Οι λεπτομέρειες και οι αρετές που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και μια τεράστια δικαίωση!

• Η αγνή χαρά του Χατζηγιοβάνη
• Το dejavu με το 2014 και μια μεγάλη δικαίωση

Αυτά τα παιχνίδια, οι μεγάλοι τελικοί, οι αναμετρήσεις που κρίνουν τρόπαια, τίτλους και χρονιές τις περισσότερες φορές κρίνονται στις λεπτομέρειες. Μία επαφή, ένα λάθος, μία ντρίμπλα, μία κακή τοποθέτηση είναι ικανά να αναδείξουν νικητή. Ο κανόνας τούτος εμφανίστηκε και στο χορτάρι του ΟΑΚΑ, οι λεπτομέρειες ήταν όλες υπέρ του Παναθηναϊκού και το Κύπελλο κατέληξε πέρα για πέρα δίκαια στο σύνολο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ένα σύνολο που με τις ομαδικές και ατομικές του αρετές πήρε κι αυτό το παιχνίδι, ως επιστέγασμα της εξαιρετικής δουλειάς που γίνεται από το περασμένο καλοκαίρι.

Κάποιες από αυτές τις κομβικές στιγμές στις οποίες ''μίλησε'' η ποιότητα του ''τριφυλλιού'' αλλά και οι λεπτομέρειες ήταν οι εξής:

• Στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός με εξαίρεση την κεφαλιά του Άκπομ δεν απειλήθηκε καθόλου και αυτό δεν ήρθε μέσα από την γνωστή και εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας αλλά κυρίως μέσα από την πίεση ψηλά, τις στοχευμένες παγίδες, τις άμεσες επανακτήσεις της κατοχής και της δουλειάς που γίνεται πάνω σε αυτό το κομμάτι. Επί της ουσίας οι ''πράσινοι'' διέλυσαν το build up του ΠΑΟΚ και τον ανάγκασαν να ψάχνει μακρινές μεταβιβάσεις.
• Το τέταρτο 16'-30' ήταν το καλύτερο της ομάδας του Γιοβάνοβιτς στον τελικό. Με κατοχή της μπάλας στο 65%, με την δείκτη της πίεσης PPDA στο 4, αριθμός που μας δείχνει την ένταση του πρέσινγκ και όσο πιο μικρός είναι τόσο μεγαλύτερη η πίεση. Ο Παναθηναϊκός με την απόδοσή του επένδυσε σε αυτό το τέταρτο και δικαιώθηκε, μιας και στο 27' πήρε το πέναλτι, με το οποίο άνοιξε το σκορ.

• Είναι μια φάση που πολλοί θα σταθούν στο μαρκάρισμα του Βιερίνια, στον εκτελεστή και σκόρερ Αϊτόρ αλλά είναι μία στιγμή που πραγματικά υπάρχει μια λεπτομέρεια που δεν έχει... φωτιστεί όπως τις πρέπει. Ο καλύτερος αριστερός μπακ φέτος στην Ελλάδα, ο Χουάνκαρ, κυνηγά μια χαμένη φάση, κυνηγά την άμεση επανάκτηση έξω από την περιοχή του αντιπάλου, καθώς η μπάλα είναι στον Λύρατζη. Από αυτό το κλέψιμο του Ισπανού χάρη στην ορμή και την αποφασιστικότητα που έδειξε στην φάση, προήλθε το γκολ της νίκης, το γκολ που έκρινε τον τελικό.

• Πάμε σε ακόμη μία λεπτομέρεια. Η μεγαλύτερη φάση του ΠΑΟΚ στο ματς, αυτή που έφτασε πιο κοντά στο γκολ, ήταν με την κεφαλιά του Σβαμπ(0.26xGoals) που έδιωξε πάνω στην γραμμή ο Κώτσιρας! Είναι μία στιγμή που δεν θα υπήρχε αν ο Μπρινιόλι δεν έκανε τρομερό λάθος με το να φύγει από την εστία του, προσπαθώντας να πάρει καλύτερη θέση στην μικρή του περιοχή. Είναι μεγάλη η απερισκεψία του Ιταλού, θα το πλήρωνε ακριβά ο Παναθηναϊκός αλλά ο... superman, Κώτσιρας, ήταν εκεί! Ο Έλληνας μπακ είναι σε τρομερή κατάσταση εδώ και τρεις μήνες και έσωσε την ομάδα του από το σίγουρο 1-1 με αυτή την διπλή απομάκρυνση πάνω στην γραμμή.

Η αγνή χαρά του Χατζηγιοβάνη

Να φύγουμε από την Καλογρέζα, να πάμε πιο νότια, στο Teatro, στο μεγάλο γλέντι του Παναθηναϊκού για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Αξίζει να σταθούμε σε κάτι. Τόσο ως συμπεριφορά στο ΟΑΚΑ όσο και στα μπουζούκια. Η ψυχή των πανηγυρισμών ήταν ο Τάσος Χατζηγιοβάνης. Μπορεί να μην έπαιξε ούτε λεπτό, μπορεί φέτος να ήταν αναπληρωματικός αλλά είναι από μικρό παιδί στο ''τριφύλλι'' και δεν είχε πανηγυρίσει τίποτα. Στη πιο δύσκολη εποχή του συλλόγου, τα χρόνια μόνο εύκολα δεν ήταν. Το χάρηκε με την ψυχή του, έδωσε ρεσιτάλ, έβαψε πράσινα τα μαλλιά του, έριξε και την ζεϊμπεκιά του.

