Μπούργος: «Η δουλειά του προπονητή είναι 24 ώρες το 24ωρο»

Ο Αργεντίνος τεχνικός του Άρη αρχικά μίλησε για τη δύσκολη εμπειρία του καρκίνου στο νεφρό τον οποίον διαπίστωσε το 2013 υποστηρίζοντας ότι «διαπίστωσα τις δυνάμεις μου κι έζησα την εμπειρία με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Προσπαθώντας να εμψυχώσω ανθρώπους οι οποίοι παλεύουν για τη ζωή τους στα νοσοκομεία. Το μυαλό μου ήταν να δώσω δύναμη σ’ αυτούς τους ανθρώπους» και αναφέρθηκε κυρίως στους ανθρώπους νεαρής ηλικίας οι οποίοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη δυσκολία στο να συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα».

Στη συνέχεια έδειξε τις γνώσεις του για την ελληνική ιστορία λέγοντας ότι «η περιοχή στην οποία ζούσε ο Φίλιππος ο Βασιλιάς των Μακεδόνων απέχει μόλις είκοσι λεπτά από εκεί που βρίσκομαι. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με κουλτούρα και τρομερή ιστορία. Ο Άρης, η ομάδα μου, ήταν ο θεός του Πολέμου, γιος του Δία και της Ήρα. Για μένα που αγαπώ την ιστορία, στην πραγματικότητα έχω πάθος γι’ αυτή, είναι υπέροχο να βρίσκομαι σε μια χώρα πολιτισμού και μεγάλης ιστορίας όπως η Ελλάδα».

Ο Χερμάν Μπούργος αναφέρθηκε στην τεράστια διαφορά που υπάρχει (σε επίπεδο ωρών εργασίας και επαγγελματικής ευθύνης) μεταξύ του παίκτη και του προπονητή δεδομένου του ότι ο ίδιος έχει σπουδαία καριέρα. «Η δουλειά του προπονητή δεν τελειώνει ποτέ. Οι 24 ώρες δεν του φτάνουν. Ο παίκτης θα δουλέψει για δύο, τρεις ώρες μάξιμουμ. Ο προπονητής έχει περισσότερες ευθύνες. Το ποδόσφαιρο είναι… ποδόσφαιρο, δεν είναι σκάκι. Δεν έχεις να σκεφτείς μόνο τον εαυτό σου αλλά όλους τους παίκτες, μια ομάδα».

Εκεί ρωτήθηκε για την επιτυχία του στους τρεις μήνες που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία του Άρη. «Ήταν όμορφος ο τρόπος αντίδρασης της ομάδας. Έπρεπε να διορθώσουμε κάποια πράγματα καθώς αυτή είναι η δουλειά του προπονητή. Ήμασταν στην 8η θέση και πήγαμε στην τρίτη. Ήταν εξαιρετικός ο τρόπος αντίδρασης των παικτών. Είναι αυτός που έχω μάθει μέχρι τώρα. Ο παίκτης θέλει να είναι ηγείται κι όταν ξέρει τι πρέπει να κάνει, θα ανταποκριθεί . Το πιο δύσκολο για τον προπονητή είναι να βρει τον τρόπο», είπε και αναφέρθηκε στα κίνητρα που προσπαθεί να δημιουργήσει ένας προπονητής για τους παίκτες του.

Ρωτήθηκε μάλιστα για τη σημασία της γλώσσας. «Η γλώσσα δεν είναι κάτι δευτερεύον αλά θεμελιώδες. Υπάρχουν παίκτες που μιλούν πέντε γλώσσες, ομοίως και οι προπονητές. Προσωπικά μιλάω τρεις γλώσσες. Ισπανικά, αγγλικά και ιταλικά. Δεν είναι πάντα καλό να εξαρτάσαι από τον μεταφραστή γιατί δεν είναι το ίδιο. Όταν μιλάς την ιδια γλώσσα μπορείς να περάσεις καλύτερα τα μηνύματα που θέλεις και το κάνεις γρηγορότερα. Και είναι αναγκαίο γιατί δεν έχεις χρόνο. Επίσης, ο μεταφραστής απλά μεταφέρει λέξεις, δεν μπορεί να μεταφέρει το συναισθηματική αξία τους».

Ο Αργεντίνος τεχνικός αναφέρθηκε στην περίπτωση του Μαρσέλο Μπιέλσα για να ερωτηθεί για τους Έλληνες οπαδούς όπου επανέλαβε για το έντονο πάθος με το οποίον ζουν το ποδόσφαιρο ενώ αναφέρθηκε στην αντιπαλότητα του Άρη με τον ΠΑΟΚ.

Ακολούθησε η αναφορά του στην όχι και τόσο διασκεδαστική εμπειρία του στη Νιούελς Ολντ Μπόις αλλά και την πορεία του ποδοσφαίρου στην Αργεντινή. Στη συνέχεια περιέγραψε τον εαυτό του ως παίκτη αλά και ως προπονητή. «Πιστεύω στον επαγγελματισμό και στην ευθύνη. Αν ένας παίκτης πρέπει να μείνει μια ολόκληρη μέρα στο προπονητικό κέντρο για να κερδίσει ένα παιχνίδι, πρέπει να το κάνει. Έτσι χτίζεις νοοτροπία. Προσπαθώντας να κερδίσεις. Και θα τα πάω καλά με τον παίκτη γιατί κι εγώ συνηθίζω να πηγαίνω στην προπόνηση τουλάχιστον δύο ώρες πριν την έναρξή της», είπε και ξεκαθάρισε ότι από έναν παίκτη θα πρέπει να ζητάς συγκεκριμένα πράγματα και ταυτόχρονα απλά καθώς επίσης και ότι του αρέσει όταν ένας παίκτης εκφράζει ανοιχτά τα συναισθήματά του.

Αναφέρθηκε επίσης στη αγάπη του για τη μουσική ενώ ρωτήθηκε για το αν του λείπει η συνεργασία με τον Ντιέγκο Σιμεόνε δεδομένου του ότι κάποτε είχε πει ότι ο Σιμεόνε και ο ίδιος ήταν σαν τους Ρόμπερτ Ντενίρο-Τζόε Πέσι. «Σου άρεσε αυτός ο παραλληλισμός; Είναι καλοί φίλοι, το ίδιο κι εμείς», απάντησε.