ΑΕΚ: Το απόλυτο «ναυάγιο» σε μια εφιαλτική σεζόν

• Ο αποκλεισμός - σοκ από τη Βελέζ
• Η αποτυχημένη επιλογή Γιαννίκη
• Το ζήτημα της νοοτροπίας και της ψυχολογίας
• Το μεταγραφικό φιάσκο του Ιανουαρίου
• Η «απενεργοποίηση» μονάδων του ρόστερ
• Δεν ανταποκρίθηκε ούτε σε ένα must win ματς
• Ούτε τη μίνιμουμ υποχρέωση της Ευρώπης

Μπήκε πλέον και η βούλα στη χειρότερη σεζόν της ΑΕΚ από τη χρονιά της επιστροφής της. Η ήττα με 3-2 από τον Άρη και με την ανατροπή με την οποία ήρθε, υπέγραψε με τον πιο κυνικό τρόπο την απόλυτη αγωνιστική καθίζηση της Ένωσης. Η ΑΕΚ τερματίζει 5η και μένει εκτός Ευρώπης (κάτι που είχε γλιτώσει στο... παρά πέντε πέρυσι) τη χρονιά που θα επιστρέψει στη Νέα Φιλαδέλφεια και θα μπει στην ολοκαίνουργια OPAP Arena. Το «ναυάγιο» των κιτρινόμαυρων ολοκληρώθηκε με το πιο οδυνηρό σενάριο. Έτσι ακριβώς όπως είχε αρχίσει πριν από δέκα μήνες...

Ο αποκλεισμός - σοκ από τη Βελέζ

Το γεγονός ότι η ΑΕΚ λόγω των άστοχων χειρισμών στον αγωνιστικό σχεδιασμό πήγε στα δύο ευρωπαϊκά ματς με τη Βελέζ τον Ιούλιο με το περσινό ρόστερ χωρίς μεταγραφική ενίσχυση αποδείχθηκε μοιραίο για την Ένωση. Αποκλεισμός - σοκ από έναν πολύ αδύναμο αντίπαλο, όπως ήταν η βοσνιακή ομάδα, και εκτός Ευρώπης στην καρδιά του καλοκαιριού. Το ηχηρό αυτό «χαστούκι» έφερε στη συνέχεια αντίδραση με ποιοτικές προσθήκες, ωστόσο έπειτα η ΑΕΚ πλήρωσε το ότι δεν έγινε ποτέ «ομάδα».

Η αποτυχημένη επιλογή Γιαννίκη

Το αιφνίδιο διαζύγιο με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς πολύ νωρίς στη σεζόν τον Οκτώβριο έφερε την επιλογή του Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο. Μια επιλογή που έμελλε να αποδειχθεί αποτυχημένη. Η ΑΕΚ μετά τον πρώτο μήνα του... μέλιτος άρχισε να παραπαίει ανασταλτικά. Επιθετικά έμοιαζε αδούλευτη, βασιζόμενη μόνο στην ατομική ποιότητα, και παρά την στήριξη στο πρόσωπο του Γιαννίκη η Ένωση αγωνιστικά φαινόταν λες και έτρεχε με χιλιόμετρα χωρίς φρένα πάνω σε τοίχο...

Το ζήτημα της νοοτροπίας και της ψυχολογίας

Στην αποκρουστική εικόνα της ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο άρχισε να αντανακλά και η προβληματική νοοτροπία που είχε δημιουργηθεί. Ένα πρόβλημα που ήρθε να θίξει ανοικτά κάποιους μήνες αργότερα ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος που ανέλαβε υπηρεσιακός. Όλα αυτά έκαναν... θρύψαλα την εύθραυστη ψυχολογία που υπήρχε, με την ΑΕΚ να χάνει συνεχώς έχοντας μόνο κάποιες εκλάμψεις. Ήττες από ΟΦΗ, Παναιτωλικό και Βόλο εντός έδρας, πέρα από το μόνιμο πρόβλημα της τετραετίας με την ηττοπάθεια στα ντέρμπι κόντρα στους μεγάλους της αντιπάλους...

Το μεταγραφικό φιάσκο του Ιανουαρίου

Αν η ΑΕΚ είχε μια ελπίδα να σώσει τη χρονιά ήταν η ενίσχυση τον Ιανουάριο. Αυτή δεν ήρθε ποτέ καθώς παρότι ότι το ρόστερ «φώναζε» για προσθήκες σε συγκεκριμένες θέσεις, αυτές δεν έγιναν. Σε μια σπασμωδική κίνηση στο φινάλε των μεταγραφών αποκτήθηκε ο ελεύθερος Φράνσον, παίκτης που δεν ήταν αυτό που έψαχνε η ΑΕΚ και όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια δεν μπορούσε να ανταποκριθεί.

Η «απενεργοποίηση» μονάδων του ρόστερ

Μπαίνοντας προς την τελική ευθεία της σεζόν, το γεγονός ότι σταδιακά υπήρχαν παίκτες που άρχισαν να έχουν όλο και μικρότερο χρόνο συμμετοχής στο βασικό rotation αποτέλεσε ακόμα ένα σημαντικό πρόβλημα. Η ΑΕΚ έφτασε στη διαδικασία των play offs να υπολογίζει ουσιαστικά σε κάτι παραπάνω από 11 ποδοσφαιριστές, έχοντας «χάσει» το προηγούμενο διάστημα μονάδες που ενώ αποτελούσαν μέλη του ρόστερ, επί της ουσίας είχαν ελάχιστο ή μηδαμινό χρόνο συμμετοχής.

Δεν ανταποκρίθηκε ούτε σε ένα must win ματς

Τα «καμπανάκια» ηχούσαν για την ΑΕΚ όλη τη σεζόν, με τους κιτρινόμαυρους να μην ανταποκρίνονται σε κανένα must win παιχνίδι. Η ήττα από τον Ολυμπιακό όταν ακόμα η διαφορά ήταν μικρή στην κορυφή, οι ήττες στη συνέχεια από τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ σε Κύπελλο και play offs και έπειτα η ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό στη διαδικασία του μίνι πρωταθλήματος έσφιγγαν όλο και περισσότερο τη «θηλιά».

Ούτε τη μίνιμουμ υποχρέωση της Ευρώπης

Η ΑΕΚ κάπως έτσι έφτασε να παίζει σε μια... ζαριά την έξοδό της στην Ευρώπη. Και το απόλυτο «ναυάγιο» ολοκληρώθηκε στο Κλεάνθης Βικελίδης με την Ένωση να μένει 5η και εκτός Ευρώπης. Η ανατροπή στα τελευταία λεπτά από 0-2 σε 3-2 από τον Άρη ήταν μια περίληψη όλης της σεζόν για την ΑΕΚ. Μια ομάδα η οποία δεν κατάφερε να πετύχει ούτε τη μίνιμουμ υποχρέωση που είχε για φέτος κλείνοντας πολύ άσχημα τη χρονιά, όπως ακριβώς την άρχισε. Με κοινή συνισταμένη το ευρωπαϊκό στραπάτσο, γκρεμίζοντας ό,τι έχτιζε τα τελευταία έξι χρόνια με την επιστροφή της στις διοργανώσεις της UEFA.