Όσοι διαβάζουν τούτη την γωνιά θα γνωρίζουν την ποδοσφαιρική μου άποψή για τον Έλληνα εξτρέμ. Είναι ασυγχώρητο αυτό το μεγάλο ταλέντο να παραμένει στάσιμο λόγω νοοτροπίας. Αν κάτσει κανείς να μετρήσεις πόσες ''πατάτες'' έκανε φέτος θα χάσει το μέτρημα. Δυστυχώς δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο Γιοβάνοβιτς τον είχε στο μυαλό του ως ένα μεγάλο στοίχημα. Αν δεν ήταν έτσι θα τον είχε στείλει εκτός ομάδας πολύ καιρό τώρα o Σέρβος τεχνικός. Μακάρι, όπου και αν συνεχίσει την καριέρα του, να μπορέσει να ωριμάσει. Αν ωριμάσει, η καριέρα του θα πάρει την πορεία που της αξίζει.

Το dejavu με το 2014 και μια μεγάλη δικαίωση

Τώρα που ολοκληρώθηκε η σεζόν ας πούμε και δύο πραγματάκια ακόμα. Θα μιλήσουμε επί προσωπικού για έναν και μόνο λόγο. Για κάτι που έγινε το καλοκαίρι και έχω ένα ''κακό'' ως άνθρωπος. Δεν ξεχνάω. Ειδικά όσους με αδικούν με χυδαία ψέμματα, με τα οποία γελούσε όλη η... παναθηναϊκή πλάση επειδή τόλμησα να στηρίξω αυτή την ομάδα από το καλοκαίρι όταν όλο το σύμπαν... έβραζε επειδή δεν έρχονταν οι νίκες στα φιλικά και καθυστερούσαν οι μεταγραφές!

Όσο καιρό δουλεύω στο Gazzetta, τα τελευταία 14 χρόνια δηλαδή, ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ στο δικό μου το κεφάλι η ομάδα ήταν ανεξάρτητη από την διοίκησή της. Είτε με πολυμετοχικότητα, είτε με Γόντικα δηλαδή Βαρδινογιάννη, είτε επί Αλαφούζου πριν και μετά το 2017. Όποια άποψη και αν είχα για τον εκάστοτε μεγαλομέτοχο, η ομάδα ήταν πάντα εκτός συζήτησης. Και το είχα γράψει ένα εκατομμύριο φορές στα σκληρά χρόνια που προηγήθηκαν. Και έτσι θα είναι πάντα και για όσο ακόμη θα βρίσκω το νόημα να ασχολούμαι με το ρεπορτάζ. Πάντα έγραφα, γράφω και θα γράφω αυτό που πιστεύω. Όταν πέρσι ΟΥΡΛΙΑΖΑ για την λαίλαπα Μπόλονι που θα άφηνε εκτός τετράδας τον Παναθηναϊκό. Το έκανα γιατί αυτό πίστευα, αυτό έβλεπα, γιατί μάθαινα τρομερά πράγματα. Όλοι ξέρουμε τι έγινε στο τέλος της ημέρας.

Πάμε στο φέτος τώρα. Είναι απίστευτα τα όσα γράφτηκαν για την φετινή ομάδα όταν της στράβωναν τα αποτελέσματα. Το ρημάδι το άθλημα, το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα. Όταν υπάρχει η προοπτική, οφείλεις να μπορείς να την διακρίνεις. Όπως και το ανάποδο. Γελάει και το ίδιο το ποδόσφαιρο με τις βλακείες που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο με 3-1 στις αρχές Νοεμβρίου, είχαμε γράψει εδώ ένα πραγματικά θαρραλέο(μια ματιά στα σχόλια και θα καταλάβει κανείς τον χαρακτηρισμό) κείμενο. Μιλούσαμε για μία σεζόν που μοιάζει πολύ με εκείνη την πρώτη του Αναστασίου. Πρόοδος, βελτίωση, προοπτική, καλό ποδόσφαιρο αλλά κακά αποτελέσματα στην αρχή. Κριτική εκείνη την εποχή; Ισοπεδωτική. Όπως τότε έτσι και τώρα, ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην Ευρώπη και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, δικαιώνοντας αυτούς τους λίγους που έβλεπαν αυτό που έρχεται! Dejavu!

Υ.Γ1: Διακρίνω μια μεγάλη προσπάθεια από τον οργανισμό του ΠΑΟΚ να μειώσει την κατάκτηση του Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό. Πραγματικά δεν αξίζει ούτε και να ασχοληθεί κανείς με τα όσα είπε ο Λουτσέσκου, ο Ζίβκοβιτς, με όσα ακούγονται και λέγονται για την φάση του πέναλτι, που ''οκ'' όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει παράβαση αν δεν... ξεκολλήσει το κεφάλι από το υπόλοιπο σώμα.

Απλά ένα στατιστικό για την ιστορία:

Ήταν ο πέμπτος τελικός ανάμεσα στις δύο ομάδες. 4-1 το επιμέρους σκορ υπέρ του ''τριφυλλιού'', οπότε δεν έγινε και κάτι, πέρα από το σύνηθες. Ψυχραιμία.

Το μόνο που θα υπογραμμίσω είναι κάτι που έχω γράψει κι άλλες φορές. Μακάρι στο άμεσο μέλλον το σύνολο του Γιοβάνοβιτς να φτιάξει έναν χαρακτήρα τόσο ισχυρό όσο είχε ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου. Η αξία του νικημένου δίνει δόξα στην νικητή και ο Παναθηναϊκός το βράδυ του Σαββάτου στη Καλογρέζα νίκησε μία πάρα πολύ καλή ομάδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα και κάποια στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να μάθουμε και να χάνουμε.