Αρης: Οι ταχυδακτυλουργοί του ελληνικού ποδοσφαίρου

Φαίνεται ότι η άνοιξη και το καλοκαίρι είναι η αγαπημένη περίοδος των γνωστών και μη εξαιρετέων ταχυδακτυλουργών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν διδάχθηκαν από τα παθήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Συνεχίζουν απτόητοι το θεάρεστο έργο τους, την καταπάτηση κάθε δικαιώματος που κατακτήθηκε στο χορτάρι. Ποιος εξάλλου παραιτήθηκε από τη θέση του έπειτα από το περσινό φιάσκο των Επιτροπών Δεοντολογίας και Εφέσεων στην περιβόητη υπόθεση Λάσκοφ; Ποιος στάθηκε μπροστά στους ποδοσφαιριστές για να απολογηθεί για τη μέγιστη γκάφα του και την απόφαση διαστρέβλωσης της πραγματικότητας; Ποιος – έστω από φιλότιμο – προχώρησε σε δημόσια απολογία μετά την απόφαση του CAS και την πλήρη αθώωση της ΠΑΕ Άρης όπου δεν αναγνωρίστηκε η παραμικρή συμμετοχή στην πλαστογραφία. Ποιος;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Κανείς δεν απολογήθηκε. Και δεν θα απολογηθεί κι ας αποτελεί προνόμιο της ελληνικής γλώσσας η λέξη «φιλότιμο». Η απουσία του είναι ενοχλητικά εκκωφαντική. Ποιος θυμάται τώρα τι έγινε πριν από περίπου έναν χρόνο. Έτσι δεν είναι;

Η θέση μου απέναντι στην ΕΠΟ είναι ξεκάθαρη εδώ και χρόνια. Αυτό το «δικιά του η ΕΠΟ», μου προκαλεί αηδία. Και γράφεται συχνά υπενθυμίζοντας τα γράμματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ή το άλλο για τα κάστρα που έπεφταν, επιβεβαιώνοντας ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το προϊόν αλλά για το κουμάντο. Το αρχηγιλίκι, τη μαγκιά που περνάει. Στο δικό μου μυαλό, η ΕΠΟ έχασε προ καιρού τον τίτλο του υγιούς οργάνου του ποδοσφαίρου και εξελίχθηκε οργανισμός που μοιάζει με την Ωραία Ελένη την οποία διεκδικούν οι ισχυροί και οικονομικά εύρωστοι «πολεμιστές». Σαν αυτούς που ρίχνουν τα κάστρα, το ένα μετά το άλλο κατόπιν συμφωνίας για το ποιος έχει σειρά. Αναλόγως του κατακτητή μέσα από το αστείο σύστημα της εκλογικής διαδικασίας αλλά και των «καραβανάδων» που βρίσκονται ή θα βρεθούν στην περιβόητη επιτροπή των «σοφών» (σ. σ. πείτε την εκτελεστική) δημιουργούνται φίλοι και εχθροί. Ο εκάστοτε νικητής κάθεται στο ύψωμα σαν τον Νέρωνα που έβλεπε τη φλεγόμενη Ρώμη μα δεν του καίγεται καρφί γιατί αυτός έκανε το κομμάτι του και γουστάρει να βλέπει τους άλλους να… σκούζουν. Καμαρώνει για το κατόρθωμά του.

Τα γρανάζια αυτής της μηχανής είναι ποτισμένα με αδιαφανές λάδι και κινούνται (ως επί των πλείστoν) από πρόσωπα τα οποία λαμβάνουν επικίνδυνες αποφάσεις. Μοιραία, αυτό οδήγησε στη σταδιακή απώλεια της αξιοπιστία της και στον πάτο ενός βαρελιού για να φτάσει στο σημείο να μοιάζει με μεγάλη κηλίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου και στην απώλεια σεβασμού από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Μετά τα περσινά με τις Επιτροπές Δεοντολογίας και Εφέσεων τώρα επιχειρείται μιας άλλης μορφής αλλοίωση (αυτό είναι στα δικά μου μάτια) με την άδεια συμμετοχής της ΠΑΕ Άρης στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μάλλον πρόκειται για την απόδειξη του πραγματικού ρόλου της ΕΠΟ, η επιβεβαίωση ότι έχει πάψει να υπηρετεί τον ρόλο του προστάτη του ποδοσφαίρου. Είναι ικανή να πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση έστω κι αν είναι κόντρα στη λογική και στην ηθική.

Σαν αυτό που συμβαίνει τώρα με την άδεια συμμετοχής του Άρη. Είναι τουλάχιστον ανήκουστο αυτό που έχει συμβεί. Ο επικεφαλής της επιτροπής αδειοδότησης, Βασίλης Σαράκης, αμφισβητεί μέσω έφεσης το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της δικής του επιτροπής. Ποιος (;), ο άνθρωπος ο οποίος συμμετείχε στην κατάργηση της Διεύθυνσης Αδειοδότησης μέσα από την οποία απέκτησε διευθυντικά καθήκοντα διατηρώντας παράλληλα τη θέση του στο νομικό επιτελείο, σε μια διαδικασία που στα δικά μου μάτια μοιάζει σκιώδης.

Χειρότερο όλων είναι ότι αυτή η αμφισβήτηση είναι αναμενόμενη από αυτή την ΕΠΟ γιατί έρχεται ως συνέχεια των πεπραγμένων των Επιτροπών Δεοντολογίας και Εφέσεων. Όπως αναμενόμενη ήταν και η διαρροή πληροφοριών μιας απόρρητης διαδικασίας με την ταυτόχρονη καταπάτηση κάθε ρήτρας εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας. Ποιος ευθύνεται για τη διαρροή; Μήπως λογοδότησε κανείς για τη διαρροή των στοιχείων του Μάριου Σιαμπάνη. Δεν έγινε δα για πρώτη φορά. Σιγά μην μου προκαλέσει εντύπωση η διαρροή. Μ’ αυτή την ΕΠΟ, το περίεργο θα ήταν να μην διέρρεε κάτι που αφορά τον Άρη.

Η ΠΑΕ Άρης ορθώς έπραξε με την επίσημη καταγγελία της στην UEFA. Κακά τα ψέματα, η εξέλιξη της υπόθεσης Λάσκοφ και η πανηγυρική δικαίωσή της στο CAS, της δίδαξε να μην έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη στις Επιτροπές της ΕΠΟ. Και δεν έχει. Γι’ αυτό ζήτησε την παρέμβαση της UEFA, για την σωστή ερμηνεία των αυτονόητων και όχι κατά το δοκούν.