Εκτός όλων των άλλων, ο Γιοβάνοβιτς είναι και νικητής

Προτού αρχίσει η διαδικασία των playoffs η γενική αίσθηση που επικρατούσε στον Παναθηναϊκό ήταν ότι πορεύεται με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς προς τη σωστή κατεύθυνση - δηλαδή ότι ο Σέρβος προπονητής δημιουργεί την προοπτική εξέλιξης αυτού του Παναθηναϊκού σε μια ομάδα που θα διεκδικεί τον τίτλο.

Τον καιρό εκείνο υπήρχε μόνο μια αμφιβολία, η οποία δεν ήταν σχετική με το αγωνιστικό μοντέλο του 59χρονου προπονητή, ή την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του. Ήταν σχετική μόνο με τα ψυχικά και πνευματικά χαρακτηριστικά της ομάδας που δημιουργεί. Σε μια ομάδα δίχως μεγάλους ηγέτες όλη η ευθύνη της ψυχικής και πνευματικής προετοιμασίας της ομάδας, όπως και της διαχείρισης των συναισθημάτων της κατά την διάρκεια των αγώνων έπεφτε πάνω στον Γιοβάνοβιτς. Κι όσοι γνωρίζουν τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία του έμεναν με την απορία σχετικά με το αν είναι ή όχι δυνατόν για τον ίδιο να σηκώσει όλο αυτό το βάρος και να καλύψει το έλλειμα που έχει ο Παναθηναϊκός σε προσωπικότητα και νοοτροπία νικητή.

Ήταν πολλοί αυτοί που είχε τύχει να μου σχολιάσουν, σε συζητήσεις που έκανα το περασμένο καλοκαίρι, ότι ο Γιοβάνοβιτς, κάποιος που ήταν πολύ δυνατός πνευματικά και ψυχικά από τον καιρό που φορούσε ποδοσφαιρικά παπούτσια, είχε εξελιχθεί στα χρόνια του στον ΑΠΟΕΛ και στην Αλ Νασρ σε προπονητή με αυτά τα στοιχεία. Οι τελευταίοι έντεκα μήνες και ειδικά ο τελευταίος μήνας αποδεικνύει ότι είχαν δίκιο. Όσο η σεζόν εξελισσόταν ο Παναθηναϊκός εξελισσόταν. Και αυτό δεν το έκανε μόνο στο τακτικό κομμάτι. Η βελτίωση άρχισε να γίνεται ευδιάκριτη και στην διαχείριση των παιχνιδιών. Άρχισε να χάνεται η αφέλεια που έδειχνε σε παιχνίδια, άρχισαν να μειώνονται τα ατομικά τακτικά λάθη που επέτρεπαν στον αντίπαλο να πληγώσει τον Παναθηναϊκό, και κάπως έτσι φτάσαμε στην συμπεριφορά που έχει στα playoffs μια ομάδα που δεν δέχεται εύκολα γκολ και δεν χάνει εύκολα τον έλεγχο του παιχνιδιού.

Με όλες του τις απουσίες και με την αλλαγή στον σχηματισμό, ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε στο Καραϊσκάκη όσο ποδόσφαιρο παίζει συνήθως. Έκανε 8 λιγότερες οργανωμένες επιθέσεις (16) συγκριτικά με τον μέσο όρο του σε εκτός έδρας παιχνίδια (24), δέχθηκε 11 παραπάνω οργανωμένες επιθέσεις (39) από το συνηθισμένο του (28), κράτησε την μπάλα πολύ λιγότερο (34%) από το συνηθισμένο του μακριά από την Λεωφόρο (53%), και αντεπιτέθηκε περισσότερο (4) συγκριτικά με το συνηθισμένο του (2.2). Κατάφερε να προσαρμόσει το σχέδιό του στις δεδομένες συνθήκες προκειμένου αυτό να γίνει αποτελεσματικό. Βασίστηκε στην πολύ καλή αμυντική οργάνωση που έχει χτίσει, και έμεινε συγκεντρωμένος προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα λάθη του αντιπάλου του. Και τα εκμεταλλεύτηκε επειδή είχε την αποφασιστικότητα για να το κάνει.

Σε συνέχεια των προηγούμενων που έχει δείξει στα playoffs, ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς απέδειξε στον εαυτό του ότι χτίζει τον χαρακτήρα και τη νοοτροπία του νικητή. Και αυτή ήταν η τελευταία απορία που θα μπορούσε να έχει από τον προπονητή του, διότι όλα τα άλλα τα είχε δει. Είχε καταλάβει εδώ και καιρό ότι έχει προπονητή που δημιουργεί μια ομάδα που εξελίσσεται, ωριμάζει και μεγαλώνει, με όρους αγωνιστικούς. Είχε δει την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, είχε κρίνει την πτυχή της πειθαρχίας, είχε δει την αποτελεσματικότητα του προπονητή στο κομμάτι της αγωνιστικής νοοτροπίας. Έμενε να δει αν μπορεί να μεταδώσει στην ομάδα του τη νοοτροπία νικητή. Πλέον ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να έχει αμφιβολίες σε σχέση με το αν ο προπονητής του μπορεί ή όχι να δημιουργήσει μια ομάδα που θα απαιτεί από τον εαυτό της να διεκδικεί τον τίτλο.