Γιατί ο Ολυμπιακός επιμένει τόσο πολύ στον Ελ Αραμπί…

Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός εξαντλεί κάθε πιθανότητα να κρατήσει τον Ελ Αραμπί, ακολουθώντας μία τακτική που δεν ξαναθυμάμαι-συνήθως όταν δεν βρίσκει άκρη με κάποιον παίκτη, είτε μεταγραφή, είτε δικό του, προτιμάει να αποσύρεται και να αφήνει πίσω την περίπτωση.

Τώρα, με τον Αραμπί ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει να μιλάει από το τέλος του περασμένου φθινόπωρου για την επέκταση του συμβολαίου του και παρότι έχουν περάσει τόσοι μήνες και δεν έχει προκύψει συμφωνία, δεν το παράτησε ποτέ-βλέποντας, βέβαια, και τη διάθεση του παίκτη, που από την πλευρά του ποτέ δεν θέλησε να σπάσει τους δεσμούς και να κόψει τις γέφυρες.

Κάπως έτσι φτάσαμε τώρα στο σημείο, μετά από πραγματικά πολύμηνες συζητήσεις, να έχει βρεθεί μία φόρμουλα και να γίνεται κουβέντα στις λεπτομέρειες-που όμως δεν είναι ασήμαντες, καθότι μιλάμε για συμβόλαιο πάνω από έξι εκ. Ευρώ! να θυμίσω ότι η τελική πρόταση του Ολυμπιακού ήταν διετές κλειστό συμβόλαιο, δύο εκ. Ευρώ ετησίως και μπόνους επίτευξης στόχων άλλο ένα εκ. Ευρώ ετησίως. Όπου «επίτευξη στόχου» σημαίνει κατάκτηση του πρωταθλήματος και, κυρίως, είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ερώτημα, αναπόφευκτο: γιατί ο Ολυμπιακός, με την πολύ θερμή προτροπή του Πέδρο Μαρτίνς, επιμένει τόσο πολύ για τον Αραμπί, που ξεκινώντας τη σεζόν θα είναι στα 35 προς τα 36 χρόνια του και στο τέλος του συμβολαίου που του έχει προταθεί, θα είναι 37 προς 38; Και που τέλος πάντων δεν έκανε φέτος και καμία σούπερ σεζόν, σε αντίθεση με πέρυσι και πρόπερσι.

Νομίζω η απάντηση βρίσκεται γύρω από μία λέξη: σιγουριά. Στον Ολυμπιακό νιώθουν σιγουριά ότι αν παραμείνει ο Αραμπί η ομάδα θα συνεχίσει να έχει ένα επιθετικό που μπορεί να της κάνει 20-25 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Και ό,τι και να λέμε, το γκολ είναι το Νο 1 στο ποδόσφαιρο. Γι΄ αυτό, άλλωστε, και πληρώνεται πολύ ακριβά σε όλο τον κόσμο.

Ασφαλώς και μπορεί ο πρωταθλητής Ελλάδας να βρει με αυτά τα λεφτά που δίνει στον Αραμπί καλό σέντερ φορ-γκολτζή. Για παράδειγμα, ο Αλγερινός Σλιμανί (μένει ελεύθερος από την Σπόρτινγκ) είναι ένας καθαρόαιμος σκόρερ, που σε μία σεζόν είχε βάλει 30 γκολ στην Πορτογαλία... Ο Τυνήσιος Καζρί (έμεινε ελεύθερος από τη Σεντ Ετιέν) με πέντε σεζόν στη Γαλλία με μέσο όρο 10 γκολ σε μικρομεσαίες ομάδες…Θα έχει, όμως, ο Ολυμπιακός, όποιον κυνηγό και να φέρει, το ερωτηματικό, πότε θα προσαρμοστεί, πότε θα αρχίσει να «λύνεται» και να βρίσκει δίκτυα κλπ, κλπ.

Την στιγμή που με τον Αραμπί, θεωρητικά τουλάχιστον γιατί ποτέ δεν ξέρεις στο ποδόσφαιρο, θα ξέρει ότι θα μπει αμέσως και θα κοιτάξει να δώσει λύσεις στην ομάδα με ένα γκολ η, με μία ασίστ η, με ένα κερδισμένο πέναλτι, με μία συνεργασία. Γνωρίζει ο Μαροκινός πλέον άριστα τον Ολυμπιακό και όλον τον περίγυρο, ξέρει καλά πώς παίζει και τι θέλει ο προπονητής, όλα αυτά τα «μικρά» πράγματα, που μαζεύονται ένα ένα και κάνουν στο τέλος τη διαφορά.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία-στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς τίποτα να προδικάσεις. Ειδικά όταν για ένα παίκτη περνάνε και τα χρόνια. Μπορείς, όμως, να έχεις κάποιες σταθερές. Π.χ. ότι ο Αραμπί κάθε σεζόν, σε όλη την καριέρα του, δεν σταματάει να σκοράρει…ότι προσέχει τον εαυτό του, την ζωή του, την διατροφή του, την προπόνηση κι έτσι δεν βγάζει τραυματισμούς…ότι είναι ένας επαγγελματίας που δεν δίνει δικαιώματα κι αφορμές…

Κάπως έτσι κι ο Ολυμπιακός τα έχει βάλει κάτω και έχει φτάσει κοντά σε μία συμφωνία με τον Αραμπί, δίνοντας του όσα έπαιρνε στα 32 του-και παραπάνω. Με τον παίκτη να θέλει, ακόμη, το «κάτι» περισσότερο στο μπόνους επίτευξης στόχων…

Άσχετο: Δύο φορές έφαγαν μαζί ο Β. Μαρινάκης κι ο Ντε Σάνκτις κατά την τριήμερη παραμονή του Ιταλού στην Αθήνα το Παρασκευοσαββατοκύριακο. Μία στον Πειραιά το Σάββατο το μεσημέρι και μία στο Καβούρι την Κυριακή το βράδυ.