Παναθηναϊκός: Kομβικό το deal με Χουάνκαρ, δύο επικίνδυνα ανοιχτά «μέτωπα»

• Τα έξι συμβόλαια προς λύση

So far, so good για τον Παναθηναϊκό. Ο Γιούρι Λοντίγκιν δεν ήταν προτεραιότητα, αλλά… έγινε εφόσον είχε ληφθεί η απόφαση για το «τέλος» του Σωκράτη Διούδη και το μίνι - σίριαλ του Χουάνκαρ έληξε αναίμακτα για τους Πράσινους. Τα παθήματα καλό είναι να γίνονται μαθήματα, ο Παναθηναϊκός ρίσκαρε δίχως λόγο στη συγκεκριμένη περίπτωση την οποία θα μπορούσε να είχε κλείσει από πέρυσι, αλλά τέλος καλό - όλα καλά για το Τριφύλλι. Και μάλιστα πολύ καλά! Διότι ο Χουάνκαρ δεν ήταν απλώς ένα λήξαν συμβόλαιο…

Αν αποχωρούσε ο Ισπανός που έτρεξε την καλύτερη σεζόν του στον Παναθηναϊκό (συνεχίζει να βρίσκει καλούς αριστερούς μπακ μετά από Χουλτ και Ινσούα) οι Πράσινοι θα καλούνταν να βουν παίκτη ο οποίος δεν θα είχε μεγαλύτερο κασέ από 400.000 ευρώ και σταδιακά θα προσπαθούσε να βρει τη χημεία - ερωτηματικό με τον Αϊτόρ στην αριστερή πλευρά του. Θα έχανε κάτι καλό, ψάχνοντας για κάτι ισάξιο ή και καλύτερο. Όμως μ’ αυτή την υπογραφή, «κλείδωσε» την αμυντική του γραμμή και μπορεί να προσδοκά στα καλύτερα. «Εσωσε» την παρτίδα, έχει «σεταρισμένη» την περυσινή δυνατή τετράδα του και μπορεί αν θελήσει να κάνει και limit up.

Όπως, δηλαδή, έδειξε το δρόμο της εξόδου στον Διούδη αποκτώντας τον Λοντίγκιν, να πάρει έναν αναπληρωματικό στόπερ πιο ικανό από τους Σάρλια - Πούγγουρα ή και ενδεχομένως έναν καλύτερο για βασικό αν καταφέρει να φτάσει στους ομίλους του Conference League. Ετσι γίνεται η αναβάθμιση. Άλλες ήταν οι απαιτήσεις - επί παραδείγματι - από την ομάδα των Δώνη - Νταμπίζα, μεγαλύτερες από την ομάδα του Ρόκα που κλήθηκε να διαχειριστεί ο Λάζλο Μπόλονι και ουσιαστικά αξιοποιήθηκε από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ακόμα υψηλότερες από την ομάδα που θα χτιστεί για την επόμενη σεζόν. Οσο πιο ψηλά ο πήχης, κάποιοι θα μένουν πίσω, αυτό είναι το λογικό..

Πίσω έχει μείνει ο Παναθηναϊκός σε δύο μέτωπα. Αν κοιτάξει γύρω του, τι συμβαίνει στους υπόλοιπους «μεγάλους», θα διαπιστώσει ότι ο ΠΑΟΚ τρέχει πιο γρήγορα στη διαμόρφωση του ρόστερ του, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός που έχουν και πολλές αλλαγές σε σημαντικά διοικητικά πόστα, πιο αργά. Όμως ο καθένας στις μεταγραφικές περιόδους πρέπει να κοιτάζει την καμπούρα του. Από αλλού «έρχεται» κάθε ομάδα, αλλού «πηγαίνει», διαφορετικές ανάγκες και προτεραιότητες έχει ανά σεζόν. Κι αυτό που καλείται πλέον να προσέξει ο Παναθηναϊκός, 12 μέρες πριν από την έναρξη της προετοιμασίας είναι ένα διπλό ταμπλό το οποίο από τη μια πλευρά δείχνει μια σχεδόν άδεια και με πολλά ερωτηματικά μεσαία γραμμή και από την άλλη έξι συμβόλαια - «βρόγχους», τα οποία μπορεί να του κάτσουν στο λαιμό.

Για τη μεσαία γραμμή έχουμε τονίσει πρόσφατα: διαθέσιμος αυτή τη στιγμή στην αρχή της προετοιμασίας είναι μόνο ένας, ο Ρουμπέν Πέρεθ! Οι Μαουρίσιο - Λούντκβιστ (σωστά) αποχώρησαν, οι Κουρμπέλης - Αλεξανδρόπουλος θα πάρουν τη (μικρότερη συγκριτικά με των συμπαικτών τους) άδεια μετά τα ματς της Εθνικής Ελλάδας στο Nations League, oι Βιγιαφάνιες - Γκατσίνοβιτς είναι στον αέρα. Προφανές είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν «καίγεται» για τον Αργεντινό, του οποίου το συμβόλαιο έληξε. Αν «καιγόταν», θα πίεζε για την υπογραφή του. Όπως πίεσε τον Χουάνκαρ. Κι ας είναι σε διακοπές - ούτε ο Ισπανός βρισκόταν στην Ελλάδα, αλλά συμφώνησε για το νέο συμβόλαιο. Με βάση τα σημερινά δεδομένα ο «Βίγια» πιθανότατα θα φύγει, αλλά ας μην προτρέχουμε.

Το δεδομένο είναι ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να κινηθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα σ’ αυτή την πίστα. Όχι λόγω του αριθμητικού ζητήματος και της λειψανδρίας: μπορεί να πάρει παίκτες όποτε θέλει. Λόγω της ανάγκης απόκτησης δύο χαφ αν δεν μείνει ο Βιγιαφάνιες και τριών αν αποχωρήσει και ο Γκατσίνοβιτς. Πότε θα υπογράψουν, πότε θα έρθουν, πότε θα προσαρμοστούν στο σύνολο; Το δυνατό θετικό στοιχείο για τον Παναθηναϊκό είναι πως μόνο αυτοί και ο φορ θα είναι οι ολόφρεσκοι! Αμυνα ίδια (θα μπορούσε να αποκτηθεί καλύτερος από τον Σάντσεθ για αναβάθμιση του διδύμου με Κώτσιρα, αλλά λογικό και από την πλευρά του Ιβάν να θέλει τον Αργεντινό ως εναλλακτική για όλες τις θέσεις), βασικοί εξτρέμ τσεκ, Ρουμπέν - Κουρμπέλης - Αλεξανδρόπουλος παρόντες. Καλή «μαγιά» για τα προκριματικά του Αυγούστου! Πολύ καλή μαγιά αν συνυπολογιστεί ο παράγοντας «Γιοβάνοβιτς» που ξέρει πια τους πάντες και τα πάντα απέξω κι ανακατωτά.

Τα έξι συμβόλαια προς λύση

Όμως ο Παναθηναϊκός που ξεκίνησε εξαιρετικά, δεν έχει περιθώριο εφησυχασμού ούτε «πανηγυρισμών» για τις υποθέσεις Λοντίγκιν - Χουάνκαρ. Διότι εκτός από τη γύμνια της μεσαίας γραμμής έχει ν’ αντιμετωπίσει και δεύτερο μέτωπο. Των συμβολαίων με παίκτες που δεν θα ήθελε να παραμείνουν στο ρόστερ. Γράφεται εσχάτως ως… σλόγκαν ότι «ο Παναθηναϊκός πλέον δεν θα αφήνει ελεύθερους τους παίκτες, μόνο θα πουλάει». Ωραίο! Εύστοχο, σωστό. Στα λόγια. Διότι στην πράξη μιλάμε για το κλαμπ που πλήρωνε δυο χρόνια τον Μπεκ και ενάμισι τον Αγιούμπ.

Στην πράξη, λοιπόν, και για να είμαστε ρεαλιστές, είναι απίθανο να βρει ο Παναθηναϊκός χρήματα από πώληση και των έξι με τους οποίους θα ήθελε λύση συνεργασίας παρότι δεσμεύονται με συμβόλαια: Διούδης, Μακέντα, Καρλίτος, Σάρλια, Χατζηθεοδωρίδης, Αγιούμπ. Για κάποιους εξ’ αυτών μπορεί να βρεθούν προσφορές, όμως ας μην περιμένει κάποιος… εκατομμύρια. Κάθε λύση συμβολαίου χωρίς αποζημίωση θα είναι κέρδος για τους Πράσινους: αν μπορέσουν να προσποριστούν και οφέλη ακόμα καλύτερα.

Όμως το βασικό που θα πρέπει να προσέξουν στο μεγάλο κάδρο είναι η στελέχωση με ανθρώπους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν το κλαμπ και στους μεταγραφικούς προσανατολισμούς και ορίζοντες, αλλά και στο θέμα των πωλήσεων. Να «μοιράζεις» ένα όνομα (Καρλίτος ή Μακέντα επί παραδείγματι) σε πέντε - έξι μανατζερικά γραφεία δεν είναι κάτι δύσκολο. Μπορεί να το κάνει ο καθένας που έχει στοιχειώδεις γνωριμίες στην πιάτσα: δημοσιογράφος, υπάλληλος ΠΑΕ, μάνατζερ, πρόεδρος, προπονητής, όλοι! Το δύσκολο είναι να έχεις έτοιμο το έδαφος για την πώληση του παίκτη ώστε να αποκτήσεις το δικαίωμα της επιλογής.