Σαν αποχαιρετιστήριο πάρτι

• Εμπεριέχει ρίσκο το χτίσιμο από μηδενική βάση
• Ο Άρης ξεπερνά ομάδες με τριπλάσιο μπάτζετ

Είναι δύσκολο να βρεις κίνητρο εκεί που δεν υπάρχει. Εξαρτάται από τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Στο εκπληκτικό documentary του «Last Dance» διδαχθήκαμε πώς ένας αθλητής (στην προκειμένη περίπτωση η εξοχότητα του Μάικλ Τζόρνταν) έβρισκε αφορμές κι έπλαθε ιστορίες στο μυαλό του με απώτερο σκοπό την απόκτηση κινήτρων τα οποία αποτελούσαν την κινητήριο δύναμή του. Προφανώς δεν τίθεται η παραμικρή σύγκριση, αλλά αυτό που έλαβε χώρα στα Γιάννινα θύμισε εν πολλοίς τον τελευταίο χορό μιας ομάδας. Για τη δημιουργία κινήτρου δεν επιστρατεύτηκε μόνο η προοπτική κατάληψη της 2ης θέσης γιατί αυτή (εκ των πραγμάτων) ήταν δύσκολο να κατακτηθεί, αλλά εκείνη η εξαιρετικά επώδυνη βραδιά στο «Κλ. Βικελίδης», της ιστορικής ήττας από τον ΠΑΣ. Χρησιμοποιήθηκε επίσης η έντονη παρουσία των φιλάθλων του Άρη οι οποίοι στοιβάχτηκαν στο ένα πέταλο και αρκετοί άλλοι πήγαν στα επίσημα για να βρουν χώρο να σταθούν. Πρωτίστως η αίσθηση ότι ο τελευταίος χορός θα πρέπει να είναι άρτια εκτελεσμένος με βαθιά υπόκλιση για τα χρόνια που ζήσαμε.

Το τέλος ήταν αυτό που κυριολεκτικά άρμοζε και η σχετική αναφορά δεν σχετίζεται μόνο με το εμφατικό πέρασμα από τα Γιάννινα όσο με αυτό που προσέφερε ο κόσμος. Το χειροκρότημα αναγνώρισης, τα συνθήματα αποδοχής και τις εκδηλώσεις αγάπης που πρέπει να συντροφεύουν το τέλος μιας πολυετούς σχέσης. Αυτό έλειπε από τον Άρη της περασμένης δεκαετίας, πλέον τείνει να γίνει σήμα κατατεθέν του. Όπως έλεγε κι ένα άσμα, όποιος ξέρει να αγαπά, ξέρει και να χωρίζει.

Για τους χωρισμούς δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Είναι αρκετοί οι αστερίσκοι με βασικότερο αυτόν που υποδηλώνει την άγνοια δεδομένων. Ο Άρης συνεχίζει να μη γνωρίζει αν θα έχει το αυτονόητο δικαίωμα των μεταγραφών. Λέγονται πολλά. Από τη δικαίωσή του στο CAS έως τη μετατροπή της ποινής σε χρηματικό πρόστιμο. Καμία ομάδα δεν μπορεί να προχωρήσει σε προγραμματισμό με υποθετικά σενάρια. Χρειάζεται δεδομένα κι αυτή τη στιγμή δεν τα έχει. Αυτό που σίγουρα υπάρχει είναι η πρόθεση δημιουργίας από μηδενική βάση. Τούτο προϋποθέτει ένα σωρό αποχωρήσεις και το φτιάξιμο μιας νέας ομάδας.

Εμπεριέχει ρίσκο το χτίσιμο από μηδενική βάση

Στον ομαδικό αθλητισμό, το κάτι καινούργιο είναι αρκετά ριψοκίνδυνο. Εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο διότι φεύγουν οι σταθερές και μπαίνουν τα ερωτηματικά. Ο Άρης το έκανε υποχρεωτικά το καλοκαίρι του 2018 κι εκείνο το σχέδιο δεν πέτυχε απλά, αλλά η επιτυχία του φαίνεται και από τον αριθμό των παικτών που μετρούν χρόνια παρουσίας στην ομάδα. Τα χρήματα που έχουν επενδυθεί από το 2018 έως και σήμερα είναι πραγματικά πολλά, αλλά σε σύγκριση με τις επενδύσεις των άλλων, ο Άρης είναι από τις πιο πετυχημένες ομάδες βάσει ποδοσφαιρικού σχεδίου με μελανό σημείο την αυτοκαταστροφικότητά του στα παιχνίδια που οδηγούν σε θέση διεκδίκησης τίτλου. Αυτό είναι το σαράκι του.

Επιστρέφοντας στις διαφαινόμενες αποχωρήσεις, έχω παρατηρήσει το εξής περίεργο. Μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να μην απολαμβάνει την αποδοχή του κόσμου ή τουλάχιστον να νιώθει την έντονη αμφισβήτηση του, αλλά όταν πλησιάζει η στιγμή της αποχώρησης, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, θεωρείται καλύτερος από τον αντικαταστάτη του κι ας μην ξέρουμε το όνομά του. Δεν έχω λογική εξήγηση, απλά το διαπιστώνω και στην προκειμένη φάση. Ισχύει για 3-4 ποδοσφαιριστές των οποίων τα συμβόλαια λήγουν και η αλήθεια είναι ότι βρίσκονται αρκετά κοντά στην πόρτα της εξόδου. Η παραμονή ενός ποδοσφαιριστή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Υπάρχει το ποδοσφαιρικό κριτήριο, προφανώς λαμβάνεται υπόψη η ηλικία και φυσικά ο οικονομικός παράγοντας. Θεωρώ ότι, εφόσον ο Άρης αποφασίσει να φτιάξει κάτι από την αρχή, θα πρέπει να ξαναδεί περιπτώσεις παικτών οι οποίοι αυτή τη στιγμή είναι φευγάτοι. Παίκτες που νιώθουν την ομάδα και μπορούν να λειτουργήσουν σαν οικοδεσπότες μιας νέας κατάστασης. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει η πολυτέλεια να πεταχτούν χρήματα στα νερά του Θερμαϊκού. Το τίμιο deal δεν εντάσσεται μόνο στις ευθύνες ενός club αλλά και του ανθρώπου που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού και εξαρτάται από το πόσο ενισχυμένο είναι το αίσθημα της αυτογνωσίας.

Επιστρέφοντας στα των Ιωαννίνων, δεν ήταν μικρός ο αριθμός των ποδοσφαιριστών που ένιωσαν σαν καλεσμένοι σε αποχαιρετιστήριο πάρτι και φυσικά φρόντισαν να μη χαλάσουν το κλίμα. Από τους παλιούς (Δεληζήσης, Κουέστα, Ματίγια, Μπρούνο Γκάμα, Εμάνουελ Σάκιτς) έως αυτούς που μετρούν 8-10 μήνες στον σύλλογο. Άνθρωποι που ζουν εντός του ποδοσφαιρικού οργανισμού αντιλαμβάνονται καλύτερα αυτό που έρχεται. Εδώ και μήνες γνωρίζουν ότι – CAS επιτρέποντος – προμηνύεται κύμα αλλαγών, ωστόσο, έκαναν το καθήκον τους διατηρώντας τον Άρη στην 3η θέση και φυσικά το δικαίωμα του ονείρου στην Ευρώπη. Μπορεί αυτό να φαίνεται αυτονόητο στα μάτια ενός οπαδού αλλά δεν είναι.

Ο Άρης ξεπερνά ομάδες με τριπλάσιο μπάτζετ

Δεν είναι αυτονόητο γιατί πρέπει να λογαριαστεί ποιους έχει ο Άρης απέναντί του και τι ξοδεύουν. Οι τρεις εξ’ αυτών (Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ) έχουν 3+ φορές μεγαλύτερο προϋπολογισμό. Ο δε Παναθηναϊκός επίσης υπερτερεί κατά περίπου 4-5 εκατομμύρια ευρώ. Κι όμως ο Άρης έφτασε στο σημείο να διεκδικήσει τη 2η θέση τερματίζοντας δύο βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ και οι δύο της Αθήνας βλέπουν την πλάτη του. Αυτό συμβαίνει δε για δεύτερη διαδοχική χρονιά αναδεικνύοντας την ύπαρξη ενός ποδοσφαιρικού σχεδίου. Και φέτος έγινε παρότι επί οκτώ μήνες στα αποδυτήρια δεν κοιτούσαν τη βαθμολογία γιατί το -6 ήταν σα μαχαιριά στην καρδιά διότι η κατάταξη δεν αποτύπωνε τα αγωνιστικά πεπραγμένα.

Εν τέλει, η διατήρηση των κεκτημένων δεν στοιχειοθετεί απλή υπόθεση. Απαιτεί έξυπνες αποφάσεις, προσεγμένες κινήσεις και σωστή ανάπτυξη του ποδοσφαιρικού σχεδίου. Σε αυτό δεν έχουν θέση τα… θυμικά, αλλά ενέργειες ουσιαστικής ανάπτυξης για να γίνει και το βήμα παραπάνω. Αυτό απαιτείται να αρχίσει από την Ευρώπη. Δεν είναι στη «μενταλιτέ» του συλλόγου να διαδραματίζει άχαρο ρόλο και να βλέπει ομάδες με υποδεέστερο εκτόπισμα να πανηγυρίζουν προκρίσεις μέσα στο «Κλ. Βικελίδης». Ο Άρης πρέπει να φροντίσει από τώρα να πάει προετοιμασμένος στα τέλη του Ιούλη και όχι με σύνθεση έκτακτης ανάγκης. Δεν το έκανε πέρυσι, πλήρωσε βαρύ τίμημα σε κάθε τομέα, φέτος οφείλει να το πράξει.