερη τελική ένα σουτ από μακριά του Σωκράτη στο 90’! Κι είναι απορίας άξιο, πώς ο Μαρτίνς δεν έχει δει μετά από 50 αγώνες φέτος ότι το δίδυμο Αραμπί-Τικίνιο λειτουργεί μόνο όταν το βάζει στα τελευταία 10-20 λεπτά, όταν ο Ολυμπιακός πιέζει για να βάλει ένα γκολ. Περισσότερο να παίξουν μαζί δεν μπορούν, ούτε με τον ουραγό Απόλλωνα και τον τρίτο από το τέλος στη βαθμολογία Ατρόμητο!.

Ήταν, όμως, τόσο ντεφορμέ και είχε τέτοια έλλειψη καθαρού μυαλού χθες ο Μαρτίνς, που ακόμη και η τελευταία του επιλογή λάθος ήταν-βγαίνει ο Εμβιλά λόγω κόπωσης και μπαίνει ο Κανέ, ένας καθαρός αμυντικός χαφ κι όχι ο Κούντε ή ο Μπουχαλάκης, ένας πιο δημιουργικός κεντρικός χαφ, την ώρα που ο Ολυμπιακός χρειάζονταν δημιουργία και μόνο δημιουργία δεν έβρισκε, καθώς εκτός των άλλων του Βαλμπουενά του έριξαν δύο σκληρές κλοτσιές οι παίκτες του ΠΑΟ και τον απενεργοποίησαν.

Κι ένα σημαντικό στα δικά μου μάτια, πέμπτο, λάθος του προπονητή: πάντοτε τον βλέπουμε να αλλάζει πλευρές στους εξτρέμ στη διάρκεια του αγώνα. Χθες είχε επί 63 λεπτά τον Ροντρίγκες αριστερά κι επί 79 λεπτά τον Λόπες δεξιά, να παίζουν κι οι δύο με ανάποδο πόδι. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν τους άλλαξε έστω ένα 20λεπτο πλευρές, την στιγμή μάλιστα που ξέρουμε ότι το φόρτε του Ροντρίγκες είναι να μπουκάρει και να σεντράρει από δεξιά. Έστω για λίγο ανακάτεμα της άμυνας του ΠΑΟ έπρεπε να το κάνει, να το δοκιμάσει. Κι όχι να περιμένει από τους δύο εξτρέμ σχεδόν αποκλειστικά να συγκλίνουν και να σουτάρουν.

Εν κατακλείδι, αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά, πως όταν πηγαίνεις κόντρα στο ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο θα σε τιμωρήσει. Κι η μεγαλύτερη τιμωρία είναι ότι σε τέσσερα παιχνίδια με τον ΠΑΟ ο πρωταθλητής Ολυμπιακός έφερε δύο 0-0 κι έχασε δύο φορές, με το πιο επώδυνο να είναι ότι καθαρές ευκαιρίες για γκολ είχε μάξιμουμ τρεις σε όλα αυτά τα ματς κι ότι μόνο στο πρώτο ματς, τον περασμένο Οκτώβρη πίεσε πραγματικά τον αντίπαλο του, την στιγμή κατά την οποία ειδικά στα τρία ματς μέσα στο 2022 όσο τα παιχνίδια πήγαιναν προς το τέλος τους και δεν κυλούσαν καλά γι΄ αυτούς, οι «ερυθρόλευκοι» έβγαζαν τεράστια, έως και πρωτοφανή αδυναμία στη διάσπαση της αντίπαλης άμυνας.

Το πρωτάθλημα αδιαμφισβήτητα ο Ολυμπιακός το παίρνει καθαρά και δίκαια, κι ασφαλώς πιστώνεται και στον προπονητή του. Αλλά μία σεζόν του Ολυμπιακού πρέπει να έχει και κάποια κερασάκια στην τούρτα. Φέτος είχε ένα αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο και τέσσερα ματς με τον ΠΑΟ χωρίς νίκη. Πάλι καλά που ήρθε η κατάκτηση του τίτλου μέσα στην Τούμπα και δύο-τρεις ακόμη νίκες επί της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.

Άσχετο: Σε αυτές τις περιπτώσεις, τέτοιων εμφανίσεων κι αποτελεσμάτων, το μόνο καλό που βρίσκεις είναι να πεις, μήπως είναι και καλύτερα έτσι και γίνουν όλες οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν ώστε ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί πιο δυνατός του χρόνου. Τίποτα άλλο